Izajasza 10:20-23

Rozdział 10 Księgi Izajasza koncentruje się przede wszystkim wokół tego, jak Jehowa wykorzysta najazd asyryjski, by wykonać wyrok na Izraelu, oraz wokół Jego obietnicy zapewnienia ochrony Jerozolimie. Ponieważ wersety od 20 do 23 znajdują się w środku tego proroctwa, można by sądzić, że ogólnie spełnią się w tym samym okresie (porównaj Izajasza 1:7-9). Jednakże treść omawianego fragmentu wskazuje, iż odnosi się on raczej do późniejszych czasów, kiedy to również Jerozolima będzie musiała ponieść odpowiedzialność za grzechy swych mieszkańców.

Król Achaz usiłuje zapewnić krajowi bezpieczeństwo, prosząc o pomoc Asyrię. Prorok Izajasz zapowiada, że kiedyś w przyszłości ci, którzy pozostaną z domu Izraela, już nie postąpią tak niemądrze. Jak podaje Księga Izajasza 10:20, „oprą się na Jehowie, Świętym Izraela, w wierności wobec prawdy”. Ale w wersecie 21 zaznaczono, iż zachowa się tak jedynie niewielka garstka: „Tylko ostatek powróci”. Przywodzi to na myśl syna Izajasza, Szear-Jaszuba, który jest znakiem w Izraelu i którego imię właśnie znaczy „tylko ostatek powróci” (Izajasza 7:3). Werset 22 rozdziału 10 ostrzega przed nadciągającym „wytraceniem”, które zostało już postanowione. Będzie ono sprawiedliwym krokiem, słuszną karą wymierzoną zbuntowanemu ludowi. W rezultacie z narodu tak licznego „jak ziarnka piasku morza” powróci zaledwie garstka. Werset 23 uprzedza, że owo wytracenie dotknie cały kraj. Tym razem Jerozolima nie zostanie oszczędzona.

Proroctwo z Księgi Izajasza 10:20-23 ziściło się po raz kolejny w I wieku n.e., jak to wynika z Listu do Rzymian 9:27, 28 (porównaj Izajasza 1:9; Rzymian 9:29). Apostoł Paweł wyjaśnia, że w I stuleciu „ostatek” Żydów ‛wrócił’ do Jehowy w sensie duchowym, gdy nieliczni wierni Żydzi zostali naśladowcami Jezusa Chrystusa i zaczęli oddawać cześć Jehowie „duchem i prawdą” (Jana 4:24). Kiedy później przyłączyli się do nich wierzący poganie, powstał duchowy naród, „Izrael Boży” (Galatów 6:16). Sprawdziły się wtedy słowa z Księgi Izajasza 10:20 — już nigdy naród oddany Jehowie nie odwrócił się od Niego, by szukać oparcia u ludzi.