JAŚNIEJĄCY

Opisowe określenie „króla Babilonu” (Iz 14:4, 12). Hebrajski termin oddany przez „jaśniejący” (NŚ, BT) pochodzi od rdzenia oznaczającego „świecić; jaśnieć” (Hi 29:3). Słowo „Lucyfer” (Wk, przyp. w Bp) bywa używane za łacińską Wulgatą.

„Jaśniejący” miał powiedzieć w swym sercu: „Wyniosę swój tron ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze spotkania” (Iz 14:13). Dowody biblijne poświadczają, iż ową „górą spotkania” była góra Syjon (zob. GÓRA SPOTKANIA). A ponieważ gwiazdy mogą symbolizować królów (Lb 24:17; Obj 22:16), „gwiazdy Boże” muszą tu oznaczać królów z linii rodowej Dawida, którzy sprawowali władzę z Syjonu. „Król Babilonu” (dynastia władców babilońskich) — przejawiając usposobienie Szatana, boga tego systemu rzeczy — dał wyraz ambitnemu pragnieniu wyniesienia swego tronu „ponad gwiazdy Boże”, gdyż dążył do podporządkowania sobie królów z dynastii Dawidowej, a w końcu położył kres ich panowaniu. Błyszczał w starożytnym świecie niczym jasne gwiazdy i dlatego mógł zostać nazwany „jaśniejącym”.