Wiara — przymiot, który dodaje sił

WIARA ma niezwykłą moc. Chociaż Szatan stara się zniszczyć naszą więź z Jehową, wiara pomaga nam „zagasić wszystkie płonące strzały Niegodziwca” (Efez. 6:16). Dzięki niej możemy pokonać problemy, które przypominają ogromne góry. Jezus powiedział kiedyś do swoich uczniów: „Jeśli będziecie mieć wiarę wielkości ziarnka gorczycy, to powiecie tej górze: ‚Przenieś się stąd tam’ i ona się przeniesie” (Mat. 17:20). Ponieważ wiara może nam dodać sił duchowych, dobrze byłoby zastanowić się nad pytaniami: Czym ona jest? Jaki wpływ na nią ma stan naszego serca? Jak możemy ją umacniać? I w kogo powinniśmy wierzyć? (Rzym. 4:3).

Prawdziwa wiara to coś więcej niż tylko przekonanie czy uznawanie, że Biblia mówi prawdę, bo „nawet demony (...) wierzą [że Bóg istnieje] i drżą” (Jak. 2:19). Czym więc jest wiara?

Biblijna definicja wiary składa się z dwóch elementów. Po pierwsze, „wiara to całkowita pewność, że to, na co mamy nadzieję, nastąpi” (Hebr. 11:1a). Jeśli masz wiarę, to głęboko wierzysz, że wszystko, co Jehowa mówi, jest prawdą i na pewno się spełni. Na przykład Jehowa powiedział Izraelitom: „Jak nie możecie unieważnić mojego przymierza dotyczącego dnia ani mojego przymierza dotyczącego nocy i przeszkodzić w tym, żeby dzień i noc następowały w swoim czasie, tak samo nie da się unieważnić mojego przymierza z moim sługą Dawidem” (Jer. 33:20, 21). Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się nad tym, czy jutro znów wzejdzie słońce i będzie nowy dzień? Skoro więc ufasz prawom fizycznym, które sprawiają, że ziemia cały czas obraca się wokół swojej osi i krąży wokół słońca, to czy tym bardziej nie powinieneś ufać Twórcy tych praw i Jego obietnicom? Na pewno tak! (Izaj. 55:10, 11; Mat. 5:18).

Po drugie, „wiara to (...) przekonujący dowód, że to, czego nie widać, istnieje”. Wiara to „przekonujący dowód” lub „oczywisty przejaw” rzeczy, których nie widać, ale które istnieją (Hebr. 11:1b i przypis). Jak to rozumieć? Załóżmy, że dziecko cię pyta: „Skąd wiesz, że istnieje powietrze?”. Chociaż sam nigdy nie widziałeś powietrza, to pewnie pomożesz dziecku wyciągnąć wnioski z dowodów jego istnienia, takich jak proces oddychania, skutki wiatru i tak dalej. Kiedy dziecko je pozna, wtedy zrozumie, że istnieją rzeczy niewidzialne. Tak samo wiara opiera się na mocnych dowodach (Rzym. 1:20).

Ponieważ wiara opiera się na dowodach, to żeby ją zdobyć, trzeba najpierw ‛dokładnie poznać prawdę’ (1 Tym. 2:4). Ale wiedza to nie wszystko. Apostoł Paweł napisał o „wierze w sercu” (Rzym. 10:10). Nie wystarczy więc tylko uznać prawdę, musimy też ją cenić. Dopiero wtedy ktoś może okazywać wiarę, czyli postępować zgodnie z prawdą (Jak. 2:20). Osoba, która nie docenia prawdy, może nawet odrzucać przekonujące dowody, jeśli uparcie obstaje przy swoich poglądach lub chce usprawiedliwić swoje cielesne pragnienia (2 Piotra 3:3, 4; Judy 18). Właśnie dlatego nie wszyscy, którzy widzieli cuda w czasach biblijnych, mieli prawdziwą wiarę (Liczb 14:11; Jana 12:37). Duch święty udziela jej tylko tym, którzy bardziej kochają prawdę niż kłamstwa (Gal. 5:22; 2 Tes. 2:10, 11).

Jedną z osób, które miały niezwykłą wiarę, był król Dawid (Hebr. 11:32, 33). Ale nie wszyscy z jego rodziny mieli tak silną wiarę jak on. Przy pewnej okazji zabrakło jej na przykład najstarszemu bratu Dawida, Eliabowi, który zganił Dawida za to, że zainteresował się wyzwaniem, jakie rzucił Goliat (1 Sam. 17:26-28). Wiara nie jest czymś, z czym się rodzimy albo co dziedziczymy po rodzicach. Wiara Dawida była wynikiem jego osobistej więzi z Jehową.

W Psalmie 27 Dawid opisuje, w jaki sposób rozwinął tak silną wiarę (werset 1). Rozmyślał nad swoimi przeżyciami i nad tym, jak Jehowa postępował z jego wrogami (wersety 2 i 3). Bardzo cenił miejsce wielbienia Jehowy (werset 4). Razem ze swoimi współwyznawcami wielbił Boga w przybytku (werset 6). Szczerze zwracał się do Jehowy w modlitwie (wersety 7 i 8). I chciał, żeby Jehowa uczył go swojej drogi (werset 11). Wiara była dla Dawida tak ważna, że zadał retoryczne pytanie: „Co by ze mną było, gdybym nie wierzył?” (werset 13).

Ty też możesz mieć taką wiarę jak Dawid, jeśli będziesz myślał i postępował tak, jak to opisano w Psalmie 27. Ponieważ wiara opiera się na dokładnej wiedzy, to im częściej będziesz studiował Biblię i oparte na niej publikacje, tym łatwiej będzie ci przejawiać ten owoc ducha Bożego (Ps. 1:2, 3). Gdy studiujesz Biblię, poświęcaj czas na rozmyślanie. Jest ono jak gleba, na której wzrasta nasza wdzięczność wobec Jehowy. A kiedy wdzięczność się pogłębia, to tym bardziej pragniesz dowodzić swojej wiary poprzez chodzenie na zebrania i mówienie innym o swojej nadziei (Hebr. 10:23-25). Naszą wiarę widać również wtedy, gdy się ‛modlimy i nigdy nie upadamy na duchu’ (Łuk. 18:1-8). Dlatego ‛nieustannie się módl’ do Jehowy i ufaj, że ‛On się o ciebie troszczy’ (1 Tes. 5:17; 1 Piotra 5:7). Wiara pobudza do czynów, a one wzmacniają naszą wiarę (Jak. 2:22).

W noc przed swoją śmiercią Jezus powiedział uczniom: „Wierzcie w Boga i wierzcie we mnie” (Jana 14:1). Musimy więc wierzyć nie tylko w Jehowę, ale też w Jezusa. Jak można to robić? Przeanalizujmy trzy sposoby.

Po pierwsze, traktuj okup jako dar od Boga dla ciebie osobiście. Apostoł Paweł powiedział: „Żyję dzięki wierze w Syna Bożego, który mnie pokochał i oddał za mnie samego siebie” (Gal. 2:20). Wiara w Jezusa to również wiara w to, że okup dotyczy ciebie osobiście, jest podstawą do przebaczenia twoich grzechów, daje ci nadzieję na życie wieczne i jest największym dowodem na to, że Bóg cię kocha (Rzym. 8:32, 38, 39; Efez. 1:7). Jeśli naprawdę w to wierzysz, łatwiej ci będzie nie myśleć o sobie negatywnie (2 Tes. 2:16, 17).

Po drugie, przybliżaj się do Jehowy w modlitwie. Dzięki okupowi możemy modlić się „z ufnością (...), żeby Bóg okazał nam miłosierdzie i niezasłużoną życzliwość, gdy będziemy potrzebować pomocy” (Hebr. 4:15, 16; 10:19-22). Modlitwa umacnia nas w postanowieniu, żeby opierać się pokusom (Łuk. 22:40).

Po trzecie, bądź posłuszny Jezusowi. Apostoł Jan napisał: „Kto wierzy w Syna, będzie żyć wiecznie. Kto jest nieposłuszny Synowi, nie zyska życia, ale ściąga na siebie wieczny gniew Boży” (Jana 3:36). Jan przeciwstawił okazywanie wiary okazywaniu nieposłuszeństwa. A zatem dowodzisz wiary w Jezusa, jeśli go słuchasz i wypełniasz „prawo Chrystusowe”, czyli robisz wszystko, czego uczył i co nakazywał (Gal. 6:2). Jesteś posłuszny Jezusowi, jeśli stosujesz wskazówki, jakie nam daje poprzez „niewolnika wiernego i roztropnego” (Mat. 24:45). Okazując Jezusowi posłuszeństwo, zyskasz siły, żeby pokonać problemy przypominające nawałnicę (Łuk. 6:47, 48).

Pewien mężczyzna powiedział kiedyś do Jezusa: „Wierzę! Dopomóż mi w tym, w czym mi brakuje wiary!” (Marka 9:24). Człowiek ten miał wiarę, ale skromnie przyznał, że musi jej mieć więcej. Tak jak ten mężczyzna każdy z nas może w pewnym momencie potrzebować więcej wiary. Starajmy się więc już teraz ją umacniać. Jak się dowiedzieliśmy, możemy to robić, gdy studiujemy Biblię i rozmyślamy nad jej treścią. Pogłębia to naszą wdzięczność wobec Jehowy. Nasza wiara staje się silniejsza również wtedy, gdy razem ze współwyznawcami wielbimy Jehowę, mówimy innym o swojej nadziei i wytrwale się modlimy. Co więcej, kiedy wzmacniamy swoją wiarę, zyskujemy najwspanialszą nagrodę. Słowo Boże zachęca: „Kochani, budujcie się na swojej najświętszej wierze (...), żeby Bóg nadal was kochał” (Judy 20, 21).