PATROS

Nazwa zazwyczaj kojarzona z Egiptem (hebr. Micrájim) (Eze 30:13, 14). Większość uczonych łączy ją z egipskim wyrażeniem oznaczającym „kraj południa”, najprawdopodobniej określającym Górny Egipt. Z reguły przyjmuje się, że Górny Egipt zaczynał się nieco na pd. od Memfis i obejmował dolinę Nilu aż do Syene (współczesny Asuan) przy pierwszej katarakcie. Słowa z Izajasza 11:11 zapowiadające powrót izraelskich wygnańców z ‛Egiptu (Micraim), Patros i Kusz’ zdają się potwierdzać, że Patros leżało w Górnym Egipcie i graniczyło od pd. z Kusz (starożytna Etiopia). Podobne zestawienie zawiera asyryjska inskrypcja króla Asarhaddona, w której wymieniono „Egipt (Musur), Paturisi i Nubię [Kusu, czyli Kusz]” (Ancient Near Eastern Texts, red. J. Pritchard, 1974, s. 290).

W Ezechiela 29:14 Patros nazwano „ziemią ich [Egipcjan] pochodzenia”. Najwyraźniej poświadcza to egipska tradycja, na którą powołuje się Herodot (Dzieje, II, 4, 15, 99), pisząc, że w Górnym Egipcie, a dokładniej w okolicach Teb, znajdowała się siedziba pierwszego w kraju króla, Mina (Menesa) — choć warto zaznaczyć, iż w dokumentach egipskich nie natrafiono na to imię. Podobny pogląd wyraża Diodor Sycylijczyk (I w. p.n.e.) (Bibliotheca historica, I, 45, 1). Egipska tradycja przekazana przez tych greckich historyków może być dalekim echem prawdziwej relacji historycznej przedstawionej w Biblii: o Micraimie (którego imię stało się synonimem Egiptu) i o jego potomkach, m.in. Patrusim (Rdz 10:13, 14).

Po spustoszeniu Judy przez Nebukadneccara ocalali Żydzi uciekli do Egiptu. Wśród miejsc, w których zamieszkali, wymieniono Migdol, Tachpanches, Nof (miasta leżące w Dolnym Egipcie) oraz „ziemię Patros” (Jer 44:1). Ponieważ wdali się tam w bałwochwalstwo, Jehowa ich potępił i ostrzegł przed nadciągającym atakiem Nebukadneccara (Nebukadreccara) na Egipt (Jer 44:15, 26-30). Papirusy z V w. p.n.e. poświadczają, że na Elefantynie, wyspie na pd. krańcu starożytnego Egiptu, w pobliżu Syene, istniała kolonia żydowska.