„Rozważ w swym sercu” wizję świątyni Bożej!

„Synu człowieczy (...) rozważ w swym sercu wszystko, co ci pokazuję (...). Powiedz domowi Izraela o wszystkim, co widzisz” (EZECHIELA 40:4).

 1. W jakiej sytuacji znajdował się wybrany lud Boży w 593 roku p.n.e.?

BYŁ rok 593 p.n.e., czternasty rok niewoli Izraela. Żydom przebywającym w Babilonie ich ukochana ojczyzna musiała się wydawać naprawdę odległa. Kiedy większość z nich po raz ostatni widziała Jerozolimę, miasto stało w płomieniach, potężny mur był rozwalony, a wspaniałe budowle leżały w gruzach. Świątynia Jehowy — niegdyś chluba miasta, jedyny ośrodek czystego wielbienia na ziemi — została obrócona w ruinę. Teraz Izraelici mieli jeszcze przed sobą długie lata wygnania. Od obiecanego wyzwolenia dzieliło ich 56 lat (Jeremiasza 29:10).

 2. Dlaczego Ezechiela przygnębiała myśl o świątyni Bożej w Jerozolimie?

² Wiernego proroka Ezechiela niewątpliwie przygnębiała myśl o zburzonej świątyni Bożej, oddalonej o setki kilometrów i będącej już tylko siedliskiem dzikich zwierząt (Jeremiasza 9:11). Niegdyś usługiwał w niej w charakterze kapłana jego ojciec, Buzi (Ezechiela 1:3). Ezechiel miał pełnić tę samą zaszczytną funkcję, ale w roku 617 p.n.e., jeszcze jako młody człowiek, został wraz z innymi znamienitymi mieszkańcami Jerozolimy uprowadzony na wygnanie. Teraz liczył sobie około 50 lat i chyba spodziewał się, że już nigdy nie zobaczy Jerozolimy ani nie weźmie udziału w odbudowie świątyni. Ileż więc musiała znaczyć dla niego wizja innej wspaniałej świątyni!

 3. (a) W jakim celu Ezechiel otrzymał wizję świątyni? (b) Jakie są cztery główne elementy tej wizji?

³ Ta bogata w treść wizja, opisana w dziewięciu rozdziałach Księgi Ezechiela, zawierała obietnicę umacniającą wiarę żydowskich wygnańców. Czyste wielbienie zostanie przywrócone! W następnych stuleciach, aż do naszych czasów, owa prorocza wizja była źródłem zachęty dla ludzi miłujących Jehowę. Dlaczego? Zastanówmy się, jakie miała znaczenie dla tamtych Żydów na wygnaniu. Oto jej cztery główne elementy: świątynia, kapłaństwo, naczelnik i odrodzony kraj.

Odbudowana świątynia

 4. Gdzie zostaje najpierw zabrany Ezechiel, co tam widzi i kto mu to pokazuje?

⁴ Ezechiel zostaje najpierw zabrany na „bardzo wysoką górę”. Po stronie południowej widzi ogromną świątynię, podobną do miasta otoczonego murem. Jakiś anioł, który „wyglądem przypominał wygląd miedzi”, bierze proroka ze sobą, by mu dokładnie pokazać cały ten obiekt (Ezechiela 40:2, 3). Później Ezechiel obserwuje, jak anioł starannie mierzy trzy pary bram świątyni oraz ich wartownie, dziedziniec zewnętrzny, dziedziniec wewnętrzny, jadalnie, ołtarz i sanktuarium, a w nim Miejsce Święte i Miejsce Najświętsze.

 5. (a) O czym Jehowa zapewnia Ezechiela? (b) Czym były ‛zwłoki królów’ i dlaczego koniecznie miały być usunięte ze świątyni?

⁵ Następnie w wizji ukazuje się sam Jehowa. Wchodzi do świątyni i zapewnia Ezechiela, iż będzie w niej przebywał. Żąda jednak oczyszczenia swego domu: „Niech teraz zabiorą ode mnie daleko swą rozpustę oraz zwłoki swych królów, a przebywać będę pośród nich po czas niezmierzony” (Ezechiela 43:2-4, 7, 9). Wyrażenie „zwłoki swych królów” najwyraźniej odnosi się do bożków. Zbuntowani władcy oraz inni mieszkańcy Jerozolimy skalali nimi świątynię Bożą i w rezultacie uczynili ich swoimi królami (porównaj Amosa 5:26). Bałwanów tych w żadnym wypadku nie można nazwać żywymi bogami — w oczach Jehowy były martwe, plugawe. Należało je pousuwać (Kapłańska 26:30; Jeremiasza 16:18).

 6. Na co wskazywało obmierzenie świątyni?

⁶ Jaki był cel tej części wizji? Upewniała wygnańców, że prawdziwe wielbienie zostanie w świątyni Bożej całkowicie przywrócone. A obmierzenie świątyni stanowiło Boską gwarancję, iż wizja ta niezawodnie się spełni (porównaj Jeremiasza 31:39, 40; Zachariasza 2:2-8). Po bałwochwalstwie zniknie wszelki ślad. Jehowa znowu pobłogosławi swój dom.

Kapłaństwo i naczelnik

 7. Co wiadomo o lewitach i kapłanach?

⁷ Procesowi oczyszczenia miało być poddane również kapłaństwo. Lewici zasłużyli na naganę za uleganie bałwochwalczym wpływom, natomiast kapłańscy synowie Cadoka — na pochwałę i nagrodę za zachowywanie czystości.a Jednakże w odbudowanym domu Bożym pozwolono usługiwać obydwu grupom — rzecz jasna decydujące znaczenie miała wierność poszczególnych osób. Ponadto Jehowa oznajmił: „Mają pouczać mój lud o różnicy między tym, co święte, a tym, co nie jest święte, i mają im ukazywać różnicę między tym, co nieczyste, a tym, co czyste” (Ezechiela 44:10-16, 23). Tak więc kapłani mieli wznowić swą służbę, a za wierność i wytrwałość czekała ich nagroda.

 8. (a) Kim w starożytnym Izraelu byli naczelnicy? (b) Jaki udział w czystym wielbieniu ma naczelnik z wizji Ezechiela?

⁸ W wizji wspomniano o jeszcze jednej osobie — o naczelniku. Izraelici mieli naczelników już od czasów Mojżesza. Hebrajskim słowem nasí’ można było określić głowę domu patriarchalnego, plemienia, a nawet całego narodu. W wizji Ezechiela ogół władców izraelskich otrzymuje naganę za ciemiężenie ludu oraz nakaz, by kierować się uczciwością i sprawiedliwością. Naczelnik, choć nie jest kapłanem, odgrywa ważną rolę w czystym wielbieniu. Razem z plemionami niekapłańskimi wchodzi na dziedziniec zewnętrzny i stamtąd wychodzi, zasiada w portyku Bramy Wschodniej, a także dostarcza niektóre ofiary składane za lud (Ezechiela 44:2, 3; 45:8-12, 17). W ten sposób wizja zapewnia rodaków Ezechiela, że odrodzony naród zostanie pobłogosławiony wzorowymi przywódcami — mężami, którzy pomogą kapłanom zorganizować lud Boży i będą dawać piękny przykład w sprawach duchowych.

Kraj

 9. (a) Jak miała zostać rozdzielona ziemia i kto nie otrzyma żadnego działu? (b) Czym była święta danina i co obejmowała?

⁹ Na koniec Ezechiel ujrzał ogólny widok ziemi izraelskiej. Miała ona zostać rozdzielona między poszczególne plemiona. Dziedziczna posiadłość przypadnie również naczelnikowi. Natomiast kapłani nie otrzymają żadnego działu, Jehowa oznajmił bowiem: „Ja jestem ich dziedzictwem” (Ezechiela 44:10, 28; Liczb 18:20). W wizji wyjawiono, iż dział naczelnika znajdzie się po obu stronach szczególnego obszaru zwanego świętą daniną. Ta z kolei będzie miała kształt kwadratu, podzielonego na trzy pasy: górny przewidziano dla okazujących skruchę lewitów, środkowy dla kapłanów, a dolny — dla miasta wraz z okolicznymi polami uprawnymi. Świątynia Jehowy ma się znajdować w pasie przeznaczonym dla kapłanów, w środku kwadratowej daniny (Ezechiela 45:1-7).

10. Co dla wiernych wygnańców żydowskich oznaczało proroctwo o przydziałach ziemi?

¹⁰ Jakże wszystko to musiało pokrzepić serca wygnańców! Każda rodzina mogła być pewna, iż otrzyma dziedziczną posiadłość (porównaj Micheasza 4:4). Czyste wielbienie znów będzie tam zajmowało wywyższoną, centralną pozycję. Zauważmy też, że według wizji Ezechiela naczelnik, podobnie jak kapłani, ma mieszkać na terenie stanowiącym daninę ludu (Ezechiela 45:16). A zatem w odrodzonym kraju lud będzie posłusznie wspierać pracę tych, których Jehowa wyznaczy do sprawowania przewodnictwa. Ogólnie rzecz biorąc, kraina ukazana w wizji stanowi wzór dobrej organizacji, współpracy i bezpieczeństwa.

11, 12. (a) Jak Jehowa proroczo zapewnił swych sług, że będzie błogosławił ich odrodzonej ziemi? (b) Co wyobrażały drzewa rosnące nad brzegami rzeki?

¹¹ Czy Jehowa będzie błogosławił ich ziemi? Proroctwo odpowiada na to pytanie zachwycającym obrazem. Ze świątyni wypływa strumień, który w dalszym swym biegu coraz bardziej wzbiera i już jako rwący potok wpada do Morza Martwego. Przywraca życie wodom tego akwenu, dzięki czemu u jego brzegów kwitnie rybołówstwo. A nad potokiem rośnie wiele drzew, które owocują przez cały rok, dostarczając pokarmu i umożliwiając uzdrowienie (Ezechiela 47:1-12).

¹² Dla wygnańców obietnica ta oznaczała powtórzenie i potwierdzenie wcześniejszych proroctw o odrodzeniu, bardzo drogich ich sercu. Opisując odrodzoną, ponownie zasiedloną ziemię izraelską, prorocy natchnieni przez Jehowę wielokrotnie przyrównywali ją do raju. Częstym tematem ich zapowiedzi było przywrócenie życia martwym pustkowiom (Izajasza 35:1, 6, 7; 51:3; Ezechiela 36:35; 37:1-14). Izraelici mogli więc oczekiwać, że z odbudowanej świątyni popłynie od Jehowy rzeka życiodajnych błogosławieństw. Dzięki nim duchowo martwy naród ożyje. Po odrodzeniu zostanie pobłogosławiony wybitnymi, duchowo usposobionymi ludźmi — prawymi i niewzruszonymi niczym ukazane w wizji drzewa rosnące nad brzegami rzeki — i pod ich przewodnictwem kraj wydźwignie się z ruin. Również Izajasz pisał, iż „wielkie drzewa prawości (...) odbudują prastare miejsca, które są spustoszone” (Izajasza 61:3, 4).

Kiedy nastąpi spełnienie wizji?

13. (a) W jakim sensie „wielkie drzewa prawości” okazały się błogosławieństwem dla powracającego ludu Jehowy? (b) Jak spełniło się proroctwo dotyczące Morza Martwego?

¹³ Czy powracający wygnańcy doznali rozczarowania? Bynajmniej! W roku 537 p.n.e. odrodzony ostatek przybył do swej ukochanej ziemi. Pod kierownictwem „wielkich drzew prawości” — takich jak pisarz Ezdrasz, prorocy Aggeusz i Zachariasz czy arcykapłan Jozue — stopniowo odbudowano miejsca, które długo leżały spustoszone. Nehemiasz, Zerubbabel i inni naczelnicy sprawowali władzę nad tym krajem rzetelnie i sprawiedliwie. Świątynia Jehowy została na nowo wzniesiona i znowu popłynął z niej strumień Jego życiodajnych postanowień — błogosławieństw związanych z wypełnianiem Jego przymierza (Powtórzonego Prawa 30:19; Izajasza 48:17-20). Jednym z tych błogosławieństw była wiedza. Kapłani wrócili do swych obowiązków i pouczali lud o Prawie (Malachiasza 2:7). Dzięki temu Izraelici ożyli duchowo i znów stali się wiernymi sługami Jehowy, na co wskazywało uzdrowienie Morza Martwego i związany z tym rozkwit rybołówstwa.

14. Dlaczego należało się spodziewać, że spełnienie proroctwa Ezechiela nie ograniczy się do wydarzeń związanych z powrotem Żydów z niewoli babilońskiej?

¹⁴ Czy wydarzenia te stanowiły jedyne spełnienie wizji Ezechiela? Nie. Zapowiada ona coś nieporównanie wspanialszego. Pomyśl tylko: Zbudowanie takiej świątyni, jaką ujrzał Ezechiel, było niemożliwe. To prawda, że Żydzi potraktowali tę wizję bardzo poważnie, a niektóre jej szczegóły nawet dosłownie.b Niemniej tak wielka budowla nie zmieściłaby się na górze Moria, gdzie stała poprzednia świątynia. Ponadto świątynia z wizji Ezechiela nie znajdowała się w obrębie miasta, lecz w pewnej odległości od niego, na oddzielnym obszarze, a przecież drugą świątynię wzniesiono na miejscu jej poprzedniczki — w Jerozolimie (Ezdrasza 1:1, 2). Co więcej, ze świątyni jerozolimskiej nigdy nie wypływała żadna literalna rzeka. Tak więc starożytny Izrael był jedynie świadkiem mniejszego spełnienia się proroctwa Ezechiela. Jego wizja musi mieć większe, duchowe spełnienie.

15. (a) Kiedy Jehowa powołał do istnienia duchową świątynię? (b) Co wskazuje, że wizja Ezechiela nie ziściła się wtedy, gdy na ziemi przebywał Chrystus?

¹⁵ Główne spełnienie wizji Ezechiela najwyraźniej ma związek z wielką duchową świątynią Jehowy, którą apostoł Paweł obszernie omawia w Liście do Hebrajczyków. Świątynia ta zaczęła funkcjonować w roku 29 n.e., gdy Jezus Chrystus został namaszczony na jej Arcykapłana. Ale czy wizja Ezechiela ziściła się za czasów Jezusa? Najwidoczniej nie. Jezus jako Arcykapłan swoim chrztem, ofiarną śmiercią oraz wstąpieniem do Miejsca Najświętszego — do samego nieba — urzeczywistnił prorocze znaczenie Dnia Przebłagania (Hebrajczyków 9:24). Co jednak ciekawe, wizja Ezechiela nie wspomina ani słowem o arcykapłanie czy o Dniu Przebłagania. Wydaje się zatem nieprawdopodobne, by wskazywała na I wiek n.e. Kiedy w takim razie miała się spełnić?

16. Jakie inne proroctwo przypomina wizja Ezechiela i jak nam to pomaga określić czas jej głównego spełnienia?

¹⁶ W poszukiwaniu odpowiedzi wróćmy do treści owego objawienia. Ezechiel napisał: „W wizjach Bożych zaprowadził mnie do ziemi izraelskiej i w końcu postawił mnie na bardzo wysokiej górze, na której po stronie południowej było coś jakby zbudowane miasto” (Ezechiela 40:2). Akcja rozgrywa się więc na „bardzo wysokiej górze”, co przywodzi na myśl słowa z Księgi Micheasza 4:1: „I stanie się pod koniec dni, że góra domu Jehowy będzie utwierdzona ponad szczytem gór i wyniesiona ponad wzgórza; i popłyną ku niej ludy”. Kiedy miało się spełnić to proroctwo? Z Księgi Micheasza 4:5 wynika, że chodzi o czas, gdy narody wciąż będą jeszcze czcić swych fałszywych bogów. Właśnie w dobie obecnej, „pod koniec dni”, czyste wielbienie zostało wywyższone i odzyskało należne miejsce w życiu sług Bożych.

17. Jak proroctwo z Księgi Malachiasza 3:1-5 pomaga ustalić, kiedy doszło do oczyszczenia świątyni oglądanej przez Ezechiela?

¹⁷ Dzięki czemu nastąpiło to odrodzenie? Warto pamiętać, że w kulminacyjnym momencie wizji Ezechiela do świątyni przybył Jehowa i zażądał, by Jego dom oczyszczono z bałwochwalstwa. Kiedy doszło do oczyszczenia duchowej świątyni Bożej? W Księdze Malachiasza 3:1-5 Jehowa zapowiada czas, gdy ‛przyjdzie do swej świątyni’ w towarzystwie „posłańca przymierza”, Jezusa Chrystusa. W jakim celu? „Będzie (...) jak ogień rafinera i jak ług praczy”. Ów proces oczyszczania rozpoczął się w okresie I wojny światowej. A jaki był jego rezultat? Jehowa zamieszkał w swoim domu i od roku 1919 błogosławi duchowemu „krajowi” swego ludu (Izajasza 66:8). Możemy zatem wysnuć wniosek, iż ukazana Ezechielowi prorocza wizja świątyni doczekała się znamiennego spełnienia w dniach ostatnich.

18. Kiedy nastąpi ostateczne spełnienie wizji świątyni?

¹⁸ Wizja ta, podobnie jak inne proroctwa dotyczące odrodzenia, będzie miała jeszcze jedno, ostatnie spełnienie — w raju. Dopiero wtedy ludzie o szczerych sercach w pełni skorzystają z dobrodziejstw wynikających z istnienia świątyni Bożej. Chrystus, wraz z towarzyszącymi mu 144 000 niebiańskich kapłanów, zrobi użytek ze złożonej przez siebie ofiary okupu. Wszyscy posłuszni ludzie poddani jego władzy zostaną wydźwignięci do stanu doskonałości (Objawienie 20:5, 6). Jednakże główne spełnienie wizji Ezechiela nie może nastąpić w raju. Dlaczego?

Wizja kieruje uwagę na nasze czasy

19, 20. Dlaczego główne spełnienie wizji musi nastąpić w naszych czasach, a nie dopiero w raju?

¹⁹ Świątynia, którą widział Ezechiel, wymagała oczyszczenia z bałwochwalstwa i duchowej rozpusty (Ezechiela 43:7-9). Oczywiście nie może się to odnosić do wielbienia Jehowy w raju. Ponadto kapłani ukazani w wizji wyobrażają pomazańców przebywających jeszcze na ziemi, a nie namaszczoną klasę kapłańską już po zmartwychwstaniu do życia w niebie albo w trakcie Millennium. Skąd ten wniosek? Zauważmy, że w wizji pełnią oni służbę na dziedzińcu wewnętrznym. Jak wyjaśniono we wcześniejszych wydaniach Strażnicy, ów dziedziniec wyobraża wyjątkową pozycję duchową podkapłanów Chrystusa żyjących jeszcze na ziemi.c Zwróćmy też uwagę, że w wizji podkreślono niedoskonałość kapłanów. Mieli składać ofiary za swoje grzechy. Zostali ostrzeżeni przed niebezpieczeństwem skalania się pod względem duchowym i moralnym. A zatem nie wyobrażają zmartwychwstałych pomazańców, o których apostoł Paweł napisał: „Trąba zabrzmi i umarli zostaną wskrzeszeni jako nie podlegający skażeniu” (1 Koryntian 15:52; Ezechiela 44:21, 22, 25, 27). Kapłani w wizji Ezechiela usługują ludziom bezpośrednio, przebywając wśród nich. W raju nie byłoby to możliwe, wtedy bowiem kapłani będą w niebie. Wizja ta stanowi więc wspaniały obraz trwającej dziś na ziemi ścisłej współpracy klasy pomazańców z „wielką rzeszą” (Objawienie 7:9; Ezechiela 42:14).

²⁰ A zatem wizja świątyni oglądana przez Ezechiela zapowiada dobroczynne rezultaty odbywającego się dzisiaj duchowego oczyszczenia. Ale co to oznacza dla ciebie? Nie chodzi tu bynajmniej o jakąś abstrakcyjną zagadkę teologiczną. Omawiana wizja ma ścisły związek z twoim codziennym wielbieniem jedynego prawdziwego Boga, Jehowy. Więcej szczegółów na ten temat znajdziesz w następnym artykule.

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz?

◻ Jak po raz pierwszy spełniła się wizja, w której Ezechiel ujrzał świątynię i usługujących w niej kapłanów?

◻ Jak pierwotnie spełniło się zapowiedziane w wizji Ezechiela rozdzielanie ziemi?

◻ Kto w starożytnym odrodzonym Izraelu okazał się klasą naczelnika i kim były „wielkie drzewa prawości”?

◻ Dlaczego główne spełnienie wizji Ezechiela dotyczącej świątyni musi przypadać na dni ostatnie?