4. Co jeszcze musiało dodać Ezechielowi sił?

⁴ Jak większość Izraelitów miała zareagować na to, co głosił Ezechiel? Jehowa powiedział: „Dom Izraela nie zechce cię słuchać, bo nie chce słuchać mnie” (Ezech. 3:7). Odrzucając Ezechiela, w gruncie rzeczy odrzucali Jehowę. Te słowa przypominały Ezechielowi, że chociaż ludzie go nie słuchali, to wcale nie zawiódł. Jehowa upewnił go też, że kiedy głoszone przez niego wyroki zostaną wykonane, ludzie przekonają się, że „był wśród nich prorok” (Ezech. 2:5; 33:33). Musiało to dodać Ezechielowi sił, których potrzebował, żeby dalej pełnić służbę.

 8, 9. (a) Jak polecenie Jehowy podziałało na Ezechiela? (b) Jak jeszcze Jehowa pomógł Ezechielowi w jego trudnym zadaniu?

⁸ Jehowa polecił Ezechielowi: „Synu człowieczy, wstań. Będę do ciebie mówił”. Słysząc te słowa, Ezechiel nabrał sił, żeby podnieść się z ziemi. Napisał: „Wstąpił we mnie duch i sprawił, że wstałem” (Ezech. 2:1, 2). W trakcie całej swojej późniejszej służby Ezechiel odczuwał kierownictwo ducha Jehowy (Ezech. 3:22; 8:1; 33:22; 37:1; 40:1). Dodawał mu on sił do wypełnienia powierzonego mu zadania — głoszenia ludziom, którzy mieli „twarde czoło i zatwardziałe serce” (Ezech. 3:7). Jehowa zapewnił Ezechiela: „Uczyniłem twoją twarz tak zaciętą jak ich twarze, twoje czoło tak twardym jak ich czoła. Uczyniłem twoje czoło jak diament — twardszym niż krzemień. Nie bój się ich, niech cię nie przerażają ich twarze” (Ezech. 3:8, 9). Innymi słowy, Jehowa powiedział: „Nie pozwól, żeby uparci ludzie cię zniechęcili. Dodam ci sił”.