EN-EGLAIM

(„źródło dwóch cieląt”).

W wizji otrzymanej przez Ezechiela słone wody Morza Martwego miały zostać ‛uzdrowione’, a na jego brzegach mieli stać rybacy od En-Gedi aż do En-Eglaim (Eze 47:8-10). Nazwa wskazuje na miejsce położone przy jakimś źródle. Większość uczonych łączy En-Eglaim ze źródłem ʽAjn Feszcha, niedaleko pn.-zach. krańca Morza Martwego. ʽAjn Feszcha i położone jakieś 29 km na pd. od niego ʽAjn Dżidi (w którym zachowała się nazwa En-Gedi) to dwie największe oazy na zach. brzegu Morza Martwego. Inni wskazują jednak na miejsce położone na pd.-wsch. brzegu Morza Martwego, niedaleko Coaru. Na podstawie starożytnych dokumentów dotyczących okręgu ʽAgaltain archeolog Y. Yadin wysnuł następujący wniosek: „Jest oczywiste, że ‚okręg ʽAgaltain’ to południowo-wschodnia część Morza Martwego (...) Jeśli zachodzi związek między ʽAgaltain a En-Eglaim z proroctwa Ezechiela o Morzu Martwym (Ezech. 47:10: ‚rybacy będą stać nad nim, od En-Gedi aż do En-Eglaim’), należałoby rozumieć ten fragment tak, że Morze zostanie uzdrowione od brzegu do brzegu — obraz bardzo jasny i dobitny. Nie ma potrzeby szukać En-Eglaim na zachodnim brzegu (ostatnio utożsamiono je z Ajn Feszcha), co ograniczyłoby znaczenie tej proroczej wizji tylko do zachodniego brzegu” (Israel Exploration Journal, Jerozolima 1962, t. 12, ss. 250, 251).