Słuchaj, gdy mówi strażnik ustanowiony przez Jehowę!

„Strażnikiem cię uczyniłem dla domu Izraela; (...) będziesz ich ode mnie ostrzegać” (EZECHIELA 3:17).

 1. Dlaczego należy słuchać, gdy mówi „strażnik” powołany przez Jehowę?

„STRAŻNIK” ustanowiony przez Jehowę rozgłasza teraz Boskie orędzie. Czy wsłuchujesz się w jego treść? Od tego, czy je docenisz i potwierdzisz to uczynkami, zależy wręcz twoje życie. Wkrótce ‛narody poznają Jehowę’, gdy uświęci On swoje wzniosłe imię, usuwając obecny zły system rzeczy i zapewniając swemu ludowi przetrwanie. Czy spodziewasz się być wtedy wśród ocalonych? (Ezechiela 36:23; 39:7; 2 Piotra 3:8-13). Masz taką szansę, ale pod warunkiem, że będziesz słuchał, gdy mówi „strażnik” Boży.

 2. Czym się skończyła dla królestwa Judy odmowa słuchania proroków Bożych?

² Zaniedbanie się w słuchaniu proroków Jehowy ściągnęło na królestwo Judy klęskę, jaka spadła na nie w roku 607 p.n.e. Wrogie narody upajały się spustoszeniem dokonanym wtedy przez Babilończyków. Jakąż chwałą zostało jednak okryte imię Jehowy, gdy tak pokierował sprawami, że w roku 537 p.n.e. wierni Żydzi powrócili do swej ojczyzny!

 3. Co obejmuje treść Księgi Ezechiela?

³ Zarówno owo spustoszenie, jak i późniejszą odnowę przepowiedział strażnik z ramienia Jehowy — Ezechiel. Księga biblijna nosząca imię tego proroka, skompletowana przez niego w Babilonie około roku 591 p.n.e., zawiera: 1) opis jego powołania; 2) prorocze unaocznienia; 3) orędzia skierowane przeciw Izraelowi; 4) zapowiedzi osądzenia Jeruzalem; 5) proroctwa przeciwko innym narodom; 6) obietnice co do odrodzenia; 7) proroctwo przeciw Gogowi z Magog i 8) wizję świątyni Bożej. Zachęcamy cię, Czytelniku, do śledzenia zawartości tej księgi, gdy będziemy ją studiować. Dzięki temu zrozumiesz, z jakiego względu dotyczy ona nas dzisiaj, i będziesz słuchał, gdy mówi „strażnik” wyznaczony przez Jehowę.a

Powołanie strażnika Bożego

 4. (a) Co Ezechiel ujrzał w widzeniu? (b) Kim były „żywe stworzenia”? Jakimi się odznaczały cechami?

⁴ Piątego dnia miesiąca Tammuz 613 roku p.n.e. (w piątym roku pobytu króla judzkiego Jehojachina na zesłaniu w Babilonie) 30-letni kapłan Ezechiel znajdował się wśród jeńców żydowskich „nad rzeką Kebar”, jednym z ważniejszych kanałów prowadzących wody Eufratu. Ujrzał tam w widzeniu niebiański rydwan Jehowy, któremu towarzyszyły „cztery żywe istoty”, w innym ujęciu nazwane „żywymi stworzeniami” (New World Translation). (Odczytaj Ezechiela 1:4-10, Biblia warszawska). Każde z tych „żywych stworzeń”, czyli uskrzydlonych cherubów, miało cztery oblicza (10:1-20; 11:22). Wskazywało to na fakt, że Bóg wszczepił im swoje przymioty: miłość (człowiek), sprawiedliwość (lew), moc (wół) i mądrość (orzeł). Każdy cherub stał przy ogromnym ‛kole wewnątrz koła’, te zaś powodowane duchem Bożym, czyli Jego czynną mocą, mogły się poruszać w dowolnym kierunku (Ezechiela 1:1-21).

 5. Co przedstawia niebiański rydwan? Jak jego opis powinien oddziaływać na lud Jehowy?

⁵ Rydwanem powoziła pełna chwały postać przedstawiająca Jehowę. (Odczytaj Ezechiela 1:22-28, Bw). Jakże trafnie pojazd ten wyobraża organizację Bożą, skupiającą niebiańskich aniołów! (Psalm 18:11, Bw; 103:20, 21; Daniela 7:9, 10). Jehowa jeździ nim w tym znaczeniu, że panuje nad stworzeniami duchowymi i posługuje się nimi zgodnie ze swym zamierzeniem. Postać woźnicy tchnęła spokojem, harmonizującym z widokiem otaczającej ją tęczy, ale Ezechiel poczuł się przytłoczony. Ten napawający lękiem opis chwały i mocy Jehowy, najwyższego Organizatora niebiańskich hufców, z całą pewnością powinien nas pobudzić do pokornego okazywania wdzięczności za przywilej służenia Mu w szeregach Jego ziemskiej organizacji.

 6. (a) Jakie zadanie powierzono Ezechielowi? Jak zapatrywał się on na pełnienie służby dla Boga? (b) Jakim ludziom miał prorokować Ezechiel? Co nam to daje, gdy wiemy, jak Jehowa z nim postępował?

⁶ Ezechiela nazwano „synem człowieczym”, co przywodziło na pamięć jego ludzkie pochodzenie oraz niską pozycję, lecz mimo to został ustanowiony prorokiem Jehowy. (Odczytaj Ezechiela 2:1-5, Biblia Tysiąclecia, wyd. II). Miał się udać do „buntowników” („buntowniczych narodów”, NW), do królestw Izraela i Judy. Najpierw na polecenie Boga zjadł zwój, zawierający wprawdzie pieśni pogrzebowe, lecz mający smak miodu; uczynił to, gdyż był wdzięczny, że może występować w charakterze proroka Bożego. Podobnie chrześcijanie namaszczeni duchem oraz ich współsłudzy uważają świadczenie na rzecz Jehowy za samą słodycz. Ezechielowi kazano prorokować pośród ludzi o zatwardziałych sercach i umysłach, ale Bóg obiecał sprawić, że jego oblicze będzie równie niewzruszone jak ich twarze, a czoło twarde jak diament. Miał śmiało prorokować bez względu na to, czy zechcą go słuchać, czy nie zechcą. Otuchą napawa świadomość, że nasz Bóg, który wspierał Ezechiela w trudnych sytuacjach, również nam pomoże odważnie głosić na każdym terenie (Ezechiela 2:6 do 3:11).

 7. Jaka odpowiedzialność spadła na Ezechiela w związku z jego misją?

⁷ Spożycie przez Ezechiela wspomnianego zwoju wywołało — stosownie do zawartego w nim orędzia — ‛gniew jego ducha’. Przeżył ‛oszołomiony siedem dni’ w Tel Abib, niejako trawiąc to, czego się dowiedział (Ezechiela 3:12-15). My również musimy dużo rozmyślać i pilnie studiować, aby pojąć głębokie sprawy duchowe. Ezechiel został powołany na strażnika Bożego w celu rozgłaszania określonego orędzia. (Odczytaj Ezechiela 3:16-21, BT). Nowo mianowany strażnik miał ostrzegać Izraelitów pozwalających sobie na łamanie prawa, że zbliża się wykonanie wyroku Bożego.

 8. Kto dzisiaj występuje w charakterze „strażnika” Bożego? Kto z tą klasą współpracuje?

⁸ Gdyby Ezechiel nie wywiązał się z zadań strażnika, Jehowa pociągnąłby go do odpowiedzialności za śmierć ofiar. Chociażby Izraelici, którzy nie chcieli przyjąć od niego nagany, skrępowali go symbolicznie jak powrozami, miał odważnie obwieszczać orędzie Boże (Ezechiela 3:22-27). W naszych czasach chrześcijaństwo odmawia słuchania tego, co głosi ostatek pomazańców, i stara się powstrzymać jego działalność. Niemniej jednak od roku 1919 usługuje on w charakterze „strażnika” wyznaczonego przez Jehowę, śmiało publikując Jego orzeczenia na temat „czasu końca” obecnego systemu rzeczy (Daniela 12:4). W dziele tym żyjących jeszcze na ziemi braci Chrystusa wspiera coraz liczniejsza „wielka rzesza” jego „drugich owiec” (Objawienie 7:9, 10; Jana 10:16). Klasa „strażnika” nie ustaje w ogłaszaniu wyroków Bożych, a każdy poszczególny członek namaszczonego ostatka lub „wielkiej rzeszy” z całą pewnością powinien systematycznie w tym uczestniczyć.

Prorocze unaocznienia

 9. (a) W czym Ezechiel dał nam przykład? (b) Co prorok ten uczynił, aby zobrazować oblężenie Jeruzalem przez Babilończyków? Do czego odnosiły się okresy 390 i 40 dni?

⁹ Następnie Ezechiel pokornie, lecz odważnie przedstawił prorocze widowiska mimiczne, dając tym przykład, który powinien nas pobudzić do wykonywania zadań przydzielonych nam przez Boga z taką samą pokorą i otuchą. Aby zobrazować oblężenie Jeruzalem przez Babilończyków, miał się położyć zwrócony twarzą w stronę cegły z wyrytym wizerunkiem miasta. Prorok miał tak przeleżeć 390 dni na lewym boku, dźwigając uchybienia dziesięciopokoleniowego królestwa Izraela, a potem przez 40 dni na prawym boku, nosząc grzech dwupokoleniowej Judy. Dzień oznaczał rok, toteż 390 lat biegło od powstania Izraela w roku 997 p.n.e. do zburzenia Jeruzalem w roku 607 p.n.e., a 40 lat Judy liczyło się od powołania Jeremiasza na proroka Bożego w roku 647 p.n.e. i dobiegło kresu wraz ze spustoszeniem Judy także w roku 607 p.n.e. (Ezechiela 4:1-8; Jeremiasza 1:1-3).

10. Jak Ezechiel ukazał skutki oblężenia? Czego się możemy nauczyć z tego, iż Bóg go wspierał?

¹⁰ Później prorok unaocznił skutki oblężenia. W celu zobrazowania głodu przyjmował dzienne racje składające się tylko z niespełna ćwierci kilograma żywności i około pół litra wody. Chleb, który spożywał (z zakazanej przez Prawo mieszaniny pszenicy, jęczmienia, bobu, soczewicy, prosa i orkiszu, wypiekanej na gnoju), był nieczysty (Kapłańska 19:19). Postępowanie takie miało wskazać, że mieszkańcy Jeruzalem będą cierpieć dotkliwy niedostatek. Ileż otuchy jednak dodaje świadomość, że jak Jehowa wspierał Ezechiela w uciążliwych warunkach, tak samo pomoże nam dochować wierności i wywiązać się z zadania polegającego na głoszeniu pomimo różnego rodzaju utrudnień! (Ezechiela 4:9-17).

11. (a) Jakie symboliczne poczynania opisano w Ezechiela 5:1-4? Jakie miały one znaczenie? (b) Jak powinien podziałać na nas fakt, że Bóg spełnił to, co zapowiedziały czynności wykonane przez proroka?

¹¹ Z kolei Ezechiel zgolił sobie mieczem włosy z głowy i brody. (Odczytaj Ezechiela 5:1-4, Bw). Podzieliwszy je na trzy części, pierwszą spalił w środku Jeruzalem, co wyobrażało ofiary głodu i zarazy. Druga część rozsiekana mieczem, obrazowała poległych wskutek działań wojennych. Pozostałych przy życiu czekało rozproszenie wśród narodów, przedstawione czynnością rozrzucenia na wietrze trzeciej części włosów Ezechiela. Ale nieliczne grono zesłańców miało być podobne do garstki włosów, którą polecono mu wziąć z tej ostatniej części i zawinąć w poły płaszcza, by w ten sposób pokazać, że po 70-letnim okresie spustoszenia wznowią oni w Judzie czyste wielbienie Boga (Ezechiela 5:5-17). Okoliczność, iż Jehowa urzeczywistnił te i inne prorocze unaocznienia, powinna nas pobudzić do pokładania w Nim ufności jako Bogu, który spełnia swoje proroctwa (Izajasza 42:9; 55:11).

Zagłada tuż, tuż!

12. (a) Czego mieli dokonać najeźdźcy w myśl Ezechiela 6:1-7? (b) Co w świetle proroctwa jest odpowiednikiem Jeruzalem i co je spotka?

¹² W roku 613 p.n.e. Ezechiel przemówił wprost do krainy judzkiej, aby wskazać, co spotka jej bałwochwalczych mieszkańców. (Odczytaj Ezechiela 6:1-7, Bw). Otóż najeźdźcy mieli poniszczyć wyżyny, stojaki do palenia kadzidła i ołtarze służące celom fałszywego kultu. Sama myśl o spustoszeniu, do jakiego miało dojść wskutek głodu, zarazy i miecza, mogła skłonić do wołania: „Biada!” oraz do podkreślenia tego okrzyku klaskaniem w dłonie i tupaniem nogami. Wspomniane wyżyny miały zostać pokryte trupami ludzi, którzy się dopuszczali nierządu duchowego. Kiedy przyjdzie czas na spustoszenie chrześcijaństwa, stanowiącego odpowiednik Jeruzalem, będzie ono wiedzieć, że sprawcą jego zagłady jest Jehowa (Ezechiela 6:8-14, BT).

13. Jakim narzędziem Jehowa zamierzał zgotować „zgubny los”? Do czego miało doprowadzić jego użycie?

¹³ „Koniec nadchodzi dla czterech krańców ziemi”, dla całego odstępczego systemu religijnego w ziemi judzkiej. Krąg nieszczęść zgotuje „zgubny los” bałwochwalcom, gdy przeciwko ludowi Jehowy i Jego świątyni wystąpi narzędzie w ręku Boga — król babiloński Nabuchodonozor i jego wojska. Mieszkańcy Judy potraktowani jako „ogół” kupujących i sprzedających będą pozabijani albo uprowadzeni do niewoli, a ręce każdego, komu się uda pozostać przy życiu, opadną omdlałe. Z racji zagłady ich fałszywego systemu religijnego niejako mają się ostrzyc do gołej skóry na znak żałoby (Ezechiela 7:1-18, BT).

14. Czego Jeruzalem nie mogło sobie zapewnić przekupstwem? Na co to wskazuje w odniesieniu do chrześcijaństwa?

¹⁴ Jehowa i Jego siły egzekucyjne nie dają się przekupić. (Odczytaj Ezechiela 7:19, BT). Żadna łapówka nie mogła uchronić od zbezczeszczenia „skarbu” tego narodu, czyli Miejsca Najświętszego, gdy chaldejscy „zbójcy” zagarnęli święte naczynia, zaś dom Boży obrócili w gruzy. Jehowa ‛położył kres pysze możnych’, gdy króla Sedekiasza pojmano, a czołowych przedstawicieli kapłaństwa lewickiego pozabijano (2 Królów 25:4-7, 18-21). Istotnie więc grzesznicy zamknięci w oblężonym Jeruzalem nie zdołali wręczeniem darów oddalić nieszczęścia, ponieważ Bóg ‛osądził ich’ jako ludzi łamiących przymierze. Podobnie w czasie nadchodzącego splugawienia świętości nominalnego chrześcijaństwa nie będzie ono w stanie się wykupić od wykonania ciążącego na nim wyroku Stwórcy. Będzie wtedy już za późno na słuchanie „strażnika” ustanowionego przez Jehowę! (Ezechiela 7:20-27, BT).

Wzdychanie nad obrzydliwościami

15. Co Ezechiel ujrzał w Jeruzalem? Jak powinno to wpłynąć na nas?

¹⁵ Kiedy Ezechiel ujrzał wyobrażenie chwały Bożej w dniu piątym miesiąca Elul 612 roku p.n.e., ‛coś w rodzaju ręki uchwyciło go za włosy’ i przeniosło w duchowym natchnieniu do Jeruzalem. Przemieścił się tam również niebiański rydwan. Jeżeli się zastanowimy nad tym, co prorok wtedy zobaczył, powinniśmy poczuć odrazę już na samą myśl o słuchaniu odstępców (Przysłów 11:9). Wiarołomni Izraelici oddawali w świątyni cześć jakiemuś bałwochwalczemu symbolowi (być może chodziło o święty pal), pobudzającemu Jehowę do zazdrości (Wyjścia 20:2-6). A jakież obrzydliwości ujrzał Ezechiel po wejściu na dziedziniec wewnętrzny! (Odczytaj Ezechiela 8:10, 11, BT). Jakże haniebnego czynu dopuszczało się 70 starszych Izraela, paląc kadzidło ku czci fałszywych bóstw, przedstawionych na wstrętnych płaskorzeźbach ściennych! (Ezechiela 8:1-12, BT).

16. Jakie skutki odstępstwa ukazało widzenie Ezechiela?

¹⁶ Z widzenia Ezechiela wynika jasno, jak zabójcze pod względem duchowym jest odstępstwo. Nawet Izraelitki tak dalece dały się omamić, że zaczęły opłakiwać babilońskiego bożka Tammuza, kochanka bogini płodności Isztar! A jakże odrażający był widok 25 Izraelitów, którzy na wewnętrznym dziedzińcu świątyni oddawali cześć słońcu! (Powtórzonego Prawa 4:15-19). Ku nozdrzom Boga wyciągali oni ohydną gałązkę, która najprawdopodobniej wyobrażała męski narząd płciowy. Nic dziwnego, że Jehowa nie zamierzał już wysłuchiwać ich modlitw; podobnie chrześcijaństwo daremnie będzie szukało Jego pomocy w czasie „wielkiego ucisku” (Ezechiela 8:13-18, BT; Mateusza 24:21).

Opatrzeni znakiem zapewniającym ocalenie

17. Jakich siedmiu mężów wystąpiło w wizji i czym się oni zajęli?

¹⁷ Następnie pokazała się grupa siedmiu ludzi — sekretarz w lnianej szacie oraz sześciu innych, wyposażonych w broń siejącą zagładę. (Odczytaj Ezechiela 9:1-7, Bw). „Sześciu mężów” przedstawiało niebiańskie siły egzekucyjne Jehowy, chociaż Wszechmocny może się też posłużyć ziemskimi narzędziami. Bóg postanowił zlitować się nad osobami, które „mąż odziany w lnianą szatę” opatrzy znakiem na czołach, gdyż nie popierały obrzydliwych czynów popełnianych w świątyni. Wymienionych „sześciu mężów” zaczęło egzekucję od wytracenia 70 starszych uprawiających bałwochwalstwo, kobiet opłakujących Tammuza oraz 25 mężczyzn oddających cześć słońcu. W roku 607 p.n.e. zarówno ci ludzie, jak i drudzy niewierni Bogu ponieśli śmierć z rąk Babilończyków.

18. (a) Kto jest nowożytnym ‛mężem w lnianej szacie’? (b) Czym jest „znak”? Kto jest nim dzisiaj opatrzony i jaki pożytek może z tego odnieść?

¹⁸ Odpowiednikiem ‛męża w lnianej szacie’ jest klasa chrześcijan namaszczonych duchem. Chodzą oni od domu do domu, by symbolicznie kreślić znak na czołach ludzi, którzy następnie powiększają szeregi „wielkiej rzeszy” tak zwanych „drugich owiec” Chrystusa. „Znak” ten stanowi dowód, że są oddanymi Bogu, ochrzczonymi jego naśladowcami o osobowości ukształtowanej na wzór Mistrza. Wyszedłszy z Babilonu Wielkiego, ogólnoświatowego imperium religii fałszywej, ‛wzdychają oni i jęczą nad obrzydliwościami’ popełnianymi w chrześcijaństwie (Objawienie 18:4, 5). Posiadany przez nich „znak” wskaże egzekucyjnym siłom Bożym, że należy ich oszczędzić podczas „wielkiego ucisku”. Mogą zachować ten „znak”, uczestnicząc razem z pomazańcami w jego kreśleniu na czołach następnych osób. Jeżeli więc otrzymałeś ów symbol, to gorliwie uczestnicz w dziele ‛znakowania’ (Ezechiela 9:8-11).

Nadciąga ognista zagłada!

19. Co rozrzuca po całym chrześcijaństwie nowożytny ‛mąż w lnianej szacie’?

¹⁹ Mężczyzna odziany w lnianą szatę wszedł między koła niebiańskiego rydwanu, aby otrzymać rozpalone węgle. Zostały one rozrzucone po Jeruzalem, co zapowiadało, że zagłada miasta będzie wyrazem płomiennego gniewu Bożego (Ezechiela 10:1-8; Treny Jeremiasza 2:2-4; 4:11). Za dni Ezechiela wylał Jehowa swój gniew, posługując się Babilończykami (2 Kronik 36:15-21; Jeremiasza 25:9-11). A jak się przedstawia sytuacja w naszych czasach? Odpowiednik ‛męża w lnianej szacie’ rozrzuca po całym chrześcijaństwie ogniste orędzie stanowiące zapowiedź, że wkrótce Bóg wywrze swój gniew na tym systemie oraz na pozostałych składnikach Babilonu Wielkiego. Kto się uchyla od słuchania „strażnika” wyznaczonego przez Jehowę, ten oczywiście nie może liczyć na ocalenie (Izajasza 61:1, 2; Objawienie 18:8-10, 20).

20. (a) Jak powinno na nas wpłynąć harmonijne współdziałanie kół niebiańskiego rydwanu i cherubów? (b) Czym się zajmowali niektórzy książęta? Do czego mylnie przyrównali oni Jeruzalem?

²⁰ Uwagę znowu przykuwa niebiański rydwan Boży, czyli Jego niewidzialna organizacja. Rzucające się w oczy współdziałanie kół rydwanu i cherubów powinno nas pobudzać do ścisłej współpracy z ziemską organizacją Bożą. Kierując się lojalnością powinniśmy chronić ją przed osobnikami zdradzieckimi (Ezechiela 10:9-22). Ludzie tacy żyli w czasach Ezechiela, ujrzał on bowiem, jak 25 książąt spośród rządzącej elity knuło sprzysiężenie przeciw egzekucyjnym siłom Jehowy, licząc na pomoc Egiptu. Jeruzalem przyrównali do kotła, a siebie do mięsa bezpiecznie ukrytego w jego wnętrzu. Jakże się jednak mylili! Część tych spiskowców miała polec od „miecza” babilońskich „obcych”, resztę natomiast czekało uprowadzenie do niewoli. Miało się tak stać dlatego, że Bóg uznał Żydów za winnych złamania przymierza, jakim byli z Nim związani (Ezechiela 11:1-13, BT; Wyjścia 19:1-8; 24:1-7; Jeremiasza 52:24-27). Chrześcijaństwo twierdzi wprawdzie, że jest sprzymierzone z Bogiem, ponieważ jednak pokłada ufność w świeckich sojuszach, padnie pod ciosami sił egzekucyjnych Jehowy.

21. Co się wydarzyło po 70-letnim okresie spustoszenia Judy? Jakie analogiczne przeżycia stały się udziałem namaszczonego ostatka?

²¹ Mimo iż Izraelici zostali ‛rozproszeni po krajach’, na przykład w roku 617 p.n.e., Bóg pozostał dla skruszonych zesłańców „świątynią”, to znaczy schronieniem (Ezechiela 11:14-16, BT). Ale czego jeszcze można się było spodziewać? (Odczytaj Ezechiela 11:17-21, BT). Po 70-letnim okresie spustoszenia Judy reszta narodu powróciła na oczyszczoną „ziemię Izraela”. Analogiczne wydarzenie miało miejsce w roku 1919, kiedy to namaszczony duchem ostatek został wyprowadzony z niewoli babilońskiej, a „ziemia” Izraela duchowego, przejściowo opustoszała, za sprawą ducha Bożego dostąpiła oczyszczenia. Dzięki temu ‛naznaczeni’ do ocalenia razem z odrodzonym ostatkiem duchowego Izraela cieszą się teraz łaską Bożą. A jeśli będziesz w dalszym ciągu słuchał „strażnika” Bożego, niewątpliwie znajdziesz się wśród tych, którzy przeżyją, gdy Jehowa dobędzie swego miecza.

[Przypis]

Czy sobie przypominasz?

◻ Dlaczego należy słuchać, gdy mówi „strażnik” ustanowiony przez Jehowę?

◻ Co wyobrażał niebiański rydwan Boży?

◻ Kto dzisiaj usługuje w charakterze „strażnika” Jehowy?

◻ Jakie odstępcze postępowanie ujrzał Ezechiel w Jeruzalem? Jak powinno podziałać na nas to widzenie?

◻ Kto jest nowożytnym ‛mężem w lnianej szacie’? Jaki „znak” kreśli on na czołach?