23. Dlaczego „Mesjasz Wódz” musiał ponieść śmierć i kiedy miało się to stać?

²³ Co się miało wydarzyć w siedemdziesiątym tygodniu? Jak wyjaśnił Gabriel, „siedemdziesiąt tygodni” wyznaczono na to, by „położyć kres występkowi i zgładzić grzech, i dokonać przebłagania za przewinienie, i wprowadzić prawość po czasy niezmierzone, i opatrzyć pieczęcią wizję oraz proroka, i namaścić Święte Świętych”. Aby tego dokonać, „Mesjasz Wódz” musiał ponieść śmierć. Kiedy? Gabriel oznajmił: „Po sześćdziesięciu dwóch tygodniach Mesjasz zostanie zgładzony i nie będzie miał nic dla siebie. (...) I utrzyma w mocy przymierze dla wielu przez jeden tydzień; a w połowie tygodnia sprawi, że ustanie ofiara i dar ofiarny” (Daniela 9:26a, 27a). Krytycznym momentem była więc „połowa tygodnia”, czyli środek ostatniego tygodnia lat.

24, 25. (a) Kiedy, zgodnie z proroctwem, Chrystus umarł i czemu położyła kres jego śmierć oraz zmartwychwstanie? (b) Co stało się możliwe dzięki śmierci Jezusa?

²⁴ Służba publiczna Jezusa Chrystusa zaczęła się w drugiej połowie 29 roku n.e., a trwała trzy i pół roku. Zgodnie z proroctwem na początku 33 roku Chrystus poniósł śmierć na palu męki, oddając swe człowiecze życie jako okup za ludzkość (Izajasza 53:8; Mateusza 20:28). Ofiary ze zwierząt i inne dary ofiarne nakazane w Prawie przestały być potrzebne, gdy zmartwychwstały Jezus przedstawił Bogu w niebie wartość ofiary ze swego ludzkiego życia. Chociaż żydowscy kapłani w dalszym ciągu składali ofiary, dopóki w roku 70 n.e. nie uległa zagładzie świątynia jerozolimska, jednak nie były one już godne przyjęcia przez Boga. Zastąpiła je lepsza ofiara, której nigdy nie trzeba będzie powtarzać. Apostoł Paweł napisał, iż Chrystus „złożył na zawsze jedną ofiarę za grzechy (...). Bo jednym darem ofiarnym na zawsze doprowadził do doskonałości tych, którzy są uświęcani” (Hebrajczyków 10:12, 14).

26. (a) Jakie przymierze było ‛utrzymywane w mocy przez jeden tydzień’, mimo iż przymierze Prawa zostało usunięte? (b) Co się wydarzyło po upływie siedemdziesiątego tygodnia?

²⁶ A zatem w 33 roku n.e. Jehowa poprzez śmierć Chrystusa usunął przymierze Prawa. Dlaczego w takim razie można było powiedzieć, że Mesjasz „utrzyma w mocy przymierze dla wielu przez jeden tydzień”? Otóż podtrzymał on przymierze Abrahamowe. Do końca siedemdziesiątego tygodnia Bóg udostępniał błogosławieństwa wspomnianego przymierza hebrajskiemu potomstwu Abrahama. Ale gdy w roku 36 n.e. „siedemdziesiąt tygodni” dobiegło końca, apostoł Piotr ogłosił dobrą nowinę pobożnemu Korneliuszowi z Italii, a także jego domownikom i innym poganom. Od tego dnia zaczęto oznajmiać dobrą nowinę ludziom z narodów (Dzieje 3:25, 26; 10:1-48; Galatów 3:8, 9, 14).