Wykonanie wyroku na nizinie rozstrzygnięcia
„Niech (...) narody (...) przyjdą na nizinę Jehoszafata; tam bowiem zasiądę, by sądzić wszystkie okoliczne narody” (JOELA 3:12).
1. Dlaczego tłumy, które widział Joel, zgromadziły się „na nizinie rozstrzygnięcia”?
„TŁUMY, tłumy na nizinie rozstrzygnięcia”! Takie obrazowe słowa znajdujemy w Księdze Joela 3:14. Po co zebrały się te tłumy? Joel odpowiada: „Bliski jest dzień Jehowy”. Będzie to wielki dzień oczyszczenia Jehowy z zarzutów — dzień wykonania wyroku na mnóstwie ludzi, którzy odrzucili ustanowione przez Niego Królestwo pod władzą Chrystusa Jezusa. „Czterech aniołów” wspomnianych w 7 rozdziale Księgi Objawienia nareszcie przestanie powstrzymywać „cztery wiatry ziemi”, a wtedy nastanie „wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i już nigdy więcej nie będzie” (Objawienie 7:1; Mateusza 24:21).
2. (a) Dlaczego miejsce wykonania wyroku Jehowy słusznie nazwano „niziną Jehoszafata”? (b) Jak Jehoszafat stosownie zareagował na wieść o zagrożeniu?
2 Miejsce wykonania tego wyroku nazwano w Księdze Joela 3:12 „niziną Jehoszafata”. Rzecz ciekawa, że w pewnym burzliwym okresie dziejów Judy właśnie tam Jehowa wykonał wyrok, występując w obronie wiernego króla Jehoszafata, którego imię znaczy „Jehowa jest Sędzią”. Rozważenie ówczesnych wydarzeń pomoże nam lepiej zrozumieć, czego obecnie mamy oczekiwać. Opisano je w 20 rozdziale Księgi 2 Kronik. W wersecie 1 czytamy, że „synowie Moaba i synowie Ammona, z nimi zaś niektórzy z Ammonimitów, wyruszyli na wojnę przeciwko Jehoszafatowi”. Jak Jehoszafat na to zareagował? Zrobił to, co zawsze czynią wierni słudzy Boga, gdy się znajdą w trudnej sytuacji. W żarliwej modlitwie upraszał Jehowę o kierownictwo: „Boże nasz, czy nie dokonasz nad nimi sądu? W nas bowiem nie ma mocy wobec tego wielkiego tłumu, który nadciąga przeciwko nam; i sami nie wiemy, co powinniśmy czynić, lecz oczy nasze zwrócone są ku tobie” (2 Kronik 20:12).
Jehowa odpowiada na modlitwę
3. Jakie wskazówki Jehowa dał mieszkańcom Judy, przeciw którym nadciągały sąsiednie narody?
3 Kiedy tak „wszyscy, którzy byli z Judy, stali przed obliczem Jehowy, nawet ich maleństwa, ich żony oraz ich synowie”, Jehowa udzielił odpowiedzi (2 Kronik 20:13). Ten, który wysłuchuje modlitwy, przemówił do zgromadzonych za pośrednictwem proroka Jachazjela, Lewity — podobnie jak dzisiaj posługuje się „niewolnikiem wiernym i roztropnym” (Mateusza 24:45). Czytamy o tym: „Oto, co wam powiedział Jehowa: ‚Nie bójcie się ani się nie przerażajcie z powodu tego wielkiego tłumu; bo nie wasza jest ta bitwa, lecz Boża. (...) Tym razem nie będziecie musieli walczyć. Ustawcie się, stójcie i oglądajcie wybawienie, które wam zgotuje Jehowa. (...) Nie bójcie się ani się nie przerażajcie. Jutro wyjdźcie przeciw nim, a Jehowa będzie z wami’” (2 Kronik 20:15-17).
4. Jak w obliczu ataku wrogów lud Jehowy miał przejawiać inicjatywę, zamiast bezczynnie czekać?
4 Jehowa wymagał od króla Jehoszafata i od jego ludu, by zdobyli się na coś więcej niż bezczynne wyczekiwanie cudownego ratunku. W obliczu wyzwania rzuconego przez wrogów mieli wykazać inicjatywę. Król, a z nim ‛wszyscy, którzy byli z Judy, nawet ich maleństwa, ich żony oraz ich synowie’ dali dowód silnej wiary, gdyż posłusznie wstali wczesnym rankiem i wyruszyli naprzeciw hordom napastników. Po drodze król udzielał im teokratycznych wskazówek i zachęt, nawołując: „Uwierzcie Jehowie, waszemu Bogu, abyście się mogli długo utrzymać. Uwierzcie jego prorokom i miejcie powodzenie” (2 Kronik 20:20). Wierzyć Jehowie! Wierzyć Jego prorokom! To było najważniejsze. Obyśmy i my, trwając w służbie dla Jehowy, nigdy nie wątpili, że dzięki wierze odniesiemy zwycięstwo!
5. W jaki sposób obecnie Świadkowie wykazują aktywność w wysławianiu Jehowy?
5 Podobnie jak Judejczycy za dni Jehoszafata, musimy ‛wysławiać Jehowę, bo jego lojalna życzliwość trwa po czas niezmierzony’. W jaki sposób to czynić? Przez gorliwe głoszenie o Królestwie! Wówczas do naszej wiary dodamy uczynki, tak jak owi Judejczycy, którzy „poczęli radośnie wołać i wysławiać” Boga (2 Kronik 20:21, 22). Przejawiajmy równie szczerą wiarę, gdyż Jehowa przygotowuje się do wystąpienia przeciwko wrogom! Choćby droga wydawała się długa, bądźmy zdecydowani wytrwać i okazujmy żywą wiarę, wzorując się na Jego zwycięskich sługach z różnych niespokojnych rejonów świata. Dane z Rocznika Świadków Jehowy — 1998 poświadczają, że w wielu krajach mimo prześladowań, przemocy, głodu i trudnych warunków bytowych wierny lud Boży osiąga zdumiewające wyniki.
Jehowa wybawia swój lud
6. Jak silna wiara pomaga nam dziś w zachowywaniu lojalności?
6 Bezbożne narody otaczające Judę chciały unicestwić sług Bożych, lecz oni okazali wtedy wiarę godną naśladowania i wznieśli śpiew ku chwale Jehowy. Dziś możemy dać wyraz takiej samej wierze. Jeżeli nasze życie obfituje w czyny przysparzające chwały Jehowie, to umacniamy w ten sposób swą duchową zbroję i nie pozostawiamy w niej słabych miejsc, przez które mogłyby nas dosięgnąć podstępne działania Szatana (Efezjan 6:11). Silna wiara pomoże nam zwalczyć pokusę do korzystania z deprawujących rozrywek, popadnięcia w materializm lub obojętność — tak charakterystyczną dla tego ginącego świata. Dzięki takiej niezłomnej wierze będziemy nadal lojalnie służyć u boku „niewolnika wiernego i roztropnego” i regularnie odżywiać się duchowym pokarmem dostarczanym „we właściwym czasie” (Mateusza 24:45).
7. Jak Świadkowie Jehowy reagują na rozmaite ataki wymierzone przeciwko nim?
7 Wiara oparta na Biblii będzie dla nas ochroną przed nienawistnymi atakami ludzi przejawiających takiego ducha, jak „zły niewolnik” wspomniany w Ewangelii według Mateusza 24:48-51. W wielu krajach odstępcy, zdumiewająco zgodnie z tym proroctwem, zawzięcie szerzą kłamliwą propagandę, wchodząc nawet w konszachty z przedstawicielami władzy. Kiedy jest to stosowne, Świadkowie Jehowy przystępują wówczas do „obrony oraz prawnego ugruntowywania dobrej nowiny”, o czym wspomina List do Filipian 1:7. Na przykład 26 września 1996 roku w pewnej sprawie zgłoszonej z Grecji dziewięciu sędziów Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, z siedzibą w Strasburgu, jednogłośnie potwierdziło, że „Świadkowie Jehowy są objęci terminem prawniczym ‚znana religia’” i dlatego przysługuje im wolność myśli, sumienia i wyznania oraz prawo do głoszenia swych przekonań. Na temat odstępców Bóg oznajmił: „Sprawdza się na nich treść prawdziwego przysłowia: ‚Pies wrócił do swych wymiocin, a obmyta maciora do tarzania się w błocie’” (2 Piotra 2:22).
8. Jak za dni Jehoszafata Jehowa wykonał wyrok na wrogach swego ludu?
8 Za dni Jehoszafata Jehowa wykonał wyrok na tych, którzy zamierzali wyrządzić krzywdę Jego ludowi. Opisano to następująco: „Jehowa umieścił ludzi, by czyhali w zasadzce na synów Ammona, Moaba oraz górzystego regionu Seir, którzy wchodzili do Judy, i ci zaczęli się nawzajem wybijać. I synowie Ammona oraz Moaba powstali przeciwko mieszkańcom górzystego regionu Seir, by ich wydać na zagładę i unicestwić; a gdy tylko skończyli z mieszkańcami Seiru, dopomógł jeden drugiemu w wytraceniu swego towarzysza” (2 Kronik 20:22, 23). Judejczycy nazwali to miejsce niziną Beracha, czyli „Błogosławieństwa”. Również w naszych czasach wykonanie przez Jehowę wyroku na przeciwnikach przysporzy wspaniałych błogosławieństw Jego ludowi.
9, 10. Kto zasługuje na niepomyślny wyrok Jehowy?
9 Nasuwa się pytanie: Kogo w dobie obecnej dosięgnie niepomyślny osąd Jehowy? Odpowiedź znajdziemy w proroctwie zapisanym przez Joela. W 3 wersecie 3 rozdziału czytamy, że wrogowie ludu Bożego „chłopca dawali za nierządnicę, a dziewczynę sprzedawali za wino”. Pogardzają więc sługami Bożymi, a ich dzieci uważają za warte tyle, co dzban wina lub zapłata za nierządnicę. Będą jednak musieli za to odpowiedzieć.
10 Na wyrok zasługują również wszyscy dopuszczający się nierządu duchowego (Objawienie 17:3-6). A szczególnie godni potępienia są ci, którzy podżegają czynniki polityczne do prześladowania Świadków Jehowy i ograniczenia ich działalności, jak to ostatnio robili niektórzy przywódcy religijni w Europie Wschodniej. Jehowa zapowiada zdecydowane działania przeciwko tym niegodziwcom (Joela 3:4-8).
„Uświęćcie wojnę!”
11. Jak Jehowa wypowiada wojnę swym wrogom?
11 Następnie Jehowa każe swemu ludowi obwieścić narodom wezwanie: „Uświęćcie wojnę! Zbudźcie mocarzy! Niech się przybliżą! Niech wyruszą wszyscy wojownicy!” (Joela 3:9). Oznacza to niezwykłą wojnę — wojnę sprawiedliwą. W walce z kłamliwą propagandą lojalni Świadkowie Jehowy polegają na orężu duchowym i przezwyciężają fałsz prawdą (2 Koryntian 10:4; Efezjan 6:17). Bóg wkrótce uświęci „wojnę wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” (Objawienie 16:14). Uwolni ona ziemię od wszystkich przeciwników Jego zwierzchniej władzy. Jego ziemscy słudzy nie będą w niej fizycznie uczestniczyć. W sensie symbolicznym ‛przekuli swe miecze na lemiesze, a swe włócznie na noże ogrodnicze’ (Izajasza 2:4). Natomiast wrogie narody Jehowa nawołuje, by postąpiły odwrotnie: „Przekujcie swoje lemiesze na miecze, a swe noże ogrodnicze na dzidy” (Joela 3:10). Zachęca je, żeby użyły wszelkiej broni ze swych arsenałów. Mimo to nie mogą liczyć na powodzenie, gdyż walka i zwycięstwo należą do Jehowy!
12, 13. (a) Jak mimo zakończenia zimnej wojny narody dalej przejawiają wojownicze usposobienie? (b) Na co te narody nie są przygotowane?
12 Na początku lat dziewięćdziesiątych świat obwieścił koniec zimnej wojny. Czy jednak osiągnięto pokój i bezpieczeństwo — główny cel Organizacji Narodów Zjednoczonych? Skądże znowu! Na co wskazują wydarzenia w Burundi, w Demokratycznej Republice Konga, w Iraku, w byłej Jugosławii, w Liberii, Ruandzie i Somalii? Tak jak zapowiedziano w Księdze Jeremiasza 6:14, narody mówią: „‚Jest pokój! Jest pokój!’, podczas gdy nie ma pokoju”.
13 Chociaż w niektórych miejscach zaniechano otwartych walk, państwa członkowskie ONZ w dalszym ciągu rywalizują ze sobą w produkcji wymyślnych rodzajów broni. Niektóre dalej utrzymują swe arsenały nuklearne. Inne pracują nad chemicznymi i bakteriologicznymi rodzajami broni. Kiedy się zgromadzą w symbolicznym miejscu zwanym Armagedonem, Jehowa powie do nich: „Słaby niechaj rzeknie: ‚Jestem mocarzem’. Udzielcie pomocy i przybądźcie, wszystkie okoliczne narody, i zbierzcie się razem”. Joel więc błaga: „Na to miejsce, Jehowo, sprowadź swoich mocarzy” (Joela 3:10, 11).
Jehowa chroni swych sług
14. Kim są mocarze Jehowy?
14 Kim są mocarze Jehowy? W Biblii jakieś 280 razy nazwano prawdziwego Boga „Jehową Zastępów” (2 Królów 3:14). Owe zastępy to niebiańskie wojska anielskie, gotowe wykonać każdy Jego rozkaz. Kiedy Syryjczycy usiłowali schwytać Elizeusza, Jehowa otworzył oczy jego sługi, by zobaczył, dlaczego im się to nie uda: „Oto górzysta okolica była pełna koni oraz ognistych rydwanów wojennych wokół Elizeusza” (2 Królów 6:17). Jezus oznajmił, iż mógłby poprosić Ojca o „więcej niż dwanaście legionów aniołów” (Mateusza 26:53). A w Księdze Objawienia opisano, jak Jezus wyrusza, by wykonać wyrok w Armagedonie: „Wojska, które były w niebie, podążały za nim na białych koniach, odziane w biały, czysty, delikatny len. A z jego ust wychodzi ostry, długi miecz, aby mógł nim uderzyć narody, i będzie je pasł rózgą żelazną. On też depcze winną tłocznię gniewu srogiego zagniewania Boga Wszechmocnego” (Objawienie 19:14, 15). Tę symboliczną tłocznię opisano bardzo obrazowo — jako „wielką winną tłocznię gniewu Bożego” (Objawienie 14:17-20).
15. Jak Joel opisał wojnę Jehowy z narodami?
15 Jak więc Jehowa odpowiada na usilną prośbę Joela, żeby sprowadził swoich mocarzy? Oto Jego dobitne słowa: „Niech się zbudzą narody i przyjdą na nizinę Jehoszafata; tam bowiem zasiądę, by sądzić wszystkie okoliczne narody. Zapuśćcie sierp, bo żniwo dojrzało. Przyjdźcie, zstąpcie, bo winna tłocznia jest już pełna. Kadzie tłoczni się przelewają; bo zło ich ogromne. Tłumy, tłumy na nizinie rozstrzygnięcia, gdyż bliski jest dzień Jehowy na nizinie rozstrzygnięcia. Słońce i księżyc ściemnieją, a gwiazdy wstrzymają swój blask. I Jehowa zaryczy z Syjonu, a z Jerozolimy wyda swój głos. Niebo i ziemia się zakołyszą” (Joela 3:12-16).
16. Kto znajdzie się wśród podlegających wyrokowi Jehowy?
16 Imię Jehoszafat znaczy „Jehowa jest Sędzią”, co stanowi rękojmię, iż Bóg Jehowa, wykonując wyrok, na pewno oczyści się z wszelkich zarzutów. Proroctwo mówi, iż niepomyślny wyrok spadnie na „tłumy, tłumy na nizinie rozstrzygnięcia”. Znajdą się wśród nich wszyscy zwolennicy religii fałszywej, którzy dożyją tego czasu. Z Psalmu 2 wynika, że będą tam również narody, grupy narodowościowe, królowie ziemi i wysocy urzędnicy — wolą oni popierać zepsuty system rzeczy teraźniejszego świata, niż ‛służyć Jehowie z bojaźnią’. Nie chcą ‛pocałować syna’ (Psalm 2:1, 2, 11, 12). Nie uznają Jezusa za Króla ustanowionego przez Jehowę. Ponadto wśród tłumów przeznaczonych na zagładę znajdą się wszyscy ludzie, których ten chwalebny Król uzna za symboliczne „kozy” (Mateusza 25:33, 41). W odpowiednim czasie Jehowa wyda donośny głos z niebiańskiej Jerozolimy i wtedy Król królów wyruszy, by wykonać wyrok. Niebo i ziemia niechybnie się zakołyszą! Zapewniono nas jednak, że „Jehowa będzie schronieniem dla swego ludu i twierdzą dla synów Izraela” (Joela 3:16).
17, 18. Kto przeżyje wielki ucisk i jakimi warunkami będą się rozkoszować te osoby?
17 W Księdze Objawienia 7:9-17 osoby wychodzące z wielkiego ucisku utożsamiono z „wielką rzeszą” tych, którzy okazali wiarę w odkupienie na mocy krwi Jezusa. W przeciwieństwie do tłumów, które według proroctwa Joela podlegają niepomyślnemu wyrokowi, ludzie ci w dniu Jehowy skorzystają z Jego ochrony. W Księdze Joela oznajmiono wybawionym: „I będziecie musieli poznać, że ja jestem Jehowa, wasz Bóg, przebywający na Syjonie, mojej świętej górze” — w Jego niebiańskiej siedzibie (Joela 3:17a).
18 Z dalszej części tego proroctwa wynika, że cały obszar podległy niebiańskiemu Królestwu Bożemu „stanie się miejscem świętym, a obcy już nie będą przez nią [Jerozolimę] przechodzić” (Joela 3:17b). Ani w niebie, ani w ziemskiej dziedzinie tego niebiańskiego Królestwa nie będzie nikogo obcego, wszystkich bowiem zjednoczy czyste wielbienie.
19. Jak Joel opisał rajskie warunki i szczęście dzisiejszego ludu Bożego?
19 Już dzisiaj ziemscy słudzy Jehowy cieszą się w swych szeregach dostatkiem pokoju. Jednomyślnie obwieszczają Jego wyroki w przeszło 230 krajach, używając ponad 300 różnych języków. Ich pomyślność pięknie opisał Joel: „Stanie się w owym dniu, że góry ociekać będą słodkim winem, a wzgórza będą opływać mlekiem, wszystkimi zaś łożyskami strumieni w Judzie popłynie woda” (Joela 3:18). Jehowa na pewno będzie nadal w przobfitej mierze zlewał na swych ziemskich czcicieli uszczęśliwiające błogosławieństwa i pomyślność, a także coraz większy strumień cennych prawd. Na nizinie rozstrzygnięcia w pełni wykaże słuszność swego zwierzchnictwa, a potem na zawsze zamieszka wśród swego odkupionego ludu ku jego bezgranicznej radości (Objawienie 21:3, 4).
Czy pamiętasz?
◻ Jak Jehowa ocalił swój lud za dni Jehoszafata?
◻ Kto w oczach Jehowy zasługuje na zagładę „na nizinie rozstrzygnięcia”?
◻ Kim są mocarze Boga i jaką rolę odegrają w ostatecznej bitwie?
◻ Jakie powody do radości mają wierni czciciele Boga?
[Ilustracja na stronie 21]
Judę zapewniono: ‛Nie bój się, bo nie twoja jest ta bitwa, lecz Boża’
[Ilustracja na stronie 23]
Jehowa wzywa wrogów, by ‛przekuli swoje lemiesze na miecze’
[Ilustracja na stronie 24]
Biblia zapewnia, iż z wielkiego ucisku ocaleje wielka rzesza