Strugi światła w czasach apostolskich

„Światłość wschodzi sprawiedliwemu i radość tym, którzy są prawego serca” (PSALM 97:11).

 1. W czym dzisiejsi Świadkowie Jehowy przypominają pierwszych chrześcijan?

JAKO prawdziwi chrześcijanie, bardzo dobrze rozumiemy słowa z Psalmu 97:11. ‛Światłość wzeszła’ dla nas już wielokrotnie. Niektórzy wręcz od dziesiątków lat obserwują olśniewające oświecenie od Jehowy. Przywodzi to na myśl wypowiedź z Księgi Przypowieści 4:18: „Droga sprawiedliwych jest jak blask zorzy porannej, która coraz jaśniej świeci aż do białego dnia”. Będąc Świadkami na rzecz Jehowy, wysoko cenimy Pismo Święte, a nie tradycję, w czym przypominamy pierwszych chrześcijan. O ich zapatrywaniach wyraźnie świadczą natchnione listy i księgi historyczne wchodzące w skład Chrześcijańskich Pism Greckich.

 2. Czego między innymi dotyczyły pierwsze strugi światła, które dotarły do naśladowców Jezusa?

² Jedne z najwcześniejszych strug światła, które dotarły do naśladowców Jezusa Chrystusa, dotyczyły Mesjasza. Andrzej powiedział do swego brata, Szymona Piotra: „Znaleźliśmy Mesjasza” (Jana 1:41). Jakiś czas potem Ojciec niebiański pobudził apostoła Piotra, by sam oznajmił Jezusowi Chrystusowi: „Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego” (Mateusza 16:16, 17; Jana 6:68, 69).

Światło związane z poleceniem głoszenia

 3, 4. Co zmartwychwstały Jezus wyjaśnił swym naśladowcom w związku z ich przyszłą działalnością?

³ Zmartwychwstały Jezus Chrystus rzucił światło na obowiązek przypadający w udziale wszystkim jego naśladowcom. Powiedział im — najprawdopodobniej, gdy w Galilei zebrało się ich aż 500: „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mateusza 28:19, 20; 1 Koryntian 15:6). Odtąd wszyscy naśladowcy Chrystusa mieli być głosicielami, a zlecone im zadanie nie ograniczało się już do świadczenia „zaginionym owcom z domu Izraela” (Mateusza 10:6). Przestali również udzielać chrztu Janowego, symbolizującego skruchę ku przebaczeniu grzechów. Teraz mieli chrzcić ludzi „w imię Ojca i Syna, i ducha świętego”.

⁴ Na krótko przed wstąpieniem Jezusa do nieba 11 wiernych apostołów zapytało: „Panie, czy w tym czasie przywracasz królestwo Izraelowi?” Zamiast odpowiedzi Jezus udzielił dalszych wskazówek co do poruczonego im zadania głoszenia: „Otrzymacie moc, gdy zstąpi na was duch święty, i będziecie moimi świadkami zarówno w Jeruzalem, jak i w całej Judei i Samarii, i aż do najodleglejszego miejsca na ziemi”. Dotychczas byli oni świadkami wyłącznie na rzecz Jehowy, ale teraz mieli się stać również świadkami Chrystusa (Dzieje 1:6-8).

 5, 6. Czego dotyczyły strugi światła, które spłynęły na uczniów Jezusa w dniu Pięćdziesiątnicy?

⁵ Cóż za olśniewające strugi światła spłynęły na naśladowców Jezusa zaledwie dziesięć dni później! W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. po raz pierwszy w pełni zrozumieli sens wypowiedzi Jehowy z Księgi Joela 3:1, 2: „Wyleję mojego Ducha na wszelkie ciało, i wasi synowie i wasze córki prorokować będą, wasi starcy będą śnili, a wasi młodzieńcy będą mieli widzenia. Także na sługi i służebnice wyleję w owych dniach mojego Ducha”. Uczniowie Jezusa zgromadzeni w Jeruzalem — około 120 mężczyzn i kobiet — ujrzeli ducha świętego w postaci jakby języków ognia spoczywających na głowie każdego z nich (Dzieje 1:12-15; 2:1-4).

⁶ W dniu Pięćdziesiątnicy uczniowie po raz pierwszy zrozumieli również, że wypowiedź z Psalmu 16:10 odnosi się do zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa. Psalmista napisał: „Nie pozostawisz [Jehowo Boże] mej duszy w Szeolu. Nie pozwolisz lojalnemu tobie oglądać dołu” (NW). Uczniowie uświadomili sobie, iż słowa te nie mogły dotyczyć króla Dawida, jego grób bowiem aż dotąd znajdował się pośród nich. Wyjaśnienia związane z tym nowym światłem były bardzo przekonujące, nic więc dziwnego, że jeszcze tego samego dnia ochrzczono około 3000 słuchaczy! (Dzieje 2:14-41).

 7. Jakie olśniewające światło otrzymał Piotr, kiedy odwiedził oficera armii rzymskiej, Korneliusza?

⁷ Przez wiele stuleci Izraelici pamiętali o tym, co powiedział do nich Bóg: „Tylko o was zatroszczyłem się spośród wszystkich pokoleń ziemi” (Amosa 3:2). Kiedy więc duch święty po raz pierwszy spoczął na nieobrzezanych poganach, którzy okazali wiarę, apostoł Piotr i osoby towarzyszące mu w domu Korneliusza, oficera armii rzymskiej, rzeczywiście zostali olśnieni jasną strugą światła. Warto zauważyć, iż był to jedyny przypadek udzielenia ducha świętego jeszcze przed chrztem. Niemniej okazało się to konieczne. W przeciwnym razie Piotr nie wiedziałby, że ci nieobrzezani poganie nadają się do chrztu. W pełni świadomy znaczenia tego nadzwyczajnego zjawiska, zapytał: „Czy tym [poganom], którzy tak jak my otrzymali ducha świętego, może ktoś odmówić wody, żeby nie zostali ochrzczeni?” Oczywiście nikt z obecnych nie miał podstaw do wysuwania zastrzeżeń, toteż owych pogan ochrzczono (Dzieje 10:44-48; porównaj Dzieje 8:14-17).

Zniesienie obrzezania

 8. Dlaczego niektórym pierwszym chrześcijanom trudno było zaniechać obrzezania?

⁸ Kolejna jasna struga prawdy pojawiła się w związku z kwestią obrzezania. Zwyczaj ten miał swój początek w roku 1919 p.n.e., gdy Jehowa zawarł przymierze z Abrahamem. Bóg nakazał wtedy, by Abraham oraz wszyscy mężczyźni w jego domu poddali się obrzezaniu (1 Mojżeszowa 17:9-14, 23-27). W ten sposób stało się ono znakiem wyróżniającym potomków Abrahama. Jakże byli z tego dumni! W rezultacie słowem „nieobrzezany” zaczęto nawet wyrażać pogardę (Izajasza 52:1; 1 Samuela 17:26, 27). Nietrudno więc zrozumieć, dlaczego niektórzy pierwsi chrześcijanie pochodzenia żydowskiego chcieli zachować ten symbol. Część z nich wdała się nawet w spór z Pawłem i Barnabasem. Aby rozstrzygnąć tę sprawę, Paweł z innymi osobami udali się do Jeruzalem i przedłożyli ją chrześcijańskiemu ciału kierowniczemu (Dzieje 15:1, 2).

 9. Co według 15 rozdziału Dziejów Apostolskich strugi światła odsłoniły ciału kierowniczemu w I wieku?

⁹ Tym razem ci pierwsi chrześcijanie nie otrzymali światła w postaci jakiegoś wyraźnego cudu, który by wskazywał, że od sług Jehowy nie wymaga się już obrzezania. Owo jaśniejsze światło spłynęło na nich dzięki temu, iż przeanalizowali Pismo, polegając na kierownictwie ducha świętego, oraz wysłuchali przeżyć Piotra i Pawła, związanych z nawróceniem nieobrzezanych pogan (Dzieje 15:6-21). Decyzję zamieszczono w liście, którego fragment brzmi: „Duch święty i my sami uznaliśmy za słuszne nie nakładać na was dodatkowego brzemienia, z wyjątkiem następujących rzeczy koniecznych: macie powstrzymywać się od tego, co ofiarowano bożkom, i od krwi, i od tego, co uduszone, i od rozpusty” (Dzieje 15:28, 29). Pierwsi chrześcijanie zostali w ten sposób uwolnieni od obowiązku dokonywania obrzezania oraz od innych wymagań Prawa Mojżeszowego. Dlatego też Paweł mógł powiedzieć do chrześcijan w Galacji: „Do takiej wolności wyzwolił nas Chrystus” (Galatów 5:1).

Światło udostępnione w Ewangeliach

10. Jakie strugi światła ukazano w Ewangelii według Mateusza?

¹⁰ Nie ulega wątpliwości, że liczne strugi światła ukazano dla dobra czytelników w Ewangelii według Mateusza, spisanej około 41 roku n.e. Stosunkowo niewielu chrześcijan z I wieku osobiście słyszało, jak Jezus wyjaśnia swe nauki. Ewangelia według Mateusza podkreśla w szczególności, iż tematem orędzia Jezusa było Królestwo. Jakże mocno uwypuklił on znaczenie kierowania się właściwymi pobudkami! Ileż strug światła rzucił w Kazaniu na Górze, w swych przypowieściach (zamieszczonych na przykład w 13 rozdziale) oraz w doniosłym proroctwie zapisanym w rozdziałach 24 i 25! Wszystko to przedstawiono pierwszym chrześcijanom w sprawozdaniu ewangelicznym Mateusza, spisanym zaledwie jakieś osiem lat po Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e.

11. Co można powiedzieć o treści Ewangelii według Łukasza oraz Marka?

¹¹ Około 15 lat później powstała Ewangelia według Łukasza. Chociaż zawiera ona wiele szczegółów podanych w sprawozdaniu Mateusza, to 59 procent jej treści stanowią informacje dodatkowe. Łukasz opisał sześć cudów i przeszło dwa razy więcej przypowieści Jezusa, o których nie ma wzmianki u pozostałych ewangelistów. Najprawdopodobniej zaledwie kilka lat później sporządził swą relację Marek, ukazując Jezusa Chrystusa przede wszystkim jako człowieka czynu i cudotwórcę. Co prawda Marek w zasadzie zrelacjonował wydarzenia już wcześniej przedstawione przez Mateusza i Łukasza, niemniej zanotował jedną przypowieść, o której oni nie wspomnieli. Jezus przyrównał w niej Królestwo Boże do nasienia, które kiełkuje, wyrasta wysoko i stopniowo wydaje owoc (Marka 4:26-29).a

12. W jakim stopniu Ewangelia według Jana ukazuje jeszcze jaśniejsze światło?

¹² Przeszło 30 lat po sprawozdaniu Marka powstała Ewangelia według Jana. Ileż światła rzuca ona na służbę Jezusa, zwłaszcza dzięki wzmiankom o jego przedludzkim bycie! Tylko Jan opisał wskrzeszenie Łazarza, tylko on utrwalił wiele ciekawych uwag, które Jezus wypowiedział do wiernych apostołów tej nocy, gdy go zdradzono, oraz jego wzruszającą modlitwę, o czym czytamy w rozdziałach od 13 do 17. Mówi się nawet, że 92 procent treści Ewangelii według Jana nigdzie się nie powtarza.

Strugi światła w listach Pawła

13. Dlaczego niektórzy traktują list Pawła do Rzymian jak jedną z Ewangelii?

¹³ Szczególnym narzędziem, dzięki któremu światło prawdy docierało do chrześcijan żyjących w czasach apostolskich, był Paweł. Na przykład około roku 56 — mniej więcej w tym samym czasie, kiedy swe sprawozdanie ewangeliczne ukończył Łukasz — napisał on list do Rzymian. W liście tym Paweł wyraźnie podkreśla, iż prawość zostaje ludziom przypisana dzięki niezasłużonej życzliwości Boga oraz na podstawie wiary w Jezusa Chrystusa. Uwypuklenie tego aspektu dobrej nowiny sprawiło, że niektórzy traktują List do Rzymian jak piątą Ewangelię.

14-16. (a) Jakie światło na potrzebę zachowania jedności rzucił Paweł w swym pierwszym liście do chrześcijan w Koryncie? (b) Jakie jeszcze wskazówki co do postępowania zawiera List 1 do Koryntian?

¹⁴ Ponadto Paweł napisał o pewnych sprawach niepokojących chrześcijan w Koryncie. Jego list do nich zawiera wiele natchnionych rad, z których odnoszą pożytek również chrześcijanie żyjący w dobie obecnej. Najpierw musiał uświadomić Koryntianom ich błąd polegający na otaczaniu pewnych jednostek nabożną czcią. Skorygował ich sposób myślenia, śmiało oznajmiając: „Usilnie zachęcam was, bracia, przez imię naszego Pana, Jezusa Chrystusa, żebyście wszyscy mówili zgodnie i żeby nie było wśród was rozdźwięków, ale żebyście byli stosownie zjednoczeni, mając ten sam umysł i ten sam tok myśli” (1 Koryntian 1:10-15).

¹⁵ Zbór chrześcijański w Koryncie tolerował rażącą niemoralność. Pewien mężczyzna żył z żoną swego ojca i tym samym dopuszczał się „takiej rozpusty, jakiej nie ma nawet wśród narodów”. Paweł otwarcie napisał: „Usuńcie niegodziwego spośród siebie” (1 Koryntian 5:1, 11-13). Wykluczanie ze społeczności było dla chrześcijan czymś nowym. Zbór w Koryncie potrzebował też oświecenia w innej kwestii, gdyż niektórzy jego członkowie próbowali wyrównywać krzywdy, podając swych współwyznawców do świeckich sądów. Paweł surowo ich za to zganił (1 Koryntian 6:5-8).

¹⁶ Jeszcze inny problem trapiący zbór w Koryncie dotyczył stosunków płciowych. W rozdziale siódmym Listu 1 do Koryntian Paweł wyjaśnił, iż ze względu na szerzenie się niemoralności dobrze by było, gdyby każdy mężczyzna miał własną żonę, a każda kobieta własnego męża. Wykazał również, że choć osoby samotne mogą się w większej mierze skoncentrować na służbie dla Jehowy, nie wszyscy jednak mają dar stanu wolnego. A jeśli jakaś kobieta zostanie wdową, może powtórnie wyjść za mąż, ale „tylko w Panu” (1 Koryntian 7:39).

17. Jakie światło rzucił Paweł na naukę o zmartwychwstaniu?

¹⁷ A cóż za wspaniałe strugi światła zesłał Pan za pośrednictwem Pawła na kwestię zmartwychwstania! Z jakim ciałem powstaną namaszczeni duchem chrześcijanie? „Zasiewa się ciało fizyczne, wskrzeszone zostaje ciało duchowe” — napisał apostoł. Żadne ciało fizyczne nie będzie zabrane do nieba, gdyż „ciało i krew nie mogą odziedziczyć królestwa Bożego”. Paweł dodał również, że nie wszyscy pomazańcy będą spali w śmierci, ci bowiem, którzy umrą podczas obecności Jezusa, natychmiast zostaną wskrzeszeni do nieśmiertelnego życia (1 Koryntian 15:43-53).

18. Jakie światło w odniesieniu do przyszłości zawiera pierwszy list Pawła skierowany do Tesaloniczan?

¹⁸ W liście do chrześcijan w Tesalonice za pośrednictwem apostoła Pawła rzucono światło na przyszłe wydarzenia. Dzień Jehowy nadejdzie jak złodziej w nocy. Ponadto Paweł wyjaśnił: „Kiedy tylko będą mówić: ‚Pokój i bezpieczeństwo!’, wtedy natychmiast przyjdzie na nich nagła zagłada, tak jak dręcząca boleść na brzemienną niewiastę, i na pewno nie ujdą” (1 Tesaloniczan 5:2, 3).

19, 20. Jakie strugi światła odsłonięto chrześcijanom z Jeruzalem i Judei w liście Pawła do Hebrajczyków?

¹⁹ Pisząc swój list do Hebrajczyków, Paweł udostępnił strugi światła pierwszym chrześcijanom w Jeruzalem i Judei. Jakże dobitnie wykazał wyższość chrześcijańskiego sposobu oddawania czci Bogu nad systemem mozaistycznym! Chrześcijanie nie trzymają się Prawa przekazanego przez aniołów, ale raczej pokładają wiarę w wybawieniu, o którym najpierw dał świadectwo Syn Boży, daleko górujący nad takimi anielskimi posłańcami (Hebrajczyków 2:2-4). Mojżesz tylko usługiwał w domu Bożym. Jezus Chrystus natomiast przewodniczy całemu domowi. Jest arcykapłanem według porządku Melchizedeka i zajmuje znacznie wyższą pozycję niż kapłani z rodu Aarona. Paweł wykazał również, że Izraelici nie mogli wejść do odpoczynku Bożego ze względu na brak wiary i posłuszeństwa, chrześcijanie jednak wchodzą tam — właśnie dzięki swej wierności oraz posłuszeństwu (Hebrajczyków 3:1–4:11).

²⁰ Ponadto nowe przymierze niezmiernie góruje nad przymierzem Prawa. Zgodnie z tym, co przepowiedziano 600 lat wcześniej w Księdze Jeremiasza 31:31-34, osoby objęte nowym przymierzem mają prawo Boże wypisane na swych sercach i dostępują rzeczywistego przebaczenia grzechów. Chrześcijanie nie mają arcykapłana, który musiałby co roku składać ofiary za grzechy swoje i ludzi, ich Arcykapłan Jezus Chrystus jest bowiem bez grzechu i złożył ofiarę za grzechy raz na zawsze. W celu przedstawienia tej ofiary nie wszedł do miejsca świętego uczynionego rękami, lecz wstąpił do samego nieba, aby się tam ukazać przed osobą Jehowy. Ponadto ofiary ze zwierząt wymagane przez Prawo Mojżeszowe nie mogły całkowicie usunąć grzechów, gdyż inaczej nie składano by ich każdego roku. Natomiast ofiara Chrystusa, złożona raz na zawsze, istotnie zmazuje grzechy. Wszystko to rzuca światło na wielką świątynię duchową, na której dziedzińcach obecnie pełni służbę namaszczony ostatek wraz z „drugimi owcami” (Jana 10:16; Hebrajczyków 9:24-28).

21. Czego dowodzą te rozważania, jeśli chodzi o spełnienie się w czasach apostolskich słów z Księgi Psalmów 97:11 oraz Przypowieści 4:18?

²¹ Brak miejsca nie pozwala na omówienie jeszcze innych strug światła, jakie można znaleźć na przykład w listach apostoła Piotra oraz dwóch uczniów — Jakuba i Judy. Ale nawet powyższe informacje niezbicie dowodzą, że w czasach apostolskich wyraźnie urzeczywistniały się słowa z Psalmu 97:11 oraz z Księgi Przypowieści 4:18. Coraz lepiej pojmowano prawdę — pierwowzory i cienie rzeczywiście się spełniały i nabierały realnych kształtów (Galatów 3:23-25; 4:21-26).

22. Co się wydarzyło po śmierci apostołów i jaka sprawa zostanie omówiona w następnym artykule?

²² Po śmierci apostołów Jezusa i pojawieniu się zapowiedzianego odstępstwa światło prawdy bardzo przygasło (2 Tesaloniczan 2:1-11). Jednakże zgodnie z obietnicą Jezusa po wielu stuleciach Pan powrócił i zastał „niewolnika wiernego i roztropnego”, który dawał „członkom czeladzi” pokarm we właściwym czasie. W rezultacie Jezus Chrystus ustanowił tego niewolnika „nad całym swoim mieniem” (Mateusza 24:45-47). Jakie olśniewające strugi światła wtedy spłynęły? Sprawę tę omówiono w następnym artykule.

[Przypis]

Czy sobie przypominasz?

◻ Jakie wersety biblijne wskazują, że zrozumienie prawdy jest udostępniane stopniowo?

◻ O jakich strugach światła donosi Księga Dziejów Apostolskich?

◻ Jakie światło objawiono w Ewangeliach?

◻ Jakie strugi światła zostały odsłonięte w listach Pawła?