Umacniajmy zaufanie do prawości Boga

„Abyś ufność swą pokładał w Jehowie, przekazałem ci dzisiaj wiedzę” (PRZYSŁÓW 22:19).

 1, 2. (a) Dlaczego Świadkowie Jehowy darzą Jehowę zaufaniem? (Przysłów 22:19). (b) Co wskazuje, iż niektórzy powinni umocnić swe zaufanie do Jehowy?

PRAWDZIWI chrześcijanie dostąpili błogosławieństwa, jakim jest dokładne poznanie Jehowy i Jego zamierzeń. „Niewolnik wierny i roztropny” życzliwie zaopatruje ich w duchowy „pokarm we właściwym czasie” (Mateusza 24:45). Nabywana wiedza jest dla nich solidnym fundamentem, na którym mogą zbudować zaufanie do Boga. Dlatego Świadkowie Jehowy jako społeczność mają wyjątkowe zaufanie do Jehowy i Jego prawości.

² Wydaje się jednak, że poszczególni Świadkowie niekiedy muszą umocnić swe zaufanie. Towarzystwo od czasu do czasu otrzymuje listy, które wyrażają zastrzeżenia co do wyjaśnień podawanych w publikacjach. Takie wątpliwości mogą być reakcją na skorygowanie zrozumienia lub dotyczyć spraw bliskich sercu pytającego, zwłaszcza gdy jest w nie zaangażowany emocjonalnie (porównaj Jana 6:60, 61).

 3. Co może się przydarzyć nawet wiernym sługom Jehowy i dlaczego?

³ Nawet prawdziwi słudzy Jehowy przekonują się o trafności słów z Księgi Kaznodziei 9:11: „I jeszcze raz zobaczyłem pod słońcem, że nie szybkim przypada zwycięstwo w wyścigu ani mocarzom — zwycięstwo w bitwie, ani mądrym — pokarm, ani tym, którzy się odznaczają zrozumieniem — bogactwo, ani nawet odznaczającym się wiedzą — łaska; gdyż wszystkich ich dosięga czas i nieprzewidziane zdarzenie”. W jaki sposób wypowiedź ta może się sprawdzić w szerszym, duchowym sensie? Niewykluczone, iż znamy chrześcijan, którzy szybko wprowadzali w czyn rady biblijne, z mocą bronili prawdy, mądrze stosowali zasady z Pisma Świętego i gorliwie zdobywali gruntowną wiedzę. Niemniej „czas i nieprzewidziane zdarzenie” mogły spowodować, że wskutek wypadku lub podeszłego wieku niektórzy mają teraz ograniczone możliwości. Może się zastanawiają, czy uda im się żywo wejść do Bożego nowego świata.

 4, 5. Dlaczego chrześcijanie nie mają powodów, by tracić zaufanie do prawości Jehowy?

⁴ Gdy chrześcijanin traci współmałżonka, zmaga się z ogromnym bólem i uczuciem pustki. Może służyli razem Jehowie przez kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt lat. Osierocona osoba zdaje sobie sprawę, że śmierć rozwiązuje małżeństwo (1 Koryntian 7:39).a Jeżeli nie chce osłabić swej ufności, musi postarać się zapanować nad emocjami (porównaj Marka 16:8).

⁵ Kiedy umiera współmałżonek, matka lub ojciec, dziecko bądź bliski przyjaciel, mądrze jest potraktować to jako sposobność do okazania ufności w prawość Jehowy. Nawet gdy osobiście dotyka nas nieszczęście, możemy być przekonani, że Jehowa nie jest nieprawy. Każdy, kto dostąpi życia wiecznego — czy to bezpośrednio, czy też dzięki zmartwychwstaniu — na pewno będzie szczęśliwy. Psalmista powiedział o Bogu: „Otwierasz swą rękę i zaspokajasz pragnienie wszystkiego, co żyje. Jehowa jest prawy we wszystkich swych drogach i lojalny we wszystkich swoich dziełach. Jehowa jest blisko wszystkich, którzy go wzywają, wszystkich, którzy go wzywają w wierności wobec prawdy. Spełni pragnienie tych, którzy się go boją, a ich wołanie o pomoc usłyszy i wybawi ich” (Psalm 145:16-19).

Gdy mamy wrażenie, że niepotrzebnie cierpieliśmy

 6, 7. (a) Dlaczego niejeden chrześcijanin, który w przeszłości znosił cierpienia, może mieć teraz inne zrozumienie? (b) Dlaczego nie powinniśmy sądzić, że Jehowa okazał się nieprawy, dopuszczając, by w przeszłości ktoś przeżywał takie udręki?

⁶ W przeszłości niektórzy Świadkowie cierpieli z powodu odmowy udziału w jakiejś działalności, na którą obecnie sumienie by im pozwoliło. Na przykład przed laty brat mógł powziąć taką decyzję w związku z jakimś rodzajem służby cywilnej. Dziś może uważać, że odbycie jej nie pogwałciłoby jego chrześcijańskiej neutralności wobec tego systemu rzeczy.

⁷ Czy Jehowa okazał się nieprawy, pozwalając mu cierpieć za odmowę służby, której teraz mógłby się podjąć bez przykrych konsekwencji? Większość osób mających za sobą tego rodzaju przeżycie wcale tak nie myśli. Cieszą się raczej, że mogły wyraźnie publicznie dowieść, iż zajmują zdecydowane stanowisko w kwestii spornej co do zwierzchnictwa nad wszechświatem (porównaj Hioba 27:5). Dlaczego ktoś miałby żałować, że śmiało obstając po stronie Jehowy, pokierował się swym sumieniem? Dzięki lojalnemu trzymaniu się chrześcijańskich zasad, zgodnie ze swym ówczesnym zrozumieniem, lub dzięki słuchaniu głosu sumienia okazał się godny przyjaźni Jehowy. Bez wątpienia mądrze jest unikać postępowania, które mogłoby wywołać wyrzuty sumienia lub zgorszyć drugich. W takich sytuacjach warto pamiętać o przykładzie apostoła Pawła (1 Koryntian 8:12, 13; 10:31-33).

 8. Dlaczego chrześcijanie pochodzenia żydowskiego, którzy wcześniej przestrzegali Prawa, nie mieli powodów do powątpiewania w prawość Jehowy?

⁸ Aby znaleźć upodobanie w oczach Jehowy, Żydzi musieli przestrzegać Dziesięciorga Przykazań oraz przeszło 600 najrozmaitszych dodatkowych praw. Po powstaniu zboru chrześcijańskiego od sług Jehowy nie wymagano już stosowania się do tych przepisów, nawet jeśli byli rodowitymi Żydami. Moc obowiązującą straciły wówczas między innymi prawa dotyczące obrzezania, sabatu i ofiar ze zwierząt oraz ograniczenia w spożywaniu pewnych pokarmów (1 Koryntian 7:19; 10:25; Kolosan 2:16, 17; Hebrajczyków 10:1, 11-14). Żydzi — łącznie z apostołami — z chwilą przyjęcia religii chrześcijańskiej przestawali podlegać przykazaniom nałożonym przez przymierze Prawa. Czy narzekali, że Boże postanowienia okazały się nieprawe, skoro wcześniej wymagały od nich rzeczy, które teraz nie były już konieczne? Bynajmniej — cieszyli się z lepszego zrozumienia zamierzeń Jehowy (Dzieje 16:4, 5).

 9. Jaką postawę zajmowali niektórzy Świadkowie i dlaczego nie muszą tego żałować?

⁹ W czasach nowożytnych niektórzy Świadkowie bardzo rygorystycznie ustalali, co im wolno, a czego nie. Z tego powodu cierpieli więcej niż drudzy. Potem dzięki lepszemu zrozumieniu uzyskali pełniejszy obraz sprawy. Nie mają jednak powodu żałować, że postępowali w zgodzie ze swym sumieniem, nawet jeśli wiązało się to z dodatkowymi udrękami. Naprawdę zasługują na pochwałę, gdyż byli gotowi cierpieć, aby tylko dochować wierności Jehowie, i czynić wszystko „przez wzgląd na dobrą nowinę”. Jehowa błogosławi takiemu zbożnemu oddaniu (1 Koryntian 9:23; Hebrajczyków 6:10). Apostoł Paweł napisał z rozeznaniem: „Jeśli cierpliwie znosicie, czyniąc dobro i cierpiąc, jest to rzecz miła Bogu” (1 Piotra 2:20).

Nauka z przeżyć Jonasza

10, 11. Wyjaśnij, jak Jonasz ujawnił swój brak zaufania do Jehowy: (a) gdy został wysłany do Niniwy, (b) gdy Bóg nie zniszczył mieszkańców Niniwy.

¹⁰ Kiedy Jehowa wysłał Jonasza do Niniwy, ten nie docenił zaufania, jakim został obdarzony. Wskutek braku posłuszeństwa przeżył dramatyczne zdarzenie. Opamiętał się jednak, zrozumiał swój błąd, przyjął zadanie na zagranicznym terenie i ostrzegł Niniwczyków przed nadciągającą zagładą. I wtedy stało się coś niespodziewanego: Mieszkańcy miasta okazali skruchę, toteż Jehowa postanowił pozostawić ich przy życiu (Jonasza 1:1 do 3:10).

¹¹ Jak zareagował Jonasz? Niezadowolony, zaczął skarżyć się Bogu w modlitwie. Jego żale można by streścić następująco: ‛Wiedziałem, że tak będzie. Dlatego od początku nie chciałem iść do Niniwy. I oto, co mnie spotyka, gdy przeżyłem całe to przerażające i upokarzające połknięcie przez wielką rybę i gdy tak się napracowałem, ostrzegając mieszkańców Niniwy przed nadciągającą zagładą! Cały mój wysiłek i cierpienie na nic! Równie dobrze mógłbym umrzeć!’ (Jonasza 4:1-3).

12. Czego możemy się nauczyć z przeżyć Jonasza?

¹² Czy Jonasz miał uzasadnione powody do skargi? Czy Jehowa postąpił w sposób nieprawy, okazując miłosierdzie skruszonym grzesznikom? Jonasz powinien się raczej cieszyć: dziesiątki tysięcy ludzi uratowało życie! (Jonasza 4:11). Tymczasem brakiem szacunku i narzekaniem pokazał, że nie ma głębokiego zaufania do prawości Jehowy. Zbyt wiele myślał o sobie, a za mało o drugich. Z jego przeżyć możemy wyciągnąć naukę, by nie wysuwać na pierwszy plan siebie i swych osobistych odczuć. Bądźmy przekonani, iż posłuszeństwo wobec Jehowy, stosowanie się do wskazówek, które On podaje za pośrednictwem swej organizacji, oraz akceptowanie Jego postanowień jest nader słuszne. Nie ulega wątpliwości, że „bojącym się prawdziwego Boga dobrze się powiedzie” (Kaznodziei 8:12).

Pora umacniać swe zaufanie!

13. Jak każdy z nas może umacniać swe zaufanie do Jehowy?

¹³ Umacnianie zaufania do Jehowy świadczy o mądrości (Przysłów 3:5-8). Oczywiście nie wystarczy się modlić, by Jehowa pomógł nam je przejawiać w większej mierze. Zaufanie buduje się na dokładnej wiedzy, dlatego w codziennym rozkładzie zajęć musimy umieścić studium osobiste oraz czytanie Biblii i objaśniających ją publikacji. Ogromną rolę odgrywa też regularna obecność na chrześcijańskich zebraniach, dobre przygotowywanie się do nich oraz w miarę możliwości aktywny udział. A gdy mamy zwyczaj przekazywać prawdy biblijne drugim, taktownie reagując przy tym na sprzeciw, nasze zaufanie do Jehowy i Jego Słowa jeszcze się pogłębia. Dzięki temu każdego dnia coraz bardziej się do Niego przybliżamy.

14. Dlaczego wkrótce lud Boży będzie się musiał wykazać zaufaniem do Jehowy w nie spotykanym dotąd stopniu?

¹⁴ W niedalekiej przyszłości nagle spadnie na ludzkość największy w dziejach ucisk (Mateusza 24:21). Kiedy to nastąpi, słudzy Boży w nie spotykanym dotąd stopniu będą musieli zaufać prawości Jehowy i wskazówkom udzielanym przez Jego organizację. W sensie przenośnym z ufnością zastosują się wówczas do Bożego polecenia: „Idź, mój ludu, wejdź do swych wewnętrznych komnat i zamknij za sobą drzwi. Schowaj się tylko na chwilę, aż przeminie potępienie” (Izajasza 26:20). Już teraz znaleźli się w ochronnej strefie przeszło 85 000 zborów, działających w 232 krajach. Cokolwiek jeszcze wiązałoby się z wezwaniem „wejdź do swych wewnętrznych komnat”, możemy być pewni, iż Jehowa pomoże nam to uczynić.

15. W jaki sposób w roku 1998 uwypuklono znaczenie zaufania i dlaczego jest to słuszne?

¹⁵ Koniecznie więc trzeba teraz umacniać swe zaufanie. Bez ufności do naszych chrześcijańskich braci, do organizacji Bożej, a przede wszystkim do samego Jehowy nie zdołamy ocaleć. Bardzo stosownie zatem w roku 1998 tekst roczny stale przypomina Świadkom Jehowy na całym świecie, że „każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie wybawiony” (Rzymian 10:13). Zawsze musimy być o tym przekonani. Jeżeli spostrzeżemy u siebie choćby najmniejszą oznakę niepewności, powinniśmy postarać się ją usunąć, i to bezzwłocznie, nie czekając ani chwili.

Sąd Jehowy na pewno będzie prawy

16. Co się może stać z zaufaniem, jeśli nie jest pielęgnowane, i jak temu zapobiegać?

¹⁶ W Liście do Hebrajczyków 3:14 chrześcijan namaszczonych duchem ostrzeżono: „W rzeczywistości stajemy się współuczestnikami Chrystusa, jeśli tylko niewzruszenie aż do końca trzymamy się mocno ufności, którą mieliśmy na początku”. Zasada zawarta w tych słowach odnosi się również do chrześcijan mających nadzieję ziemską. Początkowe zaufanie może osłabnąć, jeśli nie będzie pielęgnowane. Jakież to więc ważne, byśmy ciągle zdobywali dokładną wiedzę, umacniając w ten sposób fundament, na którym opiera się nasza ufność!

17. Dlaczego możemy być pewni, że Jezus należycie osądzi, kto zasługuje na ocalenie?

¹⁷ Wkrótce Jezus przebada wszystkie narody i „będzie oddzielał jednych ludzi od drugich, jak pasterz oddziela owce od kóz” (Mateusza 25:31-33). Możemy być pewni, iż Chrystus sprawiedliwie osądzi, kto zasługuje na przeżycie. Jehowa obdarzył go mądrością, wnikliwością oraz innymi przymiotami, by mógł „w prawości sądzić zamieszkaną ziemię” (Dzieje 17:30, 31). Wzorujmy się na Abrahamie, który z przekonaniem powiedział: „Jest nie do pomyślenia [Jehowo], żebyś działał w ten sposób, uśmiercając prawego razem z niegodziwcem, tak by prawego miało spotkać to, co niegodziwego! Jest to u ciebie nie do pomyślenia. Czyż Sędzia całej ziemi nie miałby uczynić tego, co słuszne?” (Rodzaju 18:25).

18. Dlaczego nie powinniśmy się zamartwiać tym, czego obecnie nie wiemy?

¹⁸ Jeżeli w pełni ufamy w prawość Jehowy, nie musimy się martwić pytaniami w rodzaju: „Jak zostaną osądzone niemowlęta i małe dzieci? Czy to możliwe, że do wielu ludzi nie uda się dotrzeć z dobrą nowiną przed Armagedonem? A co z chorymi umysłowo? Albo co z ...?” Obecnie możemy nie wiedzieć, jak Jehowa rozwiąże takie kwestie. Na pewno jednak pokieruje się prawością i miłosierdziem. Nigdy nie powinniśmy w to wątpić. Być może ze zdumieniem i radością będziemy obserwować, jak rozstrzyga te sprawy w sposób, który nam nawet nie przyszedł do głowy (porównaj Hioba 42:3; Psalm 78:11-16; 136:4-9; Mateusza 15:31; Łukasza 2:47).

19, 20. (a) Dlaczego nie ma nic złego w zadawaniu rozsądnych pytań? (b) Kiedy Jehowa udzieli nam potrzebnych wyjaśnień?

¹⁹ Organizacja Jehowy nie zniechęca do zadawania szczerych pytań w stosownym czasie, jak to błędnie mawiają przeciwnicy (1 Piotra 1:10-12). Niemniej Biblia radzi, byśmy unikali głupich, spekulatywnych dociekań (Tytusa 3:9). Stawianie rozsądnych pytań i szukanie odpowiedzi w Słowie Bożym i w chrześcijańskich publikacjach pomoże nam pogłębić wiedzę, a tym samym umocnić nasze zaufanie do Jehowy. Organizacja bierze przykład z Jezusa. On nie odpowiadał na pytania, jeśli było na to za wcześnie. Wyjaśnił: „Mam wam jeszcze wiele do powiedzenia, ale w tej chwili nie możecie tego znieść” (Jana 16:12). Przyznał także, iż pewnych rzeczy sam wówczas nie wiedział (Mateusza 24:36).

²⁰ Jehowa ma jeszcze wiele do objawienia. Mądrze jest czekać na Niego z ufnością, iż poinformuje nas o swych zamierzeniach w najodpowiedniejszym momencie. Możemy być przekonani, że gdy nadejdzie wyznaczona przez Niego pora, z radością poznamy kolejne szczegóły Jego postanowień. Jeżeli zachowamy niewzruszoną ufność do Jehowy i organizacji, którą On się posługuje, zostaniemy nagrodzeni. Księga Przysłów 14:26 zapewnia nas: „W bojaźni przed Jehową jest silna ufność, a dla jego synów będzie miejsce schronienia”.

[Przypis]

Jak sądzisz?

◻ Dlaczego uleganie emocjom, które mogą osłabiać naszą ufność, jest niemądre?

◻ Czego możemy się nauczyć z przeżyć Jonasza?

◻ Dlaczego tak ważne jest studiowanie Biblii i chodzenie na zebrania?

[Ilustracja na stronie 16]

Nawet gdy tracimy kogoś bliskiego, możemy być pewni, że Jehowa jest prawy

[Ilustracje na stronie 18]

Czy jesteś pewny, że darzysz Jehowę zaufaniem?