Słudzy Jehowy żywią niezawodną nadzieję
„Pozostali z Jakuba będą pośród wielu ludów jak rosa od Jehowy, (...) która nie pokłada nadziei w człowieku” (MICHEASZA 5:7).
1. W jakim sensie Izrael duchowy jest źródłem pokrzepienia?
JEHOWA to wspaniały Stwórca deszczu i rosy. Oczekiwanie, że zapewnią je ludzie, jest daremne. Prorok Micheasz napisał: „Pozostali z Jakuba będą pośród wielu ludów jak rosa od Jehowy, jak rzęsiste ulewy na roślinność, która nie pokłada nadziei w człowieku ani nie czeka na synów ziemskiego człowieka” (Micheasza 5:7). Kim obecnie są „pozostali z Jakuba”? To Izraelici duchowi, ostatek „Izraela Bożego” (Galatów 6:16). Dla „wielu ludów” na ziemi są jak ożywcza „rosa od Jehowy” i jak „rzęsiste ulewy na roślinność”. Namaszczeni duchem chrześcijanie rzeczywiście są dziś dla ludzi błogosławieństwem od Boga. Jako głosiciele Królestwa wykonują zlecone przez Niego zadanie i niosą innym wieść o niezawodnej nadziei.
2. Dlaczego żywimy niezawodną nadzieję mimo powszechnych trudności?
2 Dzisiejszemu światu brakuje rzeczywistej nadziei. I nic dziwnego. Niestabilna sytuacja polityczna, upadek moralny, przestępczość, kryzys gospodarczy, terroryzm i wojny — właśnie tego można się spodziewać po świecie, którego władcą jest Szatan Diabeł (1 Jana 5:19). W takich warunkach wielu boi się o swoją przyszłość. Jednakże jako czciciele Jehowy, nie mamy powodu do obaw. Żywimy niezawodną nadzieję na przyszłość — niezawodną, bo opartą na Słowie Bożym. Wierzymy Jehowie i ufamy Jego wypowiedziom, ponieważ zawsze się spełniają.
3. (a) Dlaczego Jehowa zamierzał wystąpić przeciw Izraelowi i Judzie? (b) Dlaczego słowa Micheasza mają zastosowanie również obecnie?
3 Podstawą niepłonnej nadziei i źródłem sił do chodzenia w imieniu Jehowy jest natchnione przez Niego proroctwo Micheasza. W VIII wieku p.n.e., gdy prorokował Micheasz, lud związany przymierzem z Bogiem był podzielony na dwa państwa: Izrael i Judę. Niestety, w jednym i drugim lekceważono to przymierze, co doprowadziło do upadku moralnego, odstępstwa religijnego oraz rażącego materializmu. Jehowa ostrzegł więc, że wystąpi przeciw obu królestwom. Co prawda przestrogi te były skierowane do ludzi współczesnych Micheaszowi, ale ich czasy tak bardzo przypominają nasze, że wypowiedzi proroka mają zastosowanie również obecnie. Przekonamy się o tym, analizując ciekawe myśli z siedmiu rozdziałów Księgi Micheasza.
O czym jest ta księga
4. Jakie informacje zawierają pierwsze trzy rozdziały Księgi Micheasza?
4 Najpierw zapoznajmy się pokrótce z treścią tej księgi. W rozdziale 1 Jehowa przedstawia buntowniczą postawę Izraela i Judy. Ostrzega, że na Izrael spadnie za to zagłada, a na Judę — kara, która dosięgnie nawet bram Jerozolimy. Rozdział 2 wyjawia, że ludzie wpływowi i bogaci uciskają słabych i bezbronnych. Ale zawiera też obietnicę Boga, iż Jego słudzy zostaną zgromadzeni i zjednoczeni. W rozdziale 3 znajdujemy wypowiedzi Jehowy przeciw przywódcom narodu oraz występnym prorokom. Pierwsi wypaczają sprawiedliwość, a drudzy głoszą kłamstwa. Tymczasem Micheasz, pobudzany duchem świętym, zwiastuje nadciągający wyrok Jehowy.
5. O czym mówią rozdziały 4 i 5 Księgi Micheasza?
5 Rozdział 4 przepowiada, że pod koniec dni wszystkie narody napłyną do wywyższonej góry domu Jehowy, żeby odbierać od Niego pouczenia. Wcześniej jednak Juda zostanie uprowadzona do niewoli babilońskiej, ale Jehowa ją wyzwoli. W rozdziale 5 wyjawiono, że Mesjasz urodzi się w Betlejem w ziemi judzkiej. Będzie pasł swój lud i wyzwoli go od ciemięskich narodów.
6, 7. Co omawiają rozdziały 6 i 7 proroctwa Micheasza?
6 Rozdział 6 Księgi Micheasza wylicza zarzuty, które Jehowa przedstawia członkom swego ludu podczas swoistej sprawy sądowej. Cóż takiego uczynił Jehowa, że się przeciw Niemu zbuntowali? To nie On zawinił. Jego wymagania są przecież niezwykle rozsądne. Chce, żeby Jego czciciele przejawiali sprawiedliwość, życzliwość i skromność, gdy chodzą ze swym Bogiem. Tymczasem mieszkańcy Izraela i Judy obrali drogę buntu i poniosą tego konsekwencje.
7 W ostatnim rozdziale swego proroctwa Micheasz ubolewa nad niegodziwością rodaków. Nie popada jednak w zniechęcenie. Jest zdecydowany wyczekiwać Jehowy (Micheasza 7:7). W zakończeniu swej księgi wyraża mocne przekonanie, że Jehowa okaże swemu ludowi miłosierdzie. Historia potwierdza, iż nadzieje Micheasza się spełniły. W roku 537 p.n.e., gdy dobiegła końca wyznaczona kara, Jehowa miłosiernie pozwolił ostatkowi swego ludu wrócić do ojczyzny.
8. Jak byś streścił Księgę Micheasza?
8 Jakże cenne informacje przekazał Jehowa poprzez Micheasza! Ta natchniona księga podaje ostrzegawcze przykłady, ukazujące, jak Jehowa postępuje z tymi, którzy twierdzą, że Mu służą, lecz okazują się niewierni. Przepowiada wydarzenia, które rozgrywają się obecnie. Zawiera też Boże rady, jak powinniśmy postępować w tych trudnych czasach, by zachować niezawodną nadzieję na przyszłość.
Przemawia Wszechwładny Pan, Jehowa
9. Co według Micheasza 1:2 zamierzał uczynić Jehowa?
9 Zapoznajmy się teraz z Księgą Micheasza bardziej szczegółowo. W rozdziale 1, wersecie 2, czytamy: „Słuchajcie, wszystkie ludy; wytęż uwagę, ziemio i to, co cię napełnia, i niech Wszechwładny Pan, Jehowa, będzie przeciwko wam świadkiem, Jehowa ze swej świętej świątyni”. Gdybyś żył w czasach Micheasza, te słowa na pewno przykułyby twoją uwagę. Dziś również przyciągają naszą uwagę, ponieważ Jehowa przemawia ze swej świętej świątyni i zwraca się nie tylko do Izraela i Judy, ale do mieszkańców całej ziemi. Za dni Micheasza ludzie zbyt długo lekceważyli Wszechwładnego Pana, Jehowę. Wkrótce miało się to zmienić. Jehowa postanowił poczynić zdecydowane kroki.
10. Dlaczego słowa z Micheasza 1:2 mają dla nas wielkie znaczenie?
10 Tak samo jest w naszych czasach. Z Księgi Objawienia 14:18-20 wynika, że Jehowa ponownie wydaje polecenia ze swej świętej świątyni. Już niedługo podejmie stanowcze działania i doprowadzi do przełomowych wydarzeń, które znowu wstrząsną ludzkością. Tym razem do „wielkiej winnej tłoczni” gniewu Jehowy zostanie wrzucona niegodziwa „winorośl ziemi”, co będzie oznaczać całkowitą zagładę tego szatańskiego systemu rzeczy.
11. Co znaczy wypowiedź z Micheasza 1:3, 4?
11 Posłuchajmy, co Jehowa postanowił uczynić. W Księdze Micheasza 1:3, 4 czytamy: „Oto Jehowa wyrusza ze swego miejsca i zstąpi, i podepcze wyżyny ziemi. A góry stopnieją pod nim, niziny zaś się rozstąpią — jak wosk pod wpływem ognia, jak wody wylewane na strome miejsce”. Czy Jehowa opuści swe niebiańskie mieszkanie i będzie dosłownie deptał góry i niziny Ziemi Obiecanej? Ależ nie! Wcale nie musi tak postąpić. Wystarczy, że poświęci ziemi swą uwagę, a Jego wola się urzeczywistni. Prócz tego opisane tu nieszczęścia nie spadną na literalną ziemię, tylko na jej mieszkańców. Kiedy Jehowa przystąpi do czynu, będzie to miało katastrofalne skutki dla niewiernych — jak gdyby góry stopiły się niczym wosk, a równiny rozstąpiły się wskutek trzęsienia ziemi.
12, 13. Dzięki czemu w myśl Listu 2 Piotra 3:10-12 możemy żywić niezawodną nadzieję na przyszłość?
12 Prorocze słowa z Księgi Micheasza 1:3, 4 przywodzą na myśl jeszcze inne natchnione proroctwo zwiastujące ziemi nieszczęście. W Liście 2 Piotra 3:10 apostoł napisał: „Dzień Jehowy nadejdzie jak złodziej i wtedy niebiosa przeminą z sykiem, elementy zaś rozpuszczą się od wielkiego gorąca, a ziemia i dzieła na niej zostaną odkryte”. Podobnie jak proroctwo Micheasza, słowa Piotra nie odnoszą się do literalnych niebios i ziemi. Nawiązują do wielkiego ucisku, który spadnie na teraźniejszy bezbożny system rzeczy.
13 Mimo nadciągającej zagłady chrześcijanie mogą tak jak Micheasz z ufnością patrzeć w przyszłość. Dlaczego? Ponieważ pamiętają o wezwaniu zawartym w następnych wersetach listu Piotra: „Jakimiż ludźmi powinniście być wy w świętych postępkach i czynach zbożnego oddania, oczekując i mając wyraźnie w pamięci obecność dnia Jehowy!” (2 Piotra 3:11, 12). Chcąc zatem żywić niezawodną nadzieję na przyszłość, musimy dbać o to, by mieć posłuszne serce i by nasze postępowanie było święte, a nasze życie wypełnione czynami zbożnego oddania. Nigdy też nie wolno nam zapominać, iż dzień Jehowy bez wątpienia nastanie!
14. Dlaczego Izrael i Juda zasługiwały na karę?
14 Jehowa wyjaśnia, dlaczego Jego starożytny lud zasłużył na karę. W Księdze Micheasza 1:5 powiedziano: „Wszystko to z powodu buntu Jakuba, z powodu grzechów domu Izraela. Co jest buntem Jakuba? Czyż nie Samaria? A co jest wyżynami Judy? Czyż nie Jerozolima?” Izrael i Juda zawdzięczały swe istnienie Jehowie. Mimo to zbuntowały się przeciw Niemu, a ich bunt objął nawet stolice obu krajów — Samarię i Jerozolimę.
Powszechna niegodziwość
15, 16. Jakich niegodziwości dopuszczali się rodacy Micheasza?
15 W Księdze Micheasza 2:1, 2 podano dobitny przykład nikczemności ludzi współczesnych prorokowi: „Biada tym, którzy na swych łóżkach knują coś szkodliwego, i tym, którzy dopuszczają się zła! Postępują tak przy świetle poranka, gdyż jest to w mocy ich ręki. I pożądali pól, i je zagarnęli; także domów i je zabrali; dopuścili się też oszustwa wobec krzepkiego męża i jego domowników, wobec mężczyzny i jego dziedzicznej własności”.
16 Chciwcy nie mogą w nocy zmrużyć oka, gdyż rozmyślają, jak ograbić bliźnich z pól i domów. Rankiem śpiesznie realizują swe knowania. Nie dopuszczaliby się tych niegodziwości, gdyby pamiętali o przymierzu z Jehową. W Prawie Mojżeszowym podano przepisy chroniące ubogich. Gdyby ich przestrzegano, żadna rodzina nie utraciłaby na zawsze swego dziedzictwa. Ale ci chciwi ludzie się tym nie przejmują. Lekceważą słowa z Księgi Kapłańskiej 19:18, gdzie powiedziano: „Masz miłować swego bliźniego jak samego siebie”.
17. Do czego może dojść, gdy ktoś utrzymujący, że służy Bogu, na pierwszym miejscu w życiu stawia sprawy materialne?
17 Widać stąd, co może się stać, gdy ludzie utrzymujący, że służą Bogu, tracą z oczu cele duchowe i szukają przede wszystkim rzeczy materialnych. Paweł ostrzegł chrześcijan żyjących za jego czasów: „Ci, którzy są zdecydowani być bogaci, wpadają w pokusę i sidło oraz wiele nierozumnych i szkodliwych pragnień, pogrążających ludzi w zagładę i ruinę” (1 Tymoteusza 6:9). Kiedy ktoś na pierwszym miejscu w życiu stawia zdobywanie pieniędzy, w gruncie rzeczy jest bałwochwalcą oddającym cześć Mamonie, czyli Bogactwu. Ale ten fałszywy bóg nie daje żadnej nadziei na przyszłość (Mateusza 6:24, Biblia Tysiąclecia).
18. Co miało spotkać ówczesnych materialistów?
18 Za dni Micheasza wiele ludzi przekonało się na własnej skórze, że poleganie na rzeczach materialnych jest po prostu marnością. W Księdze Micheasza 2:4 Jehowa oznajmia: „W owym dniu wygłosi się o was przypowieść i będzie się lamentować lamentem, tak, lamentem. Trzeba będzie powiedzieć: ‚Naprawdę zostaliśmy złupieni! Zmienia on dział mego ludu. Jakże go ode mnie odsuwa! Niewiernemu przydziela nasze pola’”. A zatem owi złodzieje pól i domów sami stracą swą dziedziczną posiadłość. Zostaną deportowani do obcego kraju, a ich majątek stanie się łupem „niewiernego”, to znaczy ludzi z innych narodów. Wszelkie nadzieje na pomyślną przyszłość legną w gruzach.
19, 20. Czego doświadczyli Żydzi, którzy ufali Jehowie?
19 Jednakże nadzieje osób ufających Jehowie nigdy nie zawiodą. Jehowa wiernie dotrzymuje przymierzy zawartych z Abrahamem i Dawidem i lituje się nad tymi, którzy jak Micheasz darzą Go miłością i ubolewają nad odstępstwem swych rodaków. Przez wzgląd na takich prawych ludzi Bóg w stosownym czasie dokona dzieła odrodzenia.
20 Następuje to w roku 537 p.n.e., kiedy po upadku Babilonu ostatek Żydów powraca do ojczyzny. Wtedy to po raz pierwszy spełniają się słowa z Micheasza 2:12. Jehowa oznajmia: „Z całą pewnością zgromadzę Jakuba, wszystkich spośród ciebie; niewątpliwie pozbieram pozostałych z Izraela. Przywiodę ich do jedności jak trzodę w zagrodzie, jak stado pośrodku pastwiska; będzie gwarno od ludzi”. Jehowa to naprawdę kochający Bóg! Po skarceniu swego ludu pozwala ostatkowi wrócić i służyć Mu w kraju, który dał ich praojcom.
Uderzające podobieństwa w naszych czasach
21. Pod jakimi względami obecna sytuacja przypomina czasy Micheasza?
21 Czy podczas rozważania tych wersetów z pierwszych dwóch rozdziałów Księgi Micheasza nie uderzyło cię podobieństwo tamtych czasów do naszych? Jak wtedy, tak i dziś mnóstwo ludzi twierdzi, że służy Bogu. Tymczasem przypominają mieszkańców Judy i Izraela, gdyż są podzieleni, a nawet toczą ze sobą wojny. W chrześcijaństwie wielu bogaczy uciska ubogich. Coraz więcej przywódców religijnych usprawiedliwia praktyki wyraźnie potępione w Biblii. Nic dziwnego, że chrześcijaństwo wraz z resztą „Babilonu Wielkiego”, ogólnoświatowego imperium religii fałszywej, wkrótce dosięgnie zagłada! (Objawienie 18:1-5). Ale tak jak w czasach Micheasza Jehowa ma jeszcze na ziemi wiernych sług.
22. Jakie dwie grupy związały swe nadzieje z Królestwem Bożym?
22 W roku 1919 wierni chrześcijanie namaszczeni duchem ostatecznie zerwali z nominalnym chrześcijaństwem i przystąpili do obwieszczania wszystkim narodom dobrej nowiny o Królestwie (Mateusza 24:14). Najpierw odszukali pozostałych członków Izraela duchowego. Później zaczęły napływać do nich „drugie owce”, z którymi wspólnie tworzą „jedną trzodę”, podległą „jednemu pasterzowi” (Jana 10:16). Wszyscy ci wierni czciciele Jehowy są naprawdę ‛przywiedzeni do jedności’, chociaż obecnie służą Mu w 234 krajach. A w symbolicznej zagrodzie dla owiec jest rzeczywiście „gwarno od ludzi” — mężczyzn, kobiet i dzieci. Pokładają oni nadzieję nie w tym systemie rzeczy, ale w Królestwie Bożym, które wkrótce przywróci na ziemi raj.
23. Dlaczego możesz być pewien, że twa nadzieja nie zawiedzie?
23 O wiernych czcicielach Jehowy powiedziano w ostatnim wersecie 2 rozdziału Księgi Micheasza: „Ich król przejdzie przed nimi, a Jehowa będzie na czele”. Czy widzisz siebie w tym tryumfalnym pochodzie, jak kroczysz za swym Królem, Jezusem Chrystusem, i za samym Jehową? Jeśli tak, to już teraz zmierzasz do ostatecznego zwycięstwa. Masz nadzieję, która na pewno nie zawiedzie. Przekonasz się o tym jeszcze mocniej, analizując dalsze szczegóły proroctwa Micheasza.
Jak byś odpowiedział?
• Dlaczego w czasach Micheasza Jehowa wystąpił przeciw Judzie i Izraelowi?
• Do czego może dojść, gdy ktoś utrzymujący, że służy Bogu, na pierwszym miejscu w życiu stawia sprawy materialne?
• Jak pierwszy i drugi rozdział Księgi Micheasza upewniły cię, że twoja nadzieja nie zawiedzie?
[Ilustracja na stronie 9]
Proroctwo Micheasza może nas wzmocnić duchowo
[Ilustracje na stronie 10]
Podobnie jak żydowski ostatek w roku 537 p.n.e., Izraelici duchowi i ich towarzysze krzewią czyste wielbienie Boga