Imperium asyryjskie

ASYRIA była państwem, w którego dziejach czołową rolę odegrały podboje militarne, często połączone z sadystycznym traktowaniem jeńców. Szczególnie duży wpływ na życie Asyryjczyków miała religia, a wojnę uważano za jeden z jej istotnych rytuałów. Historyk W. B. Wright napisał: „Rzemiosłem tego narodu była walka, a kapłani ciągle podżegali do wojny. Ważnym źródłem ich utrzymania były łupy wojenne, z których zawsze otrzymywali określoną część, zanim jeszcze obdzielono innych, gdyż to plemię łupieżców było nadzwyczaj religijne” (Ancient Cities, 1886, s. 25).

Zarówno Biblia, jak i historia świecka donosi o wielokrotnych kontaktach Izraela z Asyrią. Z czasem Izraelici zostali zmuszeni do płacenia daniny królowi asyryjskiemu. Następnie w r. 740 p.n.e. padła Samaria, stolica północnego królestwa, a tysiące ludzi uprowadzono do niewoli. Okoliczność, że Jehowa na to pozwolił, pokazuje, jak nisko stoczyli się odstępczy Izraelici. Niemniej kiedy Sancherib próbował do swych zdobyczy dołączyć Jerozolimę, anioł Jehowy jednej nocy wytracił 185 000 asyryjskich wojowników (Iz 36:1 do 37:38). Zgodnie z zapowiedzią proroków Jehowy z czasem Asyria obróciła się w opustoszałą ruinę, a jej miejsce na arenie światowej zajął Babilon (Iz 23:13; Sof 2:13).

[Ramka na stronie 954]

ZNACZNIEJSZE MIASTA

Niniwa: najważniejsza stolica imperium, z rozmachem rozbudowana przez Sancheriba, była jednak „miastem rozlewu krwi” (Nah 3:1)

Kalach: znane teraz jako Nimrud; Aszurnasirpal II wybrał je na siedzibę królewską i stolicę wojskową

Chorsabad: mniej znacząca stolica zbudowana przez Sargona II, opustoszała wkrótce po jego śmierci

Aszszur: starożytna religijna stolica imperium; Sancherib wyliczył 34 tamtejsze świątynie

Babilon: handlowy i administracyjny ośrodek pd. Mezopotamii

[Mapa na stronie 954]

[Patrz publikacja]

Morze Czarne

Morze Kaspijskie

Morze Wielkie

ASYRIA

Karkemisz

Chorsabad

Niniwa

Kalach

Aszszur

Tygrys

Eufrat

Babilon

MEDIA

ELAM

Suza

Zatoka Perska

Damaszek

Samaria

Jerozolima

EGIPT

[Ilustracja na stronie 955]

Obraz namalowany przez archeologa A. H. Layarda, ukazujący świetność pałacu Aszurnasirpala II

[Ilustracja na stronie 955]

Ten olbrzymi skrzydlaty byk z ludzką głową zdobił niegdyś pałac Sargona II

[Ilustracja na stronie 955]

Fragment ściany pałacu w Nimrud. Królowie asyryjscy dla sportu polowali na lwy; samą Niniwę nazwano „legowiskiem lwów” (Nah 2:11)

[Ilustracja na stronie 956]

Asyryjski władca ze swym sługą oraz duchem opiekuńczym (ekspozycja w Muzeum Brytyjskim). Religia wywierała decydujący wpływ na politykę Asyrii

[Ilustracja na stronie 956]

Asyryjski król rusza do bitwy, a poprzedza go jego bóg, także strzelający z łuku (ekspozycja w Muzeum Brytyjskim)

[Ilustracja na stronie 956]

Król Asyrii z symbolami swych bóstw. Przyjmuje się, że rogaty hełm oznacza Aszszura; uskrzydlony dysk słoneczny reprezentuje boga słońca Szamasza; półksiężyc ma być symbolem boga księżyca Sina; rozwidlona błyskawica przedstawia Hadada (Adada); a gwiazda symbolizuje Isztar

[Ilustracja na stronie 957]

Wysłannik Sancheriba urąga Jehowie i żąda kapitulacji Jerozolimy

[Ilustracja na stronie 957]

Kronika, w której Sancherib chełpi się najazdem na Judę, ale nie wspomina o klęsce swych wojsk

[Ilustracje na stronie 958]

Okrucieństwo Asyryjczyków ukazane na ścianach ich pałaców: jeńcy są torturowani, wbijani na pale, żywcem obdzierani ze skóry

[Ilustracja na stronie 958]

Zgodnie z biblijnym proroctwem Niniwa (obok na pierwszym planie wzgórze Kujundżyk) stała się „spustoszonym miastem” (Nah 2:10)

[Ilustracja na stronie 958]

Kronika Gadda szczegółowo opisuje, jak Babilończycy złupili to potężne niegdyś miasto