8. Dlaczego przykład Habakuka miał się okazać pomocny dla chrześcijan żyjących w I wieku i obecnie?

⁸ Habakuk nie wiedział, ile czasu dzieli go od spustoszenia Jerozolimy. Podobnie chrześcijanie żyjący w I stuleciu nie znali daty końca żydowskiego systemu rzeczy. Również my nie wiemy ‛o dniu i godzinie’ wykonania wyroku Jehowy na tym niegodziwym systemie (Mateusza 24:36). Rozważmy zatem dwuczęściową odpowiedź Jehowy skierowaną do Habakuka. Po pierwsze, zapewnił On proroka, że koniec bez wątpienia nadejdzie w wyznaczonym czasie. „Nie opóźni się” — rzekł Bóg, nawet gdyby z ludzkiego punktu widzenia się odwlekał (Habakuka 2:3). Po drugie, Jehowa przypomniał Habakukowi: „Prawy będzie żył dzięki swej wierności” (Habakuka 2:4). Oto piękne, proste prawdy! Najważniejsze jest nie to, kiedy nastanie koniec, lecz czy nadal będziemy się kierować w życiu wiarą.

 9. Jak posłuszni słudzy Jehowy ‛żyli dzięki swej wierności’ (a) w 607 roku p.n.e.? (b) po 66 roku n.e.? (c) Dlaczego my musimy umacniać swą wiarę?

⁹ Gdy w roku 607 p.n.e. splądrowano Jerozolimę, Jeremiasz, jego sekretarz Baruch, Ebed-Melech oraz lojalni Rechabici przekonali się o prawdziwości obietnicy złożonej Habakukowi przez Jehowę. Przeżyli, uniknąwszy straszliwej zagłady Jerozolimy. Dlaczego? Jehowa nagrodził ich wierność (Jeremiasza 35:1-19; 39:15-18; 43:4-7; 45:1-5). Podobnie było w I wieku n.e. Chrześcijanie pochodzenia hebrajskiego zastosowali się do rad Pawła, toteż gdy w 66 roku wojska rzymskie zaatakowały Jerozolimę, a potem z niewiadomych przyczyn się wycofały, chrześcijanie ci dali dowód wiary i zgodnie z poleceniem Jezusa uciekli (Łukasza 21:20, 21). Dzięki tej wierności przeżyli. Również my pozostaniemy przy życiu, jeśli z nadejściem końca okażemy się wierni. Jakże ważny to powód, by teraz umacniać swą wiarę!