„Niech nie opadają twoje ręce!”

„Niech nie opadają twoje ręce! Pan, twój Bóg, jest pośród ciebie, Mocarz, On zbawi!” (SOFONIASZA 3:16, 17).

 1. Co powiedział pewien biblista na temat proroctwa Sofoniasza?

PROROCTWO Sofoniasza miało się spełnić nie tylko w VII i VI wieku p.n.e. Profesor C. F. Keil napisał w swym komentarzu do tej księgi: „Proroctwo Sofoniasza (...) rozpoczyna się ogłoszeniem powszechnego sądu nad całym światem, obejmującego wyrok na Judę za jej grzechy oraz na narody świata za wrogość wobec ludu Jehowy, ale to nie koniec: traktuje ono o wielkim i strasznym dniu Jehowy”.

 2. Pod jakim względem to, co się działo w czasach Sofoniasza, przypomina sytuację dzisiejszego chrześcijaństwa?

² Zgodnie z sądowniczym rozstrzygnięciem Jehowy obecnie na zebrane narody spadnie zagłada na znacznie większą skalę niż za dni Sofoniasza (Sofoniasza 3:8). W oczach Boga na potępienie zasłużyły szczególnie te narody, które podają się za chrześcijańskie. Podobnie jak Jeruzalem zapłaciło straszliwą cenę za niewierność, tak też chrześcijaństwo musi odpowiedzieć przed Bogiem za swą rozwiązłość. Wyroki Boże przeciwko Judzie i Jeruzalem, ogłaszane za dni Sofoniasza, w jeszcze większej mierze dotyczą kościołów i sekt chrześcijaństwa. One także skalały czyste wielbienie naukami uwłaczającymi Bogu, z których wiele wywodzi się z pogaństwa. Ich wyznawcy złożyli miliony swych synów na współczesnym ołtarzu wojny. Ponadto mieszkańcy pozaobrazowego Jeruzalem połączyli rzekomy chrystianizm z astrologią, praktykami spirytystycznymi i z haniebną niemoralnością, co przypomina kult Baala (Sofoniasza 1:4, 5).

 3. Co można powiedzieć o wielu dzisiejszych rządach oraz świeckich przywódcach i o czym prorokował Sofoniasz?

³ Politycy w krajach chrześcijańskich często lubią się pokazywać w kościołach. Ale niektórzy, podobnie jak „książęta” w Judzie, wykorzystują ludzi niczym „lwy ryczące” i żarłoczne „wilki” (Sofoniasza 3:1-3). Ich polityczni lokaje ‛napełniają dom swojego pana gwałtem i oszustwem’ (Sofoniasza 1:9, Bp). Wszędzie szerzy się korupcja. Coraz więcej rządów zarówno w krajach chrześcijańskich, jak i w innych ‛wynosi się’ ponad sług Jehowy Zastępów, ponad Jego Świadków, pogardliwie traktując ich jako „sektę” (Sofoniasza 2:8; Dzieje 24:5, 14). O wszystkich takich przywódcach politycznych i ich zwolennikach Sofoniasz prorokował: „Ani ich srebro, ani ich złoto nie będzie mogło ich wyratować w dniu gniewu Pana [Jehowy, NW], bo ogień gniewu Pana pochłonie całą ziemię. Doprawdy, koniec straszną zagładę zgotuje wszystkim mieszkańcom ziemi” (Sofoniasza 1:18).

‛Ukryci w dniu gniewu Jehowy’

 4. Skąd wiadomo, że niektórzy ludzie przeżyją wielki dzień Jehowy, co jednak muszą czynić?

⁴ W VII wieku p.n.e. nie wszyscy mieszkańcy Judy zostali wytępieni. Podobnie niektórzy ludzie ocaleją z wielkiego dnia Jehowy. Za pośrednictwem swego proroka Sofoniasza Jehowa oznajmił im: „Zanim staniecie się jak plewa, którą wiatr unosi, zanim was dosięgnie żar gniewu Pana, zanim zaskoczy was dzień gniewu Pana! Szukajcie Pana, wszyscy pokorni ziemi, którzy wypełniacie Jego prawo! Szukajcie sprawiedliwości [prawości, NW], szukajcie pokory, może się ukryjecie w dniu gniewu Pana [Jehowy, NW]” (Sofoniasza 2:2, 3).

 5. Kto jako pierwszy usłuchał w tym czasie końca ostrzeżenia Sofoniasza i co Jehowa dla niego uczynił?

⁵ W obecnym czasie końca tego świata z owego proroczego zaproszenia pierwsi skorzystali namaszczeni chrześcijanie tworzący ostatek Izraelitów duchowych (Rzymian 2:28, 29; 9:6; Galatów 6:16). Ponieważ szukali prawości i pokory oraz odnosili się z szacunkiem do sądowniczych rozstrzygnięć Jehowy, zostali wyzwoleni z Babilonu Wielkiego, ogólnoświatowego imperium religii fałszywej, i w roku 1919 odzyskali uznanie Boże. Od tego czasu, a szczególnie od roku 1922, ten wierny ostatek nieustraszenie ogłasza wyroki Jehowy przeciw kościołom i sektom chrześcijaństwa oraz przeciw narodom.

 6. (a) Co zapowiedział Sofoniasz w odniesieniu do wiernego ostatka? (b) Jak się spełnia to proroctwo?

⁶ Sofoniasz prorokował o tym wiernym ostatku: „I pozostawię pośród ciebie lud pokorny i ubogi: to oni ufać będą imieniu Pana [Jehowy, NW]. Resztka Izraela nie będzie się dopuszczała bezprawia, nie będzie mówiła kłamstwa i w ich ustach nie znajdzie się język zdradliwy. Zaiste, będą się paść i odpoczywać, a nikt nie będzie ich straszył” (Sofoniasza 3:12, 13). Dla tych namaszczonych chrześcijan imię Jehowy zawsze było najważniejsze, ale jest tak zwłaszcza od roku 1931, kiedy to przyjęli nazwę Świadkowie Jehowy (Izajasza 43:10-12). Ponieważ podkreślają znaczenie zwierzchnictwa Jehowy, okazują tym szacunek dla Jego imienia, co zapewnia im schronienie (Przysłów [Przypowieści] 18:10, BT). Mieszkają w raju duchowym, gdzie niczego nie muszą się obawiać, a Jehowa obficie ich karmi pod względem duchowym (Sofoniasza 3:16, 17).

„Sława i chwała u wszystkich ludów ziemi”

 7, 8. (a) Jakie jeszcze proroctwo spełnia się na ostatku Izraela duchowego? (b) O czym przekonały się miliony ludzi i jakie jest twoje zdanie na ten temat?

⁷ Głębokie przywiązanie ostatka do imienia Jehowy oraz do nacechowanych prawością zasad Jego Słowa nie pozostaje bez echa. Szczerzy ludzie dostrzegają różnicę między postępowaniem ostatka a zepsuciem i obłudą politycznych oraz religijnych przywódców tego świata. Jehowa błogosławi „resztce [duchowego] Izraela”. Zaszczycił jego członków przywilejem noszenia swego imienia i zadbał o to, by cieszyli się dobrą opinią wśród narodów ziemi. Spełnia się w ten sposób prorocza zapowiedź Sofoniasza: „W owym czasie przywiodę was z powrotem i zgromadzę was w tym czasie. Zaprawdę, obdarzę was sławą i chwałą u wszystkich ludów ziemi, gdy na waszych oczach odmienię wasz los — mówi Pan” (Sofoniasza 3:20).

⁸ Od roku 1935 dosłownie miliony ludzi przekonało się, że na ostatku spoczywa błogosławieństwo Jehowy. Chętnie podążają za owym gronem duchowych Judejczyków, czyli Izraelitów, mówiąc: „Pójdziemy z wami, bo słyszeliśmy, że z wami jest Bóg” (Zachariasza 8:23). Te „drugie owce” rozpoznają w namaszczonym ostatku „niewolnika wiernego i roztropnego”, ustanowionego przez Chrystusa ‛nad całym jego [ziemskim] mieniem’. Z wdzięcznością korzystają z duchowego pokarmu przygotowywanego „we właściwym czasie” przez klasę tego niewolnika (Jana 10:16; Mateusza 24:45-47).

 9. Jaką „mową” uczą się władać miliony ludzi i w jakim doniosłym dziele uczestniczą drugie owce „ramię przy ramieniu” z namaszczonym ostatkiem?

⁹ Miliony drugich owiec uczą się wraz z ostatkiem, jak się posługiwać „czystą mową” i stosownie do tego żyć.a Jehowa zapowiedział przez Sofoniasza: „Wtedy (...) dokonam wśród ludów zmiany na czystą mowę, aby wszystkie wzywały imienia Jehowy, aby służyły mu ramię przy ramieniu” (Sofoniasza 3:9, NW). Drugie owce rzeczywiście służą Jehowie „ramię przy ramieniu” z namaszczonymi członkami „małej trzódki”, z którymi wykonują pilne dzieło głoszenia „tej dobrej nowiny o królestwie (...) na świadectwo wszystkim narodom” (Łukasza 12:32; Mateusza 24:14).

„Dzień Jehowy nadejdzie”

10. O czym zawsze byli przekonani członkowie namaszczonego ostatka i czego doczekają jako klasa?

¹⁰ Namaszczony ostatek stale pamięta o natchnionej wypowiedzi apostoła Piotra: „Jehowa nie jest powolny w sprawie swej obietnicy, jak to niektórzy uważają za powolność, lecz jest cierpliwy względem was, ponieważ nie pragnie, żeby ktokolwiek został zgładzony, ale pragnie, żeby wszyscy doszli do skruchy. Jednakże dzień Jehowy nadejdzie jak złodziej” (2 Piotra 3:9, 10). Członkowie klasy wiernego niewolnika nigdy nie mieli żadnych wątpliwości, iż dzień Jehowy nadejdzie w naszych czasach. Ów wielki dzień rozpocznie się wykonaniem wyroków Bożych na chrześcijaństwie, pozaobrazowym Jeruzalem, oraz na reszcie Babilonu Wielkiego (Sofoniasza 1:2-4; Objawienie 17:1, 5; 19:1, 2).

11, 12. (a) Jakie dalsze proroctwa Sofoniasza spełniły się na ostatku? (b) W jaki sposób namaszczony ostatek daje posłuch wezwaniu: „Niech nie opadają twoje ręce!”?

¹¹ Wierny ostatek raduje się, że w roku 1919 został wyzwolony z duchowej niewoli Babilonu Wielkiego, ogólnoświatowego imperium religii fałszywej. Spełniła się wówczas zapowiedź Sofoniasza: „Wesel się, córko Syjonu, wykrzykuj głośno, Izraelu! Raduj się i wykrzykuj radośnie z całego serca, córko jeruzalemska! Pan oddalił twoich przeciwników, odpędził twoich nieprzyjaciół. Pan, król Izraela, jest pośród ciebie, już nie doznasz nieszczęścia. W owym dniu powiedzą do Jeruzalemu: Nie bój się, Syjonie! Niech nie opadają twoje ręce! Pan, twój Bóg, jest pośród ciebie, Mocarz, On zbawi!” (Sofoniasza 3:14-17).

¹² Członkowie namaszczonego ostatka mają mnóstwo przekonujących dowodów, że Jehowa jest pośród nich, toteż dalej nieustraszenie spełniają zadanie zlecone im przez Boga. Obwieszczają dobrą nowinę o Królestwie i ogłaszają wyroki Jehowy przeciw chrześcijaństwu, przeciw pozostałej części Babilonu Wielkiego, a także przeciw całemu niegodziwemu systemowi rzeczy, podległemu Szatanowi. Od roku 1919 mimo licznych trudności przez dziesiątki lat dawali posłuch poleceniu Bożemu: „Nie bój się, Syjonie! Niech nie opadają twoje ręce!” Nie opuszczają rąk, wręcz przeciwnie — rozpowszechniają miliardy traktatów, czasopism, książek i broszur, zwiastujących Królestwo Jehowy. Stanowią krzepiący wiarę wzór dla drugich owiec, które od roku 1935 gromadzą się u ich boku.

„Niech nie opadają twoje ręce!”

13, 14. (a) Dlaczego niektórzy Żydzi przestali służyć Jehowie i jak się to uwidoczniło? (b) Jakiego niemądrego postępowania powinniśmy unikać i w jakim dziele nie mogą opaść nasze ręce?

¹³ Jaką praktyczną lekcję mogą wyciągnąć z proroctwa Sofoniasza ci, którzy ‛trwają w oczekiwaniu’ na wielki dzień Jehowy? Po pierwsze, nie możemy upodobnić się do ówczesnych Żydów, którzy przestali podążać za Jehową, ponieważ powątpiewali, czy dzień Jehowy jest blisko. Chociaż może nie mówili otwarcie o swych wątpliwościach, to jednak ich postępowanie zdradzało, iż w rzeczywistości nie wierzą w bliskość wielkiego dnia Jehowy. Zamiast ‛trwać w oczekiwaniu’ na Jehowę, skupiali się na gromadzeniu bogactw (Sofoniasza 1:12, 13; 3:8, NW).

¹⁴ Nie wolno dopuścić do tego, by w naszych sercach zakorzeniły się wątpliwości. Postępowalibyśmy bardzo niemądrze, gdybyśmy w umysłach lub sercach odwlekali nadejście dnia Jehowy (2 Piotra 3:1-4, 10). Nie wolno nam dać się odciągnąć od podążania za Jehową ani pozwolić, by w służbie dla Niego ‛opadły nasze ręce’. Nie możemy na przykład mieć „leniwej dłoni”, gdy głosimy „dobrą nowinę” (Przypowieści 10:4; Marka 13:10).

Pokonywanie obojętności

15. Co mogłoby sprawić, że opuścilibyśmy ręce w służbie dla Jehowy, i jak na to wskazał prorok Sofoniasz?

¹⁵ Po drugie, powinniśmy się strzec osłabiającego wpływu obojętności. W wielu krajach zachodnich brak zainteresowania sprawami duchowymi może na niektórych głosicieli dobrej nowiny działać zniechęcająco. Taka obojętność szerzyła się w czasach Sofoniasza. Jehowa zapowiedział za pośrednictwem tego proroka: „Będę karał mężów, którzy (...) mówią w swoim sercu: ‚Nie uczyni Pan nic dobrego ani też złego’” (Sofoniasza 1:12). Komentując ten fragment, A. B. Davidson napisał, iż dotyczy on ludzi, którzy „z chłodną obojętnością lub wręcz niedowiarstwem odnoszą się do jakiejkolwiek ingerencji siły wyższej w sprawy ludzkości” (Cambridge Bible for Schools and Colleges).

16. Jakie nastawienie przejawia wielu wyznawców chrześcijaństwa, ale jaką zachętę kieruje do nas Jehowa?

¹⁶ Obojętność cechuje obecnie mieszkańców wielu rejonów ziemi, a zwłaszcza krajów zamożniejszych. Nawet członkowie kościołów chrześcijaństwa po prostu nie wierzą, że Jehowa Bóg wtrąci się w naszych czasach w sprawy ludzkie. Kiedy staramy się dotrzeć do nich z dobrą nowiną o Królestwie, zbywają nas niedowierzającym uśmiechem albo wymówką: „Mnie to nie interesuje!” W takich okolicznościach nieustawanie w dziele głoszenia może być prawdziwym wyzwaniem oraz sprawdzianem naszej wytrwałości. Jednakże Jehowa pokrzepia swój wierny lud słowami proroctwa Sofoniasza: „Niech nie opadają twoje ręce! Pan, twój Bóg, jest pośród ciebie, Mocarz, On zbawi! Będzie się radował z ciebie niezwykłą radością, odnowi swoją miłość. Będzie się weselił z ciebie” (Sofoniasza 3:16, 17).

17. Za czyim wspaniałym przykładem powinny iść osoby, które dopiero od niedawna należą do drugich owiec, i jak mogą to robić?

¹⁷ Nowożytne dzieje ludu Jehowy dowodzą, że ostatek wraz ze starszymi wiekiem drugimi owcami dokonał w obecnych dniach końca ogromnego dzieła zgromadzania. Wszyscy ci wierni chrześcijanie przez dziesiątki lat okazywali wytrwałość. Nie pozwolili, by zniechęciła ich obojętność powszechna w chrześcijaństwie. Oby więc brak zainteresowania sprawami duchowymi, szerzący się dzisiaj w wielu krajach, nie gasił też zapału tych, którzy dopiero od niedawna należą do drugich owiec. Niech nie dopuszczą do tego, żeby ‛opadły ich ręce’. Niech przy każdej sposobności proponują bliźnim Strażnicę, Przebudźcie się! oraz inne wspaniałe publikacje przeznaczone do pomagania ludziom przypominającym owce w poznawaniu prawdy o dniu Jehowy oraz o przyszłych błogosławieństwach.

Podążajmy naprzód, oczekując tego wielkiego dnia!

18, 19. (a) Jakie zachęty do wytrwania znajdujemy w Ewangelii według Mateusza 24:13 oraz w Księdze Izajasza 35:3, 4? (b) Jakich zaznamy błogosławieństw, jeśli zjednoczeni podążamy naprzód w służbie dla Jehowy?

¹⁸ Jezus oświadczył: „Kto wytrwa do końca, ten zostanie wybawiony” (Mateusza 24:13). Skoro więc wyczekujemy wielkiego dnia Jehowy, nie możemy mieć „opadłych rąk” ani „omdlałych kolan”! (Izajasza 35:3, 4). Mówiąc o Jehowie, Sofoniasz zapewnia nas w swym proroctwie: „Mocarz, On zbawi!” (Sofoniasza 3:17). Jehowa rzeczywiście wybawi „wielką rzeszę” podczas końcowej fazy „wielkiego ucisku”, gdy poleci swemu Synowi rozgromić narody, które ‛wynoszą się ponad’ Jego lud (Objawienie 7:9, 14; Sofoniasza 2:10, 11; Psalm 2:7-9).

¹⁹ W miarę zbliżania się wielkiego dnia Jehowy gorliwie przyjmy naprzód, służąc Mu „ramię przy ramieniu”! (Sofoniasza 3:9, NW). Dzięki temu razem z niezliczoną rzeszą innych ludzi będziemy mogli zostać ‛ukryci w dniu gniewu Jehowy’ i na własne oczy ujrzeć, jak zostanie uświęcone Jego święte imię.

[Przypis]

Powtórka

◻ Pod jakimi względami sytuacja religijna w chrześcijaństwie przypomina czasy Sofoniasza?

◻ Dlaczego wielu dzisiejszych przywódców politycznych jest podobnych do „książąt” z czasów Sofoniasza?

◻ Jakie obietnice z Księgi Sofoniasza spełniły się na ostatku?

◻ O czym przekonały się miliony ludzi?

◻ Dlaczego nie powinniśmy opuszczać rąk w służbie dla Jehowy?

[Ilustracje na stronie 15]

Wzorem Sofoniasza wierny ostatek namaszczonych chrześcijan nieustraszenie ogłasza wyroki Jehowy

[Ilustracje na stronie 18]

„Drugie owce” nie dają się zniechęcić obojętnością ludzi