Niechaj wszyscy sławią Jehowę!

„W krainie światła będą wychwalać Jehowę” (IZAJASZA 24:15, NW).

 1. Jaki stosunek do imienia Jehowy mieli Jego prorocy i jak różni się od nich dzisiejsze chrześcijaństwo?

JEHOWA — jakże wzniosłe imię nosi Bóg! I jakże radowali się starożytni wierni prorocy, mogąc przemawiać w tym imieniu! W uniesieniu wysławiali swego Wszechwładnego Pana, Jehowę, którego imię wskazuje, iż ten wielki Bóg urzeczywistnia swoje zamierzenia (Izajasza 40:5, BT; Jeremiasza 10:6, 10, BT; Ezechiela 36:23, BT). Nawet tak zwani mniejsi prorocy w przepiękny sposób wysławiali Jehowę. Jednym z nich był Aggeusz. W jego księdze, złożonej zaledwie z 38 wersetów, imię Boże występuje aż 35 razy. Takie proroctwo traci cały koloryt, gdy drogocenne imię Jehowa ktoś zastąpi tytułem „Pan”, jak to uczynili w swych przekładach Biblii „prześwietni apostołowie” chrześcijaństwa (porównaj 2 Koryntian 11:5).

 2, 3. (a) Jak spełniło się pewne szczególne proroctwo o odrodzeniu Izraela? (b) Czym radował się ostatek Żydów ze swymi współtowarzyszami?

² W Księdze Izajasza 12:2 (NW) imię to pojawia się w dwojakiej postaci.a Prorok oświadcza: „Oto Bóg jest moim wybawieniem. Zaufam i nie będę się bał; bo Jah Jehowa jest moją siłą i moją potęgą i on stał się wybawieniem moim” (zobacz też Izajasza 26:4, NW). A zatem jakieś 200 lat przed uwolnieniem Izraelitów z niewoli babilońskiej Jah Jehowa za pośrednictwem swego proroka Izajasza zapewnił, że będzie dla nich potężnym Wybawcą. Niewola ta trwała od roku 607 do 537 p.n.e. Izajasz napisał także: „Jam jest Jahwe, uczyniłem wszystko (...) Ja mówię o Cyrusie: Mój pasterz, i spełni on wszystkie moje pragnienia, mówiąc do Jeruzalem: Niech cię odbudują, i do świątyni: Wznieś się z fundamentów!” Kim był ów Cyrus? Imię to nosił król Persji, który w roku 539 p.n.e. podbił Babilon (Izajasza 44:24, 28, BT).

³ Zgodnie z tym, co Jehowa zapowiedział przez Izajasza, Cyrus wydał dekret dotyczący podbitego narodu izraelskiego: „Ktokolwiek z całego jego ludu jest wśród was, niech jego Bóg będzie z nim. Niech więc uda się w górę do Jerozolimy, która jest w Judzie, i odbudowuje dom Jehowy, Boga Izraela — on jest prawdziwym Bogiem — dom, który był w Jerozolimie”. Rozradowany ostatek Żydów powrócił do Jeruzalem wraz z grupą nie-Izraelitów: z Netynejczykami oraz synami sług Salomona. Przybyli na czas, by móc obchodzić Święto Szałasów w roku 537 p.n.e. i złożyć Jehowie ofiary na Jego ołtarzu. W drugim miesiącu następnego roku położyli fundamenty pod nową świątynię, głośno wykrzykując z radości i wysławiając Jehowę (Ezdrasza 1:1-4, NW; 2:1, 2, 43, 55, Biblia gdańska; 3:1-6, 8, 10-13).

 4. Jak urzeczywistniła się zapowiedź z 35 i 55 rozdziału Księgi Izajasza?

⁴ Na Izraelu w chwalebny sposób miało się spełnić proroctwo Jehowy o odrodzeniu: „Niech się rozweseli pustynia i spieczona ziemia, niech się raduje step i niech rozkwitnie! (...) Zobaczą chwałę Jahwe, wspaniałość naszego Boga”. „Z weselem wyjdziecie i w pokoju was przyprowadzą. Góry i pagórki przed wami podniosą radosne okrzyki (...) I będzie to dla Jahwe na chwałę, jako znak wieczysty, niezniszczalny!” (Izajasza 35:1, 2, BT; 55:12, 13, BT).

 5. Dlaczego radość Izraelitów nie trwała długo?

⁵ Radość ta jednak nie trwała długo. Okoliczne narody chciały zawrzeć przymierze z Żydami, by mimo różnic religijnych wspólnie budować świątynię. Ci ostatni od razu oświadczyli zdecydowanie: „Nie wolno wam razem z nami budować domu dla Boga naszego, ale my sami budować będziemy dla Jahwe, Boga izraelskiego, jak nam rozkazał Cyrus, król perski”. Sąsiedzi stali się wówczas zagorzałymi przeciwnikami. ‛Tłumili zapał Judejczyków i odstraszali ich od budowy’. Ponadto fałszywie przedstawili sytuację następcy Cyrusa, Artakserksesowi, który w rezultacie zakazał wznoszenia świątyni (Ezdrasza 4:1-24, BT). Budowa została przerwana na 17 lat. Na domiar złego Żydzi popadli w tym czasie w materializm.

Mówi „Jahwe Zastępów”

 6. (a) Jak Jehowa zareagował na sytuację w Izraelu? (b) Dlaczego bardzo stosowne jest przypuszczalne znaczenie imienia Aggeusz?

⁶ Jednakże Jehowa dla dobra Izraela okazał ‛swą siłę i potęgę’, wysyłając proroków — zwłaszcza Aggeusza i Zachariasza — by przypomnieć Żydom o ich obowiązkach. Imię Aggeusza nawiązuje do świąt, gdyż najprawdopodobniej znaczy „urodzony w święto”. Nic więc dziwnego, że zaczął on prorokować pierwszego dnia miesiąca, w którym obchodzono Święto Szałasów, kiedy to Żydzi zgodnie z danym im nakazem mieli być ‛prawdziwie radośni’ (5 Mojżeszowa 16:15). Za pośrednictwem Aggeusza Jehowa przekazał w ciągu 112 dni cztery orędzia (Aggeusza 1:1; 2:1, 10, 20).

 7. Dlaczego możemy się czuć pokrzepieni pierwszymi słowami proroctwa Aggeusza?

⁷ Aggeusz rozpoczął swe proroctwo słowami: „Tak mówi Jahwe Zastępów” (Aggeusza 1:2a, BT). Co to za „zastępy”? Chodzi o grono niebiańskich stworzeń Jehowy, przedstawianych nieraz w Biblii jako siły wojskowe (Joba 1:6; 2:1; Psalm 103:20, 21; Mateusza 26:53). Czyż nie czujemy się pokrzepieni, wiedząc, że sam Pan Wszechwładny Jehowa posługuje się dziś tymi niewidzialnymi niebiańskimi siłami, by kierować naszą działalnością związaną z przywróceniem na ziemi prawdziwego wielbienia? (Porównaj 2 Królewską 6:15-17).

 8. Jakie pragnienia owładnęły Izraelitami i jakie przyniosło to rezultaty?

⁸ Czego dotyczyło pierwsze orędzie Aggeusza? Izraelici mówili: „Jeszcze nie nadszedł czas, aby odbudowywać dom Jahwe!” Przerwali budowę świątyni, rezygnując tym samym z przywrócenia wielbienia Boga, choć miało to być ich najważniejszym zadaniem. Zajęli się natomiast wznoszeniem okazałych domostw dla siebie. Pragnienie bogacenia się przytłumiło ich gorliwość w oddawaniu czci Jehowie. W rezultacie utracili Jego błogosławieństwo. Nie zbierali plonów z pól ani nie mieli ubrań na czas surowej zimy. Zaczęli osiągać niewielkie zyski, jak gdyby odkładali do dziurawego mieszka (Aggeusza 1:2b-6, BT).

 9. Jakiego stanowczego i pobudzającego do czynu napomnienia udzielił Jehowa?

⁹ Jehowa dwukrotnie udzielił im zdecydowanego napomnienia: „Rozważcie w sercu swe drogi”. Zorobabel, namiestnik Jeruzalem, oraz arcykapłan Jozueb tak właśnie postąpili i gorąco zachęcali wszystkich, by „usłuchali (...) głosu Jehowy, swego Boga, i słów proroka Aggeusza, jako że posłał go Jehowa, ich Bóg; i lud począł się bać Jehowy”. Ponadto „Aggeusz (...), posłaniec Jehowy, zwrócił się do ludu zgodnie z otrzymanym od Jehowy pełnomocnictwem posłańca, mówiąc: ‚Ja jestem z wami — brzmi wypowiedź Jehowy’” (Aggeusza 1:5, 7-14, NW).

10. Jak Jehowa użył swej mocy dla dobra Izraela?

¹⁰ Niektórzy sędziwi mieszkańcy Jeruzalem mogli uważać, że w porównaniu ze wspaniałością poprzedniej świątyni chwała odbudowywanego gmachu jest taka, „jakby go w ogóle nie było”. Ale po jakichś 51 dniach Jehowa pobudził Aggeusza do ogłoszenia drugiego orędzia. Prorok nawoływał: „Nabierz ducha, Zorobabelu — wyrocznia Jahwe — nabierz ducha, arcykapłanie Jozue, synu Josadaka, nabierz też ducha cały ludu ziemi — wyrocznia Jahwe. Do pracy! Bo Ja jestem z wami, wyrocznia Jahwe Zastępów. (...) Nie lękajcie się!” Jehowa, który w stosownym czasie miał swą wszechmocą ‛poruszyć niebiosa i ziemię’, dopilnował, by zwalczono wszelkie przeszkody, łącznie z zakazem królewskim. Po pięciu latach budowa świątyni została ukończona (Aggeusza 2:3-6, BT).

11. Jak Bóg napełnił drugą świątynię ‛większą chwałą’?

¹¹ Spełniła się wtedy zadziwiająca obietnica: „Zbiorą się kosztowności wszystkich narodów, i napełnię chwałą ten dom, mówi Jahwe Zastępów” (Aggeusza 2:7, BT). Wspomnianymi tu „kosztownościami” okazali się nie-Izraelici przybywający oddawać Bogu cześć w świątyni, która odzwierciedlała chwałę Jego majestatycznej obecności. A jak prezentowała się ta budowla w porównaniu ze świątynią wzniesioną w czasach Salomona? Prorok Boży oznajmił: „Przyszła chwała tego domu będzie większa od dawnej, mówi Jahwe Zastępów” (Aggeusza 2:9, BT). Pierwsze spełnienie tego proroctwa polegało na tym, że odbudowana świątynia istniała dłużej niż poprzednia. Doczekała przecież przyjścia Mesjasza w roku 29 n.e. On sam również przysporzył jej chwały, gdyż zanim w roku 33 n.e. został zamordowany przez wrogów i odstępców, głosił w niej prawdę.

12. Jaką rolę odegrały pierwsze dwie świątynie?

¹² Pierwsza i druga świątynia w Jeruzalem odegrały doniosłą rolę, były bowiem zapowiedzią różnych szczegółów kapłańskiej służby Mesjasza i do czasu jego przyjścia umożliwiały praktykowanie na ziemi czystego wielbienia Jehowy (Hebrajczyków 10:1).

Chwalebna świątynia duchowa

13. (a) Jakie zdarzenia mające związek ze świątynią duchową zaszły między rokiem 29 a 33 n.e.? (b) Jaką rolę w tych wydarzeniach odegrała Jezusowa ofiara okupu?

¹³ Czy proroctwo o odrodzeniu zapisane przez Aggeusza miało nabrać jakiegoś szczególnego znaczenia w późniejszych czasach? Z całą pewnością! Odbudowana świątynia jeruzalemska stała się ośrodkiem prawdziwego wielbienia na ziemi. Ale obrazowała znacznie wspanialszą świątynię — świątynię duchową. Ta ostatnia zaczęła istnieć w roku 29 n.e., gdy Jezus dał się ochrzcić w rzece Jordan, a Jehowa namaścił go na Arcykapłana, zsyłając na niego ducha świętego w postaci gołębia (Mateusza 3:16). Kiedy Jezus poniósł śmierć ofiarną i zakończył swą ziemską służbę, został wskrzeszony do nieba, którego obrazem było Miejsce Najświętsze w świątyni, i tam przedstawił Jehowie wartość swej ofiary. Stanowiła ona okup zakrywający grzechy jego uczniów i sprawiła, że w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. mogli zostać namaszczeni na podkapłanów w duchowej świątyni Jehowy. Wierność aż do śmierci w służbie na ziemskich dziedzińcach tej świątyni miała utorować im drogę do przyszłego zmartwychwstania w niebie i dalszego pełnienia obowiązków kapłańskich.

14. (a) Jaka radość towarzyszyła gorliwej działalności zboru wczesnochrześcijańskiego? (b) Dlaczego radość ta trwała krótko?

¹⁴ Do tego zboru chrześcijańskiego napływało tysiące skruszonych Żydów — a później również pogan — by brać udział w obwieszczaniu dobrej nowiny o Królestwie Bożym, które obejmie rządy nad ziemią. Po jakichś 30 latach apostoł Paweł mógł oznajmić, iż dobra nowina jest głoszona „wszelkiemu stworzeniu pod niebem” (Kolosan 1:23). Jednakże po śmierci apostołów doszło do wielkiego odstępstwa i światło prawdy zaczęło przygasać. Prawdziwy chrystianizm został usunięty w cień przez sekciarskie chrześcijaństwo, które oparło się na naukach i filozofiach pogańskich (Dzieje 20:29, 30).

15, 16. (a) Jakie proroctwa spełniły się w roku 1914? (b) Jakie zgromadzanie odbywało się pod koniec XIX i na początku XX wieku?

¹⁵ Mijały wieki. W latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia grupka szczerych chrześcijan zaczęła pilnie studiować Pismo Święte. Na jego podstawie udało im się ustalić, że „wyznaczone czasy narodów” zakończą się w roku 1914. Wtedy to dobiegło końca siedem symbolicznych „czasów” (2520 lat rządów ludzkich, przyrównanych do bestii) i w niebie objął rządy Chrystus Jezus — ‛ten, który ma prawo’ sprawować władzę jako mesjański Król ziemi (Łukasza 21:24; Daniela 4:22, Biblia poznańska; Ezechiela 21:31, 32). Zwłaszcza od roku 1919 Badacze Pisma Świętego, znani dziś jako Świadkowie Jehowy, zajęli się gorliwym ogłaszaniem po całej ziemi dobrej nowiny o tym ustanowionym Królestwie. Właśnie w tym roku na zgromadzeniu w Cedar Point w stanie Ohio rozległo się wezwanie do czynu, na które zareagowało kilka tysięcy osób z tego grona. Stawali się coraz liczniejsi, aż w 1935 roku sprawozdanie ze służby polowej złożyły 56 153 osoby. W roku tym 52 465 obecnych na dorocznych obchodach Pamiątki śmierci Jezusa spożywało symbole w postaci chleba i wina, dając w ten sposób wyraz swej nadziei na przyszłe pełnienie służby kapłańskiej z Chrystusem Jezusem w niebiańskiej części wielkiej duchowej świątyni Jehowy. W mesjańskim Królestwie Jezusa będą też usługiwać w charakterze jego współkrólów (Łukasza 22:29, 30; Rzymian 8:15-17).

¹⁶ Jednakże z Księgi Objawienia 7:4-8 i 14:1-4 wynika, że całkowita liczba chrześcijan namaszczonych duchem jest ograniczona do 144 000, a wielu z nich zebrano w I stuleciu — przed okresem wielkiego odstępstwa. U schyłku XIX i na początku XX wieku Jehowa kończył zbieranie tej grupy ludzi, których oczyszcza wodą swego Słowa, uznaje za prawych na podstawie wiary w przebłagalną ofiarę Jezusa i w końcu opieczętowuje jako namaszczonych chrześcijan, kompletując grono 144 000.

17. (a) Kto jest zgromadzany od lat trzydziestych tego stulecia? (b) Dlaczego interesuje nas Ewangelia według Jana 3:30? (Zobacz też Łukasza 7:28).

¹⁷ A co miało nastąpić wtedy, gdy zostaną już wybrani wszyscy pomazańcy? Na historycznym zgromadzeniu w Waszyngtonie w roku 1935 wyjaśniono, że po zebraniu 144 000 miała być rozpoznana „wielka rzesza”, oczekująca życia wiecznego w raju na ziemi, a opisana w Księdze Objawienia 7:9-17. Kiedy Jan Chrzciciel — który zmartwychwstanie na ziemi wśród innych „drugich owiec” — wyraźnie rozpoznał w namaszczonym Jezusie Mesjasza, powiedział o nim: „Ten musi wzrastać, ja zaś muszę maleć” (Jana 1:29; 3:30; 10:16; Mateusza 11:11). Dzieło przygotowywania uczniów dla Mesjasza, prowadzone przez Jana Chrzciciela, dobiegło kresu, gdy Jezus osobiście przystąpił do zgromadzania coraz liczniejszych przyszłych członków grona 144 000. W latach trzydziestych naszego stulecia nastąpiła zmiana. Liczba „powołanych i wybranych” do 144 000 zmalała, a jednocześnie niebywale zaczęła rosnąć „wielka rzesza” „drugich owiec”. W okresie zbliżania się Armagedonu, który położy kres temu złemu systemowi rzeczy, „wielka rzesza” stale rośnie (Objawienie 17:14b).

18. (a) Dlaczego możemy być pewni, że „miliony ludzi z obecnie żyjących nigdy nie umrą”? (b) Dlaczego powinniśmy chętnie usłuchać słów z Księgi Aggeusza 2:4?

¹⁸ Na początku lat dwudziestych Świadkowie Jehowy upowszechniali wykład publiczny noszący tytuł „Miliony ludzi z obecnie żyjących nigdy nie umrą”. Wówczas słowa te mogły świadczyć o nieco przesadnym optymizmie. Dziś jednak można je wypowiedzieć z niezachwianym przekonaniem. Coraz lepsze zrozumienie proroctw biblijnych oraz zamęt panujący w tym ginącym świecie aż nadto wyraźnie wskazują, że kres systemu podległego Szatanowi jest bardzo, bardzo bliski! Na Pamiątce w roku 1996 było 12 921 933 obecnych, z czego zaledwie 8757 (0,068 procent) spożywało symbole, uzewnętrzniając swą nadzieję niebiańską. Już wkrótce nastąpi całkowite odrodzenie prawdziwego wielbienia. Nigdy jednak nie zwalniajmy tempa działalności. W Księdze Aggeusza 2:4 czytamy: „Nabierz (...) ducha cały ludu ziemi — wyrocznia Jahwe. Do pracy! Bo Ja jestem z wami, wyrocznia Jahwe Zastępów” (BT). Oby chęć wzbogacenia się czy miłość do świata nigdy nie stłumiły naszej gorliwości w dziele Jehowy! (1 Jana 2:15-17).

19. Jak możemy brać udział w spełnianiu Księgi Aggeusza 2:6, 7?

¹⁹ Mamy dziś radosny przywilej brania udziału we współczesnym urzeczywistnianiu słów z Księgi Aggeusza 2:6, 7: „Tak mówi Jahwe Zastępów: Jeszcze raz, a jest to jedna chwila, a Ja poruszę niebiosa i ziemię, morze i ląd! Poruszę wszystkie narody, tak że zbiorą się kosztowności wszystkich narodów, i napełnię chwałą ten dom, mówi Jahwe Zastępów” (BT). W tym XX-wiecznym świecie szerzy się chciwość, nieuczciwość i nienawiść. Są to naprawdę jego dni ostatnie. Jehowa zaczął już nim ‛poruszać’, polecając swym Świadkom, by ‛ogłaszali dzień pomsty Boga’ (Izajasza 61:2). Punktem kulminacyjnym trwającego już ‛poruszania’ będzie unicestwienie tego świata w Armagedonie, ale zanim to nastąpi, Jehowa powołuje do swej służby „kosztowności wszystkich narodów” — łagodnych ludzi o usposobieniu owiec (Jana 6:44). Obecnie ta „wielka rzesza” ‛pełni świętą służbę’ na ziemskich dziedzińcach Jego domu wielbienia (Objawienie 7:9, 15).

20. Gdzie można znaleźć najcenniejszy skarb?

²⁰ Służba w duchowej świątyni Jehowy przynosi większe korzyści niż zdobywanie jakichkolwiek dóbr materialnych (Przypowieści 2:1-6; 3:13, 14; Mateusza 6:19-21). Poza tym w Księdze Aggeusza 2:9 czytamy: „‚Przyszła chwała tego domu będzie większa od dawnej, mówi Jahwe Zastępów; na tym to miejscu udzielę pokoju’ — wyrocznia Jahwe Zastępów” (BT). Jakie znaczenie mają te słowa dla nas żyjących obecnie? Omówimy to w następnym artykule.

[Przypisy]

Pytania powtórkowe

◻ Jakim przykładem są dla nas prorocy, jeśli chodzi o stosunek do imienia Jehowy?

◻ Jaką zachętę znajdujemy w dobitnym orędziu Jehowy skierowanym do odrodzonego Izraela?

◻ Jaka chwalebna świątynia duchowa istnieje obecnie?

◻ Zgromadzanie jakich grup przypadło na XIX i XX wiek i jakie wspaniałe perspektywy rysują się przed nimi?

[Ilustracje na stronie 7]

Niebiańskie zastępy Jehowy kierują Jego Świadkami na ziemi i dodają im sił