„Miłujcie prawdę i pokój!”

„Potem doszło mnie słowo Pana tej treści: (...) Miłujcie prawdę i pokój!” (ZACHARIASZA 8:18, 19).

 1, 2. (a) Czego dowodzą dzieje ludzkości, jeśli chodzi o pokój? (b) Dlaczego w obecnym świecie nigdy nie zapanuje prawdziwy pokój?

„NA ŚWIECIE nigdy nie było pokoju. Zawsze gdzieś — a często w wielu miejscach jednocześnie — toczyła się wojna”. Takiego zdania jest profesor Milton Mayer z Uniwersytetu Stanu Massachusetts w USA. Jakiż to smutny obraz ludzkości! To prawda, że człowiek pragnie pokoju. Politycy starają się go zachować wszelkimi sposobami — od pax Romana w czasach rzymskich po politykę równowagi atomowej w trakcie zimnej wojny. Ostatecznie jednak wszystkie te wysiłki zawiodły. Wiele stuleci temu Izajasz wyraził to następująco: „Posłańcy pokoju gorzko płaczą” (Izajasza 33:7). Dlaczego tak się dzieje?

² Otóż trwały pokój jest możliwy jedynie wtedy, gdy nie ma nienawiści i chciwości. Musi być ugruntowany na prawdzie, a nie na kłamstwach. Właśnie dlatego Jehowa, obiecując starożytnemu Izraelowi odrodzenie i pokój, oznajmił: „Oto skieruję do niej pokój jak rzekę i chwałę narodów jak strumień wezbrany” (Izajasza 66:12, BT). Bóg tego systemu rzeczy, Szatan Diabeł, jest „zabójcą”, mordercą, „kłamcą i ojcem kłamstwa” (Jana 8:44; 2 Koryntian 4:4). Jakże więc świat mający takiego boga mógłby się cieszyć pokojem?

 3. Jakim zadziwiającym darem Jehowy cieszy się Jego lud, mimo iż żyje w niespokojnym świecie?

³ Co ciekawe, mimo że słudzy Jehowy żyją w nękanym wojnami świecie Szatana, Jehowa zapewnia im pokój (Jana 17:16). W VI wieku p.n.e. spełnił obietnicę daną za pośrednictwem Jeremiasza i obdarzył „prawdą i pokojem” naród będący Jego szczególną własnością, umożliwiając mu powrót do ojczyzny (Jeremiasza 33:6). A w obecnych dniach ostatnich — najtrudniejszych czasach, jakie dotąd znał świat — Jego lud cieszy się „prawdą i pokojem” w swym „kraju”, czyli ziemskiej posiadłości duchowej (Izajasza 66:8; Mateusza 24:7-13; Objawienie 6:1-8). Dalsza część rozważań nad ósmym rozdziałem Księgi Zachariasza pomoże nam jeszcze głębiej doceniać pokój i prawdę od Boga oraz zrozumieć, co musimy robić, by ich nie utracić.

„Niech się wzmocnią wasze ręce”

 4. Co w myśl zachęt Zachariasza musieli robić Izraelici, jeśli chcieli zaznawać pokoju?

⁴ Po raz szósty w omawianym rozdziale Księgi Zachariasza słyszymy porywające oświadczenie: „Tak mówi Pan [Jehowa, NW] Zastępów: Niech się wzmocnią wasze ręce, gdy w tych dniach słuchacie tych słów proroków, zwiastowanych od dnia, kiedy położono fundament pod budowę domu, świątyni Pana Zastępów! Gdyż przed tym czasem ani praca ludzka, ani praca zwierzęcia nie była wynagradzana. Czy kto wychodził, czy kto przychodził, nie był bezpieczny od wroga, bo Ja podjudzałem wszystkich ludzi, jednych przeciwko drugim” (Zachariasza 8:9, 10).

 5, 6. (a) Do czego doprowadziło zniechęcenie Izraelitów? (b) Jaką zmianę Jehowa obiecał Izraelitom za stawianie Jego wielbienia na pierwszym miejscu?

⁵ Zachariasz wypowiedział te słowa, gdy w Jeruzalem odbudowywano świątynię. Wcześniej Izraelici, którzy powrócili z Babilonu, zniechęcili się i przerwali prace. Ponieważ zaczęli dbać o własne wygody, nie zaznawali ani błogosławieństw, ani pokoju od Jehowy. Mimo iż uprawiali swoje pola i winnice, źle im się powodziło (Aggeusza 1:3-6). Ich praca niejako ‛nie była wynagradzana’.

⁶ Ponieważ Żydzi wznowili odbudowę świątyni, Zachariasz zachęcił ich, by się ‛wzmocnili’ i odważnie dawali pierwszeństwo wielbieniu Jehowy. Co miało im to dać? „Teraz nie zachowam się wobec resztki tego ludu tak, jak dawniej, mówi Pan Zastępów: Siew będzie spokojny [„oto nasienie pokoju”, KUL], krzew winny wyda swój owoc, ziemia wyda swój plon, niebiosa udzielą swej rosy. Wszystko to dam resztce tego ludu w dziedziczne posiadanie. I stanie się tak: Jak byliście, domu Judy i domu Izraela, przekleństwem wśród narodów, tak wybawię was i będziecie błogosławieństwem! Nie bójcie się, niech się wzmocnią wasze ręce!” (Zachariasza 8:11-13). Jeżeli Izraelici podejmą zdecydowane działanie, będzie im się powodziło. Wcześniej stanowili dla narodów przykład ludu przeklętego. Odtąd mieli być znani jako naród błogosławiony. Istniały więc wszelkie powody, by ‛wzmocnili swe ręce’!

 7. (a) Jakie zachwycające zmiany przeżywał lud Jehowy również w roku służbowym 1995? (b) Jakie kraje podane w sprawozdaniu rocznym wyróżniają się pod względem liczby głosicieli, pionierów oraz średniej godzin?

⁷ A co powiedzieć o naszych czasach? Otóż przed rokiem 1919 sługom Jehowy trochę brakowało gorliwości. Podczas pierwszej wojny światowej nie zachowywali całkowicie neutralnej postawy i bardziej byli skłonni naśladować człowieka niż swego Króla, Jezusa Chrystusa. Wskutek ataków z zewnątrz i od wewnątrz niektórzy popadli w zniechęcenie. Niemniej w roku 1919 Jehowa pomógł im wzmocnić ręce (Zachariasza 4:6). Obdarzył ich pokojem, dzięki czemu zaczęło im się dobrze wieść. Świadczą o tym sprawozdania z ostatnich 75 lat — także z roku służbowego 1995. Świadkowie Jehowy jako społeczność wystrzegają się nacjonalizmu, dumy plemiennej, uprzedzeń oraz wszelkich zarzewi nienawiści (1 Jana 3:14-18). Służą Jehowie w Jego duchowej świątyni ze szczerą gorliwością (Hebrajczyków 13:15; Objawienie 7:15). W samym tylko ubiegłym roku na rozmowy z innymi o swym niebiańskim Ojcu poświęcili przeszło miliard godzin! Co miesiąc prowadzili 4 865 060 studiów biblijnych, a przeciętnie 663 521 osób pełniło służbę pionierską. Kiedy kaznodzieje chrześcijaństwa chcą podać przykład ludzi oddających cześć Bogu z prawdziwym entuzjazmem, czasami wskazują na Świadków Jehowy.

 8. Jak każdy chrześcijanin odnosi pożytek z „nasienia pokoju”?

⁸ Ponieważ słudzy Jehowy pałają gorliwością, On obdarza ich „nasieniem pokoju”. Kto je pielęgnuje, dostrzega, że w jego sercu oraz w życiu zaczyna gościć pokój. Każdy przejawiający wiarę chrześcijanin, który zabiega o pokój z Jehową i ze współwyznawcami, cieszy się prawdą oraz pokojem, jakich zaznaje cały lud noszący imię Jehowy (1 Piotra 3:11; porównaj Jakuba 3:18). Czyż to nie cudowne?

„Nie bójcie się!”

 9. Jaką zmianę w odnoszeniu się do swego ludu zapowiedział Jehowa?

⁹ Przeczytajmy teraz siódme oświadczenie Jehowy. Jak ono brzmi? „Tak mówi Pan Zastępów: Jak postanowiłem wyrządzać wam zło, gdy wasi ojcowie pobudzali mnie do gniewu — mówi Pan Zastępów — i nie żałowałem tego, tak znowu postanowiłem w tych dniach czynić dobrze Jeruzalemowi i domowi Judy. Nie bójcie się!” (Zachariasza 8:14, 15).

10. Jak dzieje Świadków Jehowy dowodzą, że nie dręczy ich strach?

¹⁰ Mimo iż podczas pierwszej wojny światowej słudzy Jehowy byli w sensie duchowym rozproszeni, w głębi serca pragnęli postępować w sposób prawy. Dlatego po skarceniu ich Jehowa zaczął inaczej się do nich odnosić (Malachiasza 3:2-4). Kiedy obecnie wracamy pamięcią do tych wydarzeń, żarliwie dziękujemy Mu za to, co uczynił. To prawda, że jesteśmy „przedmiotem nienawiści wszystkich narodów” (Mateusza 24:9). Wielu zostało uwięzionych, a niektórzy nawet zginęli za swą wiarę. Często spotykamy się z obojętnością lub wrogością. Ale nie ogarnia nas strach. Wiemy, że Jehowa potrafi pokonać wszelki sprzeciw — zarówno w dziedzinie widzialnej, jak i niewidzialnej (Izajasza 40:15; Efezjan 6:10-13). Zawsze będziemy dawać posłuch słowom: „Pokładaj nadzieję w Jehowie; bądź odważny i niech twoje serce będzie mocne” (Psalm 27:14, NW).

„Mówcie prawdę jeden drugiemu”

11, 12. O czym wszyscy powinniśmy pamiętać, jeśli chcemy w pełni korzystać z błogosławieństw, które Jehowa zsyła na swój lud?

¹¹ Aby w pełni korzystać z błogosławieństw Jehowy, musimy o czymś pamiętać. Zachariasz mówi: „To zaś powinniście czynić: Mówcie prawdę jeden drugiemu, wydawajcie sprawiedliwe wyroki w swoich bramach i zachowujcie pokój! Nie knujcie złego w swoim sercu jeden przeciwko drugiemu i nie lubujcie się w krzywoprzysięstwie, gdyż tego wszystkiego nienawidzę — mówi Pan” (Zachariasza 8:16, 17).

¹² Jehowa nawołuje nas do mówienia prawdy (Efezjan 4:15, 25). On nie wysłuchuje modlitw tych, którzy chcą szkodzić innym, zatajają prawdę dla własnych korzyści lub fałszywie przysięgają (Przypowieści 28:9). Ponieważ nienawidzi odstępstwa, nakazuje nam trzymać się prawdy biblijnej (Psalm 25:5; 2 Jana 9-11). Ponadto nadzorcy podczas rozpatrywania spraw sądowniczych powinni — podobnie jak kiedyś starsi Izraela zasiadający w bramach — opierać swe rady i decyzje nie na własnych poglądach, lecz na prawdzie zawartej w Biblii (Jana 17:17). Jehowa życzy sobie, aby ‛wydawali sprawiedliwe wyroki i zachowywali pokój’, starając się jako chrześcijańscy pasterze przywracać pokój między zwaśnionymi stronami oraz pomagać skruszonym grzesznikom w odzyskaniu pokoju z Bogiem (Jakuba 5:14, 15; Judy 23). Jednocześnie dbają o pokojowe stosunki w zborze, odważnie usuwając z niego tych, którzy je zakłócają rozmyślnym trwaniem w grzechu (1 Koryntian 6:9, 10).

„Wesele i radość”

13. (a) Jaką zmianę dotyczącą postów zapowiedział Zachariasz? (b) Jakich postów przestrzegano w Izraelu?

¹³ Teraz słyszymy ósme uroczyste oświadczenie Jehowy: „Tak mówi Pan Zastępów: Post w czwartym miesiącu i post w piątym, i post w siódmym, i post w dziesiątym miesiącu niech się zmieni dla domu Judy w wesele i radość, i w radosne święta! Lecz miłujcie prawdę i pokój!” (Zachariasza 8:19). Izraelici podlegający Prawu Mojżeszowemu pościli w Dniu Przebłagania, by wyrazić żal za swe grzechy (3 Mojżeszowa 16:29-31). Podczas czterech postów wymienionych przez Zachariasza zapewne opłakiwali zdobycie i zburzenie Jeruzalem (2 Królewska 25:1-4, 8, 9, 22-26). Teraz jednak odbudowywali świątynię i ponownie zasiedlali Jeruzalem. W miejsce żałoby zapanowało wesele, a dni postu mogły się przerodzić w radosne święta.

14, 15. (a) Dlaczego uroczystość Pamiątki sprawiła nam wielką radość i o czym nie powinniśmy zapominać? (b) Jakie kraje według sprawozdania rocznego wyróżniają się pod względem liczby obecnych na Pamiątce?

¹⁴ Obecnie nie przestrzegamy ani postów wspomnianych przez Zachariasza, ani wymaganych przez Prawo. Cieszymy się dobrodziejstwami większego Dnia Przebłagania, gdyż Jezus oddał swe życie za nasze grzechy. Dzięki temu są one zakryte całkowicie, a nie tylko symbolicznie (Hebrajczyków 9:6-14). Zgodnie z poleceniem niebiańskiego Arcykapłana, Jezusa Chrystusa, chrześcijanie obchodzą wyłącznie jedną uroczystość — Pamiątkę jego śmierci (Łukasza 22:19, 20). Czyż nie odczuwamy „wesela i radości”, gdy każdego roku zgromadzamy się razem z okazji tego święta?

¹⁵ W ubiegłym roku na Pamiątkę przybyło 13 147 201 osób, czyli o 858 284 więcej niż w roku 1994. Cóż to za ogromna rzesza! Wyobraź sobie, jaka radość zapanowała w 78 620 zborach Świadków Jehowy, gdy w ich Salach Królestwa zebrały się na tej uroczystości nie spotykane dotąd tłumy obecnych. Rozpamiętywanie śmierci tego, który jest „drogą i prawdą, i życiem” i który panuje teraz jako wielki „Książę Pokoju” reprezentujący Jehowę, niewątpliwie pobudziło wszystkich do ‛miłowania prawdy i pokoju’! (Jana 14:6; Izajasza 9:5). Owo święto miało szczególne znaczenie dla osób żyjących w niespokojnych krajach nękanych wojną. W roku 1995 nasi bracia niekiedy bywali świadkami nieopisanych okropności. Jednakże ‛pokój Boży przewyższający wszelką myśl strzegł ich serc i władz umysłowych poprzez Chrystusa Jezusa’ (Filipian 4:7).

„Pójdźmy przebłagać oblicze Pana”

16, 17. Jak ludzie z narodów mogą „przebłagać oblicze Pana”?

¹⁶ Ale skąd pochodzą miliony osób przybyłych na Pamiątkę? Wyjaśnienie znajdujemy w dziewiątym oświadczeniu Jehowy: „Tak mówi Pan Zastępów: Jeszcze będzie tak, że przyjdą ludy i mieszkańcy wielu miast. Mieszkańcy jednego miasta pójdą do drugiego, mówiąc: Nuże, pójdźmy przebłagać oblicze Pana i szukać Pana Zastępów! Ja także pójdę! I przyjdzie wiele ludów i potężnych narodów, aby szukać Pana Zastępów w Jeruzalemie i przebłagać oblicze Pana” (Zachariasza 8:20-22).

¹⁷ Obecni na Pamiątce to ludzie pragnący „szukać Pana Zastępów”. Wielu z nich jest Jego oddanymi, ochrzczonymi sługami. Miliony pozostałych nie należą jeszcze do tego grona. W niektórych krajach liczba przybyłych na Pamiątkę cztery lub pięć razy przewyższyła liczbę głosicieli Królestwa. Ta rzesza zainteresowanych potrzebuje pomocy w dalszym robieniu postępów. Uczmy ich rozkoszować się wiedzą o tym, że Jezus umarł za nasze grzechy i że teraz panuje w Królestwie Bożym (1 Koryntian 5:7, 8; Objawienie 11:15). Zachęcajmy ich też, by oddali się Jehowie Bogu i podporządkowali ustanowionemu przez Niego Królowi. W ten sposób ‛przebłagają oblicze Pana’ (Psalm 116:18, 19; Filipian 2:12, 13).

„Dziesięciu mężów ze wszystkich języków narodów”

18, 19. (a) Kogo obecnie wyobraża „Judejczyk” z proroctwa Zachariasza 8:23? (b) Kim w naszych czasach jest „dziesięciu mężów”, którzy ‛uchwycili się rąbka szaty jednego Judejczyka’?

¹⁸ W ósmym rozdziale Księgi Zachariasza jeszcze raz napisano: „Tak mówi Pan Zastępów”. Jak brzmi to ostatnie oświadczenie Jehowy? „Stanie się w owych dniach, że dziesięciu mężów ze wszystkich języków narodów odważy się i uchwyci się rąbka szaty jednego Judejczyka, mówiąc: Pójdziemy z wami, bo słyszeliśmy, że z wami jest Bóg” (Zachariasza 8:23). W czasach Zachariasza wybranym ludem Bożym był Izrael cielesny. Jednakże w I wieku naród ten odrzucił Mesjasza Jehowy. Dlatego nasz Bóg powołał na lud będący Jego szczególną własnością „Judejczyka”, czyli nowy Izrael — „Izrael Boży”, składający się z duchowych Judejczyków (Galatów 6:16; Jana 1:11; Rzymian 2:28, 29). Jest ich w sumie 144 000, a zostali wybrani spośród ludzi w celu sprawowania z Jezusem rządów w jego niebiańskim Królestwie (Objawienie 14:1, 4).

¹⁹ Większość ze 144 000 dochowała wierności aż do śmierci i już otrzymała swą nagrodę w niebie (1 Koryntian 15:51, 52; Objawienie 6:9-11). Na ziemi pozostała tylko garstka z tego grona, która z radością obserwuje, jak „dziesięciu mężów” przyłączających się do „jednego Judejczyka” tworzy „wielką rzeszę (...) ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków” (Objawienie 7:9; Izajasza 2:2, 3; 60:4-10, 22).

20, 21. Jak w obliczu nadchodzącego końca tego świata możemy zachować pokój z Jehową?

²⁰ Obecnie, kiedy nieuchronnie zbliża się koniec tego świata, chrześcijaństwo przypomina Jeruzalem z czasów Jeremiasza: „Oczekiwaliśmy pokoju, lecz nie przyszło nic dobrego, czasu uleczenia, lecz oto przerażenie” (Jeremiasza 14:19). To przerażenie sięgnie zenitu, gdy narody zwrócą się przeciwko religii fałszywej i doszczętnie ją zgładzą. Wkrótce potem same narody zostaną unicestwione w ostatecznej wojnie Bożej, w Armagedonie (Mateusza 24:29, 30; Objawienie 16:14, 16; 17:16-18; 19:11-21). Jakże burzliwe będą to czasy!

²¹ W tym niespokojnym okresie Jehowa ochroni ludzi, którzy miłują prawdę i pielęgnują „nasienie pokoju” (Zachariasza 8:12, KUL; Sofoniasza 2:3). Pozostańmy więc w bezpiecznym miejscu, jakim jest kraj Jego ludu, gorliwie wysławiajmy publicznie Jehowę i pomagajmy jak największej liczbie ludzi „przebłagać oblicze Pana”. Jeżeli tak uczynimy, już zawsze będziemy się cieszyć pokojem od Jehowy. „Pan [Jehowa, NW] da siłę ludowi swemu, Pan pobłogosławi lud swój pokojem!” (Psalm 29:11).

Czy potrafisz wyjaśnić?

◻ Jak lud Boży ‛wzmocnił swe ręce’ w czasach Zachariasza, a jak uczynił to w dobie obecnej?

◻ Jak reagujemy na prześladowania, wrogość i obojętność?

◻ Co oznacza ‛mówienie prawdy jeden drugiemu’?

◻ Jak można „przebłagać oblicze Pana”?

◻ Jaki wielki powód do radości daje nam spełnianie się słów z Księgi Zachariasza 8:23?

[Ilustracja na stronie 18]

W ubiegłym roku Świadkowie Jehowy poświęcili na rozmowy o Królestwie Bożym 1 150 353 444 godziny