Życie i służba Jezusa

Tryumfalny wjazd Chrystusa do Jeruzalem

NASTĘPNEGO ranka, w niedzielę 9 Nisan, Jezus opuszcza z uczniami Betanię i wspina się na Górę Oliwną, zmierzając w kierunku Jeruzalem. Po krótkim czasie zbliżają się do Betfage, wioski leżącej na tej górze. Jezus poleca dwom swoim uczniom:

„Ruszcie w drogę do wsi, którą widzicie przed sobą, i zaraz znajdziecie uwiązaną oślicę, a z nią źrebię; odwiążcie je i przyprowadźcie do mnie. A gdyby ktoś do was coś mówił, powiecie: ‛Pan ich potrzebuje’. Wtedy od razu je puści”.

Uczniowie początkowo nie dostrzegają związku między tymi wskazówkami a spełnieniem się pewnego proroctwa biblijnego, ale później to sobie uświadamiają. Prorok Zachariasz przepowiedział, że Król obiecany przez Boga wjedzie do Jeruzalem na ośle, a nawet ściślej „na oślęciu, źrebięciu oślicy”. Król Salomon podobnie na oślęciu przyjechał na uroczystość swej intronizacji.

Przybywszy do Betfage uczniowie biorą źrebię oraz jego matkę, a wtedy niektórzy ze stojących tam ludzi pytają: „Co robicie?” Słysząc wyjaśnienie, że zwierzęta są przeznaczone dla Pana, pozwalają odprowadzić je do Jezusa. Uczniowie okrywają swoimi wierzchnimi szatami zarówno oślicę, jak i jej źrebię, ale Jezus dosiada oślęcia.

Jezus podąża w kierunku Jeruzalem, gdy tymczasem tłum gęstnieje. Większość ludzi rozpościera na drodze swoje szaty, inni rozkładają gałązki obcięte z drzew. „Błogosławiony ten, który przychodzi jako Król w imieniu Jehowy!” — wykrzykują. „Pokój w niebie i chwała na miejscach najwyższych!”

Niektórym faryzeuszom wmieszanym w tłum okrzyki te się nie podobają, więc tonem skargi mówią do Jezusa: „Nauczycielu, zgrom swoich uczniów”. On jednak rzecze: „Powiadam wam: Jeżeli ci by milczeli, kamienie będą wołać”.

Zbliżywszy się do Jeruzalem, Jezus spogląda na miasto i zaczyna nad nim płakać, mówiąc: „Gdybyś to ty rozpoznało w dniu dzisiejszym, co służy pokojowi — ale teraz jest to zakryte przed twymi oczami”. Za rozmyślne nieposłuszeństwo Jeruzalem musi ponieść karę, zgodnie z zapowiedzią Jezusa:

„Nieprzyjaciele twoi [Rzymianie pod wodzą Tytusa] zbudują wokół ciebie umocnienie z ostrokołem i otoczą cię, i utrapią z każdej strony, i powalą cię na ziemię oraz dzieci twoje w tobie, i nie pozostawią ci kamienia na kamieniu”. Zagłada Jeruzalem, przepowiedziana tu przez Jezusa, faktycznie nastąpiła 37 lat później, w roku 70 n.e.

Zaledwie kilka tygodni wcześniej wiele osób ze zgromadzonej rzeszy widziało, jak Jezus wskrzesił Łazarza. Ludzie ci nie przestają mówić drugim o tym cudzie. Kiedy więc Jezus wjeżdża do Jeruzalem, wszyscy w mieście są poruszeni. „Kto to jest?” — pytają. A rzesza powtarza: „To jest prorok Jezus, z Nazaretu w Galilei!” Widząc, co się dzieje, faryzeusze biadają, że absolutnie nie mogą temu przeciwdziałać, gdyż — jak mówią — „świat poszedł za nim”.

Jezus jak zwykle podczas pobytu w Jeruzalem udaje się do świątyni, aby tam nauczać. Przychodzą do niego ślepi i chromi, a on ich uzdrawia! Naczelni kapłani i uczeni w Piśmie, widząc cuda dokonywane przez Jezusa oraz słysząc, jak chłopcy w świątyni wołają: „Racz zbawić Syna Dawidowego!”, wpadają w gniew. „Czy słyszysz, co oni mówią?” — protestują.

„Owszem”, odpowiada Jezus. „Czy nigdy nie czytaliście tego: ‛Z ust niemowląt i osesków zgotowałeś wysławianie’?”

Jezus dalej naucza, a następnie rozgląda się po całej świątyni. Wkrótce robi się późno. Opuszcza ją więc wraz z dwunastoma i wraca pieszo do Betanii, oddalonej o jakieś trzy kilometry. Tam spędza niedzielną noc, prawdopodobnie w domu swego przyjaciela Łazarza. Mateusza 21:1-11, 14-17; Marka 11:1-11; Łukasza 19:29-44; Jana 12:12-19; Zachariasza 9:9, Biblia warszawska.

◆ Kiedy i w jaki sposób Jezus wjeżdża do Jeruzalem jako Król?

◆ Jakie znaczenie ma okoliczność, iż rzesze wysławiają Jezusa?

◆ Co Jezus odczuwa na widok Jeruzalem i jakie proroctwo wypowiada?

◆ Jakie wydarzenia mają miejsce, gdy Jezus udaje się do świątyni?