Zbliża się tryumf prawdziwego wielbienia

„Jahwe będzie królem nad całą ziemią” (ZACHARIASZA 14:9, BT).

 1. Co spotkało namaszczonych chrześcijan podczas pierwszej wojny światowej i jak to zostało przepowiedziane?

PODCZAS pierwszej wojny światowej namaszczeni chrześcijanie często byli aresztowani i doznawali wielu przykrości ze strony walczących narodów. Mieli znacznie ograniczone możliwości składania Jehowie ofiar wysławiania, a do tego jeszcze popadli w niewolę duchową. Wszystko to zostało przepowiedziane w Księdze Zachariasza 14:2, gdzie opisano międzynarodowy atak na Jeruzalem. Miasto wspomniane w tym proroctwie to „Jeruzalem niebiańskie”, w którym znajduje się „tron Boga i Baranka” — niebiańskie Królestwo Boże (Hebrajczyków 12:22, 28; 13:14; Objawienie 22:3). Na ziemi reprezentowali to miasto pomazańcy Boży. Ci, którzy byli wierni, przetrwali atak i nie dali się ‛usunąć z miasta’.a

 2, 3. (a) W jaki sposób od roku 1919 wielbienie Jehowy odnosi tryumf? (b) Co dzieje się od roku 1935?

² W roku 1919 wierni pomazańcy zostali wyrwani ze stanu przypominającego niewolę i natychmiast zaczęli wykorzystywać powojenny okres pokoju. Jako ambasadorowie Jeruzalem niebiańskiego wspaniale wyzyskali sposobność, by głosić dobrą nowinę o Królestwie Bożym i pomagać w zgromadzaniu pozostałych z grona 144 000 (Mateusza 24:14; 2 Koryntian 5:20). W roku 1931 przyjęli trafną nazwę biblijną — Świadkowie Jehowy (Izajasza 43:10, 12, NW).

³ Od tego czasu namaszczeni Świadkowie Boga zawsze śmiało parli naprzód. Nawet Hitler ze swą nazistowską machiną wojenną nie zdołał stłumić ich działalności. Mimo prześladowań rozpętanych w wielu krajach świata przyniosła ona owoce na całej ziemi. Szczególnie od roku 1935 przyłącza się do tego grona międzynarodowa „wielka rzesza”, przepowiedziana w Księdze Objawienia. Jej członkowie również są oddanymi Bogu i ochrzczonymi chrześcijanami, którzy „wyprali swoje długie szaty (...) i wybielili je we krwi Baranka”, Jezusa Chrystusa (Objawienie 7:9, 14). Nie zostali jednak namaszczeni duchem i nie oczekują życia w niebie. Spodziewają się odziedziczyć to, co utracili Adam i Ewa — doskonałe życie ludzkie na rajskiej ziemi (Psalm 37:29; Mateusza 25:34). Obecnie wielka rzesza liczy przeszło pięć milionów osób. Prawdziwe wielbienie Jehowy tryumfuje, ale ostateczny tryumf dopiero nadejdzie.

Cudzoziemcy w duchowej świątyni Bożej

 4, 5. (a) Gdzie wielka rzesza oddaje cześć Jehowie? (b) Jakimi przywilejami cieszy się wielka rzesza i jakie proroctwo się na niej spełnia?

⁴ Zgodnie z proroctwem członkowie wielkiej rzeszy „dniem i nocą oddają mu [Bogu] cześć w jego świątyni” (Objawienie 7:15; przypis w NW). Ponieważ nie należą do Izraelitów duchowych, będących kapłanami, Jan prawdopodobnie ujrzał ich w świątyni na zewnętrznym Dziedzińcu Pogan (1 Piotra 2:5). Jakąż chwałą okryła się duchowa świątynia Jehowy, na której dziedzińcach zgromadziła się ta wielka rzesza wysławiająca Go razem z ostatkiem duchowego Izraela!

⁵ Wielka rzesza nie służy Bogu na symbolicznym wewnętrznym dziedzińcu kapłańskim. Jej członkowie nie są uznawani za prawych po to, by mogli zostać przybranymi duchowymi synami Bożymi (Rzymian 8:1, 15). Niemniej dzięki wierze w okup Jezusa stali się czyści w oczach Jehowy. Są uznawani za prawych, aby mogli być Jego przyjaciółmi (porównaj Jakuba 2:21, 23). Oni również mają przywilej składania na duchowym ołtarzu ofiar miłych Bogu. Tak więc na tej licznej rzeszy spełnia się w chwalebny sposób proroctwo z Księgi Izajasza 56:6, 7: „Cudzoziemców (...), którzy przystali do Pana, aby mu służyć i aby miłować imię Pana (...), wprowadzę na moją świętą górę i sprawię im radość w moim domu modlitwy. Ich całopalenia i ich rzeźne ofiary będą mi miłe na moim ołtarzu, gdyż mój dom będzie zwany domem modlitwy dla wszystkich ludów”.

 6. (a) Jakie ofiary składają cudzoziemcy? (b) O czym przypomina im zbiornik na wodę stojący na dziedzińcu kapłańskim?

⁶ Do ofiar składanych przez tych cudzoziemców należy „owoc warg [przywodzący na myśl należycie przygotowane ofiary zbożowe] publicznie wyznających jego [Boże] imię” oraz ‛wyświadczanie dobra i dzielenie się z drugimi’ (Hebrajczyków 13:15, 16). Wielki zbiornik na wodę, którą obmywali się kapłani, również im przypomina o czymś bardzo ważnym. W miarę pogłębiania zrozumienia Słowa Bożego oni też muszą się poddawać oczyszczaniu pod względem duchowym i moralnym.

Miejsce Święte i znajdujące się tam sprzęty

 7. (a) Jak wielka rzesza zapatruje się na przywileje udostępnione świętemu kapłaństwu? (b) Jakie dodatkowe przywileje otrzymują niektórzy cudzoziemcy?

⁷ Czy dla tej wielkiej rzeszy cudzoziemców Miejsce Święte oraz znajdujące się tam sprzęty mają jakieś znaczenie? To prawda, że ludzie ci nigdy nie osiągną stanu wyobrażonego przez Miejsce Święte. Nie narodzili się ponownie jako duchowi synowie Boży, mający obywatelstwo niebiańskie. Czy budzi to w nich zazdrość albo zawiść? Przeciwnie, radują się z przywileju wspierania ostatka 144 000 i głęboko cenią zamierzenie Boże polegające na uznaniu tego grona za duchowych synów, którzy razem z Chrystusem doprowadzą ludzkość do doskonałości. Ponadto wielka rzesza cudzoziemców docenia ogrom niezasłużonej życzliwości Boga, który udostępnił im nadzieję na życie wieczne w ziemskim raju. Niektórym z tych cudzoziemców — podobnie jak dawniej Netynejczykom — powierzono przywilej pomagania świętemu kapłaństwu w sprawowaniu nadzoru (Izajasza 61:5).b Jezus wyznacza spośród nich „książąt na całej ziemi” (Psalm 45:17).

 8, 9. Jakie korzyści odnosi wielka rzesza z uświadomienia sobie, na co wskazują sprzęty znajdujące się w Miejscu Świętym?

⁸ Chociaż wielka rzesza cudzoziemców nigdy nie wejdzie do pozaobrazowego Miejsca Świętego, może się dużo nauczyć z tego, co symbolizowały sprzęty z literalnej świątyni. Tak jak w świeczniku trzeba było ciągle uzupełniać oliwę, tak cudzoziemcy potrzebują pomocy ducha świętego do zrozumienia coraz to nowych prawd ze Słowa Bożego, przekazywanych za pośrednictwem „niewolnika wiernego i roztropnego” (Mateusza 24:45-47). Poza tym duch Boży pomaga im zareagować na zaproszenie: „Duch i oblubienica [namaszczony ostatek] bezustannie mówią: ‚Przyjdź!’ I każdy, kto słyszy, niech powie: ‚Przyjdź!’ I każdy, kto jest spragniony, niech przyjdzie; każdy, kto chce, niech bierze wodę życia darmo” (Objawienie 22:17). Tak więc świecznik przypomina członkom wielkiej rzeszy, że jako chrześcijanie, mają obowiązek rozsiewać światło oraz dbać o to, by swą postawą, myślami, mową i czynami nie zasmucać świętego ducha Bożego (Efezjan 4:30).

⁹ Stół na chleby pokładne przypomina należącym do wielkiej rzeszy, że jeśli chcą się cieszyć zdrowiem duchowym, muszą regularnie korzystać z pokarmu duchowego dostępnego w Biblii i publikacjach „niewolnika wiernego i roztropnego” (Mateusza 4:4). Ołtarz kadzielny uświadamia im, jak istotne znaczenie mają żarliwe modlitwy do Jehowy o pomoc w zachowaniu niezłomnej lojalności (Łukasza 21:36). W swych modlitwach powinni szczerze wysławiać Boga i wyrażać Mu wdzięczność (Psalm 106:1, Biblia poznańska). Ołtarz kadzielny przypomina też o potrzebie wysławiania Boga w inny sposób, na przykład przez śpiewanie z całego serca pieśni Królestwa na zebraniach chrześcijańskich oraz przez dobre przygotowywanie się, by skutecznie składać „publiczne wyznanie ku wybawieniu” (Rzymian 10:10).

Całkowity tryumf prawdziwego wielbienia

10. (a) Jakiej wspaniałej przyszłości możemy oczekiwać? (b) Jakie wydarzenia muszą najpierw nastąpić?

¹⁰ Obecnie do domu wielbienia Jehowy zdąża „wiele ludów” ze wszystkich narodów (Izajasza 2:2, 3). Potwierdza to Księga Objawienia 15:4: „Któż by się ciebie rzeczywiście nie bał, Jehowo, i nie wychwalał twego imienia, skoro ty sam jesteś lojalny? Bo wszystkie narody przyjdą i przed twoim obliczem oddadzą ci cześć, ponieważ zostały ujawnione twe prawe postanowienia”. W 14 rozdziale Księgi Zachariasza opisano dalszy rozwój wydarzeń. W niedalekiej przyszłości wrogie nastawienie większości ludzi na ziemi sięgnie zenitu, gdy ostatni raz zgromadzą się na wojnę przeciw Jeruzalem — przeciw ziemskim przedstawicielom Jeruzalem niebiańskiego. Wtedy przystąpi do działania Jehowa. Jako waleczny Bóg „wyruszy (...) i będzie walczył z tymi narodami”, które ośmielą się przypuścić ów atak (Zachariasza 14:2, 3).

11, 12. (a) Jak zareaguje Jehowa, gdy nastąpi frontalny atak na czcicieli znajdujących się w Jego świątyni? (b) Jakie będą następstwa wojny Bożej?

¹¹ „A taka będzie plaga, jaką Pan dotknie wszystkie ludy, które wystąpiły zbrojnie przeciwko Jeruzalemowi: ciało każdego, kto stoi jeszcze na nogach, będzie gnić, jego oczy będą gnić w oczodołach, a język zgnije w jego ustach. W owym dniu padnie na nich za sprawą Pana wielka trwoga, tak że jeden chwyci drugiego za rękę, a inny podniesie rękę przeciwko ręce drugiego” (Zachariasza 14:12, 13).

¹² Czas pokaże, czy w tym opisie chodzi o plagę literalną, czy tylko symboliczną. Ale jedno jest pewne: Kiedy wrogowie Jehowy przystąpią do ogólnoświatowego ataku na Jego sług, zostaną powstrzymani zdumiewającymi przejawami potężnej mocy Bożej. Ich usta zamilkną, gdyż przewrotne języki staną się jak zgniłe. Ponieważ także oczy niejako zgniją, ludzie ci przestaną wyraźnie widzieć swój wspólny cel. Opuszczą ich siły fizyczne, które pozwoliły im śmiało ruszyć do ataku. Ogarnięci trwogą, zwrócą się jeden przeciw drugiemu i dokona się wielka rzeź. W ten sposób zostaną wytępieni wszyscy ziemscy wrogowie czystego wielbienia Boga. Każdy naród będzie w końcu zmuszony uznać zwierzchnią władzę Jehowy nad wszechświatem. Spełni się proroctwo: „Jahwe będzie królem nad całą ziemią” (Zachariasza 14:9, BT). Następnie Szatan i jego demony zostaną związani i rozpocznie się Tysiącletnie Panowanie Chrystusa, które zapewni ludzkości wspaniałe błogosławieństwa (Objawienie 20:1, 2; 21:3, 4).

Zmartwychwstanie ziemskie

13. Kim są „pozostali ze wszystkich narodów”?

¹³ W rozdziale 14, wersecie 16, proroctwa Zachariasza czytamy: „Wszyscy pozostali ze wszystkich narodów, które wystąpiły zbrojnie przeciwko Jeruzalemowi, będą corocznie pielgrzymowali, aby oddać pokłon królowi, Panu [Jehowie, NW] Zastępów, i obchodzić Święto Szałasów”. Według Biblii wszyscy współcześni ludzie, którzy dożyją końca tego niegodziwego systemu i zostaną osądzeni jako wrogowie prawdziwego wielbienia, poniosą „karę sądową wiecznej zagłady” (2 Tesaloniczan 1:7-9; zobacz też Mateusza 25:31-33, 46). Takie osoby nie dostąpią zmartwychwstania. Prawdopodobnie więc owi „pozostali” to ludzie z różnych narodów, którzy umarli przed ostateczną wojną Bożą i mają opartą na Biblii nadzieję na przywrócenie im życia. Jezus obiecał: „Nadchodzi godzina, w której wszyscy w grobowcach pamięci usłyszą jego głos i wyjdą: ci, którzy czynili to, co dobre, na zmartwychwstanie życia; ci, którzy się dopuszczali tego, co podłe, na zmartwychwstanie sądu” (Jana 5:28, 29).

14. (a) Co będą musieli zrobić wskrzeszeni z martwych, by osiągnąć życie wieczne? (b) Co czeka każdego, kto nie zechce oddać się Jehowie i podjąć prawdziwe wielbienie?

¹⁴ Wszyscy wskrzeszeni będą musieli coś czynić, żeby ich zmartwychwstanie okazało się zmartwychwstaniem życia, nie zaś nieprzychylnego sądu. Muszą przyjść na ziemskie dziedzińce świątyni Jehowy i złożyć pokłon na znak oddania się Bogu przez Jezusa Chrystusa. Każdego, kto tego nie uczyni, dotknie taka sama plaga, jaka spadnie na dzisiejsze narody (Zachariasza 14:18). Kto wie, ilu zmartwychwstałych zechce z radością przyłączyć się do wielkiej rzeszy, by obchodzić pozaobrazowe Święto Szałasów? Niewątpliwie będzie ich wielu, dzięki czemu wielka duchowa świątynia Jehowy napełni się jeszcze większą chwałą!

Pozaobrazowe Święto Szałasów

15. (a) Czym wyróżniało się Święto Szałasów obchodzone w starożytnym Izraelu? (b) Dlaczego podczas tego święta składano w ofierze 70 byków?

¹⁵ Starożytny Izrael miał co roku obchodzić Święto Szałasów. Trwało ono tydzień, a zaczynało się po zakończeniu zbiorów. Był to radosny okres dziękczynienia. Przez cały tydzień Izraelici mieszkali w tymczasowych szałasach przykrytych gałęziami różnych drzew, a zwłaszcza palmowymi. To święto przypominało im o tym, jak Bóg wybawił ich przodków z Egiptu i jak troszczył się o nich, gdy w trakcie wędrówki po pustyni przez 40 lat mieszkali w namiotach, zanim weszli do Ziemi Obiecanej (3 Mojżeszowa 23:39-43). Z okazji tego święta składano na ołtarzu świątynnym 70 byków. Najwyraźniej było to proroczą zapowiedzią doskonałego i zupełnego dzieła zbawczego dokonanego przez Jezusa Chrystusa. Z dobrodziejstw jego ofiary okupu skorzysta w końcu niezliczona rzesza potomków 70 rodzin wywodzących się od Noego (1 Mojżeszowa 10:1-29; 4 Mojżeszowa 29:12-34; Mateusza 20:28).

16, 17. (a) Kiedy rozpoczęło się pozaobrazowe Święto Szałasów i jak przebiegało? (b) Jak wielka rzesza uczestniczy w obchodach tego święta?

¹⁶ Tak więc starożytne Święto Szałasów wskazywało na pełne radości zgromadzanie odkupionych grzeszników do wielkiej duchowej świątyni Jehowy. Święto będące jego odpowiednikiem rozpoczęło się w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. radosnym zbieraniem Izraelitów duchowych do zboru chrześcijańskiego (Dzieje 2:41, 46, 47). Owi pomazańcy rozumieli, iż są „tymczasowymi osiedleńcami” w świecie Szatana, gdyż ich prawdziwe „obywatelstwo jest w niebiosach” (1 Piotra 2:11; Filipian 3:20). To radosne święto zostało na jakiś czas przyćmione przez odstępstwo, które doprowadziło do powstania chrześcijaństwa (2 Tesaloniczan 2:1-3). Jednakże w roku 1919 wznowiono obchody owego święta i z radością zaczęto zgromadzać pozostałych ze 144 000 Izraelitów duchowych, a następnie międzynarodową wielką rzeszę, opisaną w Księdze Objawienia 7:9.

¹⁷ Członków wielkiej rzeszy przedstawiono z gałęziami palmowymi w rękach, a więc oni również z radością obchodzą pozaobrazowe Święto Szałasów. Jako oddani chrześcijanie, chętnie uczestniczą w zgromadzaniu do świątyni Jehowy dalszych Jego czcicieli. Ale ponieważ są grzeszni, rozumieją, iż nie przysługuje im prawo do stałego mieszkania na ziemi. Razem z tymi, którzy w przyszłości zmartwychwstaną, mają bezustannie przejawiać wiarę w ofiarę okupu złożoną przez Chrystusa, dopóki z końcem jego Tysiącletniego Panowania nie osiągną ludzkiej doskonałości (Objawienie 20:5).

18. (a) Co się stanie po upływie Tysiącletniego Panowania Jezusa Chrystusa? (b) W jaki sposób prawdziwe wielbienie Jehowy ostatecznie zatryumfuje?

¹⁸ Wówczas ziemscy czciciele Boga staną przed Nim jako doskonali ludzie nie potrzebujący kapłaństwa niebiańskiego. Nadejdzie pora, żeby Jezus Chrystus ‛przekazał królestwo swemu Bogu i Ojcu’ (1 Koryntian 15:24). Szatan będzie „na krótki czas” wypuszczony, aby wypróbować ludzkość doprowadzoną do stanu doskonałości. Kto okaże się niewierny, zostanie na zawsze zgładzony razem z Szatanem i jego demonami. Ci, którzy dochowają wierności, otrzymają życie wieczne. Staną się stałymi mieszkańcami ziemskiego raju. Tak oto nastanie chwalebny, pomyślny koniec pozaobrazowego Święta Szałasów. Prawdziwe wielbienie odniesie tryumf ku wiecznej chwale Jehowy i bezkresnemu szczęściu ludzkości (Objawienie 20:3, 7-10, 14, 15).

[Przypisy]

Pytania do powtórki

◻ W jakim sensie podczas pierwszej wojny światowej przypuszczono atak na „Jeruzalem”? (Zachariasza 14:2).

◻ Jak się wiedzie ludowi Bożemu od roku 1919?

◻ Kto dziś uczestniczy w obchodach pozaobrazowego Święta Szałasów?

◻ W jaki sposób prawdziwe wielbienie ostatecznie zatryumfuje?

[Ilustracja na stronie 23]

Podczas Święta Szałasów używano gałęzi palmowych