Czy jesteś zadowolony z dostarczanych przez Jehowę dóbr duchowych?

„‛Zechciejcie mnie pod tym względem wypróbować’, powiedział Jehowa Zastępów, ‛czy nie otworzę wam upustów niebios i w istocie nie wyleję na was błogosławieństwa, aż nie będzie już potrzeby’” (Malach. 3:10).

 1. Jakie środki wystarczają do zaspokajania potrzeb większości żywych stworzeń?

GDYBYŚ przestał oddychać, to już po kilku minutach byś nie żył. Bez wody do picia umarłbyś w ciągu kilku dni. Gdybyś przestał jeść, śmierć nastąpiłaby po upływie kilku tygodni. Jeżeli jednak zaniechasz korzystania z dostarczanych przez Jehowę dóbr duchowych, to gdy umrzesz będziesz martwy na zawsze. Bóg zadbał o powietrze, wodę i pokarm, niezbędne wszystkim stworzeniom. Dlatego psalmista słusznie powiedział do Jehowy: „Otwierasz rękę swą i zaspokajasz pragnienie wszystkiego, co żyje” (Ps. 145:16). Potrzeby większości żywych organizmów są zaspokajane samymi tylko środkami materialnymi. Jednakże w wypadku ludzi rzecz ma się inaczej.

 2. Jakie pragnienie tkwi w sercu człowieka? Jakie zaopatrzenie jest niezbędne, żeby je spełnić?

² Wskazał na to Jezus, gdy rzekł: „Człowiek ma żyć nie samym tylko chlebem, lecz każdą wypowiedzią pochodzącą z ust Jehowy” (Mat. 4:4). Zwierzęta nie znają pojęcia wieczności, ludzie natomiast potrafią sobie ją wyobrazić, w Księdze Kaznodziei 3:11 czytamy bowiem: „Nawet czas niezmierzony włożył im do serca”. W tak zwanej Biblii warszawskiej powiedziano bardziej bezpośrednio: „Nawet wieczność włożył w ich serca”. Dlatego człowiek gorąco pragnie żyć przez czas niezmiernie długi, po prostu zawsze. Do tego jednak nie wystarczy powietrze, woda i chleb. Życie wieczne uzależnione jest od zaopatrzenia duchowego, opartego na „każdej wypowiedzi pochodzącej z ust Jehowy”. Dzisiaj można je znaleźć tylko w jednej księdze, w Piśmie Świętym, a ich zasoby są niewyczerpane i zawierają wszystko, czego potrzebujemy — nawet więcej niż możemy ogarnąć. Spichlerz ten nigdy nie będzie ział pustką.

 3. Co Jezus uznał za najważniejsze? Jaką tajemnicę posiadł Paweł?

³ Jezus nauczał, aby się modlić o nieodzowny pokarm fizyczny: „Daj nam dziś chleba na ten dzień”. Ale wkrótce potem na pierwsze miejsce wysunął sprawy duchowe, powiedział bowiem: „Stale więc szukajcie wpierw Królestwa i sprawiedliwości Jego” (Mat. 6:11, 33). Pokarm cielesny daje nam siły na dany dzień; natomiast dzięki nieprzerwanemu spożywaniu pokarmu duchowego możemy je mieć przez całe życie, a nawet przez wieczność. Niech więc nie dręczy nas troska o rzeczy materialne. Nie zabiegał o nie na przykład apostoł Paweł. Wypowiadając się na temat źródła sił duchowych, które pozwalały mu zaznawać zadowolenia bez względu na warunki bytowe, oświadczył on: „Poznałem tajemnicę, jak (...) być nasyconym, jak i głodować, zarówno mieć dostatek, jak i cierpieć braki. Wszystkiemu potrafię sprostać dzięki Temu, który mi udziela mocy” (Filip. 4:12, 13).

NIEZADOWOLENI ŚCIĄGAJĄ NA SIEBIE NIESZCZĘŚCIE

 4. Z jakich darów nie była zadowolona pierwsza para ludzka? Czego jeszcze zapragnęła?

⁴ Jest jednak wielu niezadowolonych z dostarczanego przez Jehowę zaopatrzenia. Do takich należeli nasi prarodzice. Mieszkali w rajskim ogrodzie — piękne otoczenie radowało ich oczy, wonne kwiaty przepajały aromatem powietrze, którym oddychali, smaczne pożywienie pobudzało ich kubki smakowe, a uszy ich mogły się napawać śpiewem ptasząt. Ponadto otrzymali interesujące zadanie sprawowania opieki nad tym ogrodem oraz wspaniały przywilej napełnienia ziemi doskonałym potomstwem. Okazali się jednak samolubni. Nie poprzestali na tym, co im udostępnił Bóg; chcieli czegoś więcej. Zapragnęli sami decydować o tym, co jest dobre, a co złe. Zdobyli się więc na to, ale już pierwsza podjęta przez nich decyzja okazała się tragiczna w skutkach i spowodowała, że utracili wszystko — tak dla siebie, jak i dla swoich potomków (Rodz. 3:1-7, 16-19).

 5. Czym Jehowa błogosławił Izraelitów? Jak oni na to reagowali?

⁵ Izraelici poszli dokładnie w ich ślady. Bóg wywiódł ich z niewoli egipskiej, zorganizował w naród, nadał im doskonałe Prawo, przewodził w wędrówkach po pustyni, dostarczył odzieży, która się nie niszczyła, i cudownie zaopatrywał ich w mannę spadającą po prostu z nieba oraz w wodę, która tryskała ze skały. Oni jednak nie byli zadowoleni z tego, co im zgotował Jehowa (1 Kor. 10:1-5). W trakcie wędrówki przez pustynię raz po raz narzekali (Wyjścia 13:21, 22; Liczb 11:1-6; Powt. Pr. 29:5).

 6. Jakie postępowanie Izraelitów sprawiło, że spotkała ich klęska narodowa?

⁶ Członkowie tego narodu szemrali także po osiedleniu się w Ziemi Obiecanej — żyznej, dobrze nawodnionej krainie „opływającej w mleko i miód”. Zawsze niewdzięczni, zawsze niezadowoleni z tego, czego im dostarczał Jehowa, z czasem przestali oddawać Mu cześć, zwrócili się ku bałwochwalczemu kultowi płci, składali własne dzieci w ofierze Molochowi i jako naród ściągnęli na siebie zagładę. Po powrocie z niewoli babilońskiej hołdowali ustnym tradycjom, które unieważniały Słowo Boże. W końcu doszło do tego, że zabili obiecanego Mesjasza, Chrystusa Jezusa (Powt. Pr. 6:3; 8:7-9; Biblia Tysiąclecia, wyd. II; Sędz. 10:6; 1 Król. 14:22-24; 2 Król. 21:1-16; Izaj. 24:1-6; Mat. 15:3-9; 27:17-26).

 7. Czym duchowni chrześcijaństwa naśladują dziś sposób postępowania niewiernych kapłanów z czasów Malachiasza?

⁷ Po dzień dzisiejszy ogół ludzkości daje pierwszeństwo fałszywym dogmatom religijnym. Duchowni gardzą imieniem Jehowy, zresztą wolą go w ogóle nie używać. Przynoszą Bogu ujmę przez głoszenie niebiblijnych nauk o trójcy, o duszy nieśmiertelnej lub o wiecznych mękach w ogniu piekielnym. Doktryny, których się trzymają, nie tylko są skażone kłamstwami zapożyczonymi ze starożytnego Babilonu i Egiptu, ale także w wielu wypadkach zatrute wskutek zaprzeczania wartości okupu Chrystusa oraz akceptowania teorii ewolucji. Ograbiają Jehowę z należnej Mu chwały, podobnie jak to czynili kapłani za dni Malachiasza (Malach. 1:6-8; 3:7-9).

 8. (a) Jakie zaproszenie odrzucili kapłani za dni Malachiasza oraz dzisiejsi przywódcy religijni? (b) Kto przyjął tę propozycję? Z jakim skutkiem?

⁸ Ówcześni Izraelici zostali zachęceni do oczyszczenia się i powrotu do Jehowy. „Zawróćcie ku mnie, a ja zwrócę się ku wam”, wzywał Jehowa. Następnie zaprosił ich: „‛Zechciejcie mnie pod tym względem wypróbować’, powiedział Jehowa Zastępów, ‛czy nie otworzę wam upustów niebios i w istocie nie wyleję na was błogosławieństwa, aż nie będzie już potrzeby’” (Malach. 3:7, 10). Zawrócił wtedy jedynie ostatek narodu żydowskiego; w naszych czasach opuścił fałszywe religie tego świata wierny ostatek Izraela duchowego. Członkowie jego, wraz z rosnącą wielką rzeszą innych chwalców o usposobieniu owiec, wysławiają Jehowę jako Jego świadkowie (Jana 10:16). Jehowa dotrzymał złożonej im obietnicy, ‛otworzył upusty nieba i wylewa na nich błogosławieństwa, aż nie będzie już potrzeby’. Doprawdy, mają wspaniałą ucztę złożoną z dań duchowych! (Izaj. 25:6).

OBFITOŚĆ POKARMU DUCHOWEGO

 9. Z jakich dóbr duchowych można dziś korzystać i w jaki sposób? Jakie to daje rezultaty?

⁹ Przepowiedziany przez Jezusa „niewolnik wierny i rozumny” jest w naszych czasach pilnie zajęty przygotowywaniem obfitego pokarmu duchowego (Mat. 24:45). W samym tylko ubiegłym roku w 210 krajach i wyspach morskich oraz w około 200 językach ponad trzy miliony Świadków Jehowy udostępniało ten pokarm, chodząc od domu do domu i rozpowszechniając setki milionów egzemplarzy książek, czasopism, a także Biblii. Wielu spożyło tę duchową strawę i doznało zadowolenia: w ciągu tego jednego roku ochrzczonych zostało ponad 230 000 nowych osób!

10. Co przewidziano dla tych, którzy reagują pozytywnie na zachętę Pawła, aby się zgromadzać?

¹⁰ Dobrami duchowymi pochodzącymi od Jehowy są też duże zgromadzenia, na przykład okręgowe, a nawet pięć cotygodniowych zebrań odbywających się regularnie w prawie 55 000 zborów Świadków Jehowy. Urządza się je zgodnie z radą apostoła Pawła zanotowaną w Liście do Hebrajczyków 10:25, aby ‛nie opuszczać naszych wspólnych zebrań’.

11. Jak można zilustrować atrakcyjny sposób przygotowywania pokarmu duchowego?

¹¹ Kiedy pani domu zaprasza gości na posiłek, nie robi tego z myślą o ugotowaniu im kawałka mięsa i niedbałym rzuceniu go na talerz. Używa różnych przypraw i sosów, by podnieść smak, oraz środków dekoracyjnych, żeby danie było też miłe dla oka. Sam wygląd potrawy i jej zapach wystarczy wtedy, aby do ust napłynęła ślina i zaczęły się wydzielać soki żołądkowe. Właśnie w taki sposób przygotowywane są dary duchowe pochodzące od Jehowy; nie odznaczają się one suchym, encyklopedycznym stylem, ale wybornym smakiem, dzięki czemu potrafią uradować umysł i poruszyć serce. Każdy chrześcijanin powinien się na tym wzorować. „Czyż samo ucho nie sprawdza słów, tak jak podniebienie określa smak potrawy?” (Hioba 12:11).

12. Jakie mamy przykłady apetycznego przygotowania pokarmu duchowego?

¹² W Poradniku dla Teokratycznej Szkoły Służby Kaznodziejskiej zaraz w pierwszej lekcji podkreślono potrzebę posługiwania się ujmującymi słowami. Wyrażenia, jakich dobierał Salomon, były nie tylko poprawne, ale też przyjemne (Kazn. 12:10). W Psalmie 45:2 powiedziano proroczo o Mesjaszu, Jezusie Chrystusie: „Wdzięk wylany jest na twoje wargi”. I rzeczywiście tak było. Ludzie aż „dziwili się pełnym wdzięku słowom, które płynęły z ust Jego”. Przysłuchiwali się mu z zapartym tchem, przychodzili wcześnie do świątyni, żeby go posłuchać, z przyjemnością chłonęli jego słowa i zdumiewał ich jego sposób nauczania. Oficerowie, których wysłano, żeby go aresztowali, przyznali: „Nigdy inny człowiek nie mówił tak, jak ten” (Łuk. 4:22; 19:48; 21:38, BT; Marka 12:37; Mat. 7:28; Jana 7:46). Poradnik został opracowany z myślą o udzieleniu nam pomocy w wypowiadaniu ujmujących słów prawdy. Czy w pełni z niego korzystasz?

13. Jak w Liście do Efezjan 5:15-17 położono silny nacisk na sprawę ‛wykupywania czasu’? Dlaczego jest to takie istotne?

¹³ W Liście do Efezjan 5:15-17 znajdujemy następujące słowa zachęty: „Pilnie czuwajcie nad tym, żebyście postępowali nie tak, jak niemądrzy, ale jak mądrzy, wykupując sobie dogodny czas, ponieważ dni są złe. Z tej przyczyny przestańcie zachowywać się nierozsądnie, lecz stale sobie uprzytamniajcie, co jest wolą Jehowy”. Grecki wyraz przetłumaczony tutaj na „czas” nie odnosi się do czasu w sensie ogólnym, ale dotyczy czasu wyznaczonego, pory dogodnej do zrealizowania konkretnego zadania. Grecki czasownik oddany tu słowem „wykupywać” występuje w formie wzmocnionej i „w tym kontekście prawdopodobnie oznacza ‛intensywnie skupywać’, a więc korzystać z każdej nadarzającej się sposobności”.a Czy wychwytujesz czas ze swego rozkładu zajęć, aby nabywać mądrości przez spożytkowanie zaopatrzenia z ręki Jehowy? Nie ociągaj się z tym. Wszyscy powinniśmy o tym pamiętać. Dlaczego? „Ponieważ dni są złe”.

Z DUCHOWEJ PUSTYNI DO RAJU DUCHOWEGO

14. Czym się wyróżnia jedno z najnowszych wydań „Przekładu Nowego Świata”? Jaki werset biblijny może być tego przykładem?

¹⁴ Do wspaniałych dóbr duchowych należy między innymi opublikowane w roku 1984 New World Translation of the Holy Scriptures — With References („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” — z odsyłaczami). Odznacza się ono wieloma zaletami, umożliwiającymi spożytkowanie ‛wykupionego czasu’ na pogłębianie wiedzy.b Jedną z nich są właśnie odsyłacze. Odszukaj Psalm 1:3, w którym opisano stan osoby rozmyślającej dniem i nocą o prawie Bożym. Werset ten brzmi: „Stanie się bezsprzecznie jak drzewo zasadzone nad strumieniami wód, które wydaje owoce o swojej porze i którego liście nie więdną; a wszystko, co uczyni, wypadnie pomyślnie”. Treść jego jest o wiele bogatsza niż się to może wydać komuś, kto go tylko pobieżnie przeczyta i przejdzie dalej.

15. Jakie pytania postawiono w odniesieniu do drzewa z Psalmu 1:3? Jakie wyjaśnienie można znaleźć w Izajasza 44:4?

¹⁵ Zwróćmy uwagę na pewne szczegóły. Drzewo to zostało zasadzone. Kto je zasadził? Rośnie nad strumieniami (liczba mnoga). Czy jedno drzewo może rosnąć na brzegach kilku strumieni? Naturalnie, że nie. Zastanówmy się więc głębiej. O jakie drzewo tu chodzi? Wyjaśnienie tej sprawy ułatwiają odsyłacze. Kierują nas do Księgi Izajasza 44:4 i 61:3 oraz Jeremiasza 17:8. W pierwszym z tych wersetów Iz 44:4 powiedziano, że lud Jehowy będzie przypominał drzewa „nad kanałami rozprowadzającymi wodę”. Czy chodzi o wiele kanałów? Tak jest! A tamte strumienie to rowy irygacyjne, którymi woda dopływa do drzew w sadzie!

16. Jakie dalsze objaśnienia zawarte są w Księdze Izajasza 61:3 oraz Jeremiasza 17:8?

¹⁶ W Księdze Izajasza 61:3 niektóre z tych drzew nazwano „wielkimi drzewami sprawiedliwości, nasadzeniem Jehowy”, mającym „posłużyć Jego upiększeniu”. Tym więc, który je sadzi i nawadnia, jest Jehowa, a owoce wydawane przez te drzewa Jemu przydają piękna! Człowieka rozmyślającego dniem i nocą nad prawem Bożym, przyrównano w Księdze Jeremiasza 17:8 do „drzewa zasadzonego nad wodami, które kieruje swoje korzenie wprost ku nurtowi; i nawet nie zauważy, gdy przyjdzie upał, a jego listowie naprawdę okaże się bujne. I w roku posuchy nie ogarnie go zmartwienie ani nie odstąpi od wydawania owoców”. Liście mu nie więdną i we wszystkim ma powodzenie!

17. Jaki obraz wyłania się teraz ze słów Psalmu 1:3? Jaką rolę w nim odgrywamy?

¹⁷ Teraz wszystko staje się jasne! W Psalmie 1:3 naszkicowano piękny obraz. Ludzie rozmyślający dniem i nocą o prawie Jehowy przypominają drzewa zasadzone nad niewyczerpanym źródłem wody. Nie należą już do wyjałowionych pod względem duchowym organizacji tego świata, są natomiast związani z organizacją Bożą, obficie zaopatrywaną w orzeźwiające wody prawdy. Znajdują się po prostu w raju duchowym, otrzymują duchowe pokrzepienie i wydają takież owoce ku chwale Jehowy. I pomyśl tylko: Bóg posługuje się swymi świadkami, aby wyprowadzać ludzi z jałowych, dotkniętych posuchą organizacji światowych i kierować ich do tego orzeźwiającego, dobrze nawodnionego raju duchowego!

18. Jak niektórzy się zachowują, gdy widzą, jak inni świetnie sobie radzą przy dawaniu świadectwa? Z jakiego powodu osoby takie mogą mieć gorsze wyniki?

¹⁸ Chcąc wykonywać tę pracę skutecznie, musimy ująć nasze umysły i serca w karby, aby dobrze wyzyskać całe otrzymywane od Boga zaopatrzenie duchowe. Niektórzy słysząc, jak inni wyjaśniają wersety biblijne, mówią potem: „Chciałbym tak znać Biblię!” Jeżeli jednak w sposób zdyscyplinowany przyłożą się do studiowania Biblii, to również zdołają pogłębić swą wiedzę. Drudzy, gdy się przysłuchują, jak pewni głosiciele dają świadectwo przy drzwiach, wzdychają potem: „Też chciałbym umieć tak mówić!” Gdyby jednak narzucili sobie zwyczaj częstego brania udziału w służbie polowej i posługiwali się pomocnymi podręcznikami, takimi jak książka pt. Reasoning From the Scriptures (Przekonywanie na podstawie Pism), bezsprzecznie również mogliby zostać wykwalifikowanymi kaznodziejami.c Jeszcze inni słysząc, jak niektórzy wygłaszają wykłady biblijne, powiadają: „Chciałbym umieć przemawiać tak jak ten brat”. I znowu: jeśli te osoby zabiorą się do przygotowywania zadanych im przemówień z wewnętrznym zdyscyplinowaniem, korzystając z lekcji zawartych w Poradniku dla Teokratycznej Szkoły Służby Kaznodziejskiej, to i one ulepszą swą umiejętność przemawiania.

19. Od czego zależy rozwijanie umiejętności w dawaniu świadectwa?

¹⁹ A zatem dobrze jest chcieć, ale same chęci bez pracy nie wystarczą do osiągnięcia celu. Pragnienie staje się rzeczywistością tylko dzięki włożonemu wysiłkowi. Weź się mocno w karby i staraj się wykupywać czas. Naprawdę zabierz się do pracy, a urzeczywistnią się twoje pragnienia. Nie używany mięsień wiotczeje. Nie wyzyskiwana umiejętność zanika. Gdy nie ćwiczysz umysłu, utracisz zdolność myślenia. Jeżeli nie będziesz robił użytku z nagromadzonej wiedzy, wnet zapomnisz to, co wiesz teraz. W każdym wypadku sprawdza się reguła: „Czego nie użytkujesz, to wkrótce zmarnujesz”. Jednakże ‛przez użytkowanie wyćwiczy się spostrzegawczość’. Wtedy też „czuwać będzie nad tobą umiejętność myślenia, zabezpieczy cię rozeznanie” (Hebr. 5:14; Prz. 2:11).

20. Czego unikniemy, gdy będziemy korzystać z dóbr duchowych, dostarczanych przez Jehowę? Co dzięki temu osiągniemy?

²⁰ Korzystaj więc z udostępnianych przez Jehowę dóbr duchowych. Ciesz się z tymi, którzy przyjmują je z zadowoleniem. Niech cię nie dosięgnie głód, o jakim mówił Amos: „‛Oto nadchodzą dni’, brzmi wypowiedź Pana Wszechwładnego, Jehowy, ‛gdy poślę głód na kraj, ale nie głód chleba, i pragnienie, ale nie wody, tylko słuchania słów Jehowy’” (Am. 8:11). Trzymaj się tych, którzy podawany im pokarm spożywają z radością, a nie tych, którzy go odrzucają i potem muszą się wstydzić: „Tak rzekł Pan Wszechwładny, Jehowa: ‛Oto moi słudzy będą jeść, ale wy zaznacie głodu. Oto słudzy moi będą pić, ale wam dokuczy pragnienie. Oto słudzy moi będą się weselić, ale wy będziecie okryci wstydem’” (Izaj. 65:13).

[Przypisy]

CZY SOBIE PRZYPOMINASZ:

◼ Jak naród izraelski okazywał niezadowolenie z tego, co otrzymywał od Jehowy?

◼ Jak spełnia się na Świadkach Jehowy wypowiedź z Księgi Malachiasza 3:10?

◼ Jakie głębsze znaczenie ma Psalm 1:3?

◼ Dlaczego bardzo ważne jest robienie właściwego użytku z tego, czego się dowiadujemy dzięki korzystaniu z dóbr duchowych pochodzących od Jehowy?

[Ilustracja na stronie 12]

Ludzie, którzy rozmyślają o prawie Jehowy, są jak drzewa zasadzone nad niewyczerpanym źródłem wody