Zbliża się przejmujący lękiem dzień Jehowy

„Zaczęto spisywać przed nim księgę pamięci dla bojących się Jehowy i dla myślących o jego imieniu” (MALACHIASZA 3:16, NW).

 1, 2. Przed jakim przejmującym lękiem dniem ostrzegał Malachiasz?

TO BYŁO przerażające! Rankiem 6 sierpnia 1945 roku wielkie miasto w mgnieniu oka zostało zrównane z ziemią. Jakieś 80 tysięcy zabitych! Dziesiątki tysięcy śmiertelnie rannych! Szalejące pożary! Takiego dzieła zniszczenia dokonała bomba atomowa. W jakiej mierze owa katastrofa dotknęła Świadków Jehowy? W Hirosimie był wtedy tylko jeden Świadek, który z powodu niezłomnego trzymania się zasad chrześcijańskich przebywał za wysokimi murami więzienia. Rozpadło się ono w gruzy, ale nasz brat nie poniósł żadnej szkody. Jak się wyraził, bomba atomowa wyrzuciła go z więzienia — i był to chyba jedyny pozytywny skutek jej użycia.

² Chociaż wybuch owej bomby wywołał przerażenie, to jednak blednie on w porównaniu z „wielkim i przejmującym lękiem dniem Jehowy”, przybliżającym się wielkimi krokami (Malachiasza 4:5, NW [3:23, Bw]). W przeszłości zdarzały się co prawda dni napawające lękiem, ale ten dzień Jehowy przyćmi je wszystkie (Marka 13:19).

 3. Czym różniło się przed potopem „wszelkie ciało” od rodziny Noego?

³ Za dni Noego „wszelkie ciało skaziło drogę swoją na ziemi”, toteż Bóg oznajmił: „Przez nie ziemia pełna jest nieprawości; zniszczę je wraz z ziemią” (1 Mojżeszowa 6:12, 13). W Ewangelii według Mateusza 24:39 zanotowano wypowiedź Jezusa, iż ludzie „nie zwrócili na nic uwagi, aż przyszedł potop i zmiótł ich wszystkich”. Jednakże wierny Noe, „głosiciel prawości”, oraz jego bogobojna rodzina przeżyli ten kataklizm (2 Piotra 2:5).

 4. Jaki ostrzegawczy przykład stanowi los Sodomy i Gomory?

⁴ Z kolei List Judy 7 przypomina: „Tak też Sodoma i Gomora oraz miasta wokół nich, gdy już (...) bez umiaru pogrążyły się w rozpuście i poszły za ciałem ku pożyciu sprzecznemu z naturą, stanowią dany nam ostrzegawczy przykład przez to, że ponoszą sądową karę ognia wiecznego”. Ci bezbożni ludzie zginęli z powodu szczególnie plugawego stylu życia. Dzisiejsze społeczeństwa oszalałe na punkcie seksu powinny potraktować to jako przestrogę! Zauważmy jednak, że bogobojny Lot i jego córki ocaleli z tej zagłady, podobnie też czciciele Jehowy znajdą ochronę w czasie szybko nadciągającego wielkiego ucisku (2 Piotra 2:6-9).

 5. Czego możemy się nauczyć z wyroków wykonanych na Jeruzalem?

⁵ A oto dalsze ostrzegawcze przykłady: Jehowa posłużył się wojskami najeźdźców do zburzenia Jeruzalem, wspaniałego miasta, będącego niegdyś „rozkoszą całej ziemi” (Psalm 48:3). Do takiego tragicznego wydarzenia doszło dwukrotnie, najpierw w roku 607 p.n.e., a potem w roku 70 n.e., gdyż ci, którzy podawali się za lud Boży, porzucili prawdziwe wielbienie. Na szczęście lojalni słudzy Jehowy ocaleli. Zagładę z roku 70 n.e. (ukazaną poniżej) nazwano „uciskiem, jakiego nie było od początku stworzenia, które Bóg stworzył, aż do tego czasu”. Odstępczy żydowski system rzeczy został wtedy usunięty raz na zawsze i dlatego można powiedzieć, iż takiego ucisku na pewno „nigdy więcej nie będzie” (Marka 13:19). Ale nawet tamto wykonanie wyroku Bożego było zaledwie cieniem „wielkiego ucisku”, który obecnie zagraża całemu światu (Objawienie 7:14).

 6. Dlaczego Jehowa dopuszcza do takich nieszczęść?

⁶ Dlaczego Bóg dopuszcza do takich okropnych nieszczęść, wiążących się z zagładą tylu osób? W czasach Noego, w Sodomie i Gomorze oraz w Jeruzalem Jehowa wykonywał wyrok na ludziach, którzy ‛skazili drogę swoją na ziemi’, którzy skalali tę piękną planetę literalnymi zanieczyszczeniami oraz niemoralnym postępowaniem i którzy odwrócili się od prawdziwego wielbienia, wkraczając na drogę odstępstwa. Dzisiaj znajdujemy się o krok od wykonania na całym świecie wyroku za wszystkie te występki (2 Tesaloniczan 1:6-9).

„W dniach ostatnich”

 7. (a) Co proroczo zapowiadały starożytne wyroki Boże? (b) Jakie wspaniałe perspektywy otwierają się przed nami?

⁷ Tamte starożytne hekatomby proroczo zapowiadają przejmujący lękiem wielki ucisk opisany w Liście 2 Piotra 3:3-13. Apostoł mówi tam: „Przede wszystkim wiecie, że w dniach ostatnich przyjdą szydercy ze swym szyderstwem, postępujący według własnych pragnień”. Kierując następnie uwagę na dni Noego, oznajmia: „Ówczesny świat uległ zagładzie, gdy został zatopiony wodą. Lecz za sprawą tego samego słowa teraźniejsze niebiosa i ziemia są odłożone dla ognia oraz zachowane na dzień sądu i zagłady ludzi bezbożnych”. Kiedy przeminie ten największy ze wszystkich ucisków, wówczas długo oczekiwane królowanie Mesjasza przybierze nowe kształty — nastaną „nowe niebiosa i nowa ziemia (...) i w nich ma mieszkać prawość”. Jakaż to radosna wizja przyszłości!

 8. Co potwierdza, że wydarzenia światowe zmierzają do punktu kulminacyjnego?

⁸ Wydarzenia światowe w naszym XX wieku stopniowo zmierzają do punktu kulminacyjnego. Chociaż zburzenie Hirosimy nie było wynikiem ingerencji Bożej, można je zaliczyć do „strasznych widoków”, które zgodnie z proroctwem Jezusa miały się ukazać w czasie końca (Łukasza 21:11). Pojawiło się wtedy zagrożenie nuklearne, wiszące od tamtej pory nad ludzkością niczym czarne chmury. Na przykład w dzienniku The New York Times z 29 listopada 1993 roku można było przeczytać nagłówek: „Karabiny może nieco zardzewiały, ale broń jądrowa wciąż się błyszczy”. Tymczasem wojny pomiędzy narodami, rasami i plemionami stale zbierają przerażające żniwo. Dawniej zdecydowaną większość ofiar stanowili żołnierze. Obecnie podobno aż 80 procent poszkodowanych to ludność cywilna. A do tego trzeba jeszcze dodać miliony uchodźców, zmuszonych do opuszczenia swej ojczyzny.

 9. Jak przywódcy religijni dowodzą, że są przyjaciółmi świata?

⁹ Przywódcy religijni często brali czynny udział w wojnach i krwawych rewolucjach, pielęgnując w ten sposób „przyjaźń ze światem”, i nic się pod tym względem nie zmieniło (Jakuba 4:4). Niektórzy duchowni współpracują z chciwymi rekinami finansjery, którzy masowo produkują śmiercionośny oręż albo budują imperia narkotyczne. Na przykład w doniesieniu o zabiciu południowoamerykańskiego króla narkotyków dziennik The New York Times oznajmił: „Chcąc ukryć handel narkotykami i uwiarygodnić swe twierdzenia, jakoby majątek zdobył w sposób zgodny z prawem, oraz wykreować się na dobroczyńcę, sponsorował program radiowy i często pokazywał się w towarzystwie księży katolickich”. Gazeta The Wall Street Journal podała, że nie tylko zrujnował on życie milionom osób, które popadły w narkomanię, ale też osobiście zlecił tysiące morderstw. Londyński The Times zauważył: „Mordercy często zamawiają specjalną mszę dziękczynną (...), a w tym samym czasie gdzie indziej odbywa się msza żałobna w intencji ofiary”. Cóż za nikczemność!

10. Jak powinniśmy się zapatrywać na pogarszanie się sytuacji światowej?

¹⁰ Któż może wiedzieć, jaki jeszcze zamęt wywołają na ziemi ludzie inspirowani przez demony? W Liście 1 Jana 5:19 oznajmiono, iż „cały świat podlega mocy niegodziwca”, Szatana Diabła. A o dzisiejszej sytuacji powiedziano: „Biada ziemi i morzu, ponieważ zstąpił do was Diabeł, pałając wielkim gniewem, bo wie, że mało ma czasu” (Objawienie 12:12). Na szczęście jednak List do Rzymian 10:13 zapewnia, że „każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie wybawiony”.

Sąd Boży się przybliża

11. Z powodu jakiej sytuacji panującej w Izraelu zostało wypowiedziane proroctwo Malachiasza?

¹¹ Więcej światła na najbliższą przyszłość rodzaju ludzkiego rzucają proroctwa spisane przez Malachiasza, którego wymienia się na samym końcu długiego szeregu starożytnych proroków hebrajskich. W roku 607 p.n.e. zostało zburzone Jeruzalem. Niemniej dzięki miłosierdziu Jehowy i Jego serdecznej życzliwości po 70 latach Izraelici mogli powrócić do ojczyzny. Zanim jednak minęło następne 100 lat, ponownie zaczęli się pogrążać w odstępstwie i niegodziwości. Ściągali hańbę na imię Jehowy, lekceważyli Jego sprawiedliwe prawa i kalali Jego świątynię, przyprowadzając na ofiarę zwierzęta ślepe, kulawe i chore. Ponadto rozwodzili się z żonami swej młodości, by poślubiać cudzoziemki (Malachiasza 1:6-8; 2:13-16).

12, 13. (a) Jakiego oczyszczenia potrzebowała klasa namaszczonych duchem kapłanów? (b) W jaki sposób również wielka rzesza odnosi korzyść z oczyszczania?

¹² W tej sytuacji konieczne było oczyszczenie. Opisano je w Księdze Malachiasza 3:1-4. Podobnie jak starożytni Izraelici również nowożytni Świadkowie Jehowy potrzebowali oczyszczenia, toteż mieli zostać objęci działalnością, o której mówił Malachiasz. Pod koniec pierwszej wojny światowej niektórzy Badacze Pisma Świętego, jak wówczas nazywano Świadków, nie zachowali całkowicie neutralnej postawy wobec poczynań świata. W roku 1918 Jehowa wysłał do swej duchowej świątyni „posłańca przymierza” (NW), Chrystusa Jezusa, aby oczyścił małą grupkę Jego czcicieli ze świeckich brudów. Jehowa zadał prorocze pytanie: „Kto będzie mógł znieść dzień (...) przyjścia [posłańca] i kto się ostoi, gdy się ukaże? Gdyż jest on jak ogień odlewacza, jak ług foluszników. Usiądzie, aby wytapiać i czyścić srebro. Będzie czyścił synów Lewiego [kapłańską klasę chrześcijan namaszczonych duchem] i będzie ich płukał jak złoto i srebro. Potem będą mogli składać Panu ofiary w sprawiedliwości”. I właśnie to zaczęli czynić po swym oczyszczeniu!

¹³ Ta klasa namaszczonych duchem kapłanów składa się jedynie ze 144 000 osób (Objawienie 7:4-8; 14:1, 3). A co z innymi oddanymi Bogu chrześcijanami, którzy żyją obecnie? Tworzą oni wielomilionową „wielką rzeszę” i także muszą być oczyszczeni ze świeckich naleciałości, toteż ‛piorą swoje długie szaty i wybielają je we krwi Baranka’ (Objawienie 7:9, 14). Okazując wiarę w ofiarę okupu złożoną przez Baranka, Chrystusa Jezusa, mogą zachować nieskalaną pozycję przed Jehową. Otrzymali też obietnicę, że przeżyją cały okres wielkiego ucisku, ów przejmujący lękiem dzień Jehowy (Sofoniasza 2:2, 3).

14. Jakie słowa powinni wziąć sobie do serca słudzy Boży, wciąż pracując nad nową osobowością?

¹⁴ Zarówno ostatek grona kapłanów, jak i wielka rzesza muszą wziąć sobie do serca dalsze słowa Boże: „Przyjdę do was na sąd i rychło wystąpię jako oskarżyciel czarowników, cudzołożników i krzywoprzysięzców, tych, którzy uciskają najemnika, wdowę i sierotę, gnębią obcego przybysza, a mnie się nie boją (...) Zaiste Ja, Pan, nie zmieniam się” (Malachiasza 3:5, 6). Mierniki Jehowy bynajmniej nie uległy zmianie, toteż Jego słudzy, przepełnieni zbożną bojaźnią, muszą się wystrzegać wszelkich form bałwochwalstwa, być uczciwi, prawdomówni i szczodrzy oraz ciągle udoskonalać swą chrześcijańską osobowość (Kolosan 3:9-14).

15. (a) Jakie miłosierne zaproszenie ogłosił Jehowa? (b) Jak możemy się ustrzec ‛ograbiania’ Jehowy?

¹⁵ Do wszystkich, którzy porzucili Jego prawe zasady, Jehowa skierował zaproszenie: „Nawróćcie się do mnie, wtedy i Ja zwrócę się ku wam”. Kiedy zapytali: „W czym mamy się nawrócić?”, wyjaśnił: „Wy mnie oszukujecie [„ograbiacie”, NW]”. Na kolejne pytanie: „W czym cię oszukaliśmy?” Jehowa odpowiedział, że okradali Go, ponieważ ich dary ofiarne na potrzeby świątyni nie były najlepszej jakości (Malachiasza 3:7, 8). Skoro przyłączyliśmy się do ludu Jehowy, powinniśmy żywić gorące pragnienie, by na służbę dla Jehowy poświęcać najlepszą cząstkę swych sił, zdolności i dóbr materialnych. Dlatego też nie ograbiamy Boga, lecz ‛stale szukamy najpierw królestwa oraz Jego prawości’ (Mateusza 6:33).

16. Do czego zachęca Księga Malachiasza 3:10-12?

¹⁶ Każdy, kto porzuca świecki styl życia nacechowany samolubstwem i materializmem, zostaje wspaniale nagrodzony, jak na to wskazuje Księga Malachiasza 3:10-12: „Wystawcie mnie na próbę! — mówi Pan Zastępów — czy wam nie otworzę okien niebieskich i nie wyleję na was błogosławieństwa ponad miarę”. Jehowa obiecał tym, którzy okazują docenianie, iż zapewni im duchową pomyślność i obfitość pokarmu duchowego. Następnie dodał: „Wszystkie narody będą was nazywać szczęśliwymi, bo będziecie krajem uroczym”. Czyż słowa te nie sprawdzają się na milionach wdzięcznych sług Bożych, żyjących dziś na całej ziemi?

Niezłomni słudzy Boży w księdze życia

17-19. (a) W jaki sposób tragiczne wydarzenia w Ruandzie odbiły się na tamtejszych braciach? (b) Z jakim nastawieniem ci wierni słudzy Boży podążają naprzód?

¹⁷ W tym miejscu warto wspomnieć o niezłomnym oddaniu naszych braci i sióstr w Ruandzie. Zawsze przynosili najwspanialsze duchowe dary ofiarne do domu wielbienia Jehowy. Na przykład w 1993 roku 2080 tamtejszych głosicieli Królestwa działało tak owocnie, iż w grudniu na zgromadzenie okręgowe pod hasłem „Pouczani przez Boga” przybyło 4075 osób. Ochrzczono wtedy 230 nowych Świadków, z których prawie 150 podjęło w następnym miesiącu pomocniczą służbę pionierską.

¹⁸ Kiedy w kwietniu 1994 roku rozgorzała tam nienawiść plemienna, zabito co najmniej 180 Świadków, między innymi nadzorcę miasta stołecznego Kigali oraz całą jego rodzinę. Mimo ogromnego niebezpieczeństwa sześcioro tłumaczy, czworo z plemienia Hutu i dwoje z Tutsi, pracowało jeszcze przez kilka tygodni w biurze Towarzystwa Strażnica w Kigali. W końcu Tutsi musieli uciekać, lecz na jednym z posterunków zostali zamordowani. Pozostała czwórka zabrała ocalałą część sprzętu komputerowego i przedostała się do Gomy w Zairze, by tam dalej lojalnie pracować, tłumacząc Strażnicę na język ruandyjski (Izajasza 54:17).

¹⁹ Pomimo okropnych warunków bytowych uchodźcy będący Świadkami zawsze prosili bardziej o pokarm duchowy niż o wsparcie materialne. Okazując wielką ofiarność, kochający bracia z kilku krajów zdołali dotrzeć do nich z pomocą. Swoimi wypowiedziami oraz przykładną postawą w tak ciężkiej sytuacji uchodźcy dali wspaniałe świadectwo. Rzeczywiście dalej wielbili Jehowę tym, co najlepsze. Udowodnili, że mają takie nastawienie, o jakim pisał Paweł w Liście do Rzymian 14:8: „Czy żyjemy, żyjemy dla Jehowy, czy też umieramy, umieramy dla Jehowy. Dlatego czy żyjemy, czy też umieramy, należymy do Jehowy”.

20, 21. (a) Czyje imiona nie zostały umieszczone w Bożej księdze pamięci? (b) Czyje imiona znajdują się w tej księdze i dlaczego?

²⁰ Jehowa pamięta o wszystkich swych niezłomnych sługach. W proroctwie Malachiasza powiedziano dalej: „W tym czasie żyjący w bojaźni Jehowy rozmawiali między sobą, każdy ze swoim towarzyszem, a Jehowa zwracał na to uwagę i słuchał. I zaczęto spisywać przed nim księgę pamięci dla bojących się Jehowy i dla myślących o jego imieniu” (Malachiasza 3:16, NW).

²¹ Jakież to ważne, byśmy dziś okazywali zbożną bojaźń, darząc szacunkiem imię Jehowy! Dzięki temu nie dosięgnie nas niepomyślny wyrok wydany na ludzi, którzy podziwiają i popierają systemy tego świata. Jak oznajmiono w Księdze Objawienia 17:8, „ich imiona nie zostały zapisane na zwoju życia”. Oczywiście najdostojniejszym imieniem zapisanym w tej Bożej księdze życia jest imię Naczelnego Pełnomocnika w sprawie życia, Syna Jehowy, Jezusa Chrystusa. Ewangelia według Mateusza 12:21 oświadcza: „Doprawdy, w jego imieniu narody będą pokładać nadzieję”. Ofiara okupu złożona przez Jezusa stanowi rękojmię życia wiecznego dla wszystkich, którzy w nią wierzą. Umieszczenie naszych imion w tym zwoju, zawierającym imię Jezusa, jest dla nas ogromnym zaszczytem!

22. Jaka różnica stanie się widoczna, gdy Jehowa będzie wykonywać swe wyroki?

²² Jaki los spotka sług Bożych w czasie sądu? Jehowa daje odpowiedź w Księdze Malachiasza 3:17, 18: „Oszczędzę ich, jak ktoś oszczędza swojego syna, który mu służy. Wtedy znowu dostrzeżecie różnicę między sprawiedliwym a bezbożnym, między tym, kto Bogu służy, a tym, kto mu nie służy”. Różnica ta będzie wyraźnie widoczna dla wszystkich: niegodziwi zostaną oddzieleni na wieczne odcięcie, natomiast prawi uznani za godnych życia wiecznego pod panowaniem Królestwa (Mateusza 25:31-46). A zatem wielka rzesza ludzi o usposobieniu owiec przeżyje ów wielki i przejmujący lękiem dzień Jehowy.

Czy sobie przypominasz?

◻ Jakie wyroki Jehowa wykonał w czasach biblijnych?

◻ Pod jakim względem obecne dni przypominają czasy starożytne?

◻ Do jakiego oczyszczenia doszło zgodnie z zapowiedzią proroka Malachiasza?

◻ Czyje imiona są wpisywane do Bożej księgi pamięci?