Siłą podnoszącą poziom moralności jest miłość do Boga

LUDZIE rozsądni chętnie przyznają, że należy się przeciwstawiać zalewowi niemoralności. Pewien kaznodzieja Zjednoczonego Kościoła Kanadyjskiego wypowiedział się tak: „Konsekwencje ignorowania przez jednostki i całe społeczeństwa określonych norm moralnych są przerażające: wojny, inflacja, afera Watergate i anarchia”. W poprzednim artykule wykazano, iż wielkie religie świata wcale nie okazały się przemożną siłą służącą podniesieniu poziomu moralności. Jeżeli więc osobiście pragniemy wieść nieposzlakowane życie, to musimy poszukać innego autorytetu, mogącego udzielić takiej siły, i potem chętnie mu się podporządkować.

Wpływ takiego wyższego czynnika uwidocznił się w przeżyciach Hebrajczyka imieniem Józef, będącego zarządcą domu pewnego dostojnika egipskiego. Żona owego dworzanina usiłowała skusić Józefa do podjęcia z nią niemoralnych stosunków, ale młodzieniec oparł się jej namowom, uzasadniając to w następujący sposób: „Jakże (...) miałbym popełnić tak wielkie zło i w rzeczy samej zgrzeszyć przeciw Bogu?” (Rodz. 39:7-9).a Józef uznawał zwierzchnictwo Boga i pragnął zaskarbić sobie Jego uznanie, co dało mu siłę moralną potrzebną do przeciwstawienia się jej zabiegom.

Dwieście lat później naród izraelski, złożony z potomków Jakuba, ojca Józefa, otrzymał Dziesięcioro Przykazań wchodzących w skład Prawa nadanego mu za pośrednictwem Mojżesza. Lekceważenie tego Prawa ściągało niezadowolenie Jehowy, natomiast podporządkowanie się mu zapewniało zaznawanie błogosławieństw Bożych. Przykazania owe służyły więc za wzorzec moralnego postępowania.

DZIESIĘCIORO PRZYKAZAŃ BODŹCEM KU DOBREMU

Jaka moc tkwi w Dziesięciorgu Przykazań? Wpływ ich jest odczuwalny nawet jeszcze teraz, w XX wieku. W roku 1962 gubernator generalny Nowej Zelandii oświadczył: „odnoszę wrażenie, że niektórzy uważają Dziesięcioro Przykazań za przestarzałe. Chyba jednak nie bez znaczenia jest fakt, że gdybyśmy wszyscy wiernie ich przestrzegali, to prawo cywilne byłoby dla państwa zupełnie zbyteczne”.

Niemniej w rozmowie z pewnym młodym dostojnikiem żydowskim Jezus Chrystus wykazał, że samo przestrzeganie Dziesięciorga Przykazań też nie wystarczy. Ów młodzieniec zapytał: „Co dobrego mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?” Jezus odpowiedział, że powinien ‛wytrwale przestrzegać przykazań’; wymienił kilka z nich, na co dostojnik odparł: „Zachowywałem je wszystkie, czego mi jeszcze brak?” Wówczas Jezus rzekł: „Idź sprzedać swoje mienie i rozdaj to biednym, a będziesz miał skarb w niebie; i przyjdź, bądź moim naśladowcą”. W sprawozdaniu powiedziano dalej: „Młodzieniec usłyszawszy tę wypowiedź odszedł zasmucony, bo miał wiele posiadłości” (Mat. 19:16-22).

Porównanie tego fragmentu z podobną relacją, zanotowaną w Ewangelii według Łukasza 10:25-28, pozwala nam ustalić, na czym polegał podstawowy problem tego młodzieńca. Czytamy tam: „Oto powstał pewien człowiek obeznany z Prawem, żeby go [Jezusa] poddać próbie, i rzekł: ‛Nauczycielu, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?’” Jezus pomógł mu przeanalizować tę kwestię, tak iż mężczyzna ów zdołał sam odpowiedzieć na swoje pytanie. Słowa jego brzmiały mniej więcej tak: ‛Miłuj Jehowę Boga całym sercem i całą duszą, i całą siłą, i całym umysłem, a bliźniego swego jak siebie samego’. Jezus podsumował jego wypowiedź w ten sposób: „Czyń tak stale, a osiągniesz życie”.

Czy teraz lepiej rozumiesz, gdzie tkwiło sedno problemu tamtego dostojnika? Miłość do Boga i bliźnich była u niego przytłumiona umiłowaniem dóbr materialnych. Niestety! Mimo że starał się przestrzegać Dziesięciorga Przykazań, groziła mu utrata widoków na życie wieczne.

CO TO ZNACZY MIŁOWAĆ BOGA

Żyjemy w czasach, gdy miłość do Boga i bliźnich została wyparta przez lubowanie się w sobie samym, w dobrach materialnych oraz w niemoralności płciowej. Co gorsza, miejsce wiary w Boga jako Stwórcę zajęła w wielu umysłach nieudowodniona teoria ewolucji. Jak do tego wszystkiego doszło?

Z myślą o kierowaniu ludzi ku moralności duchowni chrześcijaństwa przez całe stulecia posługiwali się niebiblijną nauką o przerażającym ogniu piekielnym. W dziele Encyclopedia International podano: „W średniowieczu najsilniejszym bodźcem skłaniającym ku dobremu był dla prostych ludzi niewątpliwie strach przed piekłem, który nawet królów i cesarzy zmuszał do uległości wobec Kościoła i stał się chyba jedynym hamulcem ich nieposkromionych żądz”. Doktryna o ogniu piekielnym sprawiła, że zaczęto sobie wyobrażać Boga jako istotę pozbawioną uczucia miłości, bezlitosną i mściwą. A chociaż dla niektórych stanowiła swego rodzaju wędzidło, to jednak wielu innych odstręczyła od Boga, wydając ich na łup niebiblijnych poglądów i hipotez, takich jak teoria ewolucji.

Tymczasem Pismo Święte nigdzie nie uczy, jakoby Bóg dręczył dusze w ognistym piekle. Wprost przeciwnie, apostoł Jan zapewnia nas: „Bóg to miłość”. „Jest On wierny i sprawiedliwy, toteż przebacza nam grzechy”. Mojżesz zaś napisał: „Jehowa, Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, a przepełniony serdeczną życzliwością i prawdą” (1 Jana 4:8; 1:9; Wyjścia 34:6). Wymieniono tu zaledwie kilka spośród wspaniałych zalet Jehowy. Pociągają nas one ku Niemu. Cechy te, a zwłaszcza miłość, skłaniają nas do odwzajemnienia się tym samym uczuciem. „Jeżeli o nas chodzi, my miłujemy, ponieważ On pierwszy nas umiłował” (1 Jana 4:19). Miłość do Boga jest najpotężniejszą siłą podnoszącą poziom moralności. W dodatku może ona doprowadzić do życia wiecznego.

Szczera miłość do Boga nie jest czymś abstrakcyjnym. Pobudza ludzi do działania na korzyść drugich. Apostoł Paweł wymienił liczne możliwości wyrażania takiego uczucia. Oto kilka z nich: „Miłość jest wielkoduszna i życzliwa. Miłość nie jest zazdrosna, nie chełpi się i nie nadyma, nie zachowuje się nieprzyzwoicie, nie upatruje własnych korzyści, nie daje się rozdrażnić” (1 Kor. 13:4, 5). Składaniem dowodów takiej miłości wykazujemy, iż staramy się naśladować naszego niebiańskiego Ojca. Jezus powiedział: „Te dwa przykazania [o miłości do Boga i bliźnich] są podstawą całego Prawa i Pism proroków” (Mat. 22:40, Przekład współczesny). Innymi słowy, jeśli żywimy taką miłość, to nie okradniemy bliźniego, nie zamordujemy go ani nie dopuścimy się cudzołóstwa z jego żoną. Potwierdził to apostoł Jan, gdy oświadczył: „Na tym bowiem polega miłość do Boga: że przestrzegamy Jego przykazań” (1 Jana 5:3).

MIŁOŚĆ DO BOGA SIŁĄ POBUDZAJĄCĄ KU DOBREMU

Weźmy pod rozwagę, jak miłość do Boga oddziaływała na pierwszych chrześcijan. Podkreślił to Tertulian, żyjący w II wieku, gdy wezwał swych przeciwników, by wśród przestępców pokazali chociaż jednego chrześcijanina. Ponieważ nie zdołali tego uczynić, dodał: „A zatem tylko u nas nie ma przestępczości”. W książce pt. The Old Roman World (Świat starorzymski) poparto ten pogląd słowami: „Istnieją świadectwa ich nieposzlakowanego życia, ich nienagannych obyczajów”. A w czasopiśmie Christianity Today przytoczono wypowiedź Rolanda Baintona, znawcy historii kościoła; podaje on: „Od końca czasów Nowego Testamentu do dziesięciolecia 170-180 n.e. nigdzie nie ma żadnej wzmianki o tym, by chrześcijanin służył w wojsku”. Miłość do Boga skłaniała naśladowców Chrystusa do podporządkowania się Jehowie przez trzymanie się w życiu wzniosłych zasad. Może jednak zapytasz: Czy i dzisiaj są jakieś dowody działania takiej siły, wywierającej zbawienny wpływ na poziom moralności?

Siła taka rzeczywiście istnieje! Publicysta Mike McManus oświadczył na łamach pisma Herald and Reviev, że jeszcze nigdy nie słyszał kazania piętnującego przedmałżeńskie stosunki cielesne. Miesiąc później dziennikarz ten doniósł, że jeden z listów, jakie otrzymał w odpowiedzi na swój artykuł, nadszedł od 14-letniej dziewczynki, która jest Świadkiem Jehowy. Napisała ona: „Już sama myśl o nabawieniu się tych chorób powinna wystarczać, by odstręczyć większość ludzi [od stosunków przedmałżeńskich]. Niemniej jednak Świadkowie powstrzymują się od nich przede wszystkim dlatego, że Jehowa każe nam uciekać od rozpusty” (kursywa nasza). W komentarzu do tego listu Mike McManus zapytał: „Ilu 14-latków w twoim kościele umiałoby tak trafnie zacytować św. Pawła? (1 Kor. 6:18)”.

Przytoczoną przez tę dziewczynę zasadę posłusznego przestrzegania nakazów Bożych Świadkowie Jehowy stosują także w innych dziedzinach. Podstawowy sens niektórych takich nakazów zawartych w Piśmie Świętym wyrażają słowa: ‛Bądź uczciwy we wszystkim’, ‛Wystrzegaj się bożków’, ‛Powstrzymuj się od krwi i od rozpusty’, ‛Bądź prawdomówny’, ‛Ucz swoje dzieci dróg Bożych’ (Hebr. 13:18; 1 Jana 5:21; Dzieje 15:29; Efez. 4:25; 6:4). Czy zauważyłeś kiedyś, jak Świadkowie Jehowy w twoim sąsiedztwie lub miejscu pracy starają się przestrzegać tych przykazań? Czy zastanawiałeś się już nad tym, dlaczego to robią — dlaczego odmawiają przyjęcia transfuzji krwi, nie chcą iść na wojnę, natomiast zachodzą między innymi do twego domu, krótko mówiąc: dlaczego są inni? Odpowiedź brzmi: Bo miłują Boga.

MIŁOŚĆ NIGDY NIE ZAWODZI

Świadkowie Jehowy chcą się podobać Bogu i dlatego biorą sobie do serca następującą radę: „Przemieńcie się przez przeobrażenie umysłu, abyście sami na sobie sprawdzili dobrą i przyjemną, i doskonałą wolę Boga” (Rzym. 12:2). Kiedy się dowiadują, jaka jest w stosunku do nich „wola Boża”, pragną ją spełniać. Siłą rozbudzającą takie pragnienie jest w nich miłość do Boga. Czy uważasz, że w naszych czasach jest to coś dziwacznego, nie do zastosowania w praktyce? Zastanów się chwilę nad poniższymi opisami wziętymi z realnego życia:

W roku 1963 Jose, zamieszkały w brazylijskim mieście Sao Paulo, połączył się z kobietą imieniem Eugenia, która poprzednio wyszła za innego mężczyznę. Dwa lata później zgodzili się oni na studiowanie Biblii ze Świadkami Jehowy. Dowiedzieli się wówczas, że Bóg życzy sobie, by ‛małżeństwo było w poszanowaniu u wszystkich’ (Hebr. 13:4). Uświadomili sobie, że powinni formalnie zawrzeć związek małżeński, ale w Brazylii prawo nie zezwalało na rozwód, po którym Eugenia mogłaby poślubić Josego. Kiedy jednak w 1977 roku weszła w życie ustawa o rozwodach, Eugenia wniosła o rozwiązanie poprzedniego małżeństwa i w roku 1980 mogła wreszcie pobrać się z Josem, czyniąc zadość wymaganiom Bożym. Ich miłość do Boga została nagrodzona.

Inire z Nowego Jorku próbował wszelkiego rodzaju narkotyków. Żył ze swą przyjaciółką Ann. Kiedy zabrakło im pieniędzy, skłonił ją, by wysłała swoje zdjęcia do znanego czasopisma dla mężczyzn. Zaproponowano jej znaczną sumę za pozowanie nago do serii nowych zdjęć. Tymczasem Inire rozpoczął studium biblijne ze Świadkami Jehowy, a później przyłączyła się do niego Ann. Inire przestał zażywać narkotyki, a po trzech tygodniach oboje postanowili się pobrać. Dowiedziawszy się z Biblii, że chrześcijanie powinni się ubierać skromnie, Ann stwierdziła, że nie mogłaby ze spokojnym sumieniem pozować do wspomnianych zdjęć, bez względu na to, ile by jej obiecywano pieniędzy (1 Tym. 2:9). Jak sądzisz, co wywołało takie zmiany? Ann wyjaśniła, że gdy zrozumiała, iż przynależność do Świadków Jehowy nie jest jedynie kwestią przystąpienia do jakiejś religii, lecz wymaga dostosowania życia do woli Bożej, uświadomiła sobie, że musi szybko dokonać zmian. Istotnie więc miłość do Boga to potężna siła, pobudzająca ku dobremu.

Ktoś mógłby tu wtrącić: „Cóż, to chyba tylko odosobnione wypadki”. Ale jest inaczej. Wszędzie, gdzie działają Świadkowie Jehowy, tego rodzaju zmiany są częstym zjawiskiem. Dlaczego nie przyjrzeć się temu bliżej? Przekonaj się sam, że właśnie miłość do Boga, wyrażana w religii prawdziwej, jest tą siłą, która podnosi poziom moralności.

[Przypis]

[Napis na stronie 5]

W książce „The Old Roman World” napisano o pierwszych chrześcijanach: „Istnieją świadectwa ich nieposzlakowanego życia, ich nienagannych obyczajów”. Jaka siła pobudzała ich do nienagannego postępowania?

[Ilustracja na stronie 6]

Miłość do Boga pomoże ci oprzeć się pokusie do złego