Życie i służba Jezusa
Zakończenie działalności w świątyni
JEZUS po raz ostatni występuje w świątyni. Jeżeli nie liczyć wydarzeń związanych z rozprawą sądową i śmiercią, mających się rozegrać trzy dni później, jest to już kres jego służby publicznej na ziemi. W dalszym ciągu piętnuje tutaj uczonych w Piśmie i faryzeuszy.
Jeszcze trzy razy głośno oznajmia: „Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy!” Najpierw zapowiada im klęskę, gdyż oczyszczają „kielich i misę z zewnątrz, ale wewnątrz są one pełne grabieży i nieumiarkowania”. Nawołuje więc: „Oczyść najpierw wnętrze kielicha i misy, aby także z zewnątrz stały się czyste”.
Następnie przepowiada uczonym w Piśmie i faryzeuszom nieszczęście za zepsucie i zgniliznę, które usiłują zakryć udawaną pobożnością. „Przypominacie groby pobielane”, mówi, „które wprawdzie z zewnątrz wydają się piękne, ale wewnątrz pełne są trupich kości i wszelkiej nieczystości”.
O ich obłudzie świadczy ponadto fakt, iż chętnie stawiają prorokom grobowce i je przyozdabiają, aby ściągnąć uwagę na swe miłosierne uczynki. A przecież, podkreśla Jezus, są „synami tych, którzy mordowali proroków”. Rzeczywiście, każdy, kto by się odważył demaskować ich obłudę, naraża się na niebezpieczeństwo!
Teraz Jezus wypowiada najmocniejsze słowa potępienia: „Węże, pomiocie żmijowy, jakże zdołacie uciec przed zasądzeniem na Gehennę?” Gehenna to dolina, która służy mieszkańcom Jeruzalem za wysypisko śmieci. Jezus daje do zrozumienia, że uczonych w Piśmie i faryzeuszy za niegodziwe uczynki dosięgnie wieczna zagłada.
Na temat ludzi posyłanych przez siebie w charakterze przedstawicieli Jezus mówi: „Niektórych z nich zabijecie i przybijecie do pala, a niektórych będziecie biczować w swoich synagogach i prześladować w jednym mieście po drugim, aby na was spadła wszystka krew sprawiedliwa przelana na ziemi, od krwi sprawiedliwego Abla do krwi Zachariasza, syna Barachiasza [chodzi o Jehojadę, wspomnianego w Księdze 2 Kronik], którego zamordowaliście między sanktuarium a ołtarzem. Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko to spadnie na to pokolenie”.
Ów Zachariasz odważnie zganił przywódców żydowskich, toteż „sprzysięgli się przeciw niemu i z polecenia króla obrzucili go kamieniami na dziedzińcu domu Jehowy”. Jezus zapowiada jednak, że Izrael zapłaci za przelanie wszystkiej sprawiedliwej krwi. Następuje to 37 lat później, w roku 70 n.e., gdy wojska rzymskie burzą Jeruzalem, a ponad milion Żydów traci życie.
Rozmyślając nad tą tragiczną sytuacją, Jezus przeżywa udrękę. „Jeruzalem, Jeruzalem”, woła raz jeszcze, „jakże często chciałem zebrać twe dzieci niby kokoszka, która zbiera pod skrzydła swe pisklęta! Ale nie chcieliście tego. Oto wasz dom zostawiony jest dla was”.
Następnie Jezus dodaje: „Żadną miarą nie ujrzycie mnie odtąd, aż powiecie: ‛Błogosławiony ten, który przychodzi w imieniu Jehowy!’” Dzień ten nastanie podczas obecności Chrystusa, gdy obejmie on władzę w swym niebiańskim Królestwie, a ludzie ujrzą go oczyma wiary.
Jezus idzie teraz na miejsce, z którego może obserwować skarbony świątynne oraz ludzi wrzucających tam pieniądze. Bogacze rzucają dużo monet. Ale podchodzi też uboga wdowa i wkłada dwie drobne monety bardzo małej wartości.
Przywoławszy uczniów, Jezus mówi: „Zaprawdę powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony”. Uczniowie widocznie dziwią się, jak to rozumieć. Jezus więc wyjaśnia: „Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało, ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swe utrzymanie”. Wypowiedziawszy te słowa, Jezus już na zawsze opuszcza świątynię.
Podziwiając jej ogrom i piękno, uczniowie wykrzykują: „Nauczycielu, patrz, co za kamienie i jakie budowle!” Rzeczywiście, te bloki kamienne mają podobno około 11 metrów długości, 5 metrów szerokości i jakieś 3 metry wysokości!
„Widzisz te potężne budowle?” — pyta Jezus jednego z uczniów. „Nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie był zwalony”.
Po tych słowach Jezus i apostołowie przecinają Dolinę Cedron (Kidron) i wchodzą na Górę Oliwną. Mają stamtąd dobry widok na wspaniałą świątynię. Mateusza 23:25 do 24:3; Marka 12:41 do 13:3, BT; Łukasza 21:1-6; 2 Kronik 24:20-22.
◆ Co robi Jezus w czasie ostatniego pobytu w świątyni?
◆ W czym się przejawia obłuda uczonych w Piśmie i faryzeuszy?
◆ Co oznacza „zasądzenie na Gehennę”?
◆ Dlaczego Jezus mówi, że wdowa ofiarowała więcej niż bogacze?