W Kazaniu na Górze Jezus Chrystus oznajmił: „Szczęśliwi, którzy są świadomi swej potrzeby duchowej, gdyż do nich należy królestwo niebios” (Mateusza 5:3). Powiedział też: „Strzeżcie się wszelkiej zachłanności, bo nawet wtedy, gdy ktoś ma obfitość, jego życie nie zależy od tego, co posiada” (Łukasza 12:15).

Inni próbują odnaleźć szczęście, wnikając w swe wnętrze i starając się wzmocnić poczucie własnej wartości. W bibliotekach i księgarniach aż się roi od różnych poradników, które jednak nie zapewniły ludziom trwałego szczęścia. Gdzie go zatem szukać?

Jeżeli chcemy być naprawdę szczęśliwi, nie wolno nam zapomnieć o wrodzonych potrzebach duchowych. Jezus rzekł: „Szczęśliwi, którzy są świadomi swej potrzeby duchowej”. Oczywiście niewiele zyskamy, jeśli zdamy sobie sprawę z takiej potrzeby, ale w żaden sposób nie będziemy jej zaspokajać. Co by się na przykład stało z maratończykiem, gdyby po wyścigu nie zadbał o dostarczenie wody spragnionemu organizmowi? Czyż wkrótce nie doszłoby do odwodnienia i innych poważnych następstw? Podobnie jeśli zlekceważymy potrzebę karmienia się pod względem duchowym, czeka nas duchowe obumarcie. A to będzie oznaczać utratę radości i szczęścia.