„Podniosło się wiele ciał świętych”
„ZIEMIA się zatrzęsła, i popękały skały. I pootwierały się grobowce pamięci, i podniosło się wiele ciał świętych, którzy zasnęli, (a wychodzący spomiędzy grobowców pamięci po jego powstaniu weszli do miasta świętego) i były widziane przez mnóstwo ludzi” (Mateusza 27:51-53). Uczony katolicki Karl Staab uważa, iż było to „najbardziej zagadkowe” wydarzenie towarzyszące śmierci Jezusa. Co się wtedy stało?
Epifaniusz i inni wcześniejsi ojcowie Kościoła nauczali, że święci rzeczywiście ożyli i wraz ze wskrzeszonym Jezusem odeszli do nieba. Natomiast według Augustyna, Teofilakta i Zigabenosa ich zmartwychwstanie było tymczasowe, gdyż później wrócili do swoich grobów. Jak podaje biblista Erich Fascher, ten ostatni pogląd „nie zdobył szerokiego uznania”. W wielu współczesnych przekładach Biblii wersety z Mateusza 27:52, 53 oddano w sposób, który nasuwa myśl o zmartwychwstaniu. Zupełnie inaczej przetłumaczono je w New World Translation (Przekład Nowego Świata), gdzie zwrócono uwagę na skutki trzęsienia ziemi. Dlaczego?
Po pierwsze, kimkolwiek byli „święci”, Mateusz nie powiedział, że to oni się podnieśli. Podniosły się ich ciała, czyli zwłoki. Po drugie, sprawozdanie nie podaje, jakoby owe ciała ożyły. Czytamy tylko, że się podniosły; grecki czasownik e·geiʹro, który oznacza „wstać”, nie zawsze nawiązuje do zmartwychwstania. Może też znaczyć: ‛wyciągnąć’ z dołu lub ‛wstać’ z ziemi (Mateusza 12:11; 17:7; Łukasza 1:69, BT, zob. przypis). Trzęsienie ziemi w czasie śmierci Jezusa pootwierało grobowce i wyrzuciło martwe ciała na powierzchnię. Podobne zdarzenie opisał Eliusz Arystydes, retor grecki żyjący w II stuleciu, a nie tak dawno w 1962 roku odnotowano je w Kolumbii.
Powyższy pogląd jest zgodny z naukami Biblii. W 15 rozdziale Listu 1 do Koryntian apostoł Paweł przedstawia przekonujące dowody zmartwychwstania, ale całkowicie pomija relację z Mateusza 27:52, 53. To samo można powiedzieć o pozostałych pisarzach Biblii (Dzieje Apostolskie 2:32, 34). Zwłoki, które podniosły się podczas śmierci Jezusa, nie mogły ożyć w taki sposób, jak myślał Epifaniusz, gdyż w trzy dni później Jezus stał się „pierworodnym z umarłych” (Kolosan 1:18). Chrześcijanie namaszczeni duchem, nazywani też „świętymi”, mieli dostąpić pierwszego zmartwychwstania podczas obecności Chrystusa, a nie w I wieku (1 Tesaloniczan 3:13; 4:14-17).
Większość komentatorów biblijnych ma trudności z wyjaśnieniem wersetu 53, chociaż kilku z nich uważa, że werset 52 opisuje otworzenie się grobowców wskutek trzęsienia ziemi i odsłonięcie niedawno pochowanych zwłok. Na przykład niemiecki uczony Theobald Daechsel oddaje ten fragment następująco: „I otworzyły się grobowce, i podniosło się wiele ciał świętych, którzy w nich spoczywali”.
A kim byli ci, którzy znacznie później — po wskrzeszeniu Jezusa — „weszli do miasta świętego”? Z powyższych wyjaśnień wynika, że odsłonięte ciała były martwe, toteż Mateusz musiał nawiązać do osób, które odwiedziły groby i zaniosły do Jeruzalem wieść o tym, co się wydarzyło. Sposób, w jaki przetłumaczono omawiane wersety w New World Translation, pogłębia zrozumienie Biblii i nie zaciemnia czytelnikom nauki o zmartwychwstaniu.