‛Uczcie ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem’

„Idźcie więc i czyńcie uczniów (...), ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem” (MATEUSZA 28:19, 20).

 1. Jaką rozmowę Filip przeprowadził z Etiopczykiem?

PEWIEN mieszkaniec Etiopii odbył daleką podróż do Jerozolimy. Oddawał tam cześć Bogu, którego umiłował — Jehowie. Najwyraźniej darzył też miłością Jego natchnione Słowo. W drodze powrotnej właśnie czytał w rydwanie proroctwo Izajasza, gdy podbiegł do niego Filip, uczeń Chrystusa. Filip zapytał go: „Czy istotnie rozumiesz, co czytasz?” Etiopczyk odparł: „Jakżebym mógł, jeśli mi ktoś nie udzieli wskazówek?” Filip zaczął więc pomagać temu szczeremu badaczowi Pism, by i on stał się uczniem Chrystusa (Dzieje 8:26-39).

 2. (a) Jaki wniosek można wysnuć z wypowiedzi Etiopczyka? (b) Jakie rozważymy pytania dotyczące nakazu czynienia uczniów?

² Warto zwrócić uwagę na reakcję Etiopczyka. Zapytał: „Jakżebym mógł, jeśli mi ktoś nie udzieli wskazówek?” Wiedział, że potrzebuje nauczyciela — kogoś, kto by mu pomógł zrozumieć to, co czyta. Słowa te potwierdzają, jak ważne są wskazówki, które Jezus zawarł w nakazie czynienia uczniów. Jakie to były wskazówki? Chcąc się tego dowiedzieć, rozważmy dalszy ciąg wypowiedzi Jezusa z 28 rozdziału Ewangelii według Mateusza. Poprzedni artykuł wyjaśniał, dlaczego i gdzie miało być wykonywane to polecenie Chrystusa. Teraz dowiemy się, co ten nakaz obejmował i kiedy należało się do niego stosować.

„Ucząc ich przestrzegać wszystkiego”

 3. (a) Jak ktoś staje się uczniem Jezusa Chrystusa? (b) Czego jeszcze należy uczyć nowych uczniów Chrystusa?

³ Czego powinniśmy nauczać, gdy pomagamy drugim zostać naśladowcami Chrystusa? On sam polecił: „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem” (Mateusza 28:19, 20). Musimy zatem nauczać tego, co nakazał Chrystus.a Co jednak zrobić, aby osoba, którą uczymy przykazań Jezusa, nie tylko stała się jego uczniem, ale też nim pozostała? Odpowiedź kryje się w starannie dobranych słowach Jezusa. Zwróćmy uwagę, że nie powiedział jedynie: ‛Uczcie ich wszystkiego, co wam nakazałem’, ale polecił: ‛Uczcie ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem’ (Mateusza 19:17). Na co wskazują te słowa?

 4. (a) Co oznacza przestrzeganie jakiegoś nakazu? (b) Zilustruj przykładem, jak możemy kogoś uczyć przestrzegania przykazań Chrystusa.

⁴ Przestrzeganie czyjegoś nakazu oznacza dostosowanie do niego swego postępowania — posłuszne wprowadzanie go w czyn, spełnianie go. Jak zatem uczyć kogoś, by przestrzegał tego, co nakazał Chrystus? Pomyśl o instruktorze, który uczy kursantów przestrzegania przepisów ruchu drogowego. Oczywiście objaśnia te zasady na zajęciach w klasie. Ale chcąc nauczyć stosowania ich w praktyce, musi na bieżąco udzielać wskazówek uczniom, gdy prowadzą pojazd i starają się robić użytek z nabywanej wiedzy. Podobnie kiedy studiujemy z ludźmi Biblię, zapoznajemy ich z przykazaniami Chrystusa. Ale musimy też pomóc im stosować te przykazania w codziennym życiu i w służbie kaznodziejskiej (Jana 14:15; 1 Jana 2:3). Wywiązywanie się z nakazu Jezusa, by czynić uczniów, wymaga więc uczenia zarówno teorii, jak i praktyki. Występując w roli duchowych przewodników, naśladujemy Jezusa i samego Jehowę (Psalm 48:14; Objawienie 7:17).

 5. Dlaczego osobie, z którą studiujemy Biblię, może nie być łatwo zastosować się do Chrystusowego nakazu czynienia uczniów?

⁵ Uczenie innych przestrzegania przykazań Jezusa obejmuje też pomaganie im w usłuchaniu nakazu czynienia uczniów. Niekiedy osoby, z którymi studiujemy Biblię, mogą mieć w związku z tym pewne opory. Nawet jeśli kiedyś były aktywnymi wyznawcami jakiegoś kościoła, ich ówcześni nauczyciele najprawdopodobniej nie udzielali im pod tym względem żadnego szkolenia. Niektórzy przywódcy religijni otwarcie przyznają, że jeśli chodzi o nauczanie wiernych ewangelizacji, kościoły chrześcijaństwa całkowicie zawiodły. Nawiązując do polecenia Jezusa, by iść w świat i pomagać ludziom wszelkiego pokroju stać się uczniami, biblista John R. W. Stott zauważył: „Okoliczność, że nie potrafimy podołać zadaniom wynikającym z tego nakazu, jest dziś największą porażką ewangelicznych chrześcijan w zakresie ewangelizacji”. Dodał też: „Głosimy ewangelię na odległość. Czasami przypominamy ludzi, którzy stojąc bezpiecznie na brzegu, udzielają rad tonącym. Nie rzucamy się do wody, by ich ratować. Boimy się zamoczyć”.

 6. (a) Jak możemy naśladować Filipa, gdy pomagamy osobie studiującej Biblię? (b) Jak możemy zatroszczyć się o zainteresowanego, który zaczyna głosić?

⁶ Jeśli człowiek zainteresowany prawdą biblijną należał wcześniej do religii, której członkowie niejako ‛boją się zamoczyć’, to pokonanie strachu przed „wodą” i usłuchanie nakazu czynienia uczniów może go wiele kosztować. Będzie potrzebował naszej pomocy. Musimy więc cierpliwie udzielać mu wskazówek i rad pogłębiających jego zrozumienie oraz pobudzających go do czynu. Właśnie tak postąpił Filip — jego wyjaśnienia otworzyły Etiopczykowi oczy i sprawiły, że zapragnął zostać ochrzczony (Jana 16:13; Dzieje 8:35-38). Ponadto jeżeli pragniemy nauczyć zainteresowanych, by usłuchali wezwania do czynienia uczniów, będziemy im pomagać w stawianiu pierwszych kroków w dziele głoszenia o Królestwie (Kaznodziei 4:9, 10; Łukasza 6:40).

‛Ucząc ich wszystkiego’

 7. Co wchodzi w zakres uczenia drugich ‛przestrzegania wszystkiego’?

⁷ Nie poprzestajemy tylko na szkoleniu nowych, by czynili kolejnych uczniów. Jezus polecił nam uczyć drugich „przestrzegać wszystkiego”, co nakazał. Niewątpliwie dotyczy to dwóch największych przykazań — miłości do Boga i do bliźniego (Mateusza 22:37-39). Jak można kogoś uczyć przestrzegania tych przykazań?

 8. Zilustruj przykładem, jak można uczyć zainteresowanego stosować się do nakazu okazywania miłości.

⁸ Wróćmy jeszcze raz do przykładu kandydata na kierowcę. Gdy jedzie samochodem, uczy się nie tylko przez słuchanie siedzącego obok instruktora, ale także przez obserwowanie innych użytkowników drogi. Instruktor może zwrócić jego uwagę na kierowcę, który życzliwie pozwala innemu włączyć się do ruchu, przełącza światła drogowe na światła mijania, by nie oślepiać nadjeżdżających z przeciwka, albo ofiarowuje komuś pomoc przy naprawie jakiejś usterki. Są to dla przyszłego kierowcy cenne lekcje pożądanych zachowań. Podobnie ten, kto wkracza na drogę prowadzącą do życia, uczy się nie tylko od swego nauczyciela, ale też od innych członków zboru (Mateusza 7:13, 14).

 9. Jak nowy uczeń dowiaduje się, na czym polega przestrzeganie przykazania zobowiązującego nas do przejawiania miłości?

⁹ Zainteresowany może na przykład obserwować, jak samotna matka dokłada usilnych starań, by przychodzić na Salę Królestwa z małymi dziećmi. Może dostrzec kogoś, kto pomimo zmagań z depresją uczęszcza na wszystkie zebrania; starszą wdowę, która serdecznie pomaga innym sędziwym osobom korzystać z naszych spotkań, albo nastolatka sprzątającego Salę Królestwa. Może też zwrócić uwagę na chrześcijańskiego nadzorcę, który mimo licznych obowiązków zborowych wiernie przewodzi w działalności ewangelizacyjnej. Niewykluczone, że zainteresowany pozna głosiciela, który jest niepełnosprawny lub przykuty do łóżka, lecz dla odwiedzających go okazuje się źródłem duchowego pokrzepienia. Może także przyglądać się małżeństwu, które zdobywa się na radykalne zmiany w swym życiu, by zapewnić opiekę sędziwym rodzicom. Obserwując takich życzliwych, ofiarnych i godnych zaufania chrześcijan, nowy uczeń dowiaduje się, co w praktyce znaczy stosowanie się do Chrystusowego nakazu, by miłować Boga i bliźnich — zwłaszcza współwyznawców (Przysłów 24:32; Jana 13:35; Galatów 6:10; 1 Tymoteusza 5:4, 8; 1 Piotra 5:2, 3). Tak oto każdy członek zboru chrześcijańskiego może — i powinien — być nauczycielem i przewodnikiem (Mateusza 5:16).

„Aż do zakończenia systemu rzeczy”

10. (a) Jak długo będziemy czynić uczniów? (b) Jaki przykład dał nam Jezus, jeśli chodzi o wypełnianie przydzielonego zadania?

¹⁰ A do kiedy mamy uczestniczyć w dziele czynienia uczniów? „Aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mateusza 28:20). Czy uda nam się zastosować do tej części nakazu Jezusa? Jako członkowie ogólnoświatowego zboru jesteśmy na to zdecydowani. W minionych latach ochoczo poświęcaliśmy czas, energię i środki, by znaleźć ludzi „odpowiednio usposobionych do życia wiecznego” (Dzieje 13:48). Obecnie Świadkowie Jehowy spędzają każdego dnia w roku przeszło trzy miliony godzin na głoszeniu o Królestwie i czynieniu uczniów. W ten sposób naśladują Jezusa, który powiedział: „Moim pokarmem jest wykonywanie woli tego, który mnie posłał, i dokończenie jego dzieła” (Jana 4:34). Z całego serca podzielamy to pragnienie (Jana 20:21). Chcemy nie tylko rozpocząć powierzoną nam pracę, ale też doprowadzić ją do końca (Mateusza 24:13; Jana 17:4).

11. Co się przytrafiło niektórym spośród naszych braci i sióstr i nad czym powinniśmy się zastanowić?

¹¹ To smutne, ale niektórzy nasi współwyznawcy osłabli duchowo i w rezultacie zwolnili tempo lub nawet przestali wywiązywać się z nakazu Chrystusa, by czynić uczniów. Czy moglibyśmy im jakoś pomóc wznowić kontakt ze zborem i udział w tej działalności? (Rzymian 15:1; Hebrajczyków 12:12). Wiele możemy się nauczyć ze sposobu, w jaki Jezus pomógł apostołom, których na pewien czas opuściły siły.

Okazuj troskę

12. (a) Co zrobili apostołowie na krótko przed śmiercią Jezusa? (b) Jak Jezus potraktował apostołów mimo ich poważnego niedopisania?

¹² Pod koniec ziemskiej służby Jezusa, krótko przed jego śmiercią, apostołowie „pozostawili go i uciekli”. Zgodnie z jego zapowiedzią ‛rozproszyli się, każdy do swego domu’ (Marka 14:50; Jana 16:32). Co Jezus zrobił dla swych towarzyszy, którzy osłabli na duchu? Po zmartwychwstaniu oznajmił grupce wierzących w niego kobiet: „Nie bójcie się! Idźcie, powiedzcie moim braciom, żeby poszli do Galilei; tam mnie ujrzą” (Mateusza 28:10). Choć uczniowie poważnie osłabli duchowo, Jezus dalej nazywał ich swymi „braćmi” (Mateusza 12:49). Nie przestał darzyć ich zaufaniem. Wzorem Jehowy okazał im łaskę i miłosierdzie (2 Królów 13:23). Jak moglibyśmy go naśladować?

13. Jak powinniśmy się zapatrywać na braci, którzy osłabli duchowo?

¹³ Powinniśmy serdecznie zatroszczyć się o tych, którzy zwolnili tempo lub przestali się udzielać w służbie. Ciągle pamiętamy podyktowane miłością czyny, których dokonywali w przeszłości — nierzadko przez dziesiątki lat (Hebrajczyków 6:10). Bardzo nam brakuje tych braci (Łukasza 15:4-7; 1 Tesaloniczan 2:17). Jak zatem pokazać, że leży nam na sercu ich dobro?

14. Jak możemy naśladować Jezusa, pomagając osobom słabym duchowo?

¹⁴ Jezus polecił zasmuconym apostołom, żeby poszli do Galilei, bo tam się z nim zobaczą. Innymi słowy, zaprosił ich na specjalne zebranie (Mateusza 28:10). Tak samo my dzisiaj zachęcamy — niekiedy nawet wielokrotnie — słabych duchowo współchrześcijan, by korzystali z zebrań zborowych. Apostołowie pozytywnie zareagowali na zaproszenie swego Mistrza; „jedenastu uczniów poszło do Galilei na górę, gdzie im Jezus wskazał” (Mateusza 28:16). Jakąż odczuwamy radość, gdy ci, którzy osłabli duchowo, podobnie reagują na nasze serdeczne zachęty i znowu zaczynają chodzić na chrześcijańskie zebrania! (Łukasza 15:6).

15. Jak możemy wzorować się na Jezusie w witaniu tych, którzy osłabli duchowo, lecz znowu zaczynają przychodzić na nasze zebrania?

¹⁵ Jak się zachować, gdy osłabły duchowo chrześcijanin pojawi się w Sali Królestwa? A co zrobił Jezus, kiedy na umówionym spotkaniu zobaczył apostołów, których wiara chwilowo przygasła? „Jezus podszedł” i zaczął z nimi rozmawiać (Mateusza 28:18). Nie wpatrywał się w nich z dala — po prostu do nich podszedł. Wyobraź sobie, jaką ulgę musieli poczuć, gdy wykazał taką inicjatywę! My też gorąco witajmy tych, którzy osłabli duchowo, lecz teraz starają się odnowić więź ze zborem chrześcijańskim.

16. (a) Czego się uczymy ze sposobu, w jaki Jezus potraktował swych naśladowców? (b) Jak możemy naśladować pogląd Jezusa na tych, którzy osłabli duchowo? (Zobacz przypis).

¹⁶ Co jeszcze uczynił Jezus? Najpierw oświadczył: „Dano mi wszelką władzę”. Następnie polecił: „Idźcie więc i czyńcie uczniów”. Potem obiecał: „Jestem z wami przez wszystkie dni”. Ale czy zwróciłeś uwagę na to, czego Jezus nie zrobił? Nie zbeształ uczniów za ich uchybienia i wątpliwości (Mateusza 28:17). Czy takie podejście okazało się skuteczne? Jak najbardziej. Wkrótce apostołowie znowu „nauczali i oznajmiali dobrą nowinę” (Dzieje 5:42). Jeśli będziemy myśleć o słabych podobnie jak Jezus — i podobnie ich traktować — w naszym zborze zauważymy takie same pozytywne rezultaty (Dzieje 20:35).b

„Jestem z wami przez wszystkie dni”

17, 18. Jakie pokrzepienie niosą słowa Jezusa: „Jestem z wami przez wszystkie dni”?

¹⁷ Każdego, kto stara się stosować do nakazu czynienia uczniów, pokrzepiają końcowe słowa Chrystusa: „Jestem z wami przez wszystkie dni”. Niezależnie od tego, co zgotują nam przeciwnicy dzieła głoszenia o Królestwie, i bez względu na to, jaką kampanię oszczerstw przeciwko nam rozpętają, nie musimy się niczego obawiać. Dlaczego? Bo zawsze będzie z nami Jezus, nasz Wódz, któremu ‛dano wszelką władzę w niebie i na ziemi’!

¹⁸ Dodatkowe pokrzepienie niesie druga część obietnicy Jezusa: „Jestem z wami przez wszystkie dni”. Kiedy gorliwie wywiązujemy się z nakazu czynienia uczniów, oprócz chwil radosnych miewamy też smutne (2 Kronik 6:29). Niektórym jest szczególnie ciężko, bo opłakują śmierć kogoś bliskiego (Rodzaju 23:2; Jana 11:33-36). Innych z powodu podeszłego wieku opuszczają siły i zdrowie (Kaznodziei 12:1-6). Jeszcze inni zmagają się z przygnębieniem (1 Tesaloniczan 5:14). A coraz więcej braci boryka się z poważnymi problemami ekonomicznymi. Jednak mimo takich uciążliwości z powodzeniem pełnimy służbę, ponieważ Jezus jest z nami „przez wszystkie dni” naszego życia, nawet te najtrudniejsze (Mateusza 11:28-30).

19. (a) Jakie wskazówki zawiera polecenie Jezusa, by czynić uczniów? (b) Co pomaga nam wywiązywać się ze zleconego zadania?

¹⁹ Jak widać z tego i z poprzedniego artykułu, polecenie Jezusa, by czynić uczniów, jest niezwykle bogate w treść. Jezus powiedział nam, dlaczego i gdzie powinniśmy się wywiązywać z tego zlecenia. Powiedział także, czego powinniśmy uczyć ludzi i do kiedy mamy to robić. Trzeba przyznać, że przestrzeganie tego nakazu wcale nie jest łatwe. Ale stoimy po stronie Chrystusa, który dysponuje wielką władzą, a dzięki jego wsparciu możemy się z tego zadania należycie wywiązać! Czy i ty jesteś o tym przekonany?

[Przypisy]

Jak byś odpowiedział?

• Jak uczymy drugich przestrzegać tego, co nakazał Jezus?

• Czego nowy uczeń może się nauczyć od innych członków zboru?

• Jak możemy pomóc tym, którzy osłabli duchowo?

• Jakie pokrzepienie i jaką zachętę zawiera obietnica Jezusa: „Jestem z wami przez wszystkie dni”?

[Ilustracje na stronie 15]

Musimy być zarówno nauczycielami, jak i przewodnikami

[Ilustracje na stronie 17]

Nowy uczeń dowiaduje się wielu rzeczy, obserwując innych