‛W imię ducha świętego’

„Idźcie więc i pozyskujcie uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię (...) ducha świętego” (MATEUSZA 28:19).

 1. Jakiego nowego wyrażenia użył Jan Chrzciciel w związku z duchem świętym?

W 29 ROKU naszej ery Jan Chrzciciel przygotowywał w Izraelu drogę dla Mesjasza. Powiedział przy tym coś nieoczekiwanego o duchu świętym. Żydzi oczywiście wiedzieli, co na temat tego ducha mówią Pisma Hebrajskie, mogli jednak być zdziwieni, gdy Jan oświadczył: „Ja wprawdzie chrzczę was wodą ze względu na waszą skruchę, ale ten, który po mnie przyjdzie, (...) będzie was chrzcił duchem świętym” (Mateusza 3:11). Sformułowanie ‛chrzest duchem świętym’ było dla nich całkiem nowe.

 2. Jakie nowe pojęcie odnoszące się do ducha świętego wprowadził Jezus?

² Tym, który miał przyjść, był Jezus. Chociaż w czasie swego ziemskiego życia nikogo nie ochrzcił duchem świętym, to jednak nieraz o nim nauczał. A po zmartwychwstaniu wspomniał o tym duchu w jeszcze inny, zupełnie nowy sposób. Swoim naśladowcom polecił: „Idźcie więc i pozyskujcie uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego” (Mateusza 28:19). Wyrażenie „w imię” oznacza tutaj „na znak uznawania”. Chrzest w wodzie na znak uznawania Ojca, Syna i ducha świętego miał się różnić od chrztu w duchu świętym i także był nowym pojęciem.

Ochrzczeni „w imię (...) ducha świętego”

 5, 6. Jak pierwszy chrzest w duchu świętym utorował drogę chrztowi wodnemu?

⁵ A jak się rzecz ma z obiecanym chrztem wodnym w imię Ojca, Syna i ducha świętego? Pierwsi uczniowie, ochrzczeni duchem świętym, nie musieli już zgłaszać się do tego chrztu. Wcześniej otrzymali chrzest Janowy, a ponieważ w tamtym okresie Bóg go uznawał, nie zachodziła konieczność powtórnego zanurzenia. Ale w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. liczna rzesza otrzymała ten nowy chrzest wodny. Jak do tego doszło?

⁶ Ochrzczeniu duchem Bożym owych 120 uczniów towarzyszył głośny szum, przyciągający uwagę tłumów. Ludzie byli zdumieni, gdy chrześcijanie zaczęli mówić obcymi językami zrozumiałymi dla obecnych. Wtedy apostoł Piotr wyjaśnił, że ten cud jest dowodem wylania ducha świętego. Dokonał tego Jezus, wskrzeszony z martwych i zasiadający teraz w niebie po prawicy Bożej. Następnie Piotr oświadczył: „Niech więc cały dom Izraela wie jako pewnik, że Bóg uczynił go zarówno Panem, jak i Chrystusem — tego Jezusa, którego wy przybiliście do pala”. Wezwał też słuchaczy: „Okażcie skruchę i niech każdy z was da się ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa dla przebaczenia waszych grzechów, a otrzymacie szczodry dar ducha świętego”. Usłuchało go około 3000 dusz (Dzieje 2:36, 38, 41).

 7. Dlaczego można powiedzieć, że 3000 osób ochrzczonych w dniu Pięćdziesiątnicy otrzymało chrzest w imię Ojca, Syna i ducha świętego?

⁷ Czy można powiedzieć, że ludzie ci zostali ochrzczeni w imię (na znak uznawania) Ojca, Syna i ducha świętego? Owszem. Wprawdzie Piotr nie wspomniał im o konieczności chrztu w imię Ojca, ale jako rodowici Żydzi, członkowie narodu oddanego Jehowie, już wcześniej uznawali Go za Pana Wszechwładnego. Apostoł polecił im: ‛Dajcie się ochrzcić w imię Syna’. Chrzest ich oznaczał więc, iż uważają Jezusa za swego Pana i obiecanego Chrystusa. Stali się jego uczniami i rozumieli, że od tej pory tylko za jego pośrednictwem można uzyskać przebaczenie grzechów. Ponadto zgłosili się do chrztu na znak uznawania ducha świętego, reagując w ten sposób na obietnicę otrzymania tego szczodrego daru.

 8. (a) Jaki chrzest, oprócz chrztu wodnego, otrzymują pomazańcy? (b) Kto jeszcze zostaje ochrzczony w imię ducha świętego?

⁸ Wszyscy, których w dniu Pięćdziesiątnicy ochrzczono w wodzie, zostali też ochrzczeni w duchu jako ludzie namaszczeni na przyszłych królów i kapłanów Królestwa niebiańskiego. Z Księgi Objawienia wynika, że ich liczba jest ograniczona do 144 000. A zatem tylko tyle osób może otrzymać chrzest w duchu świętym i dostąpić ostatecznego „opieczętowania” jako dziedzice Królestwa (Objawienie 7:4; 14:1). Jednakże każdy nowy uczeń Chrystusa — niezależnie od żywionej nadziei — zostaje ochrzczony w wodzie w imię Ojca, Syna i ducha świętego (Mateusza 28:19, 20). Co więc ów chrzest w imię ducha świętego oznacza dla wszystkich chrześcijan, zarówno należących do „małej trzódki”, jak i do „drugich owiec”? (Łukasza 12:32; Jana 10:16). Przed rozważeniem tej kwestii omówmy niektóre przejawy działania ducha Bożego w erze chrześcijańskiej.