12. (a) Co Jezus powiedział na temat duchowego światła? (b) Jak możemy pozwalać świecić swemu światłu?

¹² Traktujemy drugich najlepiej jak można, gdy dopomagamy im w korzystaniu z duchowego światła od Boga (Ps. 43:3). Jezus powiedział swym uczniom, że są „światłem świata”, i polecił im je roztaczać, tak by ludzie widzieli ich „szlachetne uczynki”, czyli dobro wyświadczane bliźnim. Dzięki temu duchowe światło miało świecić „przed ludźmi”, a więc ku ich pożytkowi (odczytaj Mateusza 5:14-16). Obecnie pozwalamy świecić swemu światłu, gdy udzielamy innym życzliwej pomocy oraz uczestniczymy w dziele rozgłaszania dobrej nowiny „po całym świecie”, wśród „wszystkich narodów” (Mat. 26:13; Marka 13:10). To naprawdę wyjątkowy zaszczyt!

15. Jak nasze „szlachetne uczynki” oddziałują na niektóre osoby?

¹⁵ Następnie Jezus oznajmił uczniom: „Podobnie niech wasze światło świeci przed ludźmi, żeby widzieli wasze szlachetne uczynki i wychwalali waszego Ojca, który jest w niebiosach”. Niektórzy dzięki naszym „szlachetnym uczynkom” wychwalają Boga, stając się Jego sługami. Cóż za wspaniały bodziec, by nadal ‛świecić jako źródła światła na świecie’! (Filip. 2:15).

16. Co jest konieczne, jeśli chcemy być „światłem świata”?

¹⁶ Jeżeli chcemy być „światłem świata”, musimy uczestniczyć w dziele głoszenia o Królestwie i czynienia uczniów. Jednak to nie wszystko. Apostoł Paweł napisał: „Dalej chodźcie jako dzieci światła, gdyż na owoc światła składa się wszelka dobroć i prawość, i prawda” (Efez. 5:8, 9). Musimy zatem świecić przykładem pod względem bogobojnego postępowania. Winniśmy usłuchać rady apostoła Piotra: „Trwajcie w swym szlachetnym postępowaniu wśród narodów, żeby w tym, co mówią przeciw wam niczym złoczyńcom, mogły dzięki waszym szlachetnym uczynkom, których są naocznymi świadkami, wychwalać Boga w jego dniu przeglądu” (1 Piotra 2:12). Ale co zrobić, jeśli nadwerężyły się nasze stosunki z którymś współwyznawcą?