Życie i służba Jezusa

Droga do życia

KTO chce kroczyć drogą prowadzącą do życia, ten musi się trzymać nauk Jezusa. Nie jest to jednak łatwe. Na przykład faryzeusze mają skłonność do surowego osądzania drugich i chyba wielu ich w tym naśladuje. Dlatego Jezus w dalszej części Kazania na Górze udziela przestrogi: „Przestańcie sądzić, abyście nie byli sądzeni, bo jakim sądem wy sądzicie, takim będziecie sądzeni”.

Niebezpiecznie jest iść za przykładem nazbyt krytycznie nastrojonych faryzeuszy. Łukasz pisze, że Jezus unaocznił to mówiąc: „Jak może ślepy prowadzić ślepego? Czyż obaj nie wpadną do dołu?”

Krytykancka postawa, która przejawia się w wyolbrzymianiu potknięć drugich i wytykaniu im błędów, to ciężkie przewinienie. Dlatego Jezus pyta: „Jak możesz mówić do swego brata: ‛Pozwól mi wydobyć słomkę z twego oka’, kiedy oto w twoim oku jest belka? Obłudniku! Wpierw wyjmij belkę z własnego oka, a wtedy zobaczysz wyraźnie, jak wydobyć słomkę z oka swego brata”.

Nie znaczy to, jakoby w obcowaniu z ludźmi uczniowie Jezusa nie mieli kierować się rozeznaniem, mówi im bowiem: „Tego, co święte, nie dawajcie psom ani nie rzucajcie pereł przed świnie”. Prawdy ze Słowa Bożego są święte. W sensie symbolicznym są jak perły. Niektórzy jednak, niczym psy lub świnie, nie doceniają ich wartości. Naśladowcy Jezusa powinni zostawić takich ludzi i szukać osób bardziej skorych do słuchania.

Wprawdzie Jezus poruszał już w swym kazaniu temat modlitwy, ale teraz podkreśla potrzebę nieustawania w niej. „Stale proście”, zachęca, „a będzie wam dane”. Chcąc pokazać, że Bóg chętnie wysłuchuje modlitw, zapytuje: „Chyba nikt z was, jeśli syn poprosi go o chleb, nie wręczy mu kamienia? (...) Skoro więc wy, choć jesteście niegodziwi, wiecie, jak swoim dzieciom dawać dobre podarunki, ileż więcej Ojciec wasz, który jest w niebiosach, da dobre rzeczy tym, którzy Go proszą?”

Następnie Jezus podaje wskazówkę, która z czasem zyskała miano „złotej reguły”. Mówi: „Wszystko przeto, co chcecie, żeby ludzie wam czynili, musicie też im czynić podobnie”. Stosowanie tej zasady polega na przejawianiu inicjatywy w czynieniu dobra drugim, na obchodzeniu się z nimi tak, jak sami chcemy być traktowani.

Droga do życia nie jest łatwa, co wynika z następnego polecenia: „Wchodźcie przez wąską bramę, ponieważ szeroka i przestronna jest droga prowadząca do zagłady, a wielu jest tych, którzy na nią wstępują, gdy tymczasem wąska jest brama i ciasna droga prowadząca do życia, a mało jest tych, którzy ją znajdują”.

Ponieważ łatwo można przy tym zostać wprowadzonym w błąd, Jezus ostrzega: „Miejcie się na baczności przed fałszywymi prorokami, którzy do was przychodzą przebrani za owce, ale wewnątrz są to żarłoczne wilki”. Uprzedza, że jak dobre drzewa można odróżnić od złych po owocach, tak fałszywych proroków można rozpoznać po ich naukach i postępowaniu.

Jezus wyjaśnia dalej, że o tym, czy jest się jego uczniem, nie decydują słowa, lecz uczynki. Niektórzy uważają go za swego Pana, jeśli jednak nie spełniają woli jego Ojca, powie im: „Nigdy was nie znałem! Precz ode mnie wy, którzy dopuszczacie się bezprawia!”

Na zakończenie swego kazania Jezus wypowiada pamiętne słowa: „Każdy, kto słyszy te wypowiedzi moje i je wykonuje, będzie przyrównany do człowieka rozumnego, który zbudował swój dom na opoce. I padał ulewny deszcz, i przyszły powodzie, i smagały ten dom, ale się nie zapadł, bo był założony na opoce”.

Jednakże zaraz potem wspomina o drugiej ewentualności: „Każdy, kto słucha tych wypowiedzi moich i nie czyni ich, będzie przyrównany do człowieka głupiego, który zbudował swój dom na piasku. I deszcz padał, i przyszły powodzie, i wiatry wiały, i uderzały w ten dom, i on się zapadł, a jego upadek był wielki”.

◆ Co Jezus mówi o osądzaniu drugich? Jak wykazuje, że w obcowaniu z ludźmi jego uczniowie muszą się kierować rozeznaniem?

◆ Co Jezus mówi dalej o modlitwie i jaką regułę postępowania podaje?

◆ Jak Jezus wskazuje, że droga do życia nie jest łatwa, oraz że grozi niebezpieczeństwo zwiedzenia?

◆ Jak Jezus kończy swoje kazanie i jakie wrażenie robi ono na słuchających?