Okazuj szacunek Jehowie, odzwierciedlając Jego dostojeństwo

„Poczynania jego [Jehowy] to dostojeństwo i wspaniałość” (PS. 111:3).

 1, 2. (a) Jak można zdefiniować „dostojeństwo”? (b) Jakie zagadnienia omówimy w tym artykule?

DZIESIĘCIOLETNIA Madison na pytanie, z czym jej się kojarzy słowo „dostojny”, bez namysłu odpowiedziała: „Elegancko ubrany”. Dziewczynka ta mogła nie wiedzieć, że w Biblii o samym Bogu wspomniano, iż jest ‛odziany dostojeństwem’ (Ps. 104:1). Dostojeństwo człowieka czasem rzeczywiście uwidacznia się w jego wyglądzie. Na przykład apostoł Paweł zachęcał chrześcijanki, by „ozdabiały się schludnym ubiorem, ze skromnością i trzeźwością umysłu, nie różnymi stylami splatania włosów i złotem lub perłami albo bardzo kosztownym strojem” (1 Tym. 2:9). Jednakże postępowanie licujące z „dostojeństwem i wspaniałością” Jehowy wymaga od nas czegoś więcej (Ps. 111:3).

² Hebrajskie słowo tłumaczone na „dostojeństwo” może też oznaczać „wspaniałość”, „chwałę”, „szacunek”. Według definicji słownikowej „dostojeństwo” to „poważanie i autorytet, którymi się ktoś cieszy”. Nikt nie zasługuje na większy szacunek i poważanie niż Jehowa. Jako Jego oddani słudzy, powinniśmy więc swoją mową i czynami przynosić Mu chwałę. Ale czy człowiek w ogóle potrafi tak postępować? W czym uwidacznia się dostojeństwo i wspaniałość Jehowy? Jak to powinno na nas wpływać? Czego pod tym względem uczymy się od Jezusa Chrystusa? I jak możemy odzwierciedlać dostojeństwo Boga?

Dlaczego potrafimy odzwierciedlać dostojeństwo Boga

 3, 4. (a) Jak powinniśmy reagować na Boży sposób postępowania z nami? (b) Kogo dotyczą prorocze słowa z Psalmu 8:5-9? (Zobacz przypis). (c) Kogo w przeszłości Jehowa obdarzał dostojeństwem?

³ Wszyscy ludzie są w stanie odzwierciedlać dostojeństwo Boga, ponieważ zostali stworzeni na Jego obraz. Jehowa obdarzył pierwszego człowieka dostojeństwem, powierzając mu opiekę nad całą ziemią (Rodz. 1:26, 27). Nawet gdy Adam utracił doskonałość, Jehowa przypomniał mu o tych obowiązkach. Bóg wciąż ‛koronuje’ ludzi dostojeństwem (odczytaj Psalm 8:5-9)a. Taki sposób postępowania Jehowy wymaga od nas właściwej reakcji — powinniśmy wysławiać Jego majestatyczne imię i otaczać je głębokim szacunkiem.

⁴ Szczególną miarą dostojeństwa Jehowa obdarza tych, którzy pełnią dla Niego świętą służbę. Widać to na przykładzie Abla — Bóg przyjął jego ofiarę, a dar Kaina odrzucił (Rodz. 4:4, 5). W późniejszym okresie nakazał Mojżeszowi ‛złożyć część swego dostojeństwa’ na Jozuego, który miał po nim przewodzić narodowi izraelskiemu (Liczb 27:20). O Salomonie, synu Dawida, w Biblii powiedziano: „Jehowa na oczach całego Izraela czynił Salomona niezrównanie wielkim i obdarzył go takim królewskim dostojeństwem, jakie przed nim nie spoczęło na żadnym królu nad Izraelem” (1 Kron. 29:25). Wyjątkowym dostojeństwem Bóg obdarzy chrześcijan namaszczonych duchem, którzy wiernie obwieszczają „chwałę wspaniałości jego władzy królewskiej” (Ps. 145:11-13). Rosnące grono „drugich owiec” Jezusa także wysławia Jehowę, toteż cieszy się Jego błogosławieństwem i uznaniem (Jana 10:16).

Przejawy dostojeństwa i wspaniałości Jehowy

 5. Co można powiedzieć o dostojeństwie Jehowy?

⁵ W pieśni podkreślającej wielkość Boga i znikomość człowieka psalmista Dawid śpiewał: „Jehowo, nasz Panie, jakże majestatyczne jest twe imię na całej ziemi, ty, którego dostojeństwo jest wychwalane nad niebiosa!” (Ps. 8:1). Jehowa Bóg góruje swoim majestatem i dostojeństwem nad całym wszechświatem. Było tak, zanim powstały „niebiosa i ziemia”. I pozostanie tak również wtedy, gdy zgodnie z zamysłem Bożym nasza planeta stanie się rajem, a ludzkość osiągnie doskonałość. Majestat i dostojeństwo Jehowy rzeczywiście trwa od wieczności po wieczność (Rodz. 1:1; 1 Kor. 15:24-28; Obj. 21:1-5).

 6. Dlaczego psalmista oświadczył, że Jehowa jest odziany dostojeństwem?

⁶ Bogobojny psalmista był do głębi poruszony, gdy w ciszy patrzył na okazałe niebiosa usiane połyskującymi „klejnotami”. Zachwycał się tym, jak Bóg ‛rozpostarł niebiosa niczym tkaninę namiotową’. Oświadczył, że Jehowa ze względu na swoje cudowne umiejętności twórcze jest odziany dostojeństwem (odczytaj Psalm 104:1, 2). Faktycznie, widzialne dzieła wszechmocnego Stwórcy ukazują Jego wspaniałość i dostojeństwo!

 7, 8. Jak materialne niebiosa dowodzą dostojeństwa i wspaniałości Jehowy?

⁷ Pomyślmy chociażby o Drodze Mlecznej. W jej bezmiarze gwiazd, planet i układów słonecznych Ziemia wydaje się maleńkim ziarenkiem piasku na ogromnej plaży. Ocenia się, że naszą galaktykę tworzy przeszło 100 miliardów gwiazd! Gdybyś chciał je policzyć — jedną na sekundę, przez 24 godziny na dobę — zajęłoby ci to ponad 3000 lat!

⁸ Skoro sama Droga Mleczna składa się ze 100 miliardów gwiazd, to co powiedzieć o reszcie wszechświata? Zdaniem astronomów liczba galaktyk może sięgać od 50 do 125 miliardów. Ile zatem jest gwiazd w całym kosmosie? Nie potrafimy nawet ogarnąć tego umysłem. Tymczasem Jehowa „określa liczbę gwiazd; wszystkie je woła po imieniu” (Ps. 147:4). Czy przejawy wspaniałości i dostojeństwa, którymi Jehowa niejako się odziewa, nie skłaniają cię do wysławiania Jego wzniosłego imienia?

 9, 10. Jak o mądrości Stwórcy świadczy Jego dar w postaci chleba?

⁹ Przenieśmy teraz uwagę z majestatycznych niebios na coś tak powszedniego jak chleb. Jehowa jest nie tylko „Twórcą nieba i ziemi”, ale również ‛Tym, który głodnym daje chleb’ (Ps. 146:6, 7). Dostojeństwo i wspaniałość Boga widać w Jego zachwycających dziełach, do których należą też zboża niezbędne do wyrobu chleba (odczytaj Psalm 111:1-5). Jezus uczył swoich naśladowców, by prosili Boga o „chleb na ten dzień” (Mat. 6:11). Chleb już w starożytności był podstawowym produktem żywnościowym wielu ludów, nie wyłączając Izraelitów. Co prawda uważa się go za coś zwyczajnego, ale procesy chemiczne przeobrażające kilka podstawowych składników w smaczny chleb budzą podziw.

¹⁰ W czasach biblijnych Izraelici robili chleb z mąki pszennej lub jęczmiennej i wody. Niekiedy używali zakwasu. Po połączeniu tych prostych składników powstaje mnóstwo związków chemicznych, które wchodzą w różne reakcje. Zależności między tymi związkami wciąż nie są dobrze poznane. Innym skomplikowanym procesem jest trawienie chleba w organizmie człowieka. Słusznie psalmista śpiewał: „Jakże liczne są twe dzieła, Jehowo! Wszystkie je uczyniłeś mądrze” (Ps. 104:24). Czy ty także czujesz się zachęcony do wysławiania Jehowy?

Jak na nas wpływa dostojeństwo i wspaniałość Boga?

11, 12. Jak wpływa na nas rozmyślanie o Bożych dziełach stwórczych?

¹¹ Nie musimy być astronomami, żeby się zachwycać rozgwieżdżonym niebem, ani chemikami, by rozkoszować się smakiem chleba. Aby jednak cenić wspaniałość naszego Boga, musimy poświęcać czas na rozmyślanie o Jego dziełach stwórczych. Jaką ma to wartość? Może mieć na nas podobny wpływ jak zastanawianie się nad niezwykłymi czynami Jehowy na rzecz Jego ludu.

¹² O tych dokonaniach Boga Dawid tak śpiewał: „Chwalebną wspaniałością twego dostojeństwa i sprawami twych zdumiewających dzieł będę się zajmować” (Ps. 145:5). Zainteresowanie tymi dziełami wykazujemy wtedy, gdy studiujemy Biblię i rozmyślamy nad jej treścią. Jaki odnosimy z tego pożytek? Coraz wyraźniej dostrzegamy dostojeństwo i wspaniałość naszego Boga. Podzielamy odczucia Dawida, który wysławiał Go słowami pieśni: „Ogłaszać będę twoją wielkość” (Ps. 145:6). Zastanawianie się nad cudownymi dziełami Jehowy zbliża nas do Niego i pobudza do entuzjastycznego, zdecydowanego mówienia o Nim innym ludziom. Czy gorliwie głosisz dobrą nowinę i czy pomagasz bliźnim docenić dostojeństwo, wspaniałość i majestat Jehowy Boga?

Jezus — doskonałe odbicie dostojeństwa Boga

13. (a) Co w myśl proroctwa Daniela 7:13, 14 Jehowa powierzył swemu Synowi? (b) Jak Jezus, obdarzony władzą królewską, traktuje swoich poddanych?

¹³ Jezus Chrystus, jednorodzony Syn Boży, gorliwie rozgłaszał dobrą nowinę i wychwalał dostojeństwo oraz majestat swego Ojca niebiańskiego. Został obdarzony przez Jehowę szczególnym dostojeństwem — otrzymał ‛panowanie oraz królestwo’ (odczytaj Daniela 7:13, 14). Mimo to nie jest wyniosły ani nieprzystępny. Przeciwnie, jako współczujący Władca, rozumie ograniczenia swoich poddanych i okazuje im szacunek oraz względy. Na przykładzie pewnego zdarzenia przyjrzyjmy się, jak Jezus, wyznaczony na Króla, traktował napotykanych ludzi, zwłaszcza tych niechcianych i niekochanych przez otoczenie.

14. Jak w starożytnym Izraelu traktowano trędowatych?

¹⁴ W starożytności ludzie dotknięci trądem zazwyczaj mieli przed sobą okropną, powolną śmierć. Choroba stopniowo opanowywała różne części ciała. Wyleczenie trędowatego uważano za równie nieprawdopodobne jak wzbudzenie kogoś z martwych (Liczb 12:12; 2 Król. 5:7, 14). Trędowatych uznawano za nieczystych, brzydzono się nimi i odsuwano ich od społeczeństwa. Gdy zbliżali się do innych, musieli ich głośno ostrzegać: „Nieczysty, nieczysty!” (Kapł. 13:43-46). Trędowaty był dla otoczenia jak umarły. Według relacji rabinicznych nie mógł podejść do nikogo bliżej niż na jakieś dwa metry. Jak podają zapiski, gdy pewien przywódca religijny widział trędowatego, nawet z dość dużej odległości, to odpędzał go kamieniami.

15. Jak Jezus obszedł się z pewnym trędowatym?

¹⁵ Warto zwrócić uwagę, jak zareagował Jezus, gdy zbliżył się do niego trędowaty i prosił o uleczenie (odczytaj Marka 1:40-42). Jezus go nie odtrącił, ale okazał mu współczucie i szacunek. Miał przed sobą człowieka rozpaczliwie potrzebującego pomocy. Do głębi poruszony jego sytuacją, zaczął działać. Wyciągnął rękę, dotknął trędowatego i go uzdrowił.

16. Czego się nauczyłeś ze sposobu, w jaki Jezus traktował innych?

¹⁶ Jak możemy naśladować Jezusa w odzwierciedlaniu dostojeństwa jego Ojca? Musimy na przykład pamiętać, że każdy człowiek — niezależnie od pozycji społecznej, wieku czy stanu zdrowia — zasługuje na szacunek (1 Piotra 2:17). Zwłaszcza osoby, którym powierzono pieczę nad drugimi, a więc mężowie, rodzice i chrześcijańscy starsi, muszą szanować cudzą godność i pomagać innym pielęgnować poczucie własnej wartości. Wymaganie to obowiązuje wszystkich chrześcijan, gdyż Biblia tak to podkreśla: „W miłości braterskiej żywcie jedni do drugich tkliwe uczucie. Przodujcie w okazywaniu sobie nawzajem szacunku” (Rzym. 12:10).

Dostojeństwo a wielbienie Boga

17. Jak według Biblii powinniśmy się zapatrywać na oddawanie czci Jehowie?

¹⁷ Jak wskazuje Pismo Święte, z wyjątkowym szacunkiem powinniśmy traktować wielbienie Jehowy. W Księdze Kaznodziei 5:1 czytamy: „Strzeż swych stóp, ilekroć idziesz do domu prawdziwego Boga”. Gdy Mojżesz, a potem Jozue stali na świętym miejscu, usłyszeli nakaz, by zdjąć sandały (Wyjścia 3:5; Joz. 5:15). W ten sposób mieli wyrazić Bogu szacunek i cześć. Kapłani izraelscy byli obowiązani nosić „bieliznę dolną z tkaniny lnianej, by zakrywała nagie ciało” (Wyjścia 28:42, 43). Chodziło o to, aby podczas usługiwania przy ołtarzu nie odsłaniali publicznie swego ciała. Wzniosłych zasad Bożych musieli się trzymać wszyscy członkowie rodzin kapłańskich.

18. Jak w sprawach związanych z wielbieniem Jehowy możemy odzwierciedlać Jego dostojeństwo?

¹⁸ Aby więc w sprawach związanych z wielbieniem Boga odzwierciedlać Jego dostojeństwo, musimy zasługiwać na szacunek i respekt. Wymaga to właściwego postępowania. Nasza godna postawa nie może być czymś powierzchownym, na pokaz. Ma wypływać z symbolicznego serca — którego nie widzą ludzie, a które na pewno widzi Jehowa (1 Sam. 16:7; Prz. 21:2). Musi zatem być integralną częścią naszej osobowości i kształtować nasze postępowanie, nastawienie, stosunki z innymi, a nawet samoocenę. Powinno być zawsze widoczne w tym, co mówimy i czynimy. Swoim zachowaniem i wyglądem poświadczamy, że bierzemy sobie do serca słowa apostoła Pawła: „W niczym nie dajemy żadnego powodu do zgorszenia, żeby w naszym usługiwaniu nie doszukano się uchybień, ale we wszystkim polecamy siebie jako sług Bożych” (2 Kor. 6:3, 4). ‛We wszystkim zdobimy naukę naszego Wybawcy, Boga’ (Tyt. 2:10).

Dalej odzwierciedlajmy dostojeństwo Boga

19, 20. (a) Jak możemy okazywać szacunek innym? (b) Co powinniśmy być zdecydowani czynić?

¹⁹ Dostojeństwo cechuje chrześcijan namaszczonych duchem, którzy są „ambasadorami zastępującymi Chrystusa” (2 Kor. 5:20). Ich lojalni towarzysze tworzący grono „drugich owiec” także zostali obdarzeni dostojeństwem jako posłowie mesjańskiego Królestwa. Ambasador lub poseł śmiało i z godnością wypowiada się w imieniu swojego rządu. Podobnie my powinniśmy głosić o rządzie Boga, czyli Jego Królestwie (Efez. 6:19, 20). Gdy niesiemy innym „dobrą nowinę o czymś lepszym”, niewątpliwie dajemy im dowód szacunku (Izaj. 52:7).

²⁰ Bądźmy zdecydowani wysławiać Jehowę, żyjąc w sposób licujący z Jego dostojeństwem (1 Piotra 2:12). Zawsze odnośmy się z głębokim szacunkiem do samego Boga, do powierzonego przez Niego dzieła, a także do naszych współwyznawców. Oby Jehowa, ‛odziany dostojeństwem i wspaniałością’, z uznaniem patrzył na całą naszą służbę!

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

• Jak powinna na nas wpływać wiedza o dostojeństwie i wspaniałości Jehowy?

• Czego o dostojeństwie uczy nas stosunek Jezusa do pewnego trędowatego?

• Jak możemy odzwierciedlać dostojeństwo Jehowy?

[Ilustracja na stronie 12]

W jakim sensie Jehowa obdarzył dostojeństwem Abla?

[Ilustracja na stronie 14]

Jednym ze wspaniałych darów Jehowy jest chleb

[Ilustracja na stronie 15]

Czego o dostojeństwie uczy nas stosunek Jezusa do pewnego trędowatego?

[Ilustracja na stronie 16]

Służba dla Jehowy wymaga okazywania Mu szacunku