Czy okazujesz wdzięczność?
Pewnego domu misjonarskiego w Afryce Zachodniej pilnował pies Teddy. Kiedy ktoś rzucił mu kawałek mięsa, pies natychmiast go połykał — nie tracąc czasu na wąchanie ani gryzienie. Dysząc w tropikalnym słońcu, czekał na następny kąsek. A gdy mięso się kończyło, odwracał się i odchodził.
Teddy nigdy w żaden sposób nie okazywał wdzięczności za to, co dostawał. nikt też się tego po nim nie spodziewał. W końcu był tylko psem.
JEŚLI chodzi o wdzięczność, od ludzi zazwyczaj oczekujemy czegoś więcej niż od zwierząt. I na ogół się rozczarowujemy. Niejeden człowiek bierze z życia, ile się da, ale wciąż jest mu mało. To zresztą także nas nie dziwi. Biblia przepowiedziała, że w dniach ostatnich ludzie będą niewdzięczni (2 Tymoteusza 3:1, 2).
Jednakże słudzy Boży przejawiają inne usposobienie. Biorą sobie do serca radę apostoła Pawła, który nawoływał współwyznawców: „Okazujcie się wdzięczni” (Kolosan 3:15).
Jehowa okazuje docenianie
Jehowa Bóg daje doskonały wzór darzenia drugich uznaniem. Zobaczmy, jak się zapatruje na swoich czcicieli. Paweł napisał pod natchnieniem do chrześcijan pochodzenia hebrajskiego: „Bóg nie jest nieprawy, żeby miał zapomnieć o waszej pracy oraz o miłości, którą okazaliście jego imieniu przez to, że usługiwaliście świętym i w dalszym ciągu usługujecie” (Hebrajczyków 6:10).
Można przytoczyć wiele przykładów na to, że Jehowa ceni swych wiernych sług. Pobłogosławił Abrahama, rozmnażając jego potomków, tak iż stali się liczni „jak gwiazdy niebios i jak ziarnka piasku, które są na brzegu morza” (Rodzaju 22:17). W dowód uznania dla Hioba, który wiernie przetrwał próby, nie tylko przywrócił mu jego wielki majątek, ale jeszcze powiększył go „w dwójnasób” (Hioba 42:10). W ciągu tysięcy lat kontaktów Jehowy z ludźmi potwierdzała się prawdziwość następującej wypowiedzi: „Oczy Jehowy przebiegają całą ziemię, by ukazał on swą siłę dla dobra tych, których serce jest wobec niego niepodzielne” (2 Kronik 16:9).
To, że Bóg darzy uznaniem osoby pragnące pełnić Jego wolę i że chętnie je nagradza, należy do głównych cech Jego osobowości. Zrozumienie tego stanowi zasadniczy element wiary chrześcijanina. Paweł napisał: „Bez wiary nie można się mu podobać, bo kto przystępuje do Boga, musi wierzyć, że on (...) nagradza tych, którzy go pilnie szukają” (Hebrajczyków 11:6).
Jeśliby Jehowa był surowy i krytyczny, wszyscy zostalibyśmy potępieni. Już dawno temu zauważył to psalmista: „Gdybyś na przewinienia zważał, Jah, Jehowo, któż by się ostał?” (Psalm 130:3). Na szczęście Jehowa nie jest niewdzięczny ani krytykancki. Swych sług darzy miłością. Docenia ich wysiłki.
Jezus przejawiał głębokie docenianie
Jezus Chrystus w sposób doskonały odzwierciedla przymioty swego niebiańskiego Ojca, toteż umiał docenić uczynki, na które drudzy zdobywali się pod wpływem wiary. Rozważmy, co się kiedyś zdarzyło w świątyni jerozolimskiej: „A gdy [Jezus] podniósł wzrok, ujrzał bogaczy wrzucających swe dary do skarbon. Potem ujrzał, jak pewna wdowa będąca w potrzebie wrzucała tam dwa pieniążki znikomej wartości, i rzekł: ‚Mówię wam zgodnie z prawdą: Ta wdowa, chociaż biedna, wrzuciła więcej niż oni wszyscy. Bo ci wszyscy wrzucili dary ze swojego nadmiaru, ale ta niewiasta ze swej nędzy wrzuciła wszystkie posiadane środki do życia’” (Łukasza 21:1-4).
Wartość materialna tego datku była znikoma, zwłaszcza w porównaniu z darami bogaczy. Większość obecnych zapewne nawet nie zwróciła uwagi na tę wdowę. Ale Jezus ją zauważył. Dostrzegł też, w jakim jest położeniu, i wyraził się o niej z uznaniem.
Inna sytuacja dotyczyła zamożnej Marii. Kiedy Jezus spożywał posiłek, wylała na jego stopy i głowę bardzo kosztowny wonny olejek. Niektórzy ją za to skrytykowali, argumentując, że można było sprzedać olejek, a uzyskanymi pieniędzmi wspomóc biednych. Jak jednak zareagował Jezus? Powiedział: „Zostawcie ją. Czemu usiłujecie wyrządzić jej przykrość? Spełniła wobec mnie szlachetny uczynek. Zaprawdę wam mówię: Gdziekolwiek po całym świecie będzie głoszona dobra nowina, na pewno będzie też opowiadane, co uczyniła ta niewiasta, na jej pamiątkę” (Marka 14:3-6, 9; Jana 12:3).
Jezus nie zaczął utyskiwać, że ów cenny olejek nie został spożytkowany jakoś inaczej. Docenił szczodrość Marii, która dała tym wyraz miłości i wiary. Jej piękny czyn upamiętniono w Biblii. Te i inne sprawozdania pokazują, iż Jezus naprawdę umiał okazywać głębokie docenianie.
Jeżeli jesteś sługą Bożym, możesz być pewny, że zarówno Jehowa Bóg, jak i Jezus Chrystus szczerze doceniają twe wysiłki na rzecz czystego wielbienia. Świadomość tego zbliża nas do nich i pobudza do naśladowania ich w okazywaniu wdzięczności.
Krytykancka postawa Szatana
Rozważmy teraz przykład kogoś, kto nie okazuje wdzięczności — Szatana Diabła. Brak doceniania skłonił go do wzniecenia katastrofalnego w skutkach buntu przeciw Bogu.
Szatan rozbudził w sobie krytycznego ducha niezadowolenia, a następnie zaczął go zaszczepiać innym. Zwróćmy uwagę na wydarzenia w ogrodzie Eden. Po stworzeniu pierwszego mężczyzny i pierwszej kobiety Jehowa umieścił ich w rajskim ogrodzie i powiedział: „Z każdego drzewa ogrodu możesz jeść do syta”. Dał tylko jedno ograniczenie: „Co do drzewa poznania dobra i zła — z niego nie wolno ci jeść, bo w dniu, w którym z niego zjesz, z całą pewnością umrzesz” (Rodzaju 2:16, 17).
Niestety, wkrótce potem Szatan podał w wątpliwość, czy Jehowa jest godny zaufania. Między innymi spróbował stłumić w Ewie poczucie wdzięczności wobec Jehowy i skłonić ją do buntu. „Czy Bóg rzeczywiście powiedział, iż nie z każdego drzewa ogrodu wolno wam jeść?” — zapytał Szatan (Rodzaju 3:1). Wyraźnie chciał dać do zrozumienia, iż Bóg zabrania Ewie czegoś cennego, czegoś, co otworzyłoby jej oczy i pozwoliło upodobnić się do samego Boga. Ewa nie okazała wdzięczności za liczne błogosławieństwa otrzymywane od Jehowy i zaczęła pożądać tego, co zakazane (Rodzaju 3:5, 6).
Katastrofalne skutki są nam dobrze znane. Chociaż pierwsza kobieta została nazwana Ewą, „gdyż miała się stać matką wszystkich żyjących”, w pewnym sensie stała się matką wszystkich umierających. Każdy człowiek dziedziczy po Adamie grzech pociągający za sobą śmierć (Rodzaju 3:20; Rzymian 5:12).
Naśladuj Boga i Chrystusa
Zwróćmy uwagę na kontrast między Szatanem a Jezusem. Szatana nazwano „oskarżycielem braci naszych, który dniem i nocą oskarża ich przed naszym Bogiem” (Objawienie 12:10). Natomiast Jezus „może całkowicie wybawić tych, którzy przez niego przystępują do Boga, ponieważ zawsze żyje, aby się za nimi ujmować” (Hebrajczyków 7:25).
Szatan oskarża sług Bożych. Jezus docenia ich wysiłki i się za nimi wstawia. Jako naśladowcy Chrystusa, chrześcijanie powinni starać się wyszukiwać u drugich pozytywne strony, nawzajem się cenić i wyrażać sobie uznanie. Czyniąc tak, okazują wdzięczność Temu, który daje najwznioślejszy przykład doceniania drugich — Jehowie Bogu (1 Koryntian 11:1).
[Ilustracja na stronie 17]
Jezus docenił piękny czyn Marii