Wybawieni spośród „niegodziwego pokolenia”

„O wiarołomne i przewrotne pokolenie, jak długo mam z wami pozostawać i was znosić?” (ŁUKASZA 9:41).

 1. (a) Czego zapowiedzią są obecne przerażające wydarzenia? (b) Co Pismo Święte mówi o tych, którzy przeżyją?

ŻYJEMY w przerażających czasach. Trzęsienia ziemi, powodzie, głód, choroby, bezprawie, zamachy bombowe, straszliwe wojny — to tylko niektóre nieszczęścia trapiące ludzkość w XX wieku. Jednakże w niedalekiej przyszłości spotka ją największy kataklizm wszechczasów. Cóż to za kataklizm? Chodzi o „wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i już nigdy więcej nie będzie” (Mateusza 24:21). Mimo to wielu z nas może optymistycznie patrzeć w przyszłość. Dlaczego? Ponieważ w Słowie samego Boga opisano „wielką rzeszę, której żaden człowiek nie zdołał policzyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków (...) Są to ci, którzy wychodzą z wielkiego ucisku (...) Nie będą już więcej głodować ani już więcej pragnąć (...) A Bóg otrze z ich oczu wszelką łzę” (Objawienie 7:1, 9, 14-17).

 2. Jak po raz pierwszy spełniły się początkowe wersety z rozdziału 24 Ewangelii według Mateusza, 13 według Marka oraz 21 według Łukasza?

² Natchnione sprawozdania z Ewangelii według Mateusza 24:3-22, Marka 13:3-20 oraz Łukasza 21:7-24 zawierają proroctwo Jezusa o „zakończeniu systemu rzeczy”.a Po raz pierwszy spełniło się ono w I wieku n.e. na zdeprawowanym żydowskim systemie rzeczy, a punktem kulminacyjnym zapowiedzianych wydarzeń był bezprzykładny „wielki ucisk”. Cały żydowski system religijny i polityczny, skupiony wokół świątyni jeruzalemskiej, legł w gruzach i już nigdy się nie podźwignął.

 3. Dlaczego koniecznie musimy dziś zważać na proroctwo Jezusa?

³ Rozważmy teraz okoliczności, w jakich po raz pierwszy spełniło się proroctwo Jezusa. Dzięki temu lepiej zrozumiemy, jak się ono urzeczywistni w naszych czasach. Przekonamy się też, że już teraz koniecznie trzeba podjąć zdecydowane działania, by przeżyć największy ucisk, jaki kiedykolwiek zagrażał całej ludzkości (Rzymian 10:9-13; 15:4; 1 Koryntian 10:11; 15:58).

„Koniec” — kiedy?

 4, 5. (a) Dlaczego bogobojni Żydzi z I wieku n.e. interesowali się proroctwem z Księgi Daniela 9:24-27? (b) Jak się spełniło to proroctwo?

⁴ Około roku 539 p.n.e. prorokowi Bożemu Danielowi dano wgląd w wydarzenia, które miały się rozegrać w ostatnim „tygodniu” okresu „siedemdziesięciu tygodni” lat (Daniela 9:24-27, BT). Rozpoczęły się one w roku 455 p.n.e., gdy król Persji Artakserkses zarządził odbudowę miasta Jeruzalem. Ostatni „tydzień” miał nastać wraz z pojawieniem się Mesjasza, Jezusa Chrystusa, w chwili jego chrztu i namaszczenia w roku 29 n.e.b Bogobojni Żydzi z I wieku dobrze wiedzieli, jakiego czasu dotyczy proroctwo Daniela. Na przykład w Ewangelii według Łukasza 3:15 powiedziano o tłumach, które chciały posłuchać orędzia głoszonego w 29 roku przez Jana Chrzciciela: „Lud trwał w oczekiwaniu i wszyscy w swych sercach rozważali o Janie: ‚Może on jest Chrystusem?’”

⁵ Siedemdziesiąty „tydzień” miał być siedmioletnim okresem szczególnej łaski dla Żydów. Rozpoczął się on w roku 29 n.e., a obejmował chrzest i służbę Jezusa, jego ofiarną śmierć „w połowie tygodnia”, czyli w roku 33, oraz drugą ‛połowę tygodnia’ aż do roku 36. W ciągu tego „tygodnia” sposobność zostania namaszczonymi uczniami Jezusa mieli wyłącznie bogobojni Żydzi i prozelici żydowscy. Później w roku 70 n.e., której to daty nikt wcześniej nie znał, legiony rzymskie pod wodzą Tytusa unicestwiły odstępczy system żydowski (Daniela 9:26, 27).

 6. Jak w roku 66 n.e. pojawiła się „obrzydliwość” i jak zareagowali na to chrześcijanie?

⁶ W ten sposób przestało istnieć kapłaństwo żydowskie, którego przedstawiciele skalali świątynię w Jeruzalem i brali udział w zamordowaniu Syna Bożego. Zostały też zniszczone kroniki całego narodu oraz poszczególnych plemion. Odtąd żaden Żyd nie mógł udowodnić swego prawa do kapłańskiego lub królewskiego dziedzictwa. Na szczęście jednak wyłonili się już namaszczeni Izraelici duchowi, by jako królewskie kapłaństwo ‛szeroko oznajmiać wspaniałe przymioty’ Jehowy Boga (1 Piotra 2:9). Kiedy w roku 66 wojska rzymskie po raz pierwszy obległy Jeruzalem i zrobiły nawet podkop pod teren świątyni, chrześcijanie rozpoznali w nich „obrzydliwość, która sprowadza spustoszenie, jak powiedziano przez Daniela proroka, stojącą w miejscu świętym”. Chrześcijanie z Jeruzalem i Judei usłuchali proroczego polecenia Jezusa i schronili się w górach (Mateusza 24:15, 16; Łukasza 21:20, 21).

 7, 8. Jaki „znak” mogli zaobserwować chrześcijanie, czego jednak nie wiedzieli?

⁷ Ci wierni chrześcijanie pochodzenia żydowskiego widzieli spełnianie się proroctwa Daniela i byli naocznymi świadkami tragicznych wojen, głodu, zaraz, trzęsień ziemi i bezprawia, co zgodnie z zapowiedzią Jezusa miało być częścią „znaku (...) zakończenia systemu rzeczy” (Mateusza 24:3). Ale czy Jezus wyjawił, kiedy Jehowa wykona wyrok na owym zepsutym systemie? Bynajmniej. To, co Jezus przepowiedział o punkcie kulminacyjnym swej przyszłej królewskiej obecności, z pewnością odnosiło się również do „wielkiego ucisku” w I wieku: „O dniu owym i godzinie nie wie nikt — ani aniołowie niebios, ani Syn, tylko sam Ojciec” (Mateusza 24:36).

⁸ Na podstawie proroctwa Daniela Żydzi mogli obliczyć czas pojawienia się Jezusa jako Mesjasza (Daniela 9:25). Jednakże nie podano im żadnej daty nastania „wielkiego ucisku”, który w końcu spadł na odstępczych Żydów. Dopiero po zburzeniu Jeruzalem i tamtejszej świątyni zrozumieli, że chodziło o rok 70. Niemniej pamiętali proroczą zapowiedź Jezusa: „To pokolenie na pewno nie przeminie, dopóki się to wszystko nie stanie” (Mateusza 24:34). Słowa „pokolenie” najwyraźniej użyto tutaj w innym znaczeniu niż w Księdze Kaznodziei 1:4, gdzie wspomniano o kolejnych pokoleniach, przychodzących i odchodzących po pewnym czasie.

Kto należy do „tego pokolenia”?

 9. Jak różne leksykony definiują greckie słowo geneá?

⁹ Jak rozumieli pojęcie „pokolenie” czterej apostołowie siedzący z Jezusem na Górze Oliwnej i słuchający jego proroctwa o „zakończeniu systemu rzeczy”? Występujące w Ewangeliach słowo „pokolenie” jest tłumaczeniem greckiego wyrazu geneá, który we współczesnych słownikach definiuje się następująco: „Dosł[ownie] wywodzący się od wspólnego przodka” (Walter Bauer, Greek-English Lexicon of the New Testament). „To, co zostało zrodzone, rodzina; (...) kolejni członkowie danego rodu (...) lub narodu (...) lub całej społeczności żyjącej w tym samym czasie, Mat. 24:34; Marka 13:30; Łuk. 1:48; 21:32; Filip. 2:15, a zwłaszcza Żydów, którzy żyli w jednym okresie” (W. E. Vine, Expository Dictionary of New Testament Words). „To, co zostało zrodzone, ludzie z tego samego rodu, rodzina; (...) cała społeczność żyjąca w tym samym czasie: Mt. xxiv. 34; Mk. xiii. 30; Łk. i. 48 (...) szczeg[ólnie] w odniesieniu do Żydów z jednego okresu” (J. H. Thayer, Greek-English Lexicon of the New Testament).

10. (a) Jaką jednakową definicję podają dwa autorytety, powołując się na Ewangelię według Mateusza 24:34? (b) Jak pewien słownik teologiczny oraz niektóre przekłady Biblii potwierdzają tę definicję?

¹⁰ Tak więc zarówno Vine, jak i Thayer podają, że sformułowanie „to pokolenie” (he geneá haúte) oznacza „całą społeczność żyjącą w tym samym czasie”, i powołują się na Ewangelię według Mateusza 24:34. Potwierdza to również Theological Dictionary of the New Testament (Słownik teologiczny Nowego Testamentu, 1964): „Jezus używa słowa ‚pokolenie’ w konkretnym celu: kieruje uwagę na cały lud, będąc świadomy jego solidarności w grzechu”. Kiedy Jezus przebywał na ziemi, naród żydowski wyraźnie odznaczał się „solidarnością w grzechu” i to samo można powiedzieć o dzisiejszym systemie światowym.c

11. (a) Kto powinien być dla nas największym autorytetem, jeśli chcemy ustalić zastosowanie wyrażenia he geneá haúte? (b) W jaki sposób ów autorytet posługiwał się tym określeniem?

¹¹ Oczywiście chrześcijanie zgłębiający owo zagadnienie biorą pod uwagę głównie to, w jakim znaczeniu greckim wyrażeniem he geneá haúte, czyli „to pokolenie”, posłużyli się natchnieni pisarze Ewangelii, przytaczając słowa Jezusa. Jezus konsekwentnie używał go w sensie negatywnym. Na przykład nazwał żydowskich przywódców religijnych „wężami, pomiotem żmijowym” i dodał, iż „to pokolenie” czeka sąd Gehenny (Mateusza 23:33, 36). Ale czy ów wyrok ograniczał się tylko do obłudnych przywódców duchowych? Bynajmniej. Uczniowie Jezusa kilkakrotnie słyszeli, jak niezmiennie stosował sformułowanie „to pokolenie” w daleko szerszym znaczeniu. W jakim?

„To niegodziwe pokolenie”

12. Jak w obecności uczniów Jezus utożsamił „tłumy” z „tym pokoleniem”?

¹² Podczas energicznej działalności w Galilei, krótko po święcie Paschy w 31 roku n.e., Jezus w obecności uczniów rzekł do „tłumów”: „Do kogo mam przyrównać to pokolenie? Podobne jest do małych dzieci, które siedzą na rynkach i wołają do swoich towarzyszy zabaw, mówiąc: ‚Graliśmy wam na flecie, ale nie tańczyliście; zawodziliśmy, ale nie uderzaliście się ze smutku’. Tak też przyszedł Jan [Chrzciciel], nie jadł ani nie pił, a jednak mówią: ‚On ma demona’; przyszedł Syn człowieczy [Jezus], jadł i pił, a mimo to mówią: ‚Oto człowiek żarłoczny i oddający się piciu wina, przyjaciel poborców podatkowych i grzeszników’”. Dla tych „tłumów” pozbawionych zasad moralnych wcale nie były to miłe słowa (Mateusza 11:7, 16-19).

13. Kogo w obecności uczniów Jezus zdemaskował i potępił jako „niegodziwe pokolenie”?

¹³ Kiedy nieco później w tym samym 31 roku Jezus wyruszył ze swymi uczniami w drugą podróż ewangelizacyjną po Galilei, „niektórzy uczeni w piśmie i faryzeusze” domagali się od niego jakiegoś znaku. Jezus oświadczył zarówno im, jak i zgromadzonym tłumom: „Pokolenie niegodziwe i cudzołożne stale szuka znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany oprócz znaku Jonasza proroka. Bo tak jak Jonasz był w brzuchu ogromnej ryby trzy dni i trzy noce, tak Syn człowieczy będzie w sercu ziemi trzy dni i trzy noce. (...) Tak właśnie będzie też z tym niegodziwym pokoleniem” (Mateusza 12:38-46). Oczywiście sformułowanie „to niegodziwe pokolenie” odnosiło się do „tłumów” i ich przywódców religijnych — do ludzi, którzy nigdy nie pojęli, że ów znak wypełnił się z chwilą śmierci i zmartwychwstania Jezusa.d

14. Jakie słowa potępiające faryzeuszy i saduceuszy usłyszeli uczniowie z ust Jezusa?

¹⁴ Kiedy po obchodach Paschy w roku 32 n.e. Jezus przybył ze swymi uczniami w okolice Magadanu w Galilei, faryzeusze i saduceusze znów domagali się znaku. Jezus jeszcze raz im powiedział: „Pokolenie niegodziwe i cudzołożne wciąż domaga się znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany oprócz znaku Jonasza” (Mateusza 16:1-4). Ci religijni hipokryci rzeczywiście najbardziej zasługiwali na potępienie, przewodzili bowiem niewiernym „tłumom”, które Jezus zganił i nazwał „tym niegodziwym pokoleniem”.

15. Co się wydarzyło podczas spotkania Jezusa i jego uczniów z ‛tym pokoleniem’ tuż przed przemienieniem i zaraz po nim?

¹⁵ Pod koniec służby w Galilei Jezus przywołał zgromadzony tłum oraz swych uczniów, po czym rzekł: „Kto by się zawstydził mnie i moich słów przed tym cudzołożnym i grzesznym pokoleniem, tego Syn człowieczy też się zawstydzi” (Marka 8:34, 38). Najwyraźniej więc „tym cudzołożnym i grzesznym pokoleniem” nazwał nie okazujący skruchy ogół ówczesnych Żydów. Kiedy kilka dni później, po przemienieniu, Jezus i jego uczniowie „przyszli do tłumu”, pewien człowiek prosił o uzdrowienie syna. Jezus rzekł wtedy: „O wiarołomne i przewrotne pokolenie, jak długo mam z wami pozostawać? Jak długo mam was znosić?” (Mateusza 17:14-17; Łukasza 9:37-41).

16. (a) Jak w Judei Jezus ponownie potępił „tłumy”? (b) Jak „to pokolenie” dopuściło się najbardziej niegodziwego przestępstwa?

¹⁶ Prawdopodobnie w Judei po Święcie Namiotów w 32 roku, gdy wokół Jezusa „gromadziły się tłumy”, znów je potępił, mówiąc: „Pokolenie to jest pokoleniem niegodziwym; szuka znaku. Ale żaden znak nie będzie mu dany oprócz znaku Jonasza” (Łukasza 11:29). Kiedy zaś przywódcy religijni przyprowadzili Jezusa na sąd, Piłat zaproponował, że go uwolni. W sprawozdaniu czytamy: „Naczelni kapłani i starsi przekonali tłumy, by prosiły o Barabasza, a domagały się zgładzenia Jezusa. (...) Piłat powiedział do nich: ‚Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego zwą Chrystusem?’ Wszyscy powiedzieli: ‚Niech zawiśnie na palu!’ On rzekł: ‚Ale co złego uczynił?’ Tym bardziej jednak wołali: ‚Niech zawiśnie na palu!’” Owo „niegodziwe pokolenie” domagało się krwi Jezusa! (Mateusza 27:20-25).

17. Jak w dniu Pięćdziesiątnicy niektórzy spośród „tego przewrotnego pokolenia” zareagowali na słowa Piotra?

¹⁷ W ten sposób „wiarołomne i przewrotne pokolenie” podjudzane przez swych przywódców religijnych odegrało główną rolę w wydaniu na śmierć Pana Jezusa Chrystusa. Pięćdziesiąt dni później, podczas święta Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., jego uczniowie otrzymali ducha świętego i zaczęli mówić różnymi językami. Słysząc to, „zeszło się owo mnóstwo”, do którego apostoł Piotr zwrócił się słowami: „Mężowie judejscy i wszyscy mieszkańcy Jeruzalem”, po czym oświadczył: „Tego męża [Jezusa] (...) przytwierdziliście do pala i zgładziliście ręką czynicieli bezprawia”. Jak zareagowali niektórzy słuchacze? „Poczuli się ugodzeni w serce”. Toteż Piotr wezwał ich do okazania skruchy. „Dawał dokładne świadectwo i wciąż ich usilnie zachęcał, mówiąc: ‚Dajcie się wybawić spośród tego spaczonego pokolenia’”. W rezultacie około trzech tysięcy ludzi „ochrzczono [gdyż] (...) ochoczo przyjęli jego słowo” (Dzieje 2:6, 14, 23, 37, 40, 41).

Rozpoznanie „tego pokolenia”

18. Wobec kogo Jezus konsekwentnie używał określenia „to pokolenie”?

¹⁸ Czym wobec tego jest „pokolenie”, o którym Jezus tak często wspominał w obecności swych uczniów? Jak rozumieli jego słowa: „To pokolenie na pewno nie przeminie, dopóki się to wszystko nie stanie”? Jezus z pewnością nie odstępował od konsekwentnego używania określenia „to pokolenie” w stosunku do rzesz współczesnych mu ludzi oraz ich „ślepych przewodników”, tworzących razem naród żydowski (Mateusza 15:14). „To pokolenie” doznało wszystkich udręk zapowiedzianych przez Jezusa, a potem przeminęło w bezprecedensowym „wielkim ucisku”, jaki spadł na Jeruzalem (Mateusza 24:21, 34).

19. Kiedy i w jaki sposób przeminęły „niebo i ziemia” żydowskiego systemu rzeczy?

¹⁹ W I wieku Jehowa osądzał naród izraelski. Osoby, które okazały skruchę i uwierzyły w miłosierne postanowienia Jehowy związane z Chrystusem, ocalały z tamtego „wielkiego ucisku”. Wszystko, co zapowiedział Jezus, dokładnie się spełniło, po czym „niebo i ziemia” żydowskiego systemu rzeczy, czyli cały naród — wraz z przywódcami religijnymi oraz niegodziwym społeczeństwem — przeminęły. Jehowa wykonał na nich swój wyrok! (Mateusza 24:35; porównaj 2 Piotra 3:7).

20. Na jakie wezwanie muszą niezwłocznie zareagować wszyscy chrześcijanie?

²⁰ Żydzi, którzy zważali na prorocze słowa Jezusa, uświadamiali sobie, że ich zbawienie nie zależy od tego, czy uda im się ustalić długość trwania jakiegoś „pokolenia” albo wyznaczonych „czasów lub pór”, lecz od gorliwego czynienia woli Bożej oraz trzymania się z dala od ówczesnego złego pokolenia. Chociaż końcowe słowa proroctwa Jezusa mają się spełnić na większą skalę w naszych czasach, to również w I wieku chrześcijanie pochodzenia żydowskiego musieli być posłuszni wezwaniu: „Czuwajcie więc, cały czas błagając, żebyście zdołali ujść tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem człowieczym” (Łukasza 21:32-36; Dzieje 1:6-8).

21. Jakiego nagłego rozwoju wydarzeń możemy oczekiwać w niedalekiej przyszłości?

²¹ Obecnie „bliski jest wielki dzień Pana [Jehowy, NW] (...) i bardzo szybko nadchodzi” (Sofoniasza 1:14-18; Izajasza 13:9, 13). Nieoczekiwanie, w ‛dniu i godzinie’, które wyznaczył sam Jehowa, Jego zapalczywy gniew spadnie na czynniki religijne, polityczne i handlowe tego świata oraz na przewrotnych ludzi, należących do współczesnego „pokolenia niegodziwego i cudzołożnego” (Mateusza 12:39; 24:36; Objawienie 7:1-3, 9, 14). Co powinieneś robić, by przeżyć „wielki ucisk”? Odpowiedź na to pytanie zawiera następny artykuł, który ukazuje też wspaniałą nadzieję na przyszłość.

[Przypisy]

Jak byś odpowiedział?

◻ Czego możemy się nauczyć ze spełnienia proroctwa z Księgi Daniela 9:24-27?

◻ Jak współczesne leksykony definiują użyte w Biblii wyrażenie „to pokolenie”?

◻ W jakim znaczeniu Jezus konsekwentnie używał słowa „pokolenie”?

◻ Jak w I wieku spełniły się słowa z Ewangelii według Mateusza 24:34, 35?

[Ilustracja na stronie 12]

Jezus przyrównał „to pokolenie” do niesfornych dzieci

[Ilustracja na stronie 15]

Tylko Jehowa z góry znał godzinę wykonania wyroku na niegodziwym systemie żydowskim