„Mądrość Boża w świętej tajemnicy”

 1, 2. Jaka „święta tajemnica” powinna nas interesować i dlaczego?

TAJEMNICE! Często tak intrygują, fascynują i zadziwiają, że ludzie nie potrafią ich zatrzymać dla siebie. Ale w Biblii powiedziano: „Chwałą Boga jest tajenie sprawy” (Przysłów 25:2). Jehowa, jako Stwórca i Najwyższy Władca, rzeczywiście ma prawo nie wyjawiać czegoś człowiekowi, dopóki nie nadejdzie odpowiednia pora.

² Istnieje jednak fascynująca, intrygująca tajemnica, którą Jehowa odsłonił w swym Słowie. Nazwano ją ‛świętą tajemnicą Jego woli’ (Efezjan 1:9). Poznanie jej nie służy zwykłemu zaspokojeniu ciekawości. Może zapewnić wybawienie i daje pewien wgląd w niezgłębioną mądrość Jehowy.

 3, 4. Dlaczego proroctwo z Księgi Rodzaju 3:15 budziło nadzieję i jaka w nim tkwiła „święta tajemnica”?

³ Kiedy Adam i Ewa zgrzeszyli, mogło się wydawać, że Jehowa nie zdoła urzeczywistnić swego zamierzenia, według którego ziemia miała być rajem zamieszkanym przez doskonałych ludzi. Bóg jednak natychmiast zareagował. Oświadczył: „Wprowadzę nieprzyjaźń między ciebie [wężu] a niewiastę i między twoje potomstwo a jej potomstwo. On rozgniecie ci głowę, a ty rozgnieciesz mu piętę” (Rodzaju 3:15).

⁴ To naprawdę zagadkowe słowa. Kim jest niewiasta? Kim wąż? Co to za potomstwo, które rozgniecie mu głowę? Adam i Ewa mogli tylko snuć domysły. Jednakże wypowiedź ta zawierała nadzieję dla przyszłych wiernych dzieci tej niewiernej pary. Prawość zatryumfuje. Jehowa doprowadzi swe zamierzenie do skutku. Ale jak? Oto tajemnica! W Biblii przedstawiono ją jako „mądrość Bożą w świętej tajemnicy, mądrość ukrytą” (1 Koryntian 2:7).

 5. Objaśnij na przykładzie, dlaczego Jehowa wyjawiał swą tajemnicę stopniowo.

⁵ Jehowa — „Ten, który wyjawia tajemnice” — miał w końcu odsłonić szczegóły urzeczywistnienia swych zamysłów objętych ową tajemnicą (Daniela 2:28). Postanowił jednak czynić to stopniowo, krok po kroku. Pomyślmy na przykład, jak kochający ojciec odpowiada synkowi na pytanie: „Tatusiu, skąd ja się wziąłem?” Mądry ojciec mówi tyle, ile dziecko potrafi zrozumieć. Z czasem powie mu więcej. Podobnie Jehowa wie, kiedy Jego słudzy są w stanie przyjąć kolejne informacje o Jego woli i zamierzeniu (Przysłów 4:18; Daniela 12:4).

 6. (a) Jakiemu celowi służy umowa? (b) Co niezwykłego jest w tym, że Jehowa zawierał z ludźmi przymierza?

⁶ Jak Jehowa ujawniał szczegóły swej tajemnicy? W dużym stopniu za pomocą szeregu umów zwanych przymierzami. Zapewne sporządzałeś już kiedyś umowę — na przykład kupując czy sprzedając samochód albo pożyczając pieniądze. Dokument taki ma gwarantować spełnienie przyjętych warunków. Ale dlaczego Jehowa zawierał z ludźmi formalne umowy? Jego słowo niewątpliwie jest wystarczającą rękojmią złożonych przyrzeczeń. Mimo to Jehowa w swej życzliwości często potwierdzał je wiążącymi umowami. Dzięki nim niedoskonali ludzie mogą żywić jeszcze większe zaufanie do Jego obietnic (Hebrajczyków 6:16-18).

 7, 8. (a) Jakie przymierze Jehowa zawarł z Abrahamem i jakie światło rzuciło ono na „świętą tajemnicę”? (b) Jak Jehowa stopniowo zawężał linię rodową obiecanego Potomka?

⁷ Przeszło dwa tysiące lat po wypędzeniu człowieka z raju Jehowa oznajmił swemu wiernemu słudze Abrahamowi: „Na pewno rozmnożę twoje potomstwo jak gwiazdy niebios (...). I poprzez twoje potomstwo na pewno będą sobie błogosławić wszystkie narody ziemi — dlatego że posłuchałeś mego głosu” (Rodzaju 22:17, 18). Nie była to zwykła obietnica. Jehowa nadał jej formę przymierza i potwierdził ją nienaruszalną przysięgą (Rodzaju 17:1, 2; Hebrajczyków 6:13-15). To naprawdę zdumiewające: Pan Wszechwładny zobowiązał się umową, że zapewni ludzkości błogosławieństwa!

⁸ Przymierze to wskazywało, iż zapowiedzianym w Edenie „potomstwem” będzie człowiek — ktoś z rodu Abrahama. Ale kto? Po jakimś czasie Jehowa wyjawił, że linia rodowa tego Potomka ma od Abrahama wieść przez jednego z jego synów — przez Izaaka, a spośród dwóch synów Izaaka — przez Jakuba (Rodzaju 21:12; 28:13, 14). Z kolei ten ostatni wypowiedział później następujące prorocze słowa o jednym ze swoich 12 synów: „Nie oddali się berło od Judy ani laska rozkazodawcy spomiędzy jego stóp, aż przyjdzie Szilo [„ten, do którego to należy”]; i jemu będzie się należeć posłuszeństwo ludów” (Rodzaju 49:10). Stało się więc jasne, iż oczekiwany Potomek ma być królem pochodzącym od Judy!

 9, 10. (a) Jakie przymierze Jehowa zawarł z Izraelem i pod jakim względem było ono ochroną? (b) Jak Prawo uświadamiało ludziom potrzebę odkupienia?

⁹ W roku 1513 p.n.e. Jehowa uczynił coś, co pozwoliło poznać dalsze szczegóły „świętej tajemnicy”. Z ludem wywodzącym się od Abrahama, z narodem izraelskim, zawarł przymierze Prawa Mojżeszowego. Chociaż już ono nie obowiązuje, odegrało ważną rolę w spełnieniu obietnic Jehowy dotyczących przyszłego Potomka. W jakim sensie? Rozważmy trzy dziedziny. Po pierwsze, Prawo stanowiło swoisty mur ochronny (Efezjan 2:14). Zawierało sprawiedliwe przepisy, które odgradzały Żydów od pogan. W ten sposób przyczyniło się do zachowania linii rodowej obiecanego Potomka. W dużej mierze właśnie dzięki tej ochronie naród izraelski nadal istniał, gdy w czasie ustalonym przez Boga w plemieniu Judy narodził się Mesjasz.

¹⁰ Po drugie, doskonałe Prawo dobitnie uświadamiało ludziom potrzebę odkupienia. Pokazywało im, że są grzeszni, nie potrafili bowiem w pełni go przestrzegać. A zatem ‛ujawniało występki, aż przyszło potomstwo, któremu dano obietnicę’ (Galatów 3:19). Przewidziane w Prawie ofiary ze zwierząt zapewniały tymczasowe przebłaganie za grzechy. Jak jednak napisał Paweł, „nie jest możliwe, żeby krew byków i kozłów usuwała grzechy”. Dlatego ofiary te tylko wyobrażały Chrystusową ofiarę okupu (Hebrajczyków 10:1-4). Dla wiernych Żydów przymierze stało się więc „wychowawcą prowadzącym do Chrystusa” (Galatów 3:24).

11. Jakie wspaniałe możliwości otwierało przed Izraelitami przymierze Prawa i dlaczego jako naród je zmarnowali?

¹¹ Po trzecie, przymierze otwierało przed Izraelitami wspaniałe horyzonty. Gdyby wiernie się go trzymali, to zgodnie z zapowiedzią Jehowy staliby się „królestwem kapłanów i narodem świętym” (Wyjścia 19:5, 6). Z tego ludu rzeczywiście pochodzili pierwsi członkowie niebiańskiego „królestwa kapłanów”. Niestety, Izrael jako całość sprzeniewierzył się przymierzu Prawa, odrzucił mesjańskiego Potomka i zaprzepaścił owe możliwości. Kto w takim razie miał tworzyć pozostałą część „królestwa kapłanów”? I co miało łączyć ten szczęśliwy naród z obiecanym Potomkiem? Również te aspekty „świętej tajemnicy” Bóg zamierzał ujawnić dopiero w wyznaczonym czasie.

12. Jakie przymierze Jehowa zawarł z Dawidem i co nowego wyjawiło ono o „świętej tajemnicy”?

¹² W XI stuleciu p.n.e. Jehowa rzucił więcej światła na „świętą tajemnicę”, gdy zawarł kolejne przymierze. Wiernemu królowi Dawidowi przyrzekł: „Wzbudzę po tobie twojego potomka (...) i utwierdzę jego królestwo (...) utwierdzę tron jego królestwa po czas niezmierzony” (2 Samuela 7:12, 13; Psalm 89:3). Tak więc linia rodowa obiecanego Potomka została zawężona do domu Dawida. Ale czy zwykły człowiek może panować „po czas niezmierzony”? (Psalm 89:20, 29, 34-36). I czy taki król zdoła wybawić ludzkość od grzechu i śmierci?

13, 14. (a) Co według Psalmu 110 Jehowa obiecuje ustanowionemu przez siebie Królowi? (b) Jakie dodatkowe informacje o przyszłym Potomku Jehowa podał przez proroków?

¹³ Dawid napisał w natchnieniu: „Wypowiedź Jehowy do mego Pana: ‚Siądź po mojej prawicy, aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek dla twoich stóp’. Jehowa przysiągł (i nie będzie żałował): ‚Tyś kapłanem po czas niezmierzony na sposób Melchizedeka!’” (Psalm 110:1, 4). Słowa Dawida odnosiły się bezpośrednio do obiecanego Potomka, czyli Mesjasza (Dzieje 2:35, 36). Król ten będzie panował nie w Jerozolimie, lecz ‛po prawicy Jehowy’ w niebie. Swą władzę rozciągnie więc nie nad samą ziemią izraelską, ale nad całym naszym globem (Psalm 2:6-8). Wyjawiono tu jeszcze jeden szczegół. Zwróćmy uwagę, że Jehowa uroczyście przysiągł, iż Mesjasz zostanie „kapłanem (...) na sposób Melchizedeka”. Podobnie jak Melchizedek — król i kapłan z czasów Abrahama — również oczekiwany Potomek miał z polecenia Bożego usługiwać w roli Króla oraz Kapłana! (Rodzaju 14:17-20).

¹⁴ Kolejne aspekty „świętej tajemnicy” Jehowa odsłaniał w ciągu dziejów za pośrednictwem proroków. Na przykład Izajasz zapowiedział, że mesjański Potomek umrze śmiercią ofiarną (Izajasza 53:3-12). Micheasz podał miejsce jego urodzenia (Micheasza 5:2). A Daniel wskazał dokładny czas jego przyjścia oraz śmierci (Daniela 9:24-27).

15, 16. (a) Jak doszło do tego, że Syn Jehowy ‛urodził się z niewiasty’? (b) Co przekazali Jezusowi ziemscy rodzice i kiedy zaczął on występować w roli obiecanego Potomka?

¹⁵ Spełnienie się wspomnianych proroctw stanowiło tajemnicę aż do chwili pojawienia się Potomka. W Liście do Galatów 4:4 czytamy: „Gdy się dopełnił czas, Bóg posłał swego Syna, który się urodził z niewiasty”. W 2 roku p.n.e. anioł powiedział żydowskiej dziewicy Marii: „Oto poczniesz w swym łonie i urodzisz syna, i masz mu nadać imię Jezus. Ten będzie wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Jehowa Bóg da mu tron Dawida, jego ojca (...). Duch święty przyjdzie na ciebie i moc Najwyższego cię ocieni. Dlatego też to, co się narodzi, będzie nazwane świętym, Synem Bożym” (Łukasza 1:31, 32, 35).

¹⁶ Następnie Jehowa przeniósł życie swego niebiańskiego Syna do łona Marii, dzięki czemu ‛urodził się on z niewiasty’. Nie odziedziczył po niej niedoskonałości, gdyż był „Synem Bożym”. Jego ziemscy rodzice, pochodzący od Dawida, przekazali mu w sposób naturalny i zgodny z prawem przywileje należne dziedzicowi Dawida (Dzieje 13:22, 23). Kiedy w roku 29 n.e. Jezus został ochrzczony, Jehowa namaścił go duchem świętym i oświadczył: „To jest mój Syn, umiłowany” (Mateusza 3:16, 17). Nareszcie pojawił się Potomek! (Galatów 3:16). Nastała pora na ujawnienie dalszych szczegółów „świętej tajemnicy” (2 Tymoteusza 1:10).

17. Jak wyjaśniono sens zapowiedzi z Księgi Rodzaju 3:15?

¹⁷ W czasie swej służby Jezus wykazał, że wąż wspomniany w Księdze Rodzaju 3:15 to Szatan, a potomstwo węża to poplecznicy Szatana (Mateusza 23:33; Jana 8:44). Później wyjaśniono, w jaki sposób wszyscy oni zostaną na zawsze zgładzeni (Objawienie 20:1-3, 10, 15). Niewiastę zaś utożsamiono z „Jerozolimą górną”, niebiańską organizacją Jehowy, przyrównaną do Jego małżonki i złożoną ze stworzeń duchowych (Galatów 4:26; Objawienie 12:1-6).a

18. Jaki jest cel „nowego przymierza”?

¹⁸ Chyba najbardziej przełomowa chwila w ujawnianiu „świętej tajemnicy” nastąpiła wtedy, gdy Jezus w wieczór przed swą śmiercią powiedział wiernym uczniom o „nowym przymierzu” (Łukasza 22:20). Miało ono — podobnie jak wcześniejsze przymierze Prawa Mojżeszowego — wyłonić „królestwo kapłanów” (Wyjścia 19:6; 1 Piotra 2:9). Tym razem chodziło jednak o naród duchowy, a nie cielesny, o „Izrael Boży”, utworzony wyłącznie z wiernych naśladowców Chrystusa namaszczonych duchem (Galatów 6:16). Uczestnicy tego „nowego przymierza” będą wspólnie z Jezusem zlewać błogosławieństwa na całą ludzkość.

19. (a) Dlaczego dzięki „nowemu przymierzu” udaje się utworzyć „królestwo kapłanów”? (b) Dlaczego chrześcijańskich pomazańców nazwano „nowym stworzeniem” i ile takich osób będzie służyć w niebie z Chrystusem?

¹⁹ Ale dlaczego dzięki „nowemu przymierzu” udaje się utworzyć „królestwo kapłanów”, które zapewni ludziom błogosławieństwa? Dlatego, że przymierze to nie potępia uczniów Chrystusa jako grzeszników, lecz na podstawie jego ofiary umożliwia im uzyskanie przebaczenia grzechów (Jeremiasza 31:31-34). Kiedy stają się czyści w oczach Jehowy, On uznaje ich za członków swej niebiańskiej rodziny i namaszcza duchem świętym (Rzymian 8:15-17; 2 Koryntian 1:21). W ten sposób dostępują ‛nowego zrodzenia do żywej nadziei, do dziedzictwa zachowanego w niebiosach’ (1 Piotra 1:3, 4). Ponieważ ten zaszczytny stan jest dla człowieka czymś zupełnie nowym, ci zrodzeni z ducha pomazańcy zostali nazwani „nowym stworzeniem” (2 Koryntian 5:17). Biblia wyjawia, że w sprawowaniu z nieba rządów nad ludzkością będzie w końcu uczestniczyć 144 tysiące takich osób (Objawienie 5:9, 10; 14:1-4).

20. (a) Jaki aspekt „świętej tajemnicy” wyjawiono w roku 36 n.e.? (b) Kto skorzysta z błogosławieństw przyrzeczonych Abrahamowi?

²⁰ Razem z Jezusem pomazańcy ci stanowią „potomstwo Abrahama” (Galatów 3:29).b Pierwsi z nich byli rodowitymi Żydami. Ale w roku 36 n.e. wyjawiono kolejny aspekt „świętej tajemnicy”: nadzieja na życie w niebie przypadnie w udziale również poganom, czyli nie-Żydom (Rzymian 9:6-8; 11:25, 26; Efezjan 3:5, 6). Czy jednak błogosławieństwa obiecane Abrahamowi obejmą tylko chrześcijan namaszczonych duchem? Wcale nie. Z ofiary Jezusa ma odnieść pożytek cały świat (1 Jana 2:2). Później Jehowa wyjaśnił, że z zagłady szatańskiego systemu rzeczy ocaleje niezliczona „wielka rzesza” (Objawienie 7:9, 14). Poza tym widoki na życie wieczne w raju otworzą się przed ogromną liczbą zmartwychwstałych! (Łukasza 23:43; Jana 5:28, 29; Objawienie 20:11-15; 21:3, 4).

21, 22. Jak „święta tajemnica” Jehowy dowodzi Jego mądrości?

²¹ „Święta tajemnica” jest zdumiewającym przejawem „wielce różnorodnej mądrości Boga” (Efezjan 3:8-10). Obmyślenie i stopniowe odsłanianie tej tajemnicy rzeczywiście wymagało niezwykłej mądrości! Kierując się nią, Jehowa wziął pod uwagę ograniczenia ludzi i pozwolił im wykazać, jakie naprawdę mają serca (Psalm 103:14).

²² Jehowa dowiódł też niezrównanej mądrości, wybierając na Króla swego Syna, Jezusa. Zasługuje on na zaufanie bardziej niż którekolwiek inne stworzenie we wszechświecie. Kiedy jako człowiek żył na ziemi, borykał się z różnorodnymi przeciwnościami. Dobrze rozumie ludzkie problemy (Hebrajczyków 5:7-9). A co powiedzieć o jego współwładcach? W ciągu stuleci Bóg wybrał i namaścił swym duchem zarówno mężczyzn, jak i kobiety ze wszystkich ras, narodowości i grup społecznych. Praktycznie nie ma więc trudności, której ktoś z nich by nie napotkał i nie pokonał (Efezjan 4:22-24). Ileż szczęścia przysporzy ludziom panowanie takich miłosiernych królów i kapłanów!

23. Z jakiego przywileju związanego ze „świętą tajemnicą” Jehowy korzystają chrześcijanie?

²³ Na temat „świętej tajemnicy ukrytej od minionych systemów rzeczy i od minionych pokoleń” apostoł Paweł napisał: „Została ona ujawniona jego świętym” (Kolosan 1:26). Istotnie, święci pomazańcy Jehowy posiedli o niej znaczną wiedzę i przekazali ją już milionom ludzi. Wszyscy więc dostąpiliśmy niezwykłego zaszczytu! Jehowa „dał nam poznać świętą tajemnicę swej woli” (Efezjan 1:9). Dzielmy się tą cudowną tajemnicą z innymi i pomagajmy im zgłębiać niezmierzoną mądrość Jehowy Boga!