„Zaradź memu niedowiarstwu!”

„Ojciec chłopca zawołał: ‚Wierzę, zaradź memu niedowiarstwu!’” (MARKA 9:24, BT).

 1. Dlaczego pewien ojciec zawołał: „Zaradź memu niedowiarstwu”?

PRZED Jezusem Chrystusem stał ojciec chłopca opętanego przez demona. Jakże pragnął, by syn wyzdrowiał! Uczniom Jezusa zabrakło wiary i dlatego nie potrafili wypędzić złego ducha, ale ów mężczyzna zawołał: „Wierzę, zaradź memu niedowiarstwu!” Jezus posłużył się więc mocą otrzymaną od Boga i wypędził demona, czym niewątpliwie wzmocnił wiarę wspomnianego człowieka (Marka 9:14-29, BT).

 2. Pod jakimi dwoma względami związanymi z wiarą chrześcijanie nie odczuwają zawstydzenia?

² Żaden lojalny sługa Boży nie wstydzi się powiedzieć jak tamten ufny ojciec: Wierzę! Niech sobie szydercy kwestionują moc Jehowy, wiarogodność Jego Słowa, a nawet istnienie Boga. Prawdziwi chrześcijanie i tak skwapliwie przyznają, iż wierzą w Jehowę. Ale gdy każdy z nich z osobna zwraca się w modlitwie do niebiańskiego Ojca, może Go błagać: „Zaradź memu niedowiarstwu!” To także czynią bez zażenowania, pamiętając, że nawet apostołowie Jezusa Chrystusa gorąco prosili: „Przymnóż nam wiary” (Łukasza 17:5, BT).

 3. Czym ewangelista Jan wyróżnia się pod względem używania odpowiednika słowa „wierzyć” i dlaczego jest to słuszne?

³ Szczególnie dużo wzmianek na temat wiary zawierają Chrześcijańskie Pisma Greckie, a zwłaszcza Ewangelia według Jana. W księdze tej różne formy greckiego słowa „wierzyć” występują prawie o połowę częściej niż w pozostałych trzech ewangeliach razem wziętych. Jan podkreślił pewną prawdę: nie wystarczy mieć wiarę, trzeba ją okazywać. Pisząc około 98 roku n.e., dostrzegał już, jak odstępstwo swymi śmiercionośnymi mackami oplata chrześcijan słabej wiary (Dzieje 20:28-30; 2 Piotra 2:1-3; 1 Jana 2:18, 19). Konieczne więc było przejawianie wiary i potwierdzanie jej uczynkami podyktowanymi pobożnością. Zbliżały się trudne czasy.

 4. Dlaczego nie ma rzeczy niemożliwych dla osób, które wierzą?

⁴ Wiara pomaga chrześcijanom uporać się z wszelkimi problemami. Jezus oświadczył uczniom, że gdyby mieli „wiarę wielkości ziarnka gorczycy”, nie byłoby dla nich nic niemożliwego (Mateusza 17:20). Uwypuklił w ten sposób potęgę wiary będącej owocem ducha świętego. Podkreślił więc nie to, co potrafią zrobić ludzie, lecz to, czego może dokonać duch Jehowy, Jego czynna moc. Osoby znajdujące się pod kierownictwem tego ducha nie wyolbrzymiają błahych przeszkód lub problemów, gdyż dzięki mądrości udzielanej za jego pośrednictwem patrzą na sprawy z właściwej perspektywy. A w obliczu dodającej sił potęgi wiary maleją nawet duże problemy (Mateusza 21:21, 22; Marka 11:22-24; Łukasza 17:5, 6).

Modlitwa o to, by nie zabrakło wiary

 5-7. (a) Jakie ostrzegawcze słowa dotyczące wiary wypowiedział Jezus, gdy ustanawiał uroczystość Pamiątki? (b) Jak Piotr mógł dzięki wierze umacniać braci?

⁵ W 33 roku n.e. Jezus po raz ostatni obchodził ze swymi uczniami święto Paschy. Następnie odprawił Judasza Iskariota i ustanowił uroczystość Pamiątki. Oświadczył przy tym: „Zawieram z wami przymierze — tak jak mój Ojciec zawarł przymierze ze mną — co do Królestwa (...). Szymonie, Szymonie, oto Szatan domagał się, aby mógł was przesiać jak pszenicę. Ale błagałem za tobą, aby wiara twa nie ustała; a ty zawróciwszy, wzmacniaj swych braci” (Łukasza 22:28-32).

⁶ Jezus modlił się, by wiara Szymona Piotra nie ustała. Chociaż apostoł ten ze zbytnią pewnością siebie twierdził, że nigdy się nie zaprze Mistrza, wkrótce uczynił to trzykrotnie (Łukasza 22:33, 34, 54-62). A gdy zgodnie z zapowiedzią pasterz został „uderzony”, ponosząc śmierć, owce się rozproszyły (Zachariasza 13:7; Marka 14:27). Jednakże Piotr, odzyskawszy siły po wpadnięciu w sidła strachu, zaczął pokrzepiać swych duchowych braci. Poruszył sprawę zastąpienia niewiernego Judasza Iskariota. W dniu Pięćdziesiątnicy roku 33 wystąpił jako rzecznik apostołów i użył pierwszego z „kluczy” otrzymanych od Jezusa, by umożliwić Żydom wejście w skład rządu Królestwa (Mateusza 16:19; Dzieje 1:15 do 2:41). Szatan domagał się, żeby mu pozwolono przesiać apostołów niczym pszenicę, ale Bóg zadbał o to, by nie zabrakło im wiary.

⁷ Wyobraź sobie, jak się poczuł Piotr, gdy Jezus rzekł: „Błagałem za tobą, aby wiara twa nie ustała”. Pomyśl tylko! Pan i Mistrz modlił się o to, by jemu nie zabrakło wiary. I rzeczywiście wiara tego apostoła nie zachwiała się ani nie ustała. W dniu Pięćdziesiątnicy Piotr i inni uczniowie Jezusa stali się pierwszymi ludźmi namaszczonymi czynną mocą Jehowy na Jego duchowe dzieci oraz przyszłych współdziedziców Chrystusa w chwale niebiańskiej. Dzięki duchowi świętemu, który oddziaływał na nich w nie spotykanej wcześniej mierze, mogli jak jeszcze nigdy wydawać jego owoce, między innymi wiarę. Cóż za cudowna odpowiedź na prośbę: „Przymnóż nam wiary”! (Łukasza 17:5, BT; Galatów 3:2, 22-26; 5:22, 23).

Okażmy wiarę podczas czekających nas prób

 8. Jakiej aktualnej przestrogi udziela organizacja Boża w związku ze spełnieniem się proroctwa z 1 Tesaloniczan 5:3?

⁸ Zgodnie z proroctwem biblijnym już wkrótce usłyszymy okrzyk: „Pokój i bezpieczeństwo!” (1 Tesaloniczan 5:3). Czy może to wystawić naszą wiarę na próbę? Owszem, zachodzi bowiem obawa, że nie będziemy wystarczająco czujni, gdy narody odniosą jakiś pozorny sukces w swych dążeniach do zaprowadzenia pokoju. Ale ich nastawienie nie udzieli się nam, jeśli będziemy pamiętać, że Jehowa Bóg nie zamierza się posłużyć żadną instytucją dzisiejszego świata. Ustanowi prawdziwy pokój na swój sposób, a dokona tego wyłącznie przez swe Królestwo pod władzą Jezusa Chrystusa. Toteż niezależnie od tego, jak się powiedzie narodom w dążeniu do zapewnienia pokoju, osiągną wyłącznie coś pozornego i krótkotrwałego. Chcąc nam pomóc w zachowaniu trzeźwości umysłu, „niewolnik wierny i rozumny” nadal będzie publikował aktualne przestrogi, aby nikt ze sług Jehowy nie dał uśpić swej czujności, gdy narody obecnego starego systemu rzeczy zarozumiale ogłoszą „pokój i bezpieczeństwo” (Mateusza 24:45-47).

 9. Dlaczego w czasie zagłady Babilonu Wielkiego potrzebna nam będzie odwaga i wiara?

⁹ Okrzyk „Pokój i bezpieczeństwo!” będzie zapowiedzią „nagłej zagłady” Babilonu Wielkiego, światowego imperium religii fałszywej (Objawienie 17:1-6; 18:4, 5). To także stanie się dla prawdziwych chrześcijan próbą wiary. Czy Świadkowie Jehowy pozostaną silni w wierze, gdy wszelkie religie oparte na kłamstwie będą się walić w ruinę? Oczywiście, że tak. Wydarzenia te — nieoczekiwane i niezrozumiałe dla większości ludzi — nie nastąpią z woli człowieka. Wszyscy muszą wtedy być świadomi, że to Jehowa wykonuje sąd nad religią fałszywą, aby uświęcić swoje imię, które tak długo znieważała. Ale skąd mieliby to wiedzieć, gdyby ich nikt nie powiadomił? I któż miałby ich o tym poinformować, jeśli nie Świadkowie Jehowy? (Por. Ezechiela 35:14, 15; Rzymian 10:13-15).

10. Pod jakim względem również atak Goga na lud Jehowy okaże się próbą wiary?

¹⁰ Namaszczonym świadkom na rzecz Jehowy i ich towarzyszom spodziewającym się żyć na ziemi nie zabrakło odwagi potrzebnej do powiadamiania ludzi o tym, że Bóg wkrótce wykona wyrok na Babilonie Wielkim i reszcie szatańskiego systemu rzeczy (2 Koryntian 4:4). Gog z Magog, czyli Szatan w obecnym poniżonym stanie, poprowadzi ziemskie siły do frontalnego ataku na lud Boży. Będzie to dla Świadków Jehowy czas próby wiary w to, czy Bóg wystąpi w ich obronie. Możemy jednak ufnie oczekiwać, że zgodnie z tym, co zapowiedział w Biblii, wybawi On swoich sług (Ezechiela 38:16; 39:18-23).

11, 12. (a) Dzięki czemu Noe i jego rodzina zostali wybawieni podczas potopu? (b) O co nie trzeba będzie się martwić w czasie wielkiego ucisku?

¹¹ Dzisiaj nie wiemy dokładnie, jak Jehowa ocali swój lud podczas „wielkiego ucisku”, ale nie należy z tego powodu powątpiewać, czy to uczyni (Mateusza 24:21, 22). Nowożytni słudzy Boży będą w podobnej sytuacji, jak Noe i jego rodzina w czasie potopu. Siedzieli zamknięci wewnątrz arki, a wokół nich rozhukane wody siały spustoszenie. Widząc taki przejaw mocy Bożej, niewątpliwie byli przejęci grozą i gorąco się modlili. Z żadnego fragmentu Biblii nie wynika jednak, by się zamartwiali i zadawali sobie pytania: Czy arka rzeczywiście jest na tyle solidna, że przetrzyma niszczycielskie siły? Czy do końca potopu starczy nam pożywienia? Czy damy sobie radę w zmienionych warunkach, jakie zapanują na ziemi? Rozwój wydarzeń pokazał, iż taki niepokój byłby nieuzasadniony.

¹² Chcąc zapewnić sobie zbawienie, Noe z rodziną musieli okazywać wiarę. Oznaczało to respektowanie wskazówek i kierownictwa świętego ducha Bożego. Podczas wielkiego ucisku podobne podporządkowanie się kierownictwu ducha świętego oraz posłuszne stosowanie się do wytycznych udzielanych przez Jehowę za pośrednictwem Jego organizacji będzie po prostu konieczne. Wtedy nie będzie powodów do zamartwiania się i stawiania sobie pytań: Jak zostaną zaspokojone nasze potrzeby duchowe i materialne? Co będzie z osobami w podeszłym wieku oraz wymagającymi specjalnej opieki medycznej lub leczenia? W jaki sposób Bóg umożliwi nam przeżycie do nowego świata? Wszyscy lojalni słudzy Jehowy, pełni silnej wiary i świadomi Jego mądrości, pozostawią te sprawy w Jego rękach (por. Mateusza 6:25-33).

13. Dlaczego po rozpoczęciu się wielkiego ucisku będzie nam potrzebna taka wiara, jaką miał Abraham?

¹³ Wybuch wielkiego ucisku z pewnością przyczyni się do wzmocnienia naszej wiary. Zobaczymy przecież, że Jehowa wypełnia wszystko, co zapowiedział. Ujrzymy na własne oczy, jak dokonuje egzekucji! Ale czy każdy z nas będzie mieć tyle wiary, by zaufać, iż w trakcie niszczenia złych Bóg ochroni swój lud? Czy tak jak Abraham będziemy przekonani, że ‛Sędzia całej ziemi uczyni to, co słuszne’, i nie zniszczy sprawiedliwych razem z niegodziwymi? (Rodzaju 18:23, 25).

14. Jakie pytania powinny nas skłonić do zbadania stanu naszej wiary oraz do usilnego starania się o jej umocnienie?

¹⁴ Jakież to ważne, byśmy już teraz wzmacniali swą wiarę! Skoro kres tego złego systemu rzeczy jest tak bliski, pozwólmy duchowi Bożemu, by pobudzał nas do ‛świętych postępków i czynów pobożnych’ (2 Piotra 3:11-14). Dzięki temu podczas wielkiego ucisku nie będą nas nurtować niepokojące myśli: Czy mogę mieć pewność, że Jehowa mnie ochroni? Czy w służbie dla Niego zrobiłem wszystko, na co mnie było stać? Czy naprawdę się wysilałem, by przywdziać „nową osobowość”? Czy należę do osób, jakie Jehowa chciałby mieć w nowym świecie? Takie rzeczowe pytania powinny nas skłonić do przeanalizowania stanu naszej wiary oraz dokładania już teraz wszelkich starań, żeby ją umacniać! (Kolosan 3:8-10).

Wiara przywracająca zdrowie

15. Co Jezus niekiedy mówił ludziom, których uzdrawiał, i dlaczego nie ma to nic wspólnego z praktykowanym obecnie uzdrawianiem wiarą?

¹⁵ Kiedy Jezus uzdrawiał ludzi pod względem fizycznym, nie ograniczał się jedynie do osób wierzących (Jana 5:5-9, 13). Jego działalność nie stanowi więc potwierdzenia niebiblijnej nauki o uzdrawianiu wiarą. Co prawda czasami mówił tym, którym przywracał zdrowie: „Twoja wiara cię uzdrowiła” (Mateusza 9:22; Marka 5:34, 10:52; Łukasza 8:48; 17:19; 18:42). Ale w ten sposób po prostu formułował oczywistą prawdę: Gdyby tym chorym brakowało wiary w jego zdolność uzdrawiania, wcale nie szukaliby u niego pomocy.

16. Jakim programem uzdrawiania Jezus kieruje w naszych czasach?

¹⁶ Obecnie Jezus Chrystus kieruje programem duchowego uzdrawiania i już ponad 4 000 000 osób poczyniło odpowiednie kroki, by z niego skorzystać. Chociaż mogą im dokuczać jakieś dolegliwości fizyczne, jako Świadkowie Jehowy cieszą się dobrym zdrowiem duchowym. Ci z nich, którzy są pomazańcami, spodziewają się żyć w niebie i ‛patrzą na to, co niewidzialne, wieczne’ (2 Koryntian 4:16-18, Bw; 5:6, 7). Natomiast osoby mające nadzieję ziemską wyczekują cudownych aktów uzdrawiania pod względem fizycznym, które będą następować w Bożym nowym świecie.

17, 18. Jakie życiodajne środki zgotowane przez Jehowę opisano w Objawieniu 22:1, 2 i jak wiara umożliwi skorzystanie z nich?

¹⁷ W Księdze Objawienia 22:1, 2 apostoł Jan nawiązał do przedsięwziętych przez Boga środków umożliwiających przywrócenie ludziom życia wiecznego: „I pokazał mi rzekę wody życia, czystą jak kryształ, płynącą od tronu Boga i Baranka środkiem szerokiej ulicy miasta. A po tej i po tamtej stronie rzeki były drzewa życia, dające dwanaście zbiorów, rodzące owoc każdego miesiąca. A liście drzew służyły do uzdrowienia narodów”. „Woda życia” to zarówno Boże Słowo prawdy, jak i wszystkie inne środki dostarczane przez Jehowę w celu wydźwignięcia posłusznych ludzi z grzechu i śmierci oraz obdarowania ich życiem wiecznym na podstawie ofiary okupu złożonej przez Jezusa (Efezjan 5:26; 1 Jana 2:1, 2). Przebywając na ziemi, członkowie grona 144 000 pomazańców „piją” z tych życiodajnych postanowień związanych z osobą Chrystusa i są nazywani „wielkimi drzewami sprawiedliwości” (Izajasza 61:1-3; Objawienie 14:1-5). Wydali w tym czasie obfity duchowy plon. A w trakcie tysiącletnich rządów Jezusa, po zmartwychwstaniu do życia w niebie, będą brać udział w rozdzielaniu dobrodziejstw duchowych wynikających z okupu, które posłużą do „uzdrowienia narodów” z grzechu i śmierci.

¹⁸ Im silniej uwierzymy w te postanowienia Boże, tym chętniej poddamy się kierownictwu Jego ducha, żeby z nich skorzystać. Osiąganie doskonałości fizycznej będzie rzecz jasna szło w parze z okazywaniem wiary w Chrystusa i robieniem postępów duchowych. Wprawdzie każdy człowiek zostanie w cudowny sposób uzdrowiony z wszelkich poważnych niedomagań, lecz do pełnej doskonałości będzie dochodzić w miarę wcielania w czyn tego, co słuszne. Będzie systematycznie korzystać z przywracających zdrowie postanowień Bożych związanych z ofiarą okupu. W ten sposób dzięki wierze odzyskamy zdrowie i doskonałość pod względem cielesnym.

„Wybawieni przez wiarę”

19. Dlaczego koniecznie trzeba zachować silną wiarę?

¹⁹ Dopóki mroku obecnego niegodziwego systemu rzeczy nie rozproszy raz na zawsze brzask Bożego nowego świata, słudzy Jehowy muszą zachowywać szczególnie silną wiarę! Ludzie „bez wiary” zostaną wrzuceni do „jeziora płonącego ogniem i siarką” — pochłonie ich druga śmierć. Nastąpi to najpóźniej po ostatecznej próbie, gdy zakończy się tysiącletnie panowanie Chrystusa (Objawienie 20:6-10; 21:8). Jakież błogosławieństwa spłyną na każdego, kto okaże się wierny i ocaleje, by się rozkoszować bezkresną przyszłością!

20. Jakiego szczególnego znaczenia nabiorą słowa z 1 Koryntian 13:13 po tysiącletnim panowaniu Chrystusa?

²⁰ Szczególnego znaczenia nabiorą wtedy słowa apostoła Pawła zanotowane w Liście 1 do Koryntian 13:13: „Pozostaje wiara, nadzieja, miłość — te trzy; lecz z nich największa jest miłość”. Nie będziemy już musieli wierzyć, że spełni się prorocza obietnica z Księgi Rodzaju 3:15, ani też żywić nadziei na jej urzeczywistnienie. Wszystko to stanie się faktem. Jako lud zachowujący prawość, nadal będziemy pokładać nadzieję w Jehowie, wierzyć w Niego i w Jego Syna oraz Ich miłować, pamiętając, że właśnie dzięki Nim spełniło się wspomniane proroctwo. A głęboka miłość i serdeczna wdzięczność za wybawienie po wsze czasy zwiążą nas z Bogiem nierozerwalną więzią wyłącznego oddania (1 Piotra 1:8, 9).

21. Co powinniśmy już teraz czynić, jeśli pragniemy zostać „wybawieni przez wiarę”?

²¹ Jehowa za pośrednictwem swej widzialnej organizacji udostępnia cudowne postanowienia mające wzmacniać naszą wiarę. W pełni korzystaj z każdego z nich. Regularnie uczęszczaj na zebrania ludu Jehowy i bierz w nich udział (Hebrajczyków 10:24, 25). Pilnie studiuj Słowo Boże i literaturę biblijną. Błagaj Jehowę o Jego świętego ducha (Łukasza 11:13). Naśladuj wiarę braci, którzy pokornie sprawują przewodnictwo w zborze (Hebrajczyków 13:7). Dawaj odpór świeckim pokusom (Mateusza 6:9, 13). Wszelkimi sposobami zacieśniaj osobistą więź z Jehową. Przede wszystkim zaś stale okazuj wiarę. Wówczas i ty zaskarbisz sobie uznanie Jehowy i osiągniesz zbawienie, Paweł bowiem napisał: „Dzięki (...) niezasłużonej życzliwości faktycznie zostaliście wybawieni przez wiarę; a tego nie zawdzięczacie sobie, jest to darem Bożym” (Efezjan 2:8).

Jak odpowiesz?

◻ Jakie próby wiary nas czekają?

◻ Pod jakimi dwoma względami wiara może nas uzdrowić?

◻ Jak długo, według 1 Piotra 1:9, będziemy musieli okazywać wiarę?

◻ Z jakich postanowień Jehowy możemy korzystać, by wzmacniać naszą wiarę?

[Ilustracja na stronie 15]

Czy tak jak ojciec, któremu Jezus uzdrowił syna, czujesz, że potrzeba ci więcej wiary?

[Ilustracja na stronie 17]

Kto chce przeżyć „wielki ucisk”, musi mieć taką wiarę, jak Noe z rodziną