KUZYN

Greckie słowo anepsiòs („kuzyn”) pojawia się w Biblii tylko raz, w Kolosan 4:10, gdzie Paweł nazwał Marka „kuzynem Barnabasa”. Wyraz ten odnosi się przede wszystkim do dziecka ciotki lub wuja, choć w szerszym znaczeniu także do dalszych krewnych. Słowo anepsiòs w liczbie mnogiej występuje również w Septuagincie w Liczb 36:11, choć hebrajskie wyrażenie użyte w tym miejscu w tekście masoreckim dosłownie znaczy „synowie ich stryjów”.

W Biblii króla Jakuba w Łukasza 1:36 Elżbietę nazwano kuzynką Marii. Występujący w tym wersecie grecki wyraz syggenís uważa się za formę słowa syggenés, tłumaczonego we współczesnych przekładach na „krewny” (Łk 2:44; 21:16; Dz 10:24; BT, Bw, NŚ). W Septuagincie wyraz syggenés pojawia się pięciokrotnie i odnosi się raczej ogólnie do krewnych niż konkretnie do kuzynów (Kpł 18:14; 20:20; 25:45; 2Sm 3:39; Eze 22:6, LXX).

W Pismach Hebrajskich co prawda nie używa się odpowiednika słowa „kuzyn”, ale na takie pokrewieństwo wskazują pewne wyrażenia, np. „synowie Uzziela, wuja Aarona” czy „syn jego wujka” (Kpł 10:4; 25:49). Biblia wspomina o małżeństwach między kuzynami, np. Jakubem i Rachelą czy córkami Celofchada i synami ich stryjów (Rdz 28:2; 29:10-12; Lb 36:11). Takich związków Prawo Mojżeszowe nie uznawało za kazirodcze (Kpł 18:8-16). Współczesne systemy prawne różnie traktują tę kwestię; w niektórych krajach małżeństwa między kuzynami są dozwolone, a w innych nie.