14. Dlaczego w przypowieści o miłosiernym Samarytaninie Jezus dla ukazania sedna sprawy wspomniał o drodze prowadzącej „z Jerozolimy do Jerycha”?

¹⁴ Drugi przykład to przypowieść o miłosiernym Samarytaninie. Jezus zaczął od słów: „Pewien człowiek schodził z Jerozolimy do Jerycha i wpadł między zbójców, którzy go odarli z szat, jak również zadali mu razy, po czym odeszli, pozostawiając go na wpół umarłego” (Łukasza 10:30). Co ciekawe, dla ukazania sedna sprawy Jezus nawiązał do drogi prowadzącej „z Jerozolimy do Jerycha”. Przypowieść tę opowiedział w Judei, niedaleko Jerozolimy, toteż przysłuchujący mu się ludzie zapewne znali ową drogę. Słynęła z niebezpieczeństw grożących zwłaszcza samotnym podróżnym. Ów kręty szlak biegł przez odludny teren, gdzie zbójcy mogli znaleźć wiele kryjówek.

15. Dlaczego nikt nie mógł usprawiedliwić obojętności kapłana i lewity z przypowieści o miłosiernym Samarytaninie?

¹⁵ W związku z tą wzmianką o drodze „z Jerozolimy do Jerycha” warto zwrócić uwagę na coś jeszcze. Według tego opowiadania podróżował nią także kapłan, a potem lewita, ale żaden z nich nie zatrzymał się, by udzielić pomocy ofierze napadu (Łukasza 10:31, 32). Kapłani usługiwali w świątyni w Jerozolimie, a lewici im pomagali. Wielu kapłanów i lewitów poza okresami służby świątynnej mieszkało w Jerychu, oddalonym o 23 kilometry. Bez wątpienia zatem uczęszczali oni wspomnianym szlakiem. Zauważmy też, że kapłan i lewita szli „z Jerozolimy”, czyli już wracali ze świątyni.b Nikt więc nie mógł usprawiedliwić ich obojętności, mówiąc: „Ominęli poszkodowanego, bo wydawał się martwy, a gdyby dotknęli zwłok, przez jakiś czas nie mogliby usługiwać w świątyni” (Kapłańska 21:1; Liczb 19:11, 16). Czyż nie widać wyraźnie, że Jezus w swych przykładach nawiązywał do spraw znanych jego słuchaczom?