ANDRZEJ

(od gr. rdzenia oznaczającego: „mężczyzna”; prawdopodobnie: „męski; mężny”).

Brat Szymona Piotra, syn Jonasza (Jana) (Mt 4:18; 16:17). Chociaż urodził się w Betsaidzie, to gdy on i Szymon zostali powołani przez Jezusa na „rybaków ludzi”, mieszkali w Kafarnaum (Mk 1:16, 17, 21, 29; Jn 1:44). Miasta te leżały na pn. brzegu Morza Galilejskiego, w którym obaj bracia łowili ryby do spółki z Jakubem i Janem (Mt 4:18; Mk 1:16; Łk 5:10).

Andrzej był najpierw uczniem Jana Chrzciciela (Jn 1:35, 40). Jesienią 29 r. n.e. przebywał w Betanii na wsch. brzegu Jordanu i słyszał, jak Jan nazywa Jezusa „Barankiem Bożym” (Jn 1:29). Wraz z innym uczniem (najprawdopodobniej Janem) poszli za Jezusem do domu, w którym się zatrzymał. Andrzej szybko uznał, że znalazł Mesjasza. Następnie odszukał i powiadomił o tym swego brata, Szymona, po czym zaprowadził go do Jezusa (Jn 1:36-41). Obaj bracia wrócili do łowienia ryb, ale jakieś 6—12 miesięcy później, po uwięzieniu Jana Chrzciciela, razem z Jakubem i Janem otrzymali od Jezusa zaproszenie, żeby stali się „rybakami ludzi”. Od razu porzucili sieci i przyłączyli się do niego (Mt 4:18-20; Mk 1:14, 16-20). Z czasem wszyscy czterej zostali apostołami i co godne uwagi, na każdej liście apostołów Andrzej jest zawsze wymieniany w pierwszej czwórce (Mt 10:2; Mk 3:18; Łk 6:14).

Pozostałe wzmianki o Andrzeju są dość krótkie. Wspólnie z Filipem rozmawiał z Jezusem o tym, że niełatwo będzie nakarmić tłum liczący ok. 5000 mężczyzn, przy czym Andrzej wspomniał o odrobinie dostępnej żywności, która jego zdaniem bardzo niewiele znaczyła (Jn 6:8, 9). W okresie ostatniej obchodzonej przez nich Paschy Filip przyszedł do Andrzeja po radę, jak się ustosunkować do prośby pewnych Greków, którzy chcieli zobaczyć Jezusa; potem obaj przedstawili sprawę jemu samemu (Jn 12:20-22). Andrzej znalazł się wśród czterech uczniów, którzy na Górze Oliwnej zapytali Jezusa o znak zakończenia istniejącego systemu rzeczy (Mk 13:3). Po raz ostatni imię Andrzeja wymieniono krótko po wniebowstąpieniu Jezusa (Dz 1:13).