„Światło przyszło na świat”

„To jest podstawą sądu, że światło przyszło na świat, ale ludzie bardziej umiłowali ciemność niż światło” (JANA 3:19).

 1. Dlaczego wszyscy powinni się interesować sądem Bożym?

WIĘKSZOŚĆ ludzi nie przejmuje się dziś zbytnio sądem Bożym. Niejeden uważa, że skoro chodzi regularnie do kościoła i nie krzywdzi bliźnich, to Bóg osądzi go przychylnie. Zdaniem innych wyznawane w chrześcijaństwie doktryny o piekle i czyśćcu rzucają cień na samą ideę sądu Bożego. Jednakże powszechne zobojętnienie oraz kłamstwa szerzone przez chrześcijaństwo nie zmienią faktu, że każdy musi w końcu zdać sprawę Bogu (Rzymian 14:12; 2 Tymoteusza 4:1; Objawienie 20:13). A od wyniku tego sądu wiele zależy. Kto zostanie osądzony pomyślnie, ten otrzyma od Boga dar życia wiecznego, natomiast osądzeni niepomyślnie odbiorą pełną zapłatę za grzech, mianowicie śmierć (Rzymian 6:23).

 2. Co stanowi podstawę sądu Bożego?

² Z tego względu prawdziwi chrześcijanie interesują się sądem Bożym i szczerze zabiegają o uznanie Jehowy. Jak można je sobie zapewnić? Kluczem do zrozumienia tej sprawy są słowa Jezusa zanotowane w Ewangelii według Jana 3:19: „To jest podstawą sądu, że światło przyszło na świat, ale ludzie bardziej umiłowali ciemność niż światło, gdyż ich dzieła były podłe”. A zatem Bóg będzie nas sądził na podstawie tego, czy bardziej miłujemy światło, czy ciemność.

„Bóg jest światłem”

 3. Co jest ciemnością, a co światłem?

³ Chociaż Szatan często nadaje sobie pozór „anioła światła”, w jego królestwie panuje duchowy mrok związany z niewiedzą i beznadziejnością (2 Koryntian 4:4; 11:14; Efezjan 6:12). Natomiast światło wiąże się ze zrozumieniem i oświeceniem pochodzącym od Jehowy. Apostoł Paweł tak o nim napisał: „Bo to Bóg powiedział: ‚Niech światło zaświeci z ciemności’ i oświecił nasze serca, aby je rozjaśnić chwalebną wiedzą o Bogu przez oblicze Chrystusa” (2 Koryntian 4:6). Światło duchowe tak dalece kojarzy się z Jehową Bogiem, że apostoł Jan oświadczył: „Bóg jest światłem” (1 Jana 1:5; Objawienie 22:5).

 4. (a) Jak Jehowa udostępnił światło? (b) W jaki sposób możemy dowieść, że je miłujemy?

⁴ Jehowa udostępnił światło poprzez swoje wypowiedzi, które obecnie można bez trudu znaleźć na kartach Pisma Świętego (Psalm 119:105; 2 Piotra 1:19). Psalmista dał więc wyraz umiłowaniu światła, gdy napisał: „Jakże miłuję Prawo Twoje: przez cały dzień nad nim rozmyślam. Moja dusza strzeże Twych napomnień i bardzo je miłuje” (Psalm 119:97, 167, BT). Czy kochasz światło równie mocno jak psalmista? Czy regularnie czytasz Słowo Boże i czy nad nim rozmyślasz, a potem usilnie się starasz stosować do jego wskazań? (Psalm 1:1-3). Jeśli tak, to pokazujesz, że zabiegasz o pomyślne osądzenie przez Jehowę.

„Jestem światłością świata”

 5. Na kim się ogniskuje światło Boże?

⁵ Życiodajne światło od Jehowy ogniskuje się na osobie Jezusa Chrystusa. We wstępnych słowach Ewangelii według Jana czytamy: „W nim było życie, a życie było światłością ludzi. A światłość świeci w ciemności, lecz ciemność jej nie przemogła” (Jana 1:4, 5, Bw). Jezus wszedł w taką zażyłość ze światłem, że nazwano go „prawdziwą światłością, która oświeca każdego człowieka” (Jana 1:9, Bw). Sam zresztą powiedział: „Póki jestem na świecie, jestem światłością świata” (Jana 9:5, Bw).

 6. Co musi robić każdy, komu zależy na pomyślnym osądzeniu, prowadzącym do życia wiecznego?

⁶ Dlatego ci, którzy miłują światło, kochają Jezusa i w niego wierzą. Nie można uzyskać pomyślnego osądzenia z pominięciem jego osoby. Trzeba go uznać za ustanowione przez Boga narzędzie zbawienia. Jezus oświadczył: „Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny, kto zaś nie słucha Syna, nie ujrzy żywota, lecz gniew Boży ciąży na nim” (Jana 3:36, Bw). Ale co to znaczy wierzyć w Jezusa?

 7. W kogo jeszcze musi wierzyć każdy wierzący w Jezusa?

⁷ Przede wszystkim zauważmy, że on sam powiedział: „Kto wierzy we mnie, wierzy nie tylko we mnie, ale też w Tego, który mnie posłał; a kto mnie ogląda, ten ogląda także Tego, który mnie posłał. Przyszedłem na świat jako światło, żeby nikt z wierzących we mnie nie pozostawał w ciemności” (Jana 12:44-46). Każdy więc, kto kocha Jezusa i w niego wierzy, musi też żywić głęboką miłość do jego Boga i Ojca, Jehowy, oraz szczerze w Niego wierzyć (Mateusza 22:37; Jana 20:17). Kto podczas wielbienia używa imienia Jezus, a nie darzy jeszcze większym szacunkiem Jehowy, ten nie przejawia prawdziwego umiłowania światła (Psalm 22:28, BT; Rzymian 14:7, 8; Filipian 2:10, 11).

„Główny Pełnomocnik” Boży

 8. Jak Boskie światło skupiało się na Jezusie nawet przed jego człowieczymi narodzinami?

⁸ Wiara w Jezusa to także pełne uznawanie jego roli w zamierzeniu Jehowy. Jej doniosłość podkreślił anioł w wypowiedzi skierowanej do apostoła Jana: „Bo właśnie świadczenie o Jezusie jest natchnieniem prorokowania” (Objawienie 19:10; Dzieje Apostolskie 10:43; 2 Koryntian 1:20). Wszystkie proroctwa natchnione przez Boga, począwszy od pierwszego proroctwa ogłoszonego w Edenie, mają taki czy inny związek z Jezusem oraz jego rolą w urzeczywistnianiu zamierzeń Bożych. A gdy Paweł pisał do chrześcijan w Galacji o przymierzu Prawa, nazwał je „wychowawcą prowadzącym nas do Chrystusa” (Galatów 3:24). To dawne przymierze miało przygotować naród izraelski na przyjście Jezusa, zapowiedzianego Mesjasza. A zatem światło od Jehowy ogniskowało się na Synu Bożym, zanim jeszcze się narodził jako człowiek.

 9. Co od roku 33 wchodzi w zakres umiłowania światła?

⁹ Jezus wystąpił w charakterze obiecanego Mesjasza w 29 roku n.e., kiedy dał się ochrzcić i został namaszczony duchem świętym. W roku 33 poniósł śmierć jako doskonały człowiek, po czym został wskrzeszony i wstąpił do nieba, gdzie przedstawił wartość swego życia, które oddał za nasze grzechy (Hebrajczyków 9:11-14, 24). Wydarzenia te stanowiły punkt zwrotny w postępowaniu Boga z rodzajem ludzkim. Jezus jest odtąd „Głównym Pełnomocnikiem w sprawie życia”, „Głównym Pełnomocnikiem w sprawie zbawienia” oraz „Głównym Pełnomocnikiem i Udoskonalicielem naszej wiary” (Dzieje Apostolskie 3:15; Hebrajczyków 2:10; 12:2; Rzymian 3:23, 24). Począwszy od roku 33 miłośnicy światła poznawali i uznawali prawdę, że poza Jezusem „nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni” (Dzieje Apostolskie 4:12, Bw).

10. Dlaczego tak istotne jest słuchanie i przestrzeganie słów Jezusa?

¹⁰ Wiara w Jezusa oznacza też uznawanie go za „Słowo” i „Cudownego Doradcę” (Jana 1:1; Izajasza 9:5, Bw). Jego wypowiedzi zawsze odzwierciedlają prawdę Bożą (Jana 8:28; Objawienie 1:1, 2). Słuchanie go to sprawa życia i śmierci. Jezus rzekł współczesnym mu Żydom: „Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia” (Jana 5:24, BT). Ludzie, którzy w I wieku wprowadzali w czyn nauki Jezusa, byli oswobadzani z ciemności szatańskiego świata i niejako otrzymywali życie. Przypisywano im sprawiedliwość, mogli więc się spodziewać, że zostaną współdziedzicami Chrystusa w jego Królestwie niebiańskim (Efezjan 1:1; 2:1, 4-7). Dzięki okazaniu posłuszeństwa słowom Jezusa wiele osób ma obecnie szansę dostąpić uznania za sprawiedliwych, z nadzieją na ocalenie w Armagedonie i osiągnięcie doskonałego życia ludzkiego w nowym świecie (Objawienie 21:1-4; por. Jakuba 2:21, 25).

‛Głowa ponad wszystkim’

11. Jaką władzę otrzymał Jezus w roku 33?

¹¹ Po zmartwychwstaniu Jezus objawił swym naśladowcom inny aspekt duchowego światła. Powiedział: „Dano mi wszelką władzę w niebie i na ziemi” (Mateusza 28:18). A zatem Jezus został wyniesiony na nadrzędne stanowisko we wszechświatowej organizacji Jehowy. Bardziej szczegółowych informacji udziela Paweł, pisząc, że Bóg „wzbudził go [Jezusa] z martwych i posadził po prawicy swojej w niebie ponad wszelką nadziemską władzą i zwierzchnością, i mocą, i panowaniem, i wszelkim imieniem, jakie może być wymienione, nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym; i wszystko poddał pod nogi jego, a jego samego ustanowił ponad wszystkim Głową Kościoła, który jest ciałem jego” (Efezjan 1:20-23; Bw; Filipian 2:9-11). Od roku 33 w zakres miłowania światła weszło liczenie się z tą wzniosłą pozycją Jezusa.

12. Co namaszczeni chrześcijanie od razu chętnie uznali i jak to okazali w praktyce?

¹² Władzę Jezusa będzie musiała w końcu zaakceptować cała ludzkość (Mateusza 24:30; Objawienie 1:7). Jednakże miłośnicy światła od samego początku chętnie ją uznają. Namaszczeni duchem członkowie zboru chrześcijańskiego uważają Jezusa za „głowę ciała, zboru” (Kolosan 1:18; Efezjan 5:23). Kiedy weszli w skład tego ciała, zostali ‛wyzwoleni spod władzy ciemności i przeniesieni do Królestwa Syna miłości Bożej’ (Kolosan 1:13). Dlatego w każdej dziedzinie swego życia sumiennie poddają się przewodnictwu Chrystusa, a w naszych czasach uczą „drugie owce” postępować tak samo (Jana 10:16). Od podporządkowania się zwierzchnictwu Chrystusa zależy pomyślny osąd.

13. Kiedy Jezus objął władzę królewską i co się wtedy zaczęło dziać na ziemi?

¹³ Po wstąpieniu do nieba w roku 33 Jezus nie skorzystał od razu z całej swej władzy. Chociaż był Głową zboru chrześcijańskiego, czekał, aż przyjdzie odpowiednia pora na objęcie pełni władzy nad ludzkością (Psalm 110:1; Dzieje Apostolskie 2:33-35). Czas ten nastał w roku 1914, gdy Chrystus zasiadł na tronie jako Władca Królestwa Bożego i gdy rozpoczęły się „dni ostatnie” teraźniejszego świata (2 Tymoteusza 3:1). Od roku 1919 zaczęło dobiegać końca zgromadzanie ostatka pomazańców. Zwłaszcza od roku 1935 Jezus rozdziela ludzkość na „owce”, które mają odziedziczyć ‛przygotowane dla nich Królestwo’, oraz na „kozły”, które odejdą „w wieczne odcięcie” (Mateusza 25:31-34, 41, 46).

14. Jak wielka rzesza dała dowód miłości do światła i co dzięki temu zyska?

¹⁴ Na szczęście w tych końcowych dniach klasa „owiec” okazuje się liczna. Na arenie światowej pojawiła się wielomilionowa rzesza „ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków”. Ci ludzie o usposobieniu owiec kochają światło, podobnie jak pomazańcy, którym towarzyszą. „Wyprali swe szaty i wybielili je we krwi Baranka”, a teraz wołają donośnie: „Wybawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, oraz Barankowi”. Z tego względu wielka rzesza jako całość uzyska przychylny osąd. Jej członkowie „wychodzą z wielkiego ucisku”, to znaczy ocaleją, gdy w Armagedonie nastąpi zagłada lubujących się w ciemności (Objawienie 7:9, 10, 14).

„Dzieci światłości”

15. Jak swoim postępowaniem okazujemy podporządkowanie Królowi, Jezusowi Chrystusowi?

¹⁵ A jak miłujący światło pomazańcy oraz drugie owce mają się podporządkować Jezusowi, którego Bóg ustanowił reprezentującym Go Sędzią i Królem? Czynią to, starając się być ludźmi godnymi jego uznania. Kiedy Jezus żył na ziemi, cenił sobie takie cechy, jak szczerość, oddanie i entuzjastyczny stosunek do prawdy, a sam był ich uosobieniem (Marka 12:28-34, 41-44; Łukasza 10:17, 21). Jeśli pragniemy zostać przychylnie osądzeni, musimy rozwijać te przymioty.

16. Dlaczego konieczne jest odrzucenie uczynków ciemności?

¹⁶ Jest to szczególnie pilne z uwagi na fakt, iż w miarę zbliżania się końca szatański świat pogrąża się w coraz gęstszym mroku (Objawienie 16:10). Nader stosowna jest zatem wypowiedź Pawła z Listu do Rzymian: „Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła. Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości” (Rzymian 13:12, 13, BT). Wprawdzie życie wieczne otrzymamy od Boga w darze, ale swym postępowaniem możemy pokazać, jak szczera jest nasza wiara oraz miłość do światła (Jakuba 2:26). Dlatego wynik naszego osądzenia będzie w dużej mierze zależał od tego, jak dalece angażujemy się w dobre uczynki, a stronimy od niegodziwych.

17. Co to znaczy „przyoblec się w Pana Jezusa Chrystusa”?

¹⁷ Po udzieleniu rady zanotowanej w Liście do Rzymian 13:12, 13 Paweł pisze: „Przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom” (Rzymian 13:14, BT). Co to znaczy „przyoblec się w Pana Jezusa Chrystusa”? Chodzi o to, by go wiernie naśladować, niejako przyodziać się w jego przykład i usposobienie i usilnie starać się być do niego podobnym. Apostoł Piotr napisał: „Do tego biegu zresztą zostaliście powołani, bo i Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście szli dokładnie jego śladami” (1 Piotra 2:21).

18. Jakich gruntownych zmian musimy dokonać, jeśli nam zależy na pomyślnym osądzeniu?

¹⁸ Niejeden chrześcijanin musiał w związku z tym dokonać w swym życiu gruntownych zmian. Paweł oświadczył: „Byliście bowiem niegdyś ciemnością, a teraz jesteście światłością w Panu. Postępujcie jako dzieci światłości, bo owocem światłości jest wszelka dobroć i sprawiedliwość, i prawda” (Efezjan 5:8, 9, Bw). Kto pełni uczynki ciemności, ten nie miłuje światła i jeśli się nie zmieni, nie może liczyć na łaskawe osądzenie.

„Jesteście światłem świata”

19. Jak chrześcijanin może wypromieniowywać światło?

¹⁹ Umiłowanie światła oznacza wreszcie wypromieniowywanie go, by drudzy je ujrzeli i zapragnęli się do niego zbliżyć. „Jesteście światłem świata”, powiedział Jezus, po czym dodał: „Niech światło wasze świeci przed ludźmi, aby widzieli wasze szlachetne uczynki i dawali chwałę waszemu Ojcu, który jest w niebiosach” (Mateusza 5:14, 16). Szlachetne uczynki chrześcijańskie obejmują przejawy szeroko rozumianej dobroci, sprawiedliwości i prawdy, którą takie postępowanie wymownie poświadcza (Galatów 6:10; 1 Piotra 3:1). W ich zakres wchodzi zwłaszcza mówienie bliźnim o prawdzie. Trzeba dziś uczestniczyć w ogólnoświatowej kampanii głoszenia „tej dobrej nowiny o Królestwie (...) po całej zamieszkanej ziemi wszystkim narodom na świadectwo”. Konieczne jest cierpliwe odwiedzanie zainteresowanych, studiowanie z nimi Biblii oraz pomaganie im w spełnianiu uczynków światła (Mateusza 24:14; 28:19, 20).

20. (a) Jak jasno świeci dziś duchowe światło? (b) Jakimi obfitymi błogosławieństwami cieszą się przychodzący do światła?

²⁰ Dzięki gorliwej działalności ewangelizacyjnej, prowadzonej przez wiernych chrześcijan, dobra nowina jest obecnie słyszana w ponad 200 krajach, a symboliczne światło świeci jak jeszcze nigdy. Jezus powiedział: „Jestem światłem świata. Kto za mną idzie, żadną miarą nie będzie chodził w ciemności, lecz posiądzie światło życia” (Jana 8:12). Ileż radości daje udział w spełnianiu tej obietnicy! Życie nasze stało się nieporównanie bogatsze, odkąd przestaliśmy marnieć w ciemnościach szatańskiego świata. Mamy też cudowne widoki na przyszłość, spodziewamy się bowiem osądzenia przez Sędziego, którego ustanowił Jehowa (2 Tymoteusza 4:8). Jakaż by to była tragedia, gdybyśmy po przyjściu do światła znowu dali się unieść z prądem w ciemność i zasłużyli na potępienie! Następny artykuł wyjaśnia, jak zachować mocną wiarę.

Czy potrafisz wyjaśnić?

◻ Co jest podstawą sądu Bożego?

◻ Jaką kluczową rolę odgrywa Jezus w zamierzeniu Bożym?

◻ W jaki sposób pokazujemy, że jesteśmy poddani Jezusowi — Królowi intronizowanemu przez Jehowę?

◻ Jak możemy dowieść, że jesteśmy „dziećmi światła”?

◻ Jak w ciemnościach tego świata w niespotykany sposób jaśnieje światło?

[Ilustracja na stronie 10]

Cała ludzkość będzie musiała w końcu uznać władzę Jezusa

[Ilustracja na stronie 12]

Okazujemy umiłowanie światła, gdy opromieniamy nim drugich