Nadzieja dla umarłych — zmartwychwstanie

Czy wierzysz w biblijną obietnicę, że nastąpi zmartwychwstanie?a Perspektywa ponownego spotkania się z bliskimi, którzy zmarli, bardzo nas porusza. Ale czy taka nadzieja jest rozsądna? W znalezieniu odpowiedzi na to pytanie pomoże nam przeanalizowanie przykładu apostołów Jezusa Chrystusa.

Apostołowie niewzruszenie wierzyli w zmartwychwstanie. Dlaczego? Przynajmniej z dwóch powodów: Po pierwsze, dlatego że wskrzeszony został sam Jezus. Po tym wydarzeniu ujrzeli go na własne oczy — a wraz z nimi „jednocześnie ponad pięciuset braci” (1 Koryntian 15:6). Jak wynika z czterech Ewangelii, zmartwychwstanie Jezusa było potwierdzane i uznawane również przez inne osoby (Mateusza 27:62 do 28:20; Marka 16:1-8; Łukasza 24:1-53; Jana 20:1 do 21:25).

Po drugie, apostołowie byli świadkami co najmniej trzech wskrzeszeń dokonanych przez Jezusa — najpierw w Nain, potem w Kafarnaum, a w końcu w Betanii (Łukasza 7:11-17; 8:49-56; Jana 11:1-44). Ostatnie z tych wydarzeń, do których nawiązano już we wcześniejszym artykule, miało związek z rodziną bardzo bliską Jezusowi. Przyjrzyjmy się tej sytuacji jeszcze dokładniej.

„Twój brat wstanie” — powiedział Jezus do Marty, siostry Łazarza, nieżyjącego od czterech dni. Marta początkowo nie zrozumiała, co Jezus ma na myśli. „Wiem, że wstanie” — odparła, ale sądziła, że nastąpi to kiedyś w przyszłości. Wyobraźmy sobie jej zaskoczenie, gdy — po usłyszeniu zapewnienia Jezusa: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem” — ujrzała, jak wzbudził on jej brata z martwych! (Jana 11:23-25).

Gdzie Łazarz przebywał w ciągu czterech dni, które minęły od jego śmierci? Nie powiedział niczego, co by wskazywało, że gdzieś w tym czasie żył. Nie miał duszy nieśmiertelnej, która powędrowałaby do nieba. Jezus nie ściągnął go z powrotem na ziemię, odbierając mu możliwość zaznawania niebiańskiej szczęśliwości u boku Boga. Co w takim razie działo się z Łazarzem podczas tych czterech dni? Niejako spał w grobie (Kaznodziei 9:5, 10).

Warto pamiętać, że Jezus przyrównał śmierć do snu, z którego człowiek może się obudzić poprzez zmartwychwstanie. Według relacji biblijnej Jezus powiedział: „‚Łazarz, nasz przyjaciel, udał się na spoczynek, ale ja tam idę, aby go obudzić ze snu’. Uczniowie rzekli więc do niego: ‚Panie, jeżeli udał się na spoczynek, wyzdrowieje’. Jezus mówił jednak o jego śmierci. Lecz oni mniemali, że mówi o odpoczywaniu we śnie. Toteż Jezus rzekł im wtedy otwarcie: ‚Łazarz umarł’” (Jana 11:11-14). Dzięki Jezusowi Łazarz odzyskał życie i mógł znowu cieszyć się towarzystwem bliskich. Jakiż bezcenny dar ofiarował Jezus tej rodzinie!

Wskrzeszenia dokonane przez Jezusa w czasie jego pobytu na ziemi stanowiły jedynie zapowiedź tego, co uczyni on w przyszłości jako Władca Królestwa Bożegob. Panując z nieba nad ziemią, Jezus przywróci zmarłym życie. Właśnie dlatego powiedział: „Ja jestem zmartwychwstaniem”. Pomyśl o radości, jakiej zaznasz, gdy znów zobaczysz swoich bliskich! Pomyśl też o radości, jaka przypadnie w udziale zmartwychwstałym! (Łukasza 8:56).

Jezus oznajmił Marcie: „Kto we mnie wierzy, ten choćby nawet umarł, ożyje, a każdy, kto żyje i we mnie wierzy, przenigdy nie umrze” (Jana 11:25, 26). Ci, których Jezus wskrzesi podczas swego Tysiącletniego Panowania, zyskają widoki na życie bez końca — jeśli tylko będą szczerze w niego wierzyć.

Złożywszy te niezwykłe oświadczenia w sprawie zmartwychwstania, Jezus zadał Marcie sondujące pytanie: „‚Czy w to wierzysz?’ Powiedziała do niego: ‚Tak, Panie; ja uwierzyłam, że ty jesteś Chrystusem, Synem Bożym’” (Jana 11:26, 27). A co z tobą? Czy chciałbyś tak głęboko wierzyć w zmartwychwstanie jak Marta? Zacznij od poznania Bożego zamierzenia wobec ludzkości (Jana 17:3; 1 Tymoteusza 2:4). Z takiej wiedzy może zrodzić się wiara. Poproś Świadków Jehowy, żeby pokazali ci, czego Biblia uczy na ten temat. Z przyjemnością omówią z tobą cudowną nadzieję na zmartwychwstanie.