TŁUM dopada i katuje bezbronnego człowieka. Według napastników zasłużył na śmierć. Gdy wydaje się, że za chwilę skona, nadbiegają żołnierze i z trudem wyrywają nieszczęśnika z rąk rozwścieczonego motłochu. Ofiarą tego ataku jest apostoł Paweł. Napastnikami są Żydzi, którzy gwałtownie sprzeciwiają się jego głoszeniu i obwiniają go o zbezczeszczenie świątyni. Zaś obrońcy Pawła to Rzymianie pod wodzą Klaudiusza Lizjasza. W zamieszaniu aresztują Pawła jako podejrzanego.

Ostatnich siedem rozdziałów Księgi Dziejów Apostolskich poświęconych jest rozpoczętej w ten sposób sprawie sądowej. Wiedza o sytuacji prawnej Pawła, wysuwanych wobec niego oskarżeniach, jego obronie oraz niektórych szczegółach rzymskiego prawa karnego rzuca sporo światła na wspomniane rozdziały.

Klaudiusz Lizjasz miał między innymi utrzymywać porządek w Jerozolimie. Podlegał rzymskiemu namiestnikowi Judei, którego siedzibą była Cezarea. Postępowanie Lizjasza z Pawłem można zinterpretować jako próbę obronienia go przed przemocą i zatrzymanie osoby zakłócającej porządek. Zachowanie Żydów zmusiło go do umieszczenia Pawła w twierdzy Antonia, gdzie stacjonował oddział wojskowy (Dzieje 21:27 do 22:24).