Spełniali wolę Jehowy

Filip chrzci etiopskiego dostojnika

ETIOPCZYK jadący rydwanem mądrze wykorzystywał czas. Czytał na głos, co w I wieku było często spotykanym zwyczajem podróżnych. Był „dostojnikiem królowej etiopskiej, Kandake,a (...) ustanowionym nad całym jej skarbem”, czyli niejako ministrem finansów. Czytał Słowo Boże, chcąc pogłębić swą wiedzę (Dzieje 8:27, 28).

Niedaleko tego miejsca przebywał ewangelizator Filip. Anioł, który go tam skierował, oznajmił mu teraz: „Podejdź i przyłącz się do tego rydwanu” (Dzieje 8:26, 29). Możemy sobie wyobrazić, że Filip się zastanawiał: ‛Kim jest ten człowiek? Co czyta? Dlaczego zostałem do niego posłany?’

Biegnąc obok rydwanu, usłyszał, jak Etiopczyk czyta: „Niczym owca był prowadzony na rzeź, a jak baranek nie wydaje głosu przed tym, który go strzyże, tak on nie otwiera swych ust. Gdy był upokarzany, odebrano mu sąd. Któż opowie szczegóły jego pokolenia? Odebrano mu bowiem życie z ziemi” (Dzieje 8:32, 33).

Filip od razu rozpoznał ten fragment. Pochodził on z księgi spisanej przez Izajasza (Izajasza 53:7, 8). Kiedy Etiopczyk zastanawiał się nad nim, Filip rozpoczął rozmowę, pytając: „Czy istotnie rozumiesz, co czytasz?” Tamten odrzekł: „Jakżebym mógł, jeśli mi ktoś nie udzieli wskazówek?” Następnie zaprosił Filipa do rydwanu (Dzieje 8:30, 31).

„Cóż stoi na przeszkodzie, bym został ochrzczony?”

„Proszę cię: O kim to prorok mówi? O sobie czy o kimś innym?” — zapytał Filipa Etiopczyk (Dzieje 8:34). Trudno się dziwić jego wątpliwościom, bo przez długi czas nie było wiadomo, kim jest „owca” lub „sługa” z proroctwa Izajasza (Izajasza 53:11). Ale gdy Filip wyłożył Etiopczykowi „dobrą nowinę o Jezusie”, wszystko się wyjaśniło. Chwilę później Etiopczyk powiedział: „Oto zbiornik wodny; cóż stoi na przeszkodzie, bym został ochrzczony?” Wobec tego Filip bezzwłocznie go ochrzcił (Dzieje 8:35-38).

Czy nie nastąpiło to za szybko? Ależ nie! Etiopczyk był żydowskim prozelitą.b A zatem już wcześniej oddawał cześć Jehowie i znał Pisma, łącznie z proroctwami mesjańskimi. Jego wiedza nie była jednak kompletna. Teraz uzyskał ważne informacje o roli Jezusa Chrystusa, dzięki którym zrozumiał, czego wymaga od niego Bóg, i chciał zgodnie z tym postępować. Chrzest był najzupełniej stosowny (Mateusza 28:18-20; 1 Piotra 3:21).

Następnie „duch Jehowy szybko zabrał stamtąd Filipa”. Otrzymał on inne zadanie. Etiopczyk zaś „jechał dalej swoją drogą” (Dzieje 8:39, 40).

Lekcja dla nas

Jako nowożytni słudzy Jehowy, mamy obowiązek pomagać szczerym ludziom w poznawaniu prawdy ze Słowa Bożego. Nieraz udaje nam się głosić dobrą nowinę w podróży lub przy innych okazjach. Dzięki głoszeniu o Królestwie setki tysięcy ludzi symbolizuje co roku swe oddanie Jehowie Bogu przez chrzest.

Oczywiście nowych nie należy przynaglać do chrztu. Najpierw muszą nabyć dokładnej wiedzy o Jehowie Bogu i Jego Synu, Jezusie Chrystusie (Jana 17:3). Potem muszą okazać skruchę, porzucić złe postępowanie, nawrócić się i dostosować do Bożych mierników (Dzieje 3:19). Wymaga to czasu, zwłaszcza gdy niewłaściwy sposób myślenia i postępowania głęboko się zakorzenił. Ale chociaż nowi powinni obliczyć koszty związane z przyłączeniem się do uczniów Chrystusa, oddanie się Jehowie Bogu i nawiązanie z Nim więzi przysparza mnóstwa błogosławieństw (porównaj Łukasza 9:23; 14:25-33). Świadkowie na rzecz Jehowy gorliwie kierują takie nowe osoby do organizacji, którą Bóg posługuje się do spełniania swej woli (Mateusza 24:45-47). Podobnie jak Etiopczyk, ludzie ci cieszą się z poznawania wymagań Bożych i chętnie się do nich dostosowują.

[Przypisy]

[Ramka na stronie 8]

Dlaczego nazwany eunuchem?

W sprawozdaniu z 8 rozdziału Dziejów Apostolskich Etiopczyka wielokrotnie nazwano „eunuchem”. Ponieważ jednak Prawo Mojżeszowe nie pozwalało kastratom należeć do zboru, człowiek ten najwidoczniej nie był eunuchem w dosłownym tego słowa znaczeniu (5 Mojżeszowa 23:2). Greckie słowo „eunuch” może się też odnosić do osoby zajmującej wysokie stanowisko. Tak więc ów Etiopczyk był dostojnikiem królowej Etiopii.