-
ChrześcijaninWnikliwe poznawanie Pism, tom 1: Aaron-Mazzarot
-
-
Jak podano w Biblii, „po raz pierwszy (...) w Antiochii [Syryjskiej] dzięki Boskiej opatrzności nazwano uczniów chrześcijanami” (Dz 11:26). Możliwe więc, że nazwy tej użyto już w 44 r. n.e., gdy rozgrywały się wydarzenia opisane w kontekście tej wypowiedzi, choć jej struktura gramatyczna nie wyklucza również innej możliwości; zdaniem niektórych nazwa ta pojawiła się nieco później. Tak czy inaczej, ok. 58 r. w Cezarei określenie to było już dobrze znane i używane nawet przez urzędników państwowych, skoro król Herod Agryppa II rzekł do Pawła: „Wkrótce przekonałbyś mnie, bym został chrześcijaninem” (Dz 26:28).
-
-
ChrześcijaninWnikliwe poznawanie Pism, tom 1: Aaron-Mazzarot
-
-
Jak już wspomniano, określenie „chrześcijanie” przylgnęło do naśladowców Chrystusa w Antiochii Syryjskiej. Wydaje się zupełnie nieprawdopodobne, by Żydzi pierwsi nazwali ich „chrześcijanami” (po gr.), czyli „mesjanistami” (po hebr.), skoro odrzucili Jezusa jako Mesjasza, Chrystusa. Gdyby nazwali jego uczniów „chrześcijanami”, pośrednio przyznaliby, że był on Chrystusem (Pomazańcem). Panuje też opinia, iż to ludność pogańska nadała im przydomek „chrześcijanie” — ironicznie lub wręcz pogardliwie. Jednakże według Biblii określono ich tak za sprawą Boga: „Dzięki Boskiej opatrzności nazwano uczniów chrześcijanami” (Dz 11:26).
Występujący tu czasownik chrematízo zazwyczaj jest tłumaczony na ‛zostać nazwanym’ i tak właśnie go oddano w większości przekładów w Dziejach 11:26. Z niektórych przekładów wynika jednak, że na wybór nazwy „chrześcijanie” miał wpływ sam Bóg. Na uwagę pod tym względem zasługuje Przekład Nowego Świata, Young’s Literal Translation i The Simple English Bible. W przekładzie Younga fragment ten brzmi: „W Antiochii też za sprawą Boga uczniowie zostali po raz pierwszy nazwani chrześcijanami”.
Greckie słowo chrematízo w Chrześcijańskich Pismach Greckich jest zawsze używane w odniesieniu do czegoś nadprzyrodzonego, Boskiego, albo do jakiejś wyroczni. Różne dzieła definiują je następująco: „Wypowiedzieć wyrocznię (...) tzn. obwieścić z boskiej inspiracji” (J. Strong, Exhaustive Concordance of the Bible, „Greek Dictionary of the New Testament”, 1890, s. 78). „Używane w odniesieniu do boskiej odpowiedzi, wyroczni, zapowiedzi; odpowiedzieć, podać wyrocznię, ostrzec w imieniu Boga” (E. Robinson, Greek and English Lexicon of the New Testament, 1885, s. 786). „Dać boski nakaz lub polecenie, nauczać z niebios (...) otrzymać nakaz, polecenie, wskazówki od Boga (...) wygłaszać boskie objawienia, obwieszczać nakazy Boże” (J. Thayer, A Greek-English Lexicon of the New Testament, 1889, s. 671). Thomas Scott w dziele Explanatory Notes (1832, t. III, s. 419) napisał: „Wyraz ten wskazuje, że uczyniono to za sprawą boskiego objawienia, gdyż właśnie takie ma on zazwyczaj znaczenie w Nowym Testamencie i jest tłumaczony na ‚ostrzeżony od Boga’ lub ‚ostrzeżony przez Boga’, nawet jeśli w tekście greckim nie występuje słowo BÓG”. Z kolei Adam Clarke tak wyjaśnia w swym komentarzu do Dziejów 11:26: „Wyraz ten [chrematísai], który w naszym tekście tłumaczymy na zostali nazwani, oznacza w Nowym Testamencie wyznaczyć, ostrzec lub mianować z polecenia Bożego. W tym sensie użyto go w Mat. ii. 12 (...) Jeśli zatem nazwę tę nadano za sprawą Boga, najbardziej prawdopodobne wydaje się, że do utworzenia jej zostali pobudzeni Saul i Barnabas; tak więc nazwa chrześcijanin pochodzi od Boga” (zob. Mt 2:12, 22, Bg; Łk 2:26, Bg; Dz 10:22; Rz 7:3, Int; a także Heb 8:5; 11:7 i 12:25, Bg, gdzie występuje ten gr. czasownik).
Pismo Święte mówi, że Jezus Chrystus jest Oblubieńcem, Głową i Mężem swych namaszczonych duchem naśladowców (2Ko 11:2; Ef 5:23). A zatem tak jak żona chętnie przyjmuje nazwisko męża, tak klasa „oblubienicy” Chrystusa chętnie przyjęła nazwę, która wskazuje na przynależność tego grona do Chrystusa. W rezultacie ludzie obserwujący chrześcijan w I w. n.e. łatwo odróżniali ich od wyznawców judaizmu nie tylko dzięki ich działalności, ale także dzięki nazwie. W tej rozrastającej się społeczności nie czyniono różnic między Żydami a Grekami, gdyż wszyscy byli zjednoczeni pod przewodnictwem Jezusa Chrystusa — ich Głowy i Wodza (Gal 3:26-28; Kol 3:11).
-