Bądź odważny!

„Możemy być dobrej myśli i mówić: ‚Jehowa mnie wspomaga’” (HEBRAJCZYKÓW 13:6, NW).

 1. Jaką śmiałość przejawiały osoby, które w I wieku n.e. uczyły się prawd Bożych?

BYŁ pierwszy wiek naszej ery. Pojawił się długo oczekiwany Mesjasz. Świetnie wyszkolił swych uczniów i zapoczątkował doniosłe dzieło głoszenia. Ludzie mieli wtedy usłyszeć dobrą nowinę o Królestwie Bożym. Dlatego kobiety i mężczyźni, którzy poznawali prawdę, śmiało obwieszczali to cudowne orędzie (Mateusza 28:19, 20).

 2. Dlaczego dzisiejszym Świadkom Jehowy potrzebna jest odwaga?

² W owym czasie Królestwo nie zostało jeszcze ustanowione. Niemniej wyznaczony na Władcę Jezus Chrystus przepowiedział swą przyszłą niewidzialną obecność w charakterze panującego Króla. Jej znakiem miały być między innymi wojny na niespotykaną skalę, głód, zarazy, trzęsienia ziemi i głoszenie po całym świecie dobrej nowiny (Mateusza 24:3-14; Łukasza 21:10, 11). Nam, Świadkom Jehowy, potrzeba więc odwagi, aby w takich warunkach dać sobie radę i znieść spadające na nas prześladowania. Wobec tego warto rozważyć biblijne doniesienia o odważnych głosicielach Królestwa żyjących w I wieku n.e.

Odważne naśladowanie Chrystusa

 3. Kto dał najwspanialszy przykład odwagi i co powiedziano o nim w Hebrajczyków 12:1-3?

³ Najlepszy przykład odwagi dał Jezus Chrystus. Po wyliczeniu „wielkiego obłoku” przedchrześcijańskich świadków na rzecz Jehowy apostoł Paweł skierował uwagę na Jezusa, mówiąc: „Skoro mamy wokół siebie tak wielki obłok świadków, odłóżmy wszelki ciężar oraz grzech, który nas łatwo omotuje, i biegnijmy wytrwale w wyznaczonych nam zawodach, wpatrując się pilnie w Głównego Pełnomocnika i Udoskonaliciela naszej wiary, Jezusa. Dla radości, która była wystawiona przed nim, zniósł pal męki, nie bacząc na hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Bożego. Istotnie, weźcie ściśle pod uwagę tego, który przetrwał takie sprzeciwy ze strony grzeszników, czynione wbrew ich własnym interesom, abyście się nie znużyli i nie załamali w swych duszach” (Hebrajczyków 12:1-3, NW).

 4. Jak Jezus wykazał odwagę, gdy był kuszony przez Szatana?

⁴ Po chrzcie i 40 dniach spędzonych na pustyni, kiedy to rozmyślał, modlił się i pościł, Jezus dzielnie przeciwstawił się Szatanowi. Nie uległ pokusie Diabła, by zamienić kamienie w chleb, gdyż postąpiłby niewłaściwie, dokonując cudu w celu zaspokojenia własnych pragnień. Powiedział natomiast: „Napisano: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych”. Jezus nie dał się także namówić Szatanowi do skoczenia z murów świątyni, gdyż popełniłby grzech, wystawiając Boga na próbę, czy uratuje go przed skutkami takiego samobójczego czynu. Oświadczył: „Napisane jest również: Nie będziesz kusił Pana, Boga swego”. Szatan zaproponował mu wtedy wszystkie królestwa świata za jeden „pokłon”, czyli akt uwielbienia, ale Jezus nie zamierzał stać się odstępcą ani potwierdzić zarzutu wysuniętego przez Diabła, że w czasie próby człowiek nie dochowa wierności Bogu. Oznajmił więc: „Idź precz, szatanie! Albowiem napisano: Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu służyć będziesz”. Wtedy kusiciel „odstąpił od niego do pewnego czasu” (Mateusza 4:1-11; Łukasza 4:13).

 5. Co nam może pomóc zwalczyć pokusę?

⁵ Jezus był posłuszny Jehowie, a dawał odpór Szatanowi. Jeżeli my również ‛poddamy się Bogu i przeciwstawimy diabłu, to ucieknie od nas’ (Jakuba 4:7). Możemy wzorem Jezusa odważnie zwalczać pokusy stosowaniem się do Pisma Świętego, a nawet cytowaniem go w chwili, gdy jesteśmy kuszeni do popełnienia grzesznego czynu. Czy to możliwe, byśmy ulegli pokusie dokonania kradzieży, jeśli w tym momencie powtórzymy sobie przykazanie Boże: „Nie kradnij”? Czy jest prawdopodobne, by dwoje chrześcijan dopuściło się niemoralności, jeśli przynajmniej jedno z nich odważnie przytoczy słowa: „Nie cudzołóż”? (Rzymian 13:8-10; 2 Mojżeszowa 20:14, 15).

 6. W jaki sposób Jezus odważnie zwyciężył świat?

⁶ Chociaż świat nienawidzi chrześcijan, możemy ustrzec się przyswojenia sobie jego ducha i grzesznego postępowania. Jezus powiedział swym naśladowcom: „Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (Jana 16:33, BT). Odniósł tryumf nad światem, gdyż się do niego nie upodobnił. Jego życie uwieńczone zwycięstwem oraz wspaniałe rezultaty osiągnięte obstawaniem przy prawości mogą nas natchnąć odwagą do naśladowania go przez trzymanie się z dala od świata i niedopuszczanie do tego, by nas skalał (Jana 17:16).

Odwaga potrzebna, by stale głosić

 7, 8. Co nam pomoże stale głosić mimo prześladowań?

⁷ Jezus i jego uczniowie polegali na Bogu, ufając, że udzieli im odwagi do głoszenia mimo prześladowań. Chociaż Chrystus musiał znosić prześladowania, śmiało wypełniał swą służbę, a po dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. jego prześladowani uczniowie dalej obwieszczali dobrą nowinę, choć żydowscy przywódcy religijni starali się ich powstrzymać (Dzieje 4:18-20; 5:29). Uczniowie modlili się do Jehowy: „Panie, spójrz na pogróżki ich i dozwól sługom twoim, aby głosili z całą odwagą Słowo twoje”. I co się stało? Czytamy: „Gdy skończyli modlitwę, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zebrani, i napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i głosili z odwagą Słowo Boże” (Dzieje 4:24-31).

⁸ Obecnie większość ludzi reaguje na dobrą nowinę nieprzychylnie, toteż wytrwałe głoszenie nierzadko wymaga śmiałości. Odwaga, której udziela Bóg, jest potrzebna zwłaszcza prześladowanym sługom Jehowy, aby mogli dokładnie dawać świadectwo (Dzieje 2:40; 20:24). Odważny głosiciel Królestwa Paweł tak napisał do młodego i mniej doświadczonego współpracownika: „Nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia. Nie wstydź się zatem świadectwa Pana naszego ani mnie, Jego więźnia, lecz weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii według mocy Boga” (2 Tymoteusza 1:7, 8, BT). Jeżeli modlimy się o odwagę, będziemy mogli trwać w działalności kaznodziejskiej i nawet prześladowania nie ograbią nas z radości, którą przeżywamy jako głosiciele Królestwa (Mateusza 5:10-12).

Odważne opowiedzenie się po stronie Jehowy

 9, 10. (a) Co czynili Żydzi i poganie z I wieku, by stać się ochrzczonymi naśladowcami Chrystusa? (b) Dlaczego przyjęcie chrystianizmu wymagało odwagi?

⁹ Wielu Żydów i pogan z I wieku odważnie odrzuciło niebiblijne tradycje i stało się ochrzczonymi naśladowcami Chrystusa. Wkrótce po Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. ‛poczet uczniów w Jerozolimie zaczął się pomnażać, także znaczna liczba kapłanów przyjmowała wiarę’ (Dzieje 6:7). Wspomniani tu Żydzi mieli odwagę oswobodzić się z pęt swej religii i uznać Jezusa za Mesjasza.

¹⁰ Począwszy od 36 roku n.e. wierzącymi stawało się wielu pogan. Kiedy Korneliusz, członkowie jego rodziny oraz inni poganie zetknęli się z dobrą nowiną, bezzwłocznie dali jej posłuch, otrzymali ducha świętego i zostali ‛ochrzczeni w imię Jezusa Chrystusa’ (Dzieje 10:1-48). W Filippi poganin będący strażnikiem więziennym oraz jego rodzina szybko przyjęli chrystianizm i „zaraz został ochrzczony on i wszyscy jego domownicy” (Dzieje 16:25-34). Wymagało to odwagi, gdyż chrześcijanie byli prześladowaną, niepopularną mniejszością. I taką pozostali do dziś. Ale jeżeli nie oddałeś się jeszcze Bogu ani nie zostałeś ochrzczony jako Świadek Jehowy, to czy nie pora zdobyć się na ten odważny krok?

Odwaga w domach podzielonych

11. Jaki piękny przykład odwagi dali Eunika i Tymoteusz?

¹¹ Eunika i jej syn Tymoteusz dali piękny przykład odwagi i wiary, żyjąc w domu podzielonym pod względem religijnym. Chociaż mąż Euniki był poganinem, od niemowlęctwa uczyła syna „Pism świętych” (2 Tymoteusza 3:14-17, BT). Odkąd została chrześcijanką, przejawiała „nieobłudną wiarę” (2 Tymoteusza 1:5). Miała w poszanowaniu zwierzchnictwo niewierzącego męża, ale jednocześnie odważnie przekazywała Tymoteuszowi nauki chrześcijańskie. Wiara i odwaga tej niewiasty niewątpliwie zostały nagrodzone, gdy Paweł wybrał jej dobrze wyszkolonego syna na towarzysza podróży misjonarskich. Jakąż zachętą może to być dla chrześcijańskich rodziców, którzy znajdują się w podobnej sytuacji!

12. Jakim człowiekiem stał się Tymoteusz i kto dzisiaj idzie za jego przykładem?

¹² Chociaż Tymoteusz żył w domu podzielonym pod względem religijnym, odważnie przyjął chrystianizm i stał się człowiekiem duchowym, o którym Paweł mógł powiedzieć: „Mam nadzieję w Panu Jezusie, że uda mi się wysłać do was [Filipian] wkrótce Tymoteusza, bym mógł doznać pokrzepienia wieściami, które mi od was przywiezie. Nie mam w tej chwili nikogo, kto byłby mu równy zapałem ducha i tak zatroskany o wasze sprawy. (...) Wy sami wiecie przecież dobrze, jakie to dowody swej wierności okazał już Tymoteusz: był dla mnie w całej posłudze Ewangelii, niczym syn dla rodzonego ojca” (Filipian 2:19-22, Romaniuk, wydanie V). Obecnie sporo chłopców i dziewcząt z domów podzielonych śmiało przyjmuje prawdziwy chrystianizm. I podobnie jak Tymoteusz składają dowody wierności. Jakże się cieszymy, że należą do organizacji Jehowy!

Odważne ‛nadstawianie szyi’

13. W jaki sposób wykazali odwagę Akwila i Pryscylla?

¹³ Akwila i jego żona Pryscylla (Pryska) dali przykład odwagi, ‛nadstawiając szyi’ za współwyznawcę. Przyjęli do swego domu Pawła, wytwarzali razem z nim namioty i pomagali mu umacniać nowy zbór w Koryncie (Dzieje 18:1-4). W czasie przyjaźni trwającej 15 lat w jakiś nie wyjawiony sposób narazili nawet dla niego życie. Kiedy mieszkali w Rzymie, Paweł napisał do tamtejszych chrześcijan: „Pozdrówcie Pryskę i Akwilę, współpracowników moich w Chrystusie Jezusie, którzy za moje życie szyi swej nadstawili, którym nie tylko ja sam dziękuję, ale i wszystkie zbory pogańskie” (Rzymian 16:3, 4).

14. Zgodnie z jakim przykazaniem postąpili Akwila i Pryska, ‛nadstawiając swej szyi’ za Pawła?

¹⁴ ‛Nadstawiając szyi’ za Pawła, Akwila i Pryska postąpili zgodnie ze słowami Jezusa: „Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali” (Jana 13:34). Było to „nowe” przykazanie, gdyż wykraczało poza wymaganie wyłuszczone w Prawie Mojżeszowym, aby miłować bliźniego jak samego siebie (3 Mojżeszowa 19:18). Nakazywało przejawiać miłość tak ofiarną, by pobudzała nawet do oddania za drugich własnego życia, jak to uczynił Jezus. Pisarz Tertulian, żyjący na przełomie II i III wieku n.e., przytoczył wypowiedzi świeckich ludzi na temat chrześcijan: „‚Patrz’, mówią, ‚jak ci się kochają nawzajem (...) i jak jeden za drugiego gotów jest umrzeć’” (Apologetyk, rozdział XXXIX, 7). Zwłaszcza w czasie prześladowań może zajść konieczność odważnego narażenia własnego życia, by nie zdradzić współwyznawców i w ten sposób nie wydać ich na tortury lub śmierć z rąk wrogów (1 Jana 3:16).

Odwaga sprawia radość

15, 16. Jak 16 rozdział Dziejów Apostolskich pokazuje, że odwaga i radość mogą iść w parze?

¹⁵ Paweł i Sylas dowiedli, że przejawianie odwagi w czasie prób sprawia radość. Z rozkazu urzędników miejskich w Filippi zostali publicznie wychłostani rózgami, wtrąceni do więzienia i zakuci w dyby. Mimo to nie upadli na duchu ani nie zaczęli trząść się ze strachu. Chociaż była to ciężka próba, w dalszym ciągu przejawiali odwagę udzielaną przez Boga oraz radość, którą ona rodzi u wiernych chrześcijan.

¹⁶ Około północy Paweł i Sylas modlili się i śpiewem wielbili Boga. Nagle wskutek trzęsienia ziemi więzienie się zakołysało, obluzowały się ich więzy i otworzyły drzwi. Przerażony strażnik i jego rodzina otrzymali śmiałe świadectwo, dzięki czemu zostali ochrzczeni jako słudzy Jehowy. Toteż „weselił się wraz z całym swoim domem, że uwierzył w Boga” (Dzieje 16:16-34). Jakąż radość musieli wtedy odczuwać Paweł i Sylas! Po rozważeniu tych biblijnych przykładów odwagi zastanówmy się, jak my możemy pozostawać nieustraszonymi sługami Jehowy.

W dalszym ciągu bądź odważny

17. Jaki związek między odwagą a pokładaniem nadziei w Jehowie ukazano w Psalmie 27?

¹⁷ W zachowaniu odwagi bardzo pomocne jest pokładanie nadziei w Jehowie. Dawid śpiewał: „Pokładaj nadzieję w Jehowie; bądź odważny i niech twoje serce będzie mocne. Tak, pokładaj nadzieję w Jehowie” (Psalm 27:14, NW). Psalm 27 ukazuje, że Dawid polegał na Jehowie i uważał Go za „twierdzę” swego życia (werset 1, NW). Nabrał odwagi, widząc, jak Bóg postępował w przeszłości z jego przeciwnikami (wersety 2, 3, BT). Kolejnym czynnikiem było docenianie dla ośrodka wielbienia Jehowy (werset 4). Odwagę Dawida krzepiła również ufność, iż Jehowa pomaga, chroni i wyzwala (wersety 5-10). Pomocne też były ciągłe pouczenia o zasadach wyznaczających sprawiedliwą drogę Jehowy (werset 11). Odwagi dodawały także ufne modlitwy o wybawienie od wrogów, połączone z wiarą i nadzieją (wersety 12-14). W podobny sposób również my możemy wzmacniać swą odwagę, pokazując tym samym, że naprawdę ‛pokładamy nadzieję w Jehowie’.

18. (a) Co dowodzi, że regularne przebywanie w towarzystwie innych wyznawców Jehowy może pomóc zachowywać odwagę? (b) Jaką rolę w nabieraniu odwagi odgrywają zebrania chrześcijańskie?

¹⁸ W zachowywaniu odwagi może pomóc regularne spotykanie się ze współwyznawcami. Kiedy Paweł po odwołaniu się do cezara podróżował do Rzymu, przy Forum Appiusza i Trzech Gospodach spotkał współwyznawców. W sprawozdaniu czytamy: „Ujrzawszy ich, Paweł podziękował Bogu i nabrał otuchy [„odwagi”, NW]” (Dzieje 28:15, BT). Jeżeli regularnie przychodzimy na zebrania chrześcijańskie, postępujemy zgodnie z radą Pawła: „Baczmy jedni na drugich w celu pobudzenia się do miłości i dobrych uczynków, nie opuszczając wspólnych zebrań naszych, jak to jest u niektórych w zwyczaju, lecz dodając sobie otuchy, a to tym bardziej, im lepiej widzicie, że się ten dzień przybliża” (Hebrajczyków 10:24, 25). A co to znaczy dodawać otuchy? Podnosić na duchu, krzepić nadzieję i odwagę. Możemy więc w znacznym stopniu przyczynić się do tego, by inni chrześcijanie nabrali odwagi, a ich zachęty mogą z kolei wlać ją w nasze serca.

19. Jak Pismo Święte i publikacje chrześcijańskie przyczyniają się do zachowania odwagi?

¹⁹ Aby zachować odwagę, musimy systematycznie studiować Słowo Boże i stosować się w życiu do jego rad (5 Mojżeszowa 31:9-12; Jozuego 1:8). W ramach regularnego studium powinniśmy analizować chrześcijańskie publikacje oparte na Biblii, gdyż zawarte w nich zdrowe rady pomogą nam podchodzić do prób wiary z odwagą, której udziela Bóg. Ze sprawozdań biblijnych dowiedzieliśmy się, jak w rozmaitych sytuacjach słudzy Jehowy przejawiali odwagę. Nawet jeśli w tej chwili nie wiemy, do czego nam się przydadzą te informacje, to Słowo Boże ma moc oddziaływania i z zawartej w nim wiedzy zawsze możemy odnosić korzyści (Hebrajczyków 4:12, NW). Oto przykład: Gdyby na naszą służbę kaznodziejską zaczął oddziaływać strach przed człowiekiem, moglibyśmy przypomnieć sobie, jak Henoch odważnie zwiastował orędzie Boże ludziom bezbożnym (Judy 14, 15).

20. Co dowodzi, że w zachowywaniu odwagi przez sług Jehowy kluczową rolę odgrywa modlitwa?

²⁰ Chcąc pozostać odważnymi sługami Jehowy, musimy się wytrwale modlić (Rzymian 12:12). Jezus odważnie przetrwał próby, gdyż „zanosił (...) z wielkim wołaniem i ze łzami modlitwy i błagania do tego, który go mógł wybawić od śmierci, i dla bogobojności został wysłuchany” (Hebrajczyków 5:7). Dzięki utrzymywaniu przez modlitwę bliskiej więzi z Bogiem nie upodobnimy się do tchórzliwych ludzi ze świata, skazanych na „śmierć drugą”, z której nie ma zmartwychwstania (Objawienie 21:8). Odważni słudzy Boga mogą liczyć na Jego ochronę i życie w nowym świecie.

21. Dlaczego lojalni Świadkowie Jehowy mogą być odważni?

²¹ Jako lojalni Świadkowie Jehowy, nie musimy się bać żadnych wrogów — ani demonów, ani ludzi — gdyż wspiera nas Bóg, a ponadto przykład Jezusa, zwycięzcy nad światem, krzepi naszą odwagę. Łatwiej ją zachować, gdy przebywamy w budującym duchowo towarzystwie ludu Jehowy. Nabieramy jej również dzięki wskazówkom i radom zawartym w Piśmie Świętym i publikacjach chrześcijańskich. A biblijne doniesienia o dawniejszych sługach Boga pomagają odważnie chodzić Jego drogami. W tych krytycznych dniach ostatnich śmiało podążajmy więc naprzód w świętej służbie. I niech wszyscy słudzy Jehowy będą zawsze odważni!

Jak byś odpowiedział?

◻ Jak przykład Jezusa może nas natchnąć odwagą?

◻ Co Jezusowi i jego uczniom dodawało odwagi do wytrwałego głoszenia?

◻ Dlaczego Żydzi i poganie potrzebowali odwagi, by opowiedzieć się po stronie Jehowy?

◻ Jaki przykład odwagi dali Eunika i Tymoteusz?

◻ Co dowodzi, że nawet w czasie prześladowań odwaga sprawia radość?

[Ilustracja na stronie 18]

Możemy tak jak Jezus zwalczać pokusę stosowaniem się do Pisma Świętego i cytowaniem go