Bóg postanowił, że karą za grzech będzie śmierć, a nie męki w ognistym piekle. Pierwszemu człowiekowi, Adamowi, zapowiedział, że za złamanie prawa Bożego grozi mu śmierć (Rodzaju 2:17). Nie powiedział nic o wiecznych mękach w piekle. Później, kiedy Adam zgrzeszył, o karze, którą miał ponieść, Bóg powiedział: „Prochem jesteś i do prochu wrócisz” (Rodzaju 3:19). Adam miał przestać istnieć. Gdyby Bóg zamierzał posłać go do ognistego piekła, na pewno wcześniej by o tym wspomniał. Nie zmienił kary za nieprzestrzeganie Jego praw. Długo po grzechu Adama Bóg natchnął jednego z pisarzy biblijnych do napisania: „Zapłatą, którą płaci grzech, jest śmierć” (Rzymian 6:23). Nie ma potrzeby wymierzania dalszej kary, „bo ten, kto umarł, został uwolniony od grzechu” (Rzymian 6:7).