Utrzymuj ścisłą więź z Jehową

„W modlitwie nie ustawajcie” (RZYMIAN 12:12).

 1. Jaka jest wola Jehowy, jeśli chodzi o zanoszenie modlitw, i jakiej zachęty udzielił apostoł Paweł?

JEHOWA to „Bóg, który daje nadzieję” wszystkim swym wiernym czcicielom. On też ‛wysłuchuje modlitwy’, nakłaniając ucha ku błaganiom swoich sług, którzy proszą Go o pomoc w zabieganiu o obiecane dobrodziejstwa (Rzymian 15:13; Psalm 65:3, Bw). A w swym Słowie, Biblii, zaprasza ich, by do Niego przychodzili, gdy tylko poczują taką potrzebę. Jest zawsze obecny i chce, żeby Mu się zwierzali z najbardziej osobistych trosk. Zachęca: „W modlitwie nie ustawajcie”, „módlcie się bezustannie” (Rzymian 12:12; 1 Tesaloniczan 5:17).a Wolą Jehowy jest, by wszyscy chrześcijanie stale się do Niego zwracali i otwierali przed Nim swe serca, czyniąc to w imieniu Jego umiłowanego Syna, Jezusa Chrystusa (Jana 14:6, 13, 14).

 2, 3. (a) Dlaczego Bóg nawołuje, żebyśmy ‛nie ustawali w modlitwie’? (b) Co świadczy o tym, że Jehowa oczekuje naszych modlitw?

² Dlaczego Bóg kieruje do nas taki apel? Otóż może się zdarzyć, że obciążeni trudnościami życiowymi i licznymi obowiązkami, zapomnimy o modlitwie. Możemy poczuć się przytłoczeni problemami, wskutek czego przestaniemy się radować nadzieją i utrzymywać kontakt z naszym Ojcem. Dlatego potrzebujemy zachęt, by się modlić i coraz bardziej przybliżać do źródła wszelkiej pomocy i pociechy — do naszego Boga, Jehowy.

³ Uczeń Jakub napisał: „Przybliżcie się do Boga, a On przybliży się do was” (Jakuba 4:8). Chociaż jesteśmy niedoskonali, Bóg nie jest zbyt odległy czy wzniosły, by mógł słyszeć nasze prośby (Dzieje 17:27). Nie jest też obojętny ani nieczuły. Psalmista oświadczył: „Oczy Jahwe zwrócone są ku sprawiedliwym, a Jego uszy na ich wołanie” (Psalm 34:16, BT; 1 Piotra 3:12).

 4. Objaśnij na przykładzie, jak uważnie Jehowa słucha modlitw.

⁴ Jehowa pragnie, byśmy się modlili. Rozważmy w związku z tym pewien przykład. Wyobraź sobie, że jesteś otoczony mnóstwem ludzi prowadzących rozmowy. Słyszysz je, ale w nich nie uczestniczysz. Lecz oto ktoś odwraca się ku tobie, wymienia twoje imię i coś do ciebie mówi. Przykuwa to twoją uwagę. Podobnie Bóg jest żywo zainteresowany swymi sługami, bez względu na to, gdzie się znajdują (2 Kronik 16:9; Przysłów 15:3). Słyszy nasze wypowiedzi i bacznie nas obserwuje, niejako kierując ku nam swe opiekuńcze spojrzenie. Kiedy jednak wzywamy imienia Jehowy, przyciąga to Jego uwagę w sposób szczególny. Jehowa potrafi dostrzec i zrozumieć wszystko, o co ludzie bez słów błagają Go w skrytości serca i umysłu. Zapewnia nas, że przybliży się do każdego, kto szczerze wzywa Jego imienia i kto pragnie utrzymywać z Nim ścisłą więź (Psalm 145:18).

Odpowiedź dostosowana do zamierzenia Bożego

 5. (a) Na co wskazuje rada, by ‛nie ustawać w modlitwie’? (b) Jak Bóg odpowiada na modlitwy?

⁵ Z zachęty do nieustawania w modlitwie wynika, iż Jehowa może niekiedy dopuścić, byśmy prosili Go o coś przez pewien czas, zanim otrzymamy od Niego wyraźną odpowiedź. Możemy się nawet poczuć znużeni błaganiem o łaskę lub serdeczną życzliwość, która naszym zdaniem jest nam pilnie potrzebna, lecz zbyt długo nie nadchodzi. Dlatego Jehowa nawołuje nas, abyśmy nie ulegali takiemu uczuciu, lecz stale się modlili. Powinniśmy w dalszym ciągu mówić Mu o wszelkich troskach, ufając, że ma On wzgląd na nasze modlitwy i zaspokoi nasze rzeczywiste, nie wyimaginowane potrzeby. Nie ulega wątpliwości, iż rozpatrując nasze prośby, bierze pod uwagę swoje zamierzenie. To, o co błagamy, może mieć związek z innymi osobami. Rozważmy przykład człowieka, którego syn prosi o rower. Ojciec wie, że jeśli go kupi jednemu synowi, drugi też będzie chciał mieć swój własny rower. Jeśli więc ojciec uzna, iż któryś z nich jest na to jeszcze za mały, może postanowić na razie nie kupować go żadnemu. Tak samo nasz niebiański Ojciec, uwzględniając swoje zamierzenie i czas jego realizacji, określa, co naprawdę jest najlepsze dla nas i naszych bliźnich (Psalm 84:9, 12, Bw; por. Habakuka 2:3).

 6. Jaką przypowieść dotyczącą modlitwy podał Jezus i o czym świadczy nasza wytrwałość pod tym względem?

⁶ Warto zwrócić uwagę na przypowieść Jezusa mającą uzmysłowić jego uczniom, że „zawsze powinni się modlić i nie ustawać”. Pewna wdowa przez jakiś czas bezskutecznie domagała się sprawiedliwości, ale ponieważ wytrwale zwracała się w tej sprawie do sędziego, człowiek ten w końcu spełnił jej prośbę. Jezus zapytał: „A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych?” (Łukasza 18:1-7, BT). Wytrwałym zanoszeniem modlitw dajemy dowód wiary i polegania na Jehowie. Wykazujemy też, że pragniemy utrzymywać z Nim ścisłą więź i nadal zanosić błagania, zostawiając ostateczny wynik w Jego rękach (Hebrajczyków 11:6).

Przykłady osób utrzymujących ścisłą więź z Jehową

 7. Jak możemy naśladować wiarę Abla, utrzymując ścisłą więź z Jehową?

⁷ W Biblii znajdujemy wiele spisanych modlitw dawnych sług Bożych. Utrwalono je „dla naszego pouczenia, abyśmy przez wytrwałość i przez pociechę z Pism zachowali nadzieję” (Rzymian 15:4). Możemy umocnić swą nadzieję, rozważając przykłady osób, które utrzymują ścisłą więź z Jehową. Abel złożył Bogu ofiarę godną uznania, a chociaż nie znamy bliższych szczegółów, z pewnością prosił Jehowę, by zechciał ją przyjąć. W Liście do Hebrajczyków 11:4 czytamy: „Przez wiarę złożył Abel Bogu wartościowszą ofiarę niż Kain, dzięki czemu otrzymał świadectwo, że jest sprawiedliwy” (Bw). Abel znał obietnicę Bożą zanotowaną w Księdze Rodzaju 3:15, ale w porównaniu z nami wiedział bardzo niewiele. Mimo to postępował zgodnie z posiadanymi informacjami. Również dzisiaj niektóre osoby od niedawna interesujące się prawdą Bożą nie mają jeszcze rozległej wiedzy, lecz podobnie jak Abel modlą się oraz stosują w praktyce to, co już poznały. Swoją wiarę potwierdzają czynami.

 8. Dlaczego możemy być pewni, że Abraham utrzymywał silną więź z Jehową, i jakie pytania powinniśmy sobie zadać?

⁸ Innym lojalnym sługą Bożym był Abraham, „ojciec wszystkich wierzących” (Rzymian 4:11, Bw). Obecnie bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy silnej wiary, musimy też tak jak ów patriarcha dawać jej wyraz w modlitwach. Z Księgi Rodzaju 12:8 dowiadujemy się, iż Abraham „zbudował ołtarz dla Jahwe i wzywał imienia Jahwe” (BT). Znał więc imię Boże i posługiwał się nim podczas modlitw. Raz po raz szczerze i wytrwale się modlił, wzywając „imienia Boga Wiekuistego, Jahwe” (Rodzaju 13:4; 21:33, BT). Czynił to z wiarą, której stał się chwalebnym wzorem (Hebrajczyków 11:17-19). Modlitwa pomogła Abrahamowi niezmiennie radować się nadzieją Królestwa. Czy idziesz w jego ślady, nie ustając w modlitwie?

 9. (a) Dlaczego modlitwy Dawida mają wielką wartość dla dzisiejszych sług Bożych? (b) Co możemy osiągnąć, gdy będziemy się modlić tak jak Dawid, pragnąc utrzymywać bliską więź z Jehową?

⁹ Wyróżniał się pod tym względem król Dawid, a jego psalmy stanowią wzór modlitw. Na przykład słudzy Boży słusznie mogą się modlić o wybawienie lub ratunek (3:8, 9, Bw; 60:7, Bw), o kierownictwo (25:4, 5), ochronę (17:8), przebaczenie grzechów (25:7, 11, 18) oraz o czyste serce (51:12, Bw). Kiedy Dawid był uciśniony, błagał Boga: „Rozwesel duszę sługi swego” (86:4, Bw). My także możemy prosić o radość serca, gdyż Jehowa pragnie, abyśmy się radowali naszą nadzieją. Dawid czuł się ściśle związany z Jehową, toteż wyznał: „Dusza moja przylgnęła do ciebie, prawica twoja podtrzymuje mnie” (63:9, Bw). Czy podobnie jak Dawid przylgnąłeś do Jehowy? Jeśli tak, to i ty możesz liczyć na Jego wsparcie.

10. Jakie niewłaściwe myśli przez pewien czas miał Asaf, ale co sobie w końcu uświadomił?

¹⁰ Jeżeli chcemy pozostawać w bliskich stosunkach z Jehową, powinniśmy się strzec, by nie zazdrościć niegodziwcom ich niefrasobliwego, materialistycznego stylu życia. Psalmista Asaf w pewnym momencie doszedł do wniosku, że nie warto służyć Jehowie, gdyż grzesznicy są „zawsze beztroscy”. Zorientował się jednak, iż jego rozumowanie jest błędne, a bezbożni stoją „na śliskiej drodze”. Uświadomił sobie, że nie ma nic lepszego niż trwanie przy Jehowie. Powiedział Bogu: „Ja zawsze będę z Tobą: Tyś ujął moją prawicę (...). Bo oto giną ci, którzy od Ciebie odstępują (...). Mnie zaś dobrze jest być blisko Boga, w Jahwe wybrałem sobie ucieczkę. Opowiem wszystkie Twe dzieła” (Psalm 73:12, 13, 18, 23, 27, 28, BT). Zamiast zazdrościć beztroskiego życia niegodziwcom, ludziom nie mającym żadnej nadziei, naśladujmy Asafa i utrzymujmy ścisłą więź z Jehową.

11. Z jakiego względu Daniel jest wspaniałym wzorem człowieka zabiegającego o ścisłą więź z Jehową i jak możemy go naśladować?

¹¹ Daniel był zdecydowany nie ustawać w modlitwie, mimo iż oficjalnie modlitwy były zakazane, i to pod groźbą wrzucenia do lwiej jamy. Ale Jehowa „posłał swojego anioła, by zamknął paszcze lwów” i uratował proroka (Daniela 6:8-11, 23, 28, Bw). Za wytrwałe zanoszenie modlitw Daniel został wspaniale nagrodzony. Czy i my nie ustajemy w modlitwach, zwłaszcza wtedy, gdy zakazuje się nam głosić o Królestwie?

Jezus, nasz Wzorodawca

12. (a) Jaki przykład w związku z modlitwą dał Jezus na początku swej służby i jak chrześcijanie mogą z niego skorzystać? (b) Czego uczy wzorcowa modlitwa podana przez Jezusa?

¹² Od samego początku swej ziemskiej służby Jezus często się modlił. Czynił to między innymi w czasie chrztu, dając wspaniały przykład wszystkim, którzy tak jak on są z tej okazji zanurzani w wodzie (Łukasza 3:21, 22). Mogą błagać Boga o pomoc w wypełnianiu tego, co ten akt symbolizuje. Ponadto Jezus pomagał drugim zwracać się do Jehowy w modlitwie. Kiedy w pewnym miejscu się pomodlił, jeden z uczniów rzekł: „Panie, naucz nas się modlić”. Jezus podał wtedy wzorcową modlitwę. Kolejność poruszonych w niej myśli wskazuje, że na pierwszym miejscu powinniśmy stawiać imię i zamierzenie Boże (Łukasza 11:1-4). Wspominając w modlitwach o różnych sprawach, musimy zachowywać równowagę i właściwe proporcje, by nie pominąć „rzeczy ważniejszych” (Filipian 1:9, 10). Oczywiście może zaistnieć szczególna sytuacja albo zajść potrzeba przedstawienia Bogu jakiegoś konkretnego problemu. Chrześcijanie mogą tak jak Jezus prosić Boga o siłę niezbędną do wykonania określonych zadań albo stawienia czoła próbom lub niebezpieczeństwom (Mateusza 26:36-44). Osobiste modlitwy mogą dotyczyć właściwie każdej dziedziny życia.

13. Jak Jezus ukazał doniosłe znaczenie zanoszenia modlitw za drugich?

¹³ Dobrym przykładem Jezus pokazał, jak doniosłe znaczenie ma modlenie się za drugich. Zdawał sobie sprawę, że jego uczniowie — podobnie jak on sam — będą nienawidzeni i prześladowani (Jana 15:18-20; 1 Piotra 5:9). Prosił więc, by Bóg „czuwał nad nimi z uwagi na złego” (Jana 17:9, 11, 15, 20). A wiedząc, że apostoła Piotra czeka szczególna próba, zapewnił go: „Błagałem za tobą, aby wiara twa nie ustała” (Łukasza 22:32). Iluż dobrodziejstw możemy się spodziewać, gdy będziemy wytrwale modlić się za naszych braci, myśląc również o nich, a nie tylko o własnych korzyściach i problemach! (Filipian 2:4; Kolosan 1:9, 10).

14. Co dowodzi, że Jezus utrzymywał ścisłą więź z Jehową, i jak możemy go naśladować?

¹⁴ Przez cały okres swej służby Jezus nie ustawał w modlitwie, utrzymując bardzo ścisłą więź z Jehową (Hebrajczyków 5:7-10). Jak czytamy w Dziejach Apostolskich 2:25-28, Piotr zacytował Psalm 16:8 i odniósł go do Pana Jezusa Chrystusa: „Dawid przecież powiada o nim: ‚Stale miałem Jehowę przed oczami moimi, gdyż On jest po mojej prawicy, abym nigdy się nie zachwiał’”. Możemy czynić podobnie. Możemy prosić Boga, żeby był blisko nas, a w dowód ufności bezustannie kierować ku Niemu duchowy wzrok (por. Psalm 110:5; Izajasza 41:10, 13). Jehowa będzie nas wspierać, toteż unikniemy wszelkiego rodzaju kłopotów i nigdy się nie zachwiejemy.

15. (a) Z jakiego powodu nigdy nie powinniśmy ustawać w modlitwie? (b) Przed czym zostaliśmy ostrzeżeni w związku z wdzięcznością?

¹⁵ Obyśmy zawsze pamiętali o dziękowaniu Jehowie za całą Jego dobroć i „niezrównaną życzliwość niezasłużoną”, którą okazał między innymi przez ofiarowanie swego Syna na okup za nasze grzechy (2 Koryntian 9:14, 15; Marka 10:45; Jana 3:16; Rzymian 8:32; 1 Jana 4:9, 10). W imieniu Jezusa ‛zawsze za wszystko dzięki składajmy naszemu Bogu i Ojcu’ (Efezjan 5:19, 20; Kolosan 4:2; 1 Tesaloniczan 5:18). Nie pozwólmy, by naszą wdzięczność za to, co posiadamy, stłumiły problemy osobiste albo nadmierna troska o to, czego nam brak.

Przerzuć swe brzemię na Jehowę

16. Co powinniśmy uczynić, gdy przygniatają nas jakieś brzemiona?

¹⁶ Wytrwałym zanoszeniem modlitw pokazujemy, jak bardzo jesteśmy oddani Bogu. Kiedy zwracamy się do Niego z prośbą, odnosimy korzyść jeszcze przed otrzymaniem odpowiedzi. Jeżeli przygniata nas jakiś ciężar, możemy utrzymać ścisłą więź z Jehową, postępując zgodnie z następującą radą: „Przerzuć swe brzemię wprost na Jehowę, a On sam cię podtrzyma” (Psalm 55:22 [55:23, Bw]). Kiedy wszelkie swe zmartwienia, zgryzoty, rozczarowania, obawy i inne brzemiona przerzucimy na Jehowę, pokładając w Nim bezgraniczną wiarę, uzyskamy spokój wewnętrzny, „pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl” (Filipian 4:4, 7; Psalm 68:20, Bw; Marka 11:24; 1 Piotra 5:7).

17. Jak możemy zabiegać o pokój Boży?

¹⁷ Czy ów pokój przychodzi natychmiast? Chociaż pewną ulgę możemy odczuć bardzo szybko, to jednak również w tej sprawie znajdują zastosowanie słowa Jezusa dotyczące modlitwy o ducha świętego: „Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam” (Łukasza 11:9-13, Bw). Ponieważ duch Boży może rozproszyć nasze troski, musimy wytrwale błagać Jehowę o Jego pokój i pomoc w dźwiganiu naszych brzemion. Możemy być pewni, że dzięki temu osiągniemy upragnione ukojenie oraz spokój serca.

18. Co Jehowa dla nas czyni, gdy nie wiemy dokładnie, jakie sprawy należałoby poruszyć w modlitwie?

¹⁸ A jak postąpić, gdy nie wiemy dokładnie, o co się modlić? Często nie potrafimy wyrazić swych wewnętrznych strapień, ponieważ nie w pełni rozumiemy sytuację albo nie jesteśmy pewni, z jaką prośbą powinniśmy się zwrócić do Jehowy. Właśnie wtedy duch święty może przemawiać w naszym imieniu. Apostoł Paweł oświadczył: „Nie wiemy bowiem, o co się modlić, jak należy, ale sam Duch wstawia się za nami w niewysłowionych westchnieniach” (Rzymian 8:26, Bw). Jak to rozumieć? Słowo Boże zawiera natchnione proroctwa i modlitwy pasujące do naszej sytuacji. Jehowa pozwala, by one niejako się za nami wstawiały. Wychodzi przy tym z założenia, że gdybyśmy znali ich zastosowanie w naszym wypadku, to uwzględnilibyśmy je w swoich prośbach, i na tej podstawie je spełnia.

Modlitwa i nadzieja pozostaną na zawsze

19. Dlaczego modlitwa i nadzieja pozostaną na zawsze?

¹⁹ Zanoszenie modlitw do naszego niebiańskiego Ojca, zwłaszcza wyrażających wdzięczność za nowy świat i jego błogosławieństwa, nigdy się nie skończy (Izajasza 65:24; Objawienie 21:5). Będziemy też stale radować się nadzieją, zawsze bowiem będzie istnieć pewna jej forma (por. 1 Koryntian 13:13). Nawet nie potrafimy sobie wyobrazić, co nowego uczyni Jehowa, gdy się skończy obrany przez Niego sabatni ‛dzień odpoczynku’ od działalności stwórczej na ziemi (Rodzaju 2:2, 3). Przez całą wieczność będzie sprawiał swym sługom miłe niespodzianki oraz zlecał wspaniałe zadania związane ze spełnianiem Jego woli.

20. Na co powinniśmy być zdecydowani i dlaczego?

²⁰ Skoro mamy tak fascynującą nadzieję, utrzymujmy ścisłą więź z Jehową, nie ustając w zanoszeniu modlitw. Obyśmy nigdy nie przestali Mu dziękować za wszystkie doznawane dobrodziejstwa. W odpowiednim czasie doczekamy zachwycającego spełnienia naszej nadziei w sposób przechodzący najśmielsze wyobrażenia, gdyż Jehowa „może uczynić nieskończenie więcej, niż prosimy czy rozumiemy” (Efezjan 3:20, BT). Obyśmy przez całą wieczność składali hołd, cześć i dziękczynienie naszemu Bogu, Jehowie, który ‛wysłuchuje modlitwy’!

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

◻ Dlaczego nie wolno nam ustawać w modlitwie?

◻ Czego uczą modlitwy zanoszone przez przedchrześcijańskich sług Bożych?

◻ Czego w związku z modlitwą możemy się nauczyć z przykładu Jezusa?

◻ Jak możemy przerzucić swe brzemiona na Jehowę i jakie to daje korzyści?

[Ilustracja na stronie 17]

Daniel nie ustawał w modlitwie, mimo iż groziło mu wtrącenie do lwiej jamy