4, 5. Jaki aspekt nastawienia umysłu Jezusa uwypuklono w Liście do Rzymian 15:1-3 i jak chrześcijanie mogą się na nim wzorować?

⁴ Co obejmuje przejawianie takiego nastawienia umysłu, jakie miał Chrystus Jezus? W znalezieniu odpowiedzi na to pytanie pomaga nam 15 rozdział Listu Pawła do Rzymian. W pierwszych kilku wersetach tego rozdziału Paweł wspomina o pewnym wybitnym przymiocie Jezusa: „My jednak, którzy jesteśmy silni, powinniśmy znosić słabości tych, którzy nie są silni, a nie mieć upodobania w samych sobie. Niech każdy z nas podoba się bliźniemu w tym, co jest dobre, ku jego zbudowaniu. Gdyż nawet Chrystus nie miał upodobania w samym sobie; lecz jak jest napisane: ‚Obelgi tych, którzy ciebie lżyli, spadły na mnie’” (Rzymian 15:1-3).

 6. W jaki sposób możemy naśladować reakcję Jezusa na sprzeciw i zniewagi?

⁶ Kolejną piękną cechą Jezusa było to, że on zawsze myślał i działał w sposób budujący. Nigdy nie dopuścił, by negatywne nastawienie drugich wpłynęło na jego wspaniały stosunek do służenia Bogu. My też nie powinniśmy na to pozwolić. Jezus cierpliwie i bez utyskiwań znosił obelgi i prześladowania, które dosięgały go za wierne oddawanie czci Bogu. Wiedział, że kto stara się podobać bliźniemu „w tym, co jest dobre, ku jego zbudowaniu”, powinien liczyć się ze sprzeciwem ze strony świata, któremu brakuje wiary i zrozumienia.

 7. Jak Jezus okazywał cierpliwość i dlaczego powinniśmy czynić to samo?

⁷ Jezus przejawiał właściwe nastawienie jeszcze w innych dziedzinach. Nigdy nie wyrażał zniecierpliwienia w stosunku do Jehowy, ale cierpliwie czekał na realizację Jego zamierzeń (Psalm 110:1; Mateusza 24:36; Dzieje 2:32-36; Hebrajczyków 10:12, 13). Poza tym nie tracił cierpliwości do swych naśladowców. Oświadczył im: „Uczcie się ode mnie”. Będąc „łagodnie usposobiony”, nauczał w sposób budujący i pokrzepiający. A jako „uniżony w sercu”, nigdy nie był nadęty ani arogancki (Mateusza 11:29). Do naśladowania tych aspektów nastawienia Jezusa zachęca Paweł słowami: „Zachowujcie to nastawienie umysłu, jakie było też u Chrystusa Jezusa, który chociaż istniał w postaci Bożej, nie brał pod uwagę zagarnięcia, mianowicie tego, żeby być równym Bogu. Przeciwnie, ogołocił samego siebie i przybrał postać niewolnika, i stał się podobny do ludzi” (Filipian 2:5-7).

 8, 9. (a) Dlaczego musimy pielęgnować niesamolubne nastawienie? (b) Dlaczego nie powinniśmy się zniechęcać, jeśli nie udaje nam się trzymać wzoru pozostawionego przez Jezusa, i jaki dobry przykład pod tym względem dał Paweł?

⁸ Łatwo powiedzieć, że się chce usługiwać innym i przedkładać ich potrzeby nad swoje własne. Ale gdy uczciwie przeanalizujemy swe nastawienie umysłu, może się okazać, że nasze serca niezupełnie skłaniają się ku takiemu postępowaniu. Dlaczego? Po pierwsze dlatego, że odziedziczyliśmy po Adamie i Ewie samolubne przywary. A po drugie, żyjemy w świecie, który zachęca do egoizmu (Efezjan 4:17, 18). Chcąc rozwinąć w sobie niesamolubne nastawienie, na ogół trzeba pielęgnować sposób myślenia sprzeczny z naszą wrodzoną niedoskonałą naturą. Wymaga to zdecydowanych starań.