Uwolnienie się z pęt religii fałszywej
„‚Dlatego wydostańcie się spośród nich (...)’, mówi Jehowa, ‚i przestańcie dotykać tego, co nieczyste’; ‚a ja was przyjmę’” (2 KORYNTIAN 6:17).
1. Co Szatan zaproponował Jezusowi i jakie dwa wnioski wypływają z tego zdarzenia?
„DAM ci to wszystko, jeśli upadniesz i mnie oddasz cześć”. Chociaż ta oferta została złożona tysiące lat po wyłonieniu się kultu opartego na kłamstwie, stanowi klucz do zrozumienia, kto się kryje za religią fałszywą i jaki jest jej cel. Pod koniec 29 roku n.e. Diabeł w zamian za akt hołdu zaproponował Jezusowi wszystkie królestwa świata. Wypływają z tego dwa wnioski: ziemskie rządy należą do Szatana, a istotą religii fałszywej jest oddawanie mu czci (Mateusza 4:8, 9).
2. Czego się dowiadujemy ze słów Jezusa zapisanych w Mateusza 4:10?
2 Swoją odpowiedzią Jezus nie tylko odrzucił religię fałszywą, lecz także pokazał, na czym polega prawdziwe wielbienie. Oświadczył: „Idź precz, Szatanie! Napisano przecież: ‚Jehowie, twemu Bogu, będziesz oddawać cześć i tylko dla Niego będziesz pełnić świętą służbę’” (Mateusza 4:10). Celem nieskażonej religii jest więc oddawanie czci jedynemu prawdziwemu Bogu, Jehowie, wymagające wiary i posłusznego spełniania Jego woli.
Skąd się wzięła religia fałszywa
3. (a) Kiedy i jak pojawiła się na ziemi religia fałszywa? (b) Na czym polegał pierwszy opisany akt nietolerancji religijnej i co można powiedzieć o późniejszych prześladowaniach na tym tle?
3 Religia fałszywa pojawiła się na ziemi wtedy, gdy nasi prarodzice wypowiedzieli Bogu posłuszeństwo i za namową Węża postanowili samodzielnie decydować o tym, co dobre, a co złe (Rodzaju 3:5). Postępkiem tym odrzucili sprawiedliwe zwierzchnictwo Jehowy oraz właściwy sposób wielbienia, czyli religię prawdziwą. Spośród wszystkich ludzi oni pierwsi „prawdę Bożą przemienili (...) w kłamstwo i stworzeniu oddawali cześć, i służyli jemu, zamiast służyć Stwórcy” (Rzymian 1:25, BT). Stworzeniem, któremu bezwiednie zaczęli oddawać cześć, był sam Szatan Diabeł, „pradawny wąż” (Objawienie 12:9). Ich najstarszy syn, Kain, odrzucił życzliwą radę Jehowy i w ten sposób zbuntował się przeciwko Jego zwierzchniej władzy. Świadomie czy nieświadomie stał się „dzieckiem Złego”, Szatana — jego czcicielem. Zabił swego młodszego brata Abla, który praktykował prawdziwe wielbienie (1 Jana 3:12, Biblia poznańska; Rodzaju 4:3-8; Hebrajczyków 11:4). Abel był pierwszą ofiarą nietolerancji religijnej. Niestety, religia fałszywa po dziś dzień doprowadza do przelewu niewinnej krwi (zob. Mateusza 23:29-35; 24:3, 9).
4. Które wersety dotyczące Noego ukazują istotę religii prawdziwej?
4 Przed potopem Szatanowi udało się odciągnąć większość ludzi od religii prawdziwej. Jednakże Noe „znalazł łaskę w oczach Jehowy”. Dlaczego? Ponieważ „chodził z prawdziwym Bogiem”. Innymi słowy, praktykował czyste wielbienie. Nie jest ono kwestią obrzędów czy rytuałów — jest drogą życiową. W jego zakres wchodzi pokładanie wiary w Jehowie i służenie Mu, czyli ‛chodzenie z Bogiem’. Tak postępował Noe (Rodzaju 6:8, 9, 22; 7:1; Hebrajczyków 11:6, 7).
5. (a) Co Diabeł usiłował stworzyć po potopie i jak chciał tego dokonać? (b) Jak Jehowa udaremnił jego plan i z jakim skutkiem?
5 Niedługo po potopie Szatan chciał za pośrednictwem Nemroda, znanego z działania „na przekór Jehowie”, zespolić ród ludzki w wielbieniu wrogim prawdziwemu Bogu (Rodzaju 10:8, 9; 11:2-4). Miała to być jednolita religia fałszywa, zjednoczony kult Diabła, skupiony wokół miasta i wieży, których budowniczowie oddawali mu cześć. Bóg pokrzyżował te plany przez pomieszanie „jednego języka”, wspólnego dla wszystkich ludzi (Rodzaju 11:5-9). Z tego powodu nadano temu miastu stosowne nazwy: Babel, a później Babilon, oznaczające „zamieszanie”. Wskutek powstałego chaosu ludzkość rozproszyła się po całej ziemi.
6. (a) Jakie wyobrażenia Szatan wszczepił swym czcicielom w Babilonie, zanim zostali rozproszeni? (b) Dlaczego w religiach całego świata można dostrzec podobne wierzenia? (c) Jakiemu szatańskiemu celowi służył Babilon i symbolem czego jest to starożytne miasto?
6 Z dziejów religii i mitologii wynika jednak, że zanim do tego doszło, Szatan zdążył wszczepić w umysły swych czcicieli podstawowe koncepcje religii fałszywej. Należały do nich wiara w istnienie piekła i duszy nie umierającej mimo śmierci ciała, strach przed zmarłymi, jak również kult niezliczonego mnóstwa bogów i bogiń, niekiedy łączonych w triady. Ludzie władający różnymi językami zanieśli te poglądy do najdalszych zakątków naszego globu. Z czasem te pierwotne wyobrażenia uległy zróżnicowaniu, ale ogólnie rzecz biorąc stanowią podstawę błędnych wierzeń na całej ziemi. Szatan nie zdołał stworzyć zjednoczonej religii fałszywej ze światową stolicą w Babilonie, postanowił więc rozkrzewić rozmaite formy nieczystego kultu, tkwiące korzeniami w tym mieście i mające skłaniać ludzi do oddawania czci Diabłu zamiast Jehowie. Babilon przez szereg stuleci był bardzo wpływowym ośrodkiem bałwochwalstwa, magii, czarów i astrologii — wszelkich istotnych składników religii fałszywej. Nic więc dziwnego, iż w Księdze Objawienia obrazowo przedstawiono światowe imperium religii fałszywej jako plugawą nierządnicę noszącą imię Babilon Wielki (Objawienie 17:1-5).
Religia prawdziwa
7. (a) Dlaczego pomieszanie języków nie odbiło się na religii prawdziwej? (b) Kto i w jaki sposób zyskał sobie miano „ojca wszystkich wierzących”?
7 Ma się rozumieć, pomieszanie języków przy wieży Babel, spowodowane przez Jehowę, nie zmieniło religii prawdziwej. Przed potopem wyznawali ją tacy wierni ludzie, jak Abel, Henoch czy Noe z żoną, synami i synowymi. Po potopie obstawali przy niej potomkowie Sema, syna Noego. Jeden z nich, Abraham, stał się znany jako „ojciec wszystkich wierzących” (Rzymian 4:11, Bw). Swoją wiarę potwierdzał uczynkami (Jakuba 2:21-23). Religia była dla niego drogą życiową.
8. (a) Jak w XVI wieku p.n.e. doszło do konfrontacji religii fałszywej z prawdziwą i co z tego wynikło? (b) Co nowego wprowadził Jehowa w związku z czystym wielbieniem?
8 Niesfałszowaną religię praktykowali też potomkowie Abrahama: Izaak, Jakub (czyli Izrael) oraz jego 12 synów, którzy dali początek 12 plemionom izraelskim. Pod koniec XVI wieku p.n.e. potomkowie Abrahama z linii Izaaka z trudem strzegli czystego wielbienia we wrogim, pogańskim środowisku, w Egipcie, gdzie wyznaczono im rolę niewolników. Jehowa posłużył się Mojżeszem, wiernym Izraelitą z plemienia Lewiego, by uwolnić swoich czcicieli spod jarzma narzuconego przez kraj przesiąknięty religią opartą na kłamstwie. Za pośrednictwem Mojżesza zawarł przymierze z narodem izraelskim, czyniąc go ludem wybranym. Jednocześnie podał zbiór praw regulujących prawdziwe wielbienie. Przejściowo ujął je w ramy systemu, w którym doniosłą rolę odgrywały ofiary składane przez kapłanów, jak również widzialne sanktuarium — najpierw przenośny przybytek, a później świątynia jeruzalemska.
9. (a) Jak praktykowano czyste wielbienie przed ustanowieniem przymierza Prawa? (b) Jak Jezus dał do zrozumienia, że materialne aspekty tego przymierza mają charakter przejściowy?
9 Warto jednak zaznaczyć, iż te elementy materialne nie miały wejść na stałe do religii prawdziwej. Prawo Mojżeszowe było ‛cieniem rzeczy przyszłych’ (Kolosan 2:17, Bw; Hebrajczyków 9:8-10; 10:1). Zanim zostało ustanowione, jeszcze w czasach patriarchalnych, ojciec jako głowa rodziny najwyraźniej reprezentował wszystkich domowników, składając ofiary na wzniesionym przez siebie ołtarzu (Rodzaju 12:8; 26:25; 35:2, 3; Hioba 1:5). Nie było wówczas zorganizowanego kapłaństwa ani systemu ofiar z określonymi ceremoniami i rytuałami. Sam Jezus zwrócił uwagę na tymczasowy charakter tego sposobu wielbienia, ujętego w ramy norm prawnych i związanego z ośrodkiem w Jeruzalem, gdy w rozmowie z Samarytanką oświadczył: „Nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze [Garizim, gdzie dawniej znajdowała się świątynia Samarytan], ani w Jerozolimie nie będziecie oddawali czci Ojcu. (...) Nadchodzi godzina i teraz jest, kiedy prawdziwi czciciele będą oddawali Ojcu cześć w duchu i w prawdzie” (Jana 4:21-23, Bw). Jezus wyjaśnił, iż czyste wielbienie należy praktykować nie za pomocą rzeczy materialnych, lecz w duchu i w prawdzie.
Niewola babilońska
10. (a) Dlaczego Jehowa dopuścił, by Jego lud został uprowadzony do niewoli babilońskiej? (b) Pod jakimi dwoma względami Jehowa uwolnił wierny ostatek w 537 roku p.n.e. i co było głównym celem powrotu Izraelitów do ziemi judzkiej?
10 Od chwili buntu w Edenie trwa nieprzyjaźń między religią prawdziwą a fałszywą. Bywało i tak, że w sensie symbolicznym sług Bożych krępowały pęta religii fałszywej, od czasów Nemroda kojarzonej z Babilonem. Zanim Jehowa dopuścił, by w roku 617 i 607 p.n.e. uprowadzono Jego lud do niewoli babilońskiej, Izraelici już padli ofiarą fałszywych wyobrażeń religijnych wywodzących się z tego miasta (Jeremiasza 2:13-23; 15:2; 20:6; Ezechiela 12:10, 11). W roku 537 p.n.e. wierny ostatek powrócił do Judy (Izajasza 10:21). Usłuchał proroczego wezwania: ‛Wychodźcie z Babilonu!’ (Izajasza 48:20, Bw). Ludzie ci odzyskali nie tylko literalną wolność. Dostąpili również duchowego uwolnienia spod wpływu nieczystej, bałwochwalczej religii fałszywej. Członkowie tego lojalnego ostatka otrzymali następujący nakaz: „Odwróćcie się, odwróćcie się, wydostańcie się stamtąd, nie dotykajcie niczego nieczystego; wydostańcie się spośród niego, zachowajcie siebie w czystości — wy, którzy niesiecie sprzęty Jehowy” (Izajasza 52:11). Najważniejszym celem ich powrotu do Judy było podjęcie na nowo czystego wielbienia.
11. Co jeszcze oprócz odnowy czystego wielbienia w Judzie wydarzyło się w dziedzinie religii w VI wieku p.n.e.?
11 Ciekawe, że w tym samym VI wieku p.n.e. pojawiły się w obrębie Babilonu Wielkiego nowe odgałęzienia religii fałszywej. Narodził się wówczas buddyzm, konfucjanizm, zaratustryzm i dżinizm, a także racjonalistyczna filozofia grecka, która później wywarła ogromny wpływ na kościoły chrześcijaństwa. Kiedy więc w Judzie przywracano czyste wielbienie, arcywróg Jehowy stwarzał ludziom szerszy wybór form fałszywego kultu.
12. Jakie wyzwolenie z niewoli babilońskiej miało miejsce w I wieku n.e. i jakiej przestrogi udzielił apostoł Paweł?
12 Zanim w Izraelu pojawił się Jezus, większość Żydów zaczęła praktykować różne odmiany judaizmu — religii, która przejęła wiele koncepcji babilońskich i w rezultacie sama się przyłączyła do Babilonu Wielkiego. Chrystus to potępił, a swych naśladowców uwolnił z symbolicznych pęt (Mateusza, rozdział 23; Łukasza 4:18). Ponieważ na terenach objętych działalnością ewangelizacyjną Pawła bujnie krzewiła się religia fałszywa i filozofia grecka, apostoł powołał się na proroctwo z Księgi Izajasza i zastosował je do chrześcijan, którzy musieli się wyzwolić spod nieczystych wpływów Babilonu Wielkiego. Napisał: „Jaka istnieje zgoda między świątynią Bożą a [babilońskimi] bałwanami? Jesteśmy bowiem świątynią Boga żywego; Bóg przecież powiedział: ‚Będę wśród nich przebywał i pośród nich się przechadzał, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem’. ‚„Dlatego wydostańcie się spośród nich i się odłączcie”, mówi Jehowa, „i przestańcie dotykać tego, co nieczyste”’; ‚„a ja was przyjmę”’” (2 Koryntian 6:16, 17).
Uwolnienie się z pęt religii fałszywej w czasie końca
13. Co wynika z orędzi, które Chrystus skierował do siedmiu zborów w Azji Mniejszej, i jak potoczyły się wypadki?
13 Z orędzi, które Jezus w objawieniu danym Janowi skierował do siedmiu zborów w Azji Mniejszej, wyraźnie wynika, iż pod koniec I wieku do zboru chrześcijańskiego zaczęły się wkradać babilońskie postawy i praktyki religijne (Objawienie, rozdziały 2 i 3). Odstępstwo kwitło zwłaszcza w wiekach od II do V i doprowadziło do pojawienia się plugawej imitacji czystego chrystianizmu. Przyjęto takie babilońskie koncepcje, jak nieśmiertelność duszy, ogniste piekło czy nauka o Trójcy. Kościoły katolicki i prawosławny, a później też protestanckie uznały te kłamliwe dogmaty i w rezultacie stały się częścią Babilonu Wielkiego — światowego imperium religii fałszywej, którego twórcą jest Diabeł.
14, 15. (a) Na co wskazuje przypowieść o pszenicy i chwastach? (b) Co się wydarzyło pod koniec XIX wieku i jakie postępy uczynili prawdziwi chrześcijanie do roku 1914, jeśli chodzi o wyznawane nauki?
14 Praktykowanie religii prawdziwej nigdy całkowicie nie zanikło. W ciągu stuleci zawsze istnieli ludzie miłujący prawdę, z których niejeden za wierność Jehowie i Jego Słowu, Biblii, musiał zapłacić najwyższą cenę. Ale jak wynika z podanej przez Jezusa przypowieści o pszenicy i chwastach, symboliczną pszenicę, czyli namaszczonych duchem synów Królestwa, miano oddzielić od chwastów, synów złego, dopiero przy „zakończeniu systemu rzeczy” (Mateusza 13:24-30, 36-43). Pod koniec XIX wieku, gdy zbliżał się ów czas końca — czas zapowiedzianego rozdzielania — szczerzy badacze Biblii zaczęli się uwalniać z pęt religii fałszywej.
15 Już w okresie poprzedzającym rok 1914 chrześcijanie ci, znani dziś jako Świadkowie Jehowy, głęboko wierzyli w okup. Pojęli, że obecność Chrystusa musi być niewidzialna. Zdawali sobie sprawę z tego, iż w roku 1914 skończą się „czasy pogan” (Łukasza 21:24, Bw). Dobrze rozumieli, czym jest dusza i zmartwychwstanie. Wiedzieli, że kościelne doktryny o ogniu piekielnym i o Trójcy są rażąco błędne. Poznali imię Boże i zaczęli się nim posługiwać, a ponadto dostrzegli, jak wielkie zło kryje się w teorii ewolucji oraz w praktykowaniu spirytyzmu.
16. Jakiego wezwania usłuchali chrześcijańscy pomazańcy w roku 1919?
16 Był to dobry początek zrywania więzów religii fałszywej. W roku 1919 Babilon Wielki całkowicie utracił władzę nad ludem Bożym. Wierny ostatek chrześcijańskich pomazańców postąpił tak samo, jak ostatek Żydów wyswobodzony z Babilonu w roku 537 p.n.e. — usłuchał wezwania, by ‛wydostać się spośród niego’ (Izajasza 52:11).
17. (a) Co się działo po roku 1922 i jaką potrzebę odczuli członkowie ludu Bożego? (b) Jakie skrajne stanowisko zajęto i dlaczego nietrudno to zrozumieć?
17 Od roku 1922 zaczęto publikować i rozpowszechniać dobitne prawdy biblijne demaskujące babilońską religię fałszywą, a zwłaszcza kościoły chrześcijaństwa. Zauważono potrzebę uświadomienia oczyszczonemu ludowi Bożemu, jak ważne jest całkowite zerwanie z wszelkimi formami fałszywego kultu. Z tego powodu przez szereg lat w ogóle nie używano słowa „religia” w odniesieniu do czystego wielbienia. Po ulicach wielkich miast obnoszono hasła w rodzaju: „Religia to sidło i oszustwo”. Na kartach takich książek, jak Rząd (1928) czy „Prawda was wyswobodzi” (1946) uwypuklano różnicę między „chrystianizmem” a „religią”. Taką skrajną postawę nietrudno zrozumieć, zachodziła bowiem konieczność całkowitego odcięcia się od wszechobecnych systemów religijnych Babilonu Wielkiego.
Religie: prawdziwa i fałszywa
18. Jakie nowe zrozumienie pojęcia „religia” podano w roku 1951 i jak to wyjaśniono w Roczniku na rok 1975?
18 W końcu nadeszła pora, by Jehowa pozwolił swemu ludowi odróżnić religię prawdziwą od fałszywej. Rocznik Świadków Jehowy na rok 1975 (w języku angielskim) podawał: „W roku 1951 rzecznicy prawdziwego wielbienia zrozumieli ważny szczegół dotyczący określenia ‚religia’. Niektórzy z nich dobrze pamiętali rok 1938, bo wtedy nosili pobudzające do myślenia plakaty z napisem: ‚Religia to sidło i oszustwo’. Stali wówczas na stanowisku, iż każda ‚religia’ jest niechrześcijańska i pochodzi od Diabła. Ale w Strażnicy z 15 marca 1951 roku zalecono używanie w odniesieniu do religii przymiotników ‚prawdziwa’ lub ‚fałszywa’. A w interesującej książce What Has Religion Done for Mankind? [Co religia uczyniła dla ludzkości?] (opublikowanej w roku 1951 i wydanej na kongresie pod hasłem ‚Czyste wielbienie’, który się odbył na stadionie Wembley w Londynie) wyjaśniono: ‚Biorąc pod uwagę kontekst, w jakim się używa słowa „religia”, można ją najprościej zdefiniować jako system, formę wielbienia, niezależnie od tego, czy jest prawdziwa czy fałszywa. Harmonizuje to ze znaczeniem hebrajskiego wyrazu ’a·bo·dá, który dosłownie znaczy „służba”, bez względu na to, dla kogo jest pełniona’. Od tego czasu świadkowie Jehowy często używają wyrażeń ‚religia prawdziwa’ i ‚religia fałszywa’” (strona 225).
19, 20. (a) Dlaczego prawdziwi czciciele nie musieli się niepokoić używaniem słowa „religia” w stosunku do czystego wielbienia? (b) Co słudzy Jehowy mogli zrobić dzięki temu nowemu spojrzeniu?
19 Odpowiadając na pytanie pewnego czytelnika, Strażnica z 15 sierpnia 1951 roku (wydanie angielskie) wyjaśniła: „Nikogo nie powinno niepokoić posługiwanie się terminem ‚religia’. Nie stajemy przez to w jednym szeregu z fałszywymi religiami tkwiącymi w niewoli tradycji; przecież okoliczność, iż nazywamy siebie chrześcijanami, nie stawia nas na równi z rzekomymi chrześcijanami należącymi do nominalnego chrześcijaństwa”.
20 Takie nowe rozumienie słowa „religia”, nie będące bynajmniej wynikiem jakiegoś kompromisu, pomogło sługom Jehowy poszerzyć przepaść między wielbieniem prawdziwym a fałszywym. Kwestię tę omawia następny artykuł.
Sprawdź, czy rozumiesz:
◻ Kiedy i jak pojawiła się na ziemi religia fałszywa?
◻ Co Szatan usiłował stworzyć po potopie i jak jego plan został udaremniony?
◻ Symbolem czego stał się Babilon?
◻ Jakie akty wyzwolenia miały miejsce w 537 roku p.n.e., w I wieku n.e. oraz w roku 1919?
◻ Jakie nowe zrozumienie pojęcia „religia” podano w roku 1951 i dlaczego dopiero wtedy?
[Ramka i ilustracja na stronie 11]
Fałszywe nauki znane na całej ziemi pochodzą z Babilonu:
◻ Trójce, czyli triady bogów
◻ Nieśmiertelność duszy ludzkiej
◻ Spirytyzm — rozmowy z „umarłymi”
◻ Kult z użyciem wizerunków
◻ Zaklęcia mające udobruchać demony
◻ Władza potężnego duchowieństwa