Stój mocno w wolności otrzymanej od Boga!

„Do takiej wolności Chrystus nas uwolnił. Stójcie więc mocno i nie dajcie się znowu zaprząc w jarzmo niewoli” (GALATÓW 5:1).

 1, 2. Jak ludzie utracili wolność pochodzącą od Boga?

SŁUDZY Jehowy są wolni. Nie pragną jednak uniezależnić się od Boga, gdyż popadliby wtedy w niewolę Szatana. Cenią sobie ścisłą więź z Jehową i radują się otrzymaną od Niego wolnością.

² Nasi prarodzice, Adam i Ewa, wskutek popełnienia grzechu utracili ten dar i stali się niewolnikami grzechu, śmierci oraz Szatana (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 3:1-19; Rzymian 5:12). W ten sposób Diabeł sprowadził cały świat na drogę grzechu, drogę do zagłady. Jednakże ludzie, którzy stoją mocno w wolności danej im przez Boga, kroczą ścieżką wiodącą ku życiu wiecznemu (Mateusza 7:13, 14; 1 Jana 5:19).

Oswobodzenie z niewoli

 3. Jaką nadzieję Bóg dał w ogrodzie Eden?

³ Jehowa pragnie, by osoby darzące szacunkiem Jego imię zostały uwolnione spod władzy Szatana, grzechu i śmierci. Dał ludziom tę nadzieję, gdy do węża, którym zbuntowany anioł posłużył się w Edenie, skierował następujące słowa: „Ustanowię też nieprzyjaźń między tobą a niewiastą i między nasieniem twoim a jej nasieniem. On rozgniecie ci głowę, a ty mu rozgnieciesz piętę” (Rodzaju 3:14, 15). Jezus Chrystus, obiecane Nasienie niebiańskiej organizacji Jehowy, doznał owego ‛zgniecenia pięty’, gdy umarł na palu, ale w ten sposób Bóg dostarczył ofiary okupu, aby każdy, kto okazuje wiarę, mógł zostać uwolniony od grzechu i śmierci (Mateusza 20:28; Jana 3:16). A w słusznym czasie Jezus zmiażdży głowę pierwotnemu Wężowi, Szatanowi (Objawienie 12:9).

 4. Jaką wolnością cieszył się Abraham i co Jehowa mu przyrzekł?

⁴ Upłynęło jakieś 2000 lat od chwili złożenia powyższej obietnicy, gdy Abraham — „przyjaciel Jehowy” — na polecenie Boga posłusznie opuścił Ur i przeniósł się w inne strony (Jakuba 2:23; Hebrajczyków 11:8). Dzięki temu uzyskał wolność — wyrwał się z jarzma szatańskiego świata, składającego się z religii fałszywej, nieuczciwej polityki oraz chciwego systemu handlowego. Do proroctwa wypowiedzianego w raju Bóg dodał zapewnienie, że za pośrednictwem Abrahama oraz jego Nasienia zjednają sobie błogosławieństwo wszystkie rodziny i narody (Rodzaju 12:3; 22:17, 18). Abraham był wolny od potępienia, ponieważ ‛uwierzył Jehowie, który poczytał mu to za sprawiedliwość’ (Rodzaju 15:6). Również w dobie obecnej utrzymywanie bliskiej więzi z Jehową stanowi ochronę przed niepomyślnym osądem oraz przed popadnięciem w niewolę świata poddanego władzy Szatana.

Zdumiewający, symboliczny dramat

 5. Jak doszło do narodzin Izaaka?

⁵ Chcąc umożliwić Abrahamowi spłodzenie potomka, jego niepłodna żona, Sara, zaproponowała mu, by współżył z jej służącą imieniem Hagar. Został w ten sposób ojcem Ismaela, ale Bóg nie uznał tego chłopca za obiecane Nasienie. Sprawił natomiast, że gdy Abraham miał już 100 lat, a Sara 90, urodził się im syn, któremu nadali imię Izaak. Ponieważ Ismael wyśmiewał się z młodszego brata, musiał razem ze swą matką, Hagar, opuścić dom, tak iż niekwestionowanym dziedzicem i potomkiem Abrahama stał się syn urodzony przez wolną niewiastę — Sarę. Izaak, podobnie jak jego ojciec, też przejawiał głęboką wiarę i cieszył się wolnością, której Źródłem jest Bóg (Rodzaju 16:1-16; 21:1-21; 25:5-11).

 6, 7. Co wmówili fałszywi nauczyciele niektórym chrześcijanom w Galacji i jak tę sprawę wyjaśnił apostoł Paweł?

⁶ Dla ludzi miłujących taką wolność wydarzenia te stanowią zapowiedź nader doniosłych rzeczy. Wynika to z listu, który apostoł Paweł napisał w latach 50-52 n.e. do zborów w Galacji. Nieco wcześniej ciało kierownicze orzekło, że naśladowcy Chrystusa nie muszą się poddawać obrzezaniu. Jednakże fałszywi nauczyciele wmówili niektórym chrześcijanom galackim, iż zabieg ten jest nieodzowny.

⁷ Paweł wyjaśnił Galatom, że usprawiedliwienia dostępuje się dzięki wierze w Chrystusa, a nie na podstawie uczynków wymaganych przez Prawo Mojżeszowe (1:1 do 3:14). Prawo to nie unieważniło obietnicy związanej z przymierzem Abrahamowym, lecz ujawniło wykroczenia i spełniło rolę wychowawcy prowadzącego do Chrystusa (3:15-25). Swoją śmiercią Jezus wyzwolił podlegających Prawu, tak iż mogli zostać synami Bożymi. Gdyby więc ponownie zaczęli przestrzegać dni, miesięcy, pór i lat, popadliby w niewolę (4:1-20). Następnie Paweł napisał:

 8, 9. (a) Objaśnij krótko swoimi słowami wypowiedź Pawła z Listu do Galatów 4:21-26. (b) Kogo lub co wyobrażają tu Abraham oraz Sara i kto jest obiecanym Nasieniem?

⁸ „Powiedzcie mi wy, którzy chcecie podlegać prawu: Czy nie słyszycie Prawa? Napisano na przykład, że Abraham miał dwóch synów: jednego [Ismaela] ze służebnicy [Hagar] i jednego [Izaaka] z niewiasty wolnej [Sary]; ale ten ze służebnicy właściwie urodził się w sposób cielesny, a drugi, ten z wolnej, wskutek obietnicy. Rzeczy te mają sens symbolicznego dramatu, bo niewiasty owe oznaczają dwa przymierza; jedno [przymierze Prawa] z góry Synaj [gdzie Bóg zawarł je z Izraelitami], które rodzi dzieci na niewolę i którym jest Hagar. [Drugie przymierze zostało zawarte z Abrahamem i dotyczyło jego Nasienia]. Właśnie ta Hagar oznacza Synaj, górę w Arabii, i odpowiada dzisiejszemu Jeruzalem, bo ono wraz ze swymi dziećmi [potomkami Abrahama, Izaaka i Jakuba] tkwi w niewoli. Natomiast Jeruzalem górne jest wolne i to jest naszą matką” (Galatów 4:21-26).

⁹ W tym symbolicznym dramacie Abraham przedstawia Jehowę, a „niewiasta wolna”, Sara — „niewiastę” Bożą, czyli Jego świętą, wszechświatową organizację. Wydała ona Chrystusa, będącego Nasieniem tej symbolicznej niewiasty i Większego Abrahama (Galatów 3:16). Chcąc wskazać ludziom sposób uwolnienia się od nieczystego kultu, grzechu i Szatana, Syn Boży nauczał prawdy oraz obnażał religię fałszywą, ale Jeruzalem ze swymi dziećmi odrzuciło go i dlatego pozostało w niewoli religijnej (Mateusza 23:37, 38). Żydowscy naśladowcy Jezusa wyswobodzili się spod Prawa Mojżeszowego, które ujawniło ciążące na nich brzemię niedoskonałości, grzechu i śmierci. Jakże wspaniałą wolnością cieszą się wszyscy, którzy uznają, iż Chrystus został zrodzony przez „niewiastę” Bożą, aby wystąpić w charakterze mesjańskiego Króla i Wyzwoliciela ‛obwieszczającego uwolnienie jeńcom’! (Izajasza 61:1, 2; Łukasza 4:18, 19).

Strzeż się jarzma niewoli

10, 11. Z jakiego jarzma Chrystus wyswobodził swych naśladowców i jakie analogie dostrzegamy w dobie obecnej?

¹⁰ Do ludzi, którzy razem z Większym Izaakiem, Jezusem, stanowią nasienie Abrahama, apostoł Paweł napisał: „Jeruzalem górne jest wolne i to jest naszą matką. (...) My, bracia, tak jak Izaak jesteśmy dziećmi przynależnymi do obietnicy. Ale jak wtedy zrodzony na sposób cielesny [Ismael] zaczął prześladować zrodzonego na sposób duchowy [Izaaka], tak i teraz. (...) Nie jesteśmy dziećmi służebnicy, lecz niewiasty wolnej. Do takiej wolności [od Prawa] Chrystus nas uwolnił. Stójcie więc mocno i nie dajcie się znowu zaprząc w jarzmo niewoli” (Galatów 4:26 do 5:1).

¹¹ Naśladowcy Jezusa popadliby w jarzmo niewoli, gdyby się podporządkowali Prawu Mojżeszowemu. Obecnie jarzmo takie stanowi religia fałszywa, a odpowiednikiem starożytnego Jeruzalem i jego dzieci jest chrześcijaństwo. Natomiast potomstwem Jeruzalem górnego, czyli niebiańskiej organizacji Bożej, są prawdziwi chrześcijanie namaszczeni duchem świętym. Ani pomazańcy, ani ich towarzysze mający nadzieję ziemską nie należą do tego świata, nie tkwią też w niewoli Szatana (Jana 14:30; 15:19; 17:14, 16). Jako ludzie oswobodzeni przez prawdę oraz ofiarę Jezusa, stójmy mocno w wolności, którą dał nam Bóg.

Zabieganie o wolność, którą daje Bóg

12. Jaką decyzję podejmują osoby okazujące wiarę i co zostanie teraz omówione?

¹² W naszych czasach prawdziwą wolnością cieszą się miliony Świadków Jehowy. Z dalszymi milionami ludzi „odpowiednio usposobionych do życia wiecznego” prowadzą oni studia biblijne. Kto uwierzy, ten postanowi zabiegać o wolność Bożą i zgłosi się do chrztu (Dzieje 13:48; 18:8). Ale jakie kroki poprzedzają ten akt?

13. Jaki związek zachodzi między wiedzą a chrztem?

¹³ Przed chrztem trzeba nabyć dokładnej wiedzy z Pisma Świętego i dostosować do niej swoje życie (Efezjan 4:13). Dlatego Jezus polecił swym naśladowcom: „Idźcie (...) i pozyskujcie uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem” (Mateusza 28:19, 20).

14. Co trzeba wiedzieć, aby zostać ochrzczonym w imię Ojca, Syna i ducha świętego?

¹⁴ Chrzest w imię Ojca oznacza uznawanie pozycji i władzy Jehowy jako Boga, Stwórcy i Władcy wszechświata (Rodzaju 17:1; 2 Królów 19:15; Objawienie 4:11). Chrzest w imię Syna wymaga uznawania pozycji i władzy Chrystusa jako wielce wywyższonego stworzenia duchowego, mesjańskiego Króla, poprzez którego Bóg dał ‛odpowiedni okup’ (1 Tymoteusza 2:5, 6; Daniela 7:13, 14; Filipian 2:9-11). Osoba ochrzczona w imię ducha świętego zdaje sobie sprawę, iż jest to czynna moc Boża, którą Jehowa posługiwał się podczas stwarzania, przy inspirowaniu pisarzy Biblii oraz przy wielu innych okazjach (Rodzaju 1:2; 2 Piotra 1:21). Oczywiście w zakres wiedzy o Bogu, Chrystusie i duchu świętym wchodzi znacznie więcej spraw.

15. Dlaczego przed chrztem trzeba przejawiać wiarę?

¹⁵ Już przed chrztem trzeba przejawiać wiarę opartą na dokładnej wiedzy. „Bez wiary nie można zdobyć Jego [Jehowy] upodobania” (Hebrajczyków 11:6). Kto wierzy w Boga i Chrystusa oraz w zamierzenie Boże, ten zapragnie zostać Świadkiem Jehowy, by prowadzić życie zharmonizowane z Jego Słowem i aktywnie uczestniczyć w głoszeniu dobrej nowiny. Będzie mówić o chwale królowania Jehowy (Psalm 145:10-13; Mateusza 24:14).

16. Czym jest skrucha i jaki ma związek z chrztem?

¹⁶ Kolejnym warunkiem jest skrucha. Pojęcie to oznacza „zmianę oceny dokonanego (lub zamierzonego) czynu lub sposobu postępowania, podyktowaną żalem lub niezadowoleniem z siebie”, jak również „żal, opamiętanie albo poczucie winy z powodu popełnienia lub przeoczenia czegoś”. W I wieku Żydzi musieli zdobyć się na skruchę za grzechy przeciw Jezusowi Chrystusowi (Dzieje 3:11-26). Niektórzy mieszkańcy Koryntu zostali chrześcijanami po okazaniu skruchy za rozpustę, bałwochwalstwo, cudzołóstwo, homoseksualizm, kradzież, chciwość, pijaństwo, rzucanie obelg lub stosowanie szantażu. Dzięki temu mogli zostać „obmyci” krwią Jezusa, „uświęceni” jako ludzie oddzieleni do służby na rzecz Jehowy i „uznani za sprawiedliwych” w imię Jezusa Chrystusa oraz wskutek oddziaływania ducha świętego (1 Koryntian 6:9-11). Tak więc skrucha stanowi krok umożliwiający uzyskanie czystego sumienia i uwolnienie się od dręczącego poczucia winy (1 Piotra 3:21).

17. Co oznacza nawrócenie się i czego wymaga od osoby pragnącej się ochrzcić?

¹⁷ Kto chce zostać ochrzczony jako Świadek Jehowy, musi się przedtem nawrócić. Osoba przejęta skruchą nawraca się w tym sensie, że zrywa z niewłaściwym trybem życia i postanawia czynić to, co dobre. Zarówno hebrajski, jak i grecki odpowiednik tego pojęcia znaczy „odwrócić się, zawrócić lub powrócić”. Użyty w pozytywnym sensie duchowym, wskazuje na porzucenie złej drogi i zwrócenie się do Boga (1 Królów 8:33, 34). Nawrócenie wymaga „uczynków odpowiadających skrusze”, czyli spełniania nakazów Bożych, opuszczenia religii fałszywej i niezachwianego kierowania swego serca ku Jehowie z myślą o służeniu wyłącznie Jemu (Dzieje 26:20; Powtórzonego Prawa [5 Mojżeszowa] 30:2, 8, 10; 1 Samuela 7:3). Wiąże się to z „nowym sercem i nowym duchem”, ze zmianą sposobu myślenia, usposobienia oraz celu życia (Ezechiela 18:31). W kształtującej się nowej osobowości miejsce cech niegodziwych zajmują przymioty, w których Bóg ma upodobanie (Kolosan 3:5-14). Jak widać, prawdziwa skrucha faktycznie pobudza do ‛zawrócenia’ (Dzieje 3:19).

18. Dlaczego należy oddać się Bogu w modlitwie i co oznacza ten krok?

¹⁸ Przed chrztem trzeba w modlitwie oddać się Bogu (por. Łukasza 3:21, 22). Krok ten oznacza stawienie się do spełniania świętego celu, a jego doniosłość wymaga, byśmy powiedzieli Bogu w modlitwie, iż postanowiliśmy być oddani wyłącznie Jemu i służyć Mu na zawsze (Powtórzonego Prawa 5:8, 9; 1 Kronik 29:10-13). Rzecz jasna nie oddajemy się dziełu, lecz samemu Bogu. Wyraźnie podkreślono to w roku 1916 na pogrzebie Charlesa T. Russella, pierwszego prezesa Towarzystwa Strażnica. Z tej okazji brat W. E. Van Amburgh, sekretarz i skarbnik Towarzystwa, powiedział: „Tego ogromnego, ogólnoświatowego dzieła nie można przypisać jednej osobie. Jest na to o wiele za duże. Jako dzieło Boże, nie ulega ono zmianom. W przeszłości Bóg używał wielu sług i niewątpliwie użyje wielu w przyszłości. Poświęciliśmy [oddaliśmy] się nie człowiekowi, nie dziełu ludzkiemu, lecz na spełnianie woli Bożej, którą On nam objawi poprzez swoje Słowo i wskazania opatrzności. W dalszym ciągu przewodzi nam Bóg”. Ale co jeszcze trzeba uczynić w związku z oddaniem się Jemu?

19. (a) Jak kandydaci do chrztu publicznie wyznają swoje oddanie się Jehowie? (b) Co symbolizuje chrzest w wodzie?

¹⁹ Publicznym dowodem oddania się Jehowie jest chrzest w wodzie. Akt ten stanowi symbol bezwarunkowego oddania się Jehowie Bogu za pośrednictwem Jezusa Chrystusa (por. Mateusza 16:24). Kiedy podczas chrztu człowiek zostaje niejako pogrzebany pod wodą, w sensie przenośnym umiera w stosunku do swego poprzedniego życia. Wynurzenie jest symbolem wskrzeszenia do nowego życia, wypełnionego odtąd wyłącznie spełnianiem woli Bożej (por. Rzymian 6:4-6). Przyjmując chrzest, Jezus bez zastrzeżeń stawił się do dyspozycji swego niebiańskiego Ojca (Mateusza 3:13-17). Z wielu wersetów wynika, że ci, którzy uwierzyli i mogli zostać ochrzczeni, rzeczywiście decydowali się na ten krok (Dzieje 8:13; 16:27-34; 18:8). Kto więc chce zostać Świadkiem Jehowy, musi okazać wiarę i zgłosić się do chrztu (por. Dzieje 8:26-39).

Stój mocno!

20. Z jakich przykładów biblijnych wynika, że jeśli zabiegamy o wolność Bożą jako ochrzczeni świadkowie na rzecz Jehowy, to możemy liczyć na błogosławieństwa?

²⁰ Jeżeli zdecydowanie opowiedziałeś się za prawdziwą wolnością i zostałeś ochrzczonym świadkiem na rzecz Jehowy, to możesz liczyć na Jego błogosławieństwa, podobnie jak starożytni słudzy Boży. Na przykład Jehowa dał sędziwemu Abrahamowi i jego niemłodej już żonie Sarze bogobojnego syna, Izaaka. Prorok Mojżesz kierując się wiarą wybrał raczej cierpienie wespół z ludem Bożym „niż chwilową uciechę z grzechu, ponieważ uznał zniewagę Chrystusową [jako pierwowzór Chrystusa, czyli Pomazańca Bożego] za bogactwo większe niż skarby Egiptu” (Hebrajczyków 11:24-26). Otrzymał od Jehowy przywilej wyprowadzenia Izraelitów z niewoli egipskiej. W nagrodę za wierną służbę dla Boga powstanie z martwych i pod kierownictwem Większego Mojżesza będzie usługiwał jako jeden z „książąt na całej ziemi” (Psalm 45:17, Bw; Powtórzonego Prawa 18:17-19).

21. Podaj zachęcające przykłady bogobojnych niewiast z czasów starożytnych.

²¹ Oddani Bogu chrześcijanie mogą też czerpać dziś zachętę z postawy niewiast, które cieszyły się prawdziwą wolnością i szczęściem. Należała do nich Moabitka imieniem Rut. Przeżyła ona zarówno gorycz wdowieństwa, jak i radość z otrzymania od Boga daru w postaci wyzwolenia z pęt religii fałszywej. Opuszczając swój lud i dotychczasowych bogów, przylgnęła do swej owdowiałej teściowej Noemi. Zapewniła ją: „Gdzie ty pójdziesz, pójdę i ja, a gdzie ty zanocujesz, i ja będę nocowała. Lud twój będzie moim ludem i twój Bóg moim Bogiem” (Rut 1:16). W końcu została żoną Booza i urodziła Obeda, dziadka Dawida (Rut 4:13-17). Pomyśl tylko — ta pokorna nie-Izraelitka otrzymała od Jehowy „doskonałą zapłatę”, znalazła się bowiem wśród przodków Jezusa, obiecanego Mesjasza! (Rut 2:12). Jakże będzie szczęśliwa, gdy po wskrzeszeniu z martwych dowie się o tym przywileju! Podobna radość zagości w sercu byłej nierządnicy Rachab, uwolnionej od fałszywego kultu i niemoralnego trybu życia, jak również w sercu przejętej skruchą Batszeby. Obie te kobiety zmartwychwstaną i wtedy usłyszą, że z woli Jehowy przyczyniły się do zachowania ciągłości linii przodków Jezusa Chrystusa (Mateusza 1:1-6, 16).

22. Czego dotyczy następny artykuł?

²² Listę osób, które skorzystały z dobrodziejstw wolności udostępnianej przez Boga, można by wydłużać bez końca. Należy do nich spora grupa wiernych mężczyzn i kobiet wymienionych w 11 rozdziale Listu do Hebrajczyków. Doznali oni ucisku i złego traktowania, „a świat nie był ich godzien”. Pamiętajmy też o lojalnych naśladowcach Chrystusa z I wieku, o bogobojnych jednostkach z późniejszych stuleci, a także o milionach nowożytnych świadków na rzecz Jehowy. W następnym artykule wykazano, że kto tak jak oni opowiedział się za wolnością otrzymaną od Boga, ten ma wiele powodów do radości.

Jak byś odpowiedział?

◻ Jaką nadzieję dał ludziom Bóg, gdy zaprzepaszczono wolność, której On jest Źródłem?

◻ Z jakiego „jarzma” Chrystus wyzwolił swych naśladowców?

◻ Jakie kroki musi poczynić przed chrztem osoba pragnąca zostać Świadkiem Jehowy?

◻ Z jakich przykładów biblijnych wynika, że jeśli opowiedzieliśmy się za wolnością Bożą, to możemy liczyć na Jego błogosławieństwa?

[Ilustracja na stronie 16]

Czy wiesz, jakie kroki musi poczynić osoba pragnąca zostać ochrzczonym Świadkiem Jehowy?