Jehowa — Bóg ‛gotowy przebaczać’

„Ty, Jehowo, jesteś dobry i gotów przebaczać” (PSALM 86:5).

 1. Jakie wielkie brzemię dźwigał król Dawid i jak znalazł pociechę dla swego zgnębionego serca?

DAWID, król starożytnego Izraela, wiedział, że wyrzuty sumienia mogą się stać ogromnym brzemieniem. Napisał: „Przeszły mi bowiem nad głową moje przewinienia; niczym wielki ciężar są dla mnie za ciężkie. Odrętwiałem i jestem nader zdruzgotany; wydałem ryk z powodu jęku mego serca” (Psalm 38:4, 8). Niemniej Dawid znalazł pociechę dla swego zgnębionego serca. Zdawał sobie sprawę, że Jehowa nienawidzi grzechu, a nie grzesznika — jeśli ten okazuje prawdziwą skruchę i porzuca złe postępowanie (Psalm 32:5; 103:3). Całkowicie ufając, iż Jehowa chętnie okazuje miłosierdzie skruszonym winowajcom, oświadczył: „Ty, Jehowo, jesteś dobry i gotów przebaczać” (Psalm 86:5).

 2, 3. (a) Jakie brzemię może nam zaciążyć, gdy zgrzeszymy, i dlaczego jest to korzystne? (b) Jakie niebezpieczeństwo grozi osobie, którą ‛pochłania’ poczucie winy? (c) O czym zapewnia nas Biblia w związku z gotowością Jehowy do przebaczania?

² My też możemy dźwigać ciężkie brzemię, gdy dopuścimy się jakiegoś grzechu. Wyrzuty sumienia są w takiej sytuacji czymś normalnym, a nawet korzystnym. Mogą nas pobudzić do poczynienia kroków w celu naprawienia popełnionych błędów. Jednakże niektórych chrześcijan poczucie winy wprost przytłacza. Nadmiernie krytyczne serce uporczywie dręczy ich myślą, iż Bóg im nie przebaczy w pełni, nawet gdyby byli bardzo skruszeni. „Czujesz się okropnie, gdy odnosisz wrażenie, że Jehowa chyba już nigdy nie będzie cię kochał” — zauważyła pewna siostra, wspominając swe dawne potknięcie. Nawet po okazaniu skruchy i przyjęciu praktycznych rad starszych zboru uważała się za niegodną Bożego przebaczenia. „Nie ma dnia, w którym nie błagałabym Jehowy o wybaczenie” — wyjaśnia. Jeżeli pozwolimy, by żal nas ‛pochłonął’, Szatan może próbować skłonić nas do dania za wygraną — do wyciągnięcia wniosku, że nie jesteśmy godni służyć Jehowie (2 Koryntian 2:5-7, 11).

³ Tymczasem Jehowa patrzy na sprawy zupełnie inaczej! Jego Słowo upewnia nas, że gdy okazujemy szczerą, płynącą z serca skruchę, On jest chętny, wręcz gotowy nam przebaczyć (Przysłów 28:13). Jeśli więc kiedykolwiek wydawało ci się, iż nie zasługujesz na miłosierdzie Boga, może powinieneś lepiej zrozumieć, dlaczego i jak On przebacza.

Dlaczego Jehowa jest „gotów przebaczać”?

 4. O czym Jehowa pamięta, jeśli chodzi o naszą naturę, i jak w związku z tym nas traktuje?

⁴ W Biblii czytamy: „Jak daleko jest wschód słońca od jego zachodu, tak daleko odsunął od nas nasze występki. Jak ojciec okazuje miłosierdzie swoim synom, tak Jehowa okazał miłosierdzie tym, którzy się go boją”. Dlaczego Jehowa chętnie przejawia miłosierdzie? Następny werset odpowiada: „Bo on dobrze wie, jak jesteśmy ukształtowani, pamiętając, żeśmy prochem” (Psalm 103:12-14). Jehowa rzeczywiście nie zapomina, iż zostaliśmy stworzeni z prochu i zmagamy się ze słabościami wynikającymi z niedoskonałości. Zwrot, „wie, jak jesteśmy ukształtowani”, przywodzi na myśl biblijny przykład, w którym Jehowę porównano z garncarzem, a nas z naczyniami przez Niego kształtowanymi (Jeremiasza 18:2-6).a Garncarz bierze naczynia do ręki zdecydowanie, ale delikatnie, zawsze pamiętając o ich strukturze. Tak samo Jehowa, Wielki Garncarz, traktuje nas stosownie do naszej wątłej, grzesznej natury (porównaj 2 Koryntian 4:7).

 5. W jaki sposób List do Rzymian opisuje przemożne oddziaływanie grzechu na nasze upadłe ciała?

⁵ Jehowa rozumie, jak potężnie potrafi oddziaływać grzech. Pismo Święte opisuje grzech jako przemożną siłę, która trzyma człowieka w śmiertelnym uścisku. A jak mocny jest ten uścisk? W Liście do Rzymian apostoł Paweł pod natchnieniem wyjaśnia to w obrazowy sposób: jesteśmy „pod grzechem”, tak jak żołnierze pod rozkazami dowódcy (Rzymian 3:9); grzech „króluje” nad ludzkością (Rzymian 5:21); ‛przebywa’, czyli „mieszka”, w człowieku (Rzymian 7:17, 20); jego „prawo” stale w nas działa i usiłuje kierować naszymi poczynaniami (Rzymian 7:23, 25). Jakąż trudną walkę trzeba toczyć, by przeciwstawiać się silnemu wpływowi grzechu na nasze upadłe ciała! (Rzymian 7:21, 24).

 6. Jak Jehowa odnosi się do osób, które ze skruchą zabiegają o Jego miłosierdzie?

⁶ A zatem nasz miłosierny Bóg wie, że nie zdołamy okazywać Mu posłuszeństwa w sposób doskonały, choćbyśmy pragnęli tego całym sercem (1 Królów 8:46). Toteż z miłością nas zapewnia, iż nam przebaczy, jeśli będziemy ze skruchą zabiegać o Jego ojcowskie miłosierdzie. Psalmista Dawid powiedział: „Ofiarami dla Boga — duch skruszony; sercem skruszonym i zdruzgotanym nie wzgardzisz, Boże” (Psalm 51:17). Jehowa nigdy nie odrzuci serca skruszonego i zdruzgotanego poczuciem winy. Jakże pięknie to wyraża Bożą gotowość do przebaczania!

 7. Dlaczego nie możemy uważać Bożego miłosierdzia za coś oczywistego?

⁷ Czy to jednak oznacza, że możemy uważać Boże miłosierdzie za coś oczywistego, usprawiedliwiając swe występki grzeszną naturą? W żadnym wypadku! Jehowa nie kieruje się zwykłym sentymentem. Jego miłosierdzie ma granice. Przebaczenia na pewno nie dostąpią ci, którzy zawzięcie i rozmyślnie trwają w grzechu z zamiarem szkodzenia drugim, nie okazując skruchy (Hebrajczyków 10:26-31). Z drugiej strony, gdy Jehowa widzi serce „skruszone i zdruzgotane”, jest „gotów przebaczać” (Przysłów 17:3). Rozważmy, jak Biblia w obrazowy sposób opisuje pełnię Bożego przebaczenia.

Jak dalece Jehowa przebacza?

 8. Na czym w gruncie rzeczy polega odpuszczenie przez Jehowę naszych grzechów i jak to powinno na nas wpływać?

⁸ Skruszony król Dawid napisał: „Grzech mój w końcu wyznałem tobie, a mego przewinienia nie zakryłem. Rzekłem: ‚Wyznam swe występki Jehowie’. A ty odpuściłeś winę moich grzechów” (Psalm 32:5). Sformułowanie „odpuściłeś” jest tłumaczeniem hebrajskiego słowa, które zasadniczo oznacza „podnieść”, „nosić, dźwigać”. Użycie go w tym miejscu wskazuje na ‛usunięcie winy, grzechu, przewinienia’. A zatem Jehowa niejako podniósł i zabrał grzechy Dawida (porównaj Kapłańską 16:20-22). Niewątpliwie uwolniło to Dawida od dręczącego poczucia winy (porównaj Psalm 32:3). My również możemy w pełni zaufać Bogu, który odpuszcza grzechy osób zabiegających o Jego przebaczenie na podstawie ich wiary w ofiarę okupu Jezusa Chrystusa (Mateusza 20:28; porównaj Izajasza 53:12). Ci, których grzechy Jehowa podnosi i zabiera, nie muszą dźwigać ciężaru winy za swe dawne wykroczenia.

 9. Co oznaczają słowa Jezusa: „Przebacz nam nasze winy”?

⁹ Aby unaocznić, jak Jehowa przebacza, Jezus zwrócił uwagę na stosunki między dłużnikami a wierzycielami. Na przykład zachęcił nas, byśmy się modlili: „Przebacz nam nasze winy” (Mateusza 6:12). Wyraz przetłumaczony tu na „winy” oznacza też „długi” (Łukasza 11:4). A zatem grzesząc, stajemy się „dłużnikami” Jehowy. Grecki czasownik oddawany jako „przebaczać” znaczy między innymi „pozwolić długowi odejść, umorzyć go, nie żądając spłaty”. A zatem przebaczając, Jehowa anuluje dług, który w przeciwnym razie obciążałby nasz rachunek. Skruszeni grzesznicy mogą stąd czerpać pociechę. Jehowa nigdy nie będzie wymagał zwrócenia długu, który raz umorzył! (Psalm 32:1, 2; porównaj Mateusza 18:23-35).

10, 11. (a) Do czego nawiązuje zwrot ‛zostać zmazanym’, występujący w Dziejach Apostolskich 3:19? (b) Jak zilustrowano pełnię przebaczenia Jehowy?

¹⁰ W Dziejach Apostolskich 3:19 znajdujemy inną metaforę opisującą, jak Bóg przebacza: „Okażcie skruchę i nawróćcie się, by zostały zmazane wasze grzechy”. Zwrot ‛zostać zmazanym’ jest tłumaczeniem greckiego czasownika, który w sensie przenośnym może oznaczać „zetrzeć, unicestwić, anulować lub zniszczyć”. Zdaniem niektórych biblistów chodziło o przywołanie na myśl obrazu wymazywania pisma. Jak to możliwe? Otóż popularny w starożytności atrament był mieszaniną węgla, gumy arabskiej i wody. Jeśli ktoś coś nim napisał, mógł to za chwilę zetrzeć mokrą gąbką.

¹¹ Cóż za wspaniałe unaocznienie pełni przebaczenia Jehowy. Gdy odpuszcza nasze grzechy, niejako bierze gąbkę i je wymazuje. Nie musimy się obawiać, że kiedyś pociągnie nas za nie do odpowiedzialności, Biblia wyjawia bowiem jeszcze jeden niezwykły aspekt miłosierdzia Jehowy: Przebaczając grzech, puszcza go w niepamięć!

„Ich grzechu już więcej nie wspomnę”

12. Czy Jehowa nie potrafi sobie przypomnieć naszych grzechów, skoro Biblia mówi, że ich nie wspomina? Dlaczego tak odpowiadasz?

¹² Za pośrednictwem proroka Jeremiasza Jehowa obiecał ludziom objętym nowym przymierzem: „Przebaczę ich przewinienie, a ich grzechu już więcej nie wspomnę” (Jeremiasza 31:34). Czy to znaczy, że przebaczywszy grzechy, Jehowa zupełnie nie potrafi ich sobie przypomnieć? Bynajmniej. Biblia opisuje grzechy wielu osób, którym Jehowa przebaczył, na przykład występki Dawida (2 Samuela 11:1-17; 12:1-13). Oczywiście Jehowa jest ich świadom i my również powinniśmy o nich wiedzieć. Sprawozdanie o tych przewinieniach, a także o skrusze grzeszników i Bożym przebaczeniu zostało zachowane dla naszego pożytku (Rzymian 15:4). Co więc oznacza biblijna wypowiedź, iż Jehowa nie ‛wspomina’ grzechów, które przebaczył?

13. (a) Jaką myśl zawiera w sobie hebrajski czasownik przetłumaczony na „wspomnę”? (b) O czym upewnia nas Jehowa, mówiąc: „Ich grzechu już więcej nie wspomnę”?

¹³ Hebrajski czasownik przetłumaczony tu na „wspomnę” oznacza coś więcej niż tylko przywieść na pamięć to, co minęło. Według pewnego leksykonu zawiera on „dodatkową myśl o podjęciu stosownego działania” (Theological Wordbook of the Old Testament). W tym sensie ‛wspomnienie’ grzechu wiąże się z poczynieniem pewnych kroków przeciw grzesznikowi. Kiedy prorok Ozeasz powiedział o krnąbrnych Izraelitach: „Będzie on [Jehowa] pamiętał ich przewinienie”, dał do zrozumienia, iż Jehowa wystąpi przeciwko nim, ponieważ nie okazali skruchy. Dlatego dalej czytamy: „Zwróci uwagę na ich grzechy” (Ozeasza 9:9). Z drugiej strony, gdy Jehowa mówi: „Ich grzechu już więcej nie wspomnę”, upewnia nas, że po przebaczeniu skruszonemu grzesznikowi jego występków już nigdy nie pociągnie go za nie do odpowiedzialności (Ezechiela 18:21, 22). A zatem Jehowa zapomina w tym sensie, iż nie przywołuje raz po raz naszych grzechów, by nas wciąż na nowo oskarżać lub karać. W ten sposób daje nam wspaniały przykład do naśladowania w naszych stosunkach z drugimi. W razie pojawienia się nieporozumień najlepiej nie odgrzebywać dawnych uraz, które wcześniej postanowiliśmy wybaczyć.

A co z konsekwencjami?

14. Dlaczego udzielenie przebaczenia nie oznacza, że skruszony grzesznik uniknie wszelkich konsekwencji złego postępowania?

¹⁴ Czy gotowość Jehowy do przebaczania oznacza, że skruszony grzesznik uniknie wszelkich konsekwencji złych czynów? Bynajmniej. Nie możemy grzeszyć bezkarnie. Paweł napisał: „Co człowiek sieje, to będzie też żąć” (Galatów 6:7). Czasami dotykają nas pewne skutki naszego postępowania lub problemy, ale jeśli Jehowa nam przebaczył, nie sprowadza na nas nieszczęść. Kiedy powstają jakieś trudności, chrześcijanin nie powinien myśleć: „Jehowa chyba karze mnie za dawne grzechy” (porównaj Jakuba 1:13). Niemniej Jehowa nie chroni nas przed wszystkimi następstwami niewłaściwych poczynań. Rozwód, niechciana ciąża, choroba przenoszona drogą płciową, utrata zaufania lub szacunku — wszystko to mogą być przykre konsekwencje grzechu, przed którymi Jehowa nie będzie nas osłaniał. Przypomnijmy sobie, że chociaż przebaczył Dawidowi grzechy związane z Batszebą i Uriaszem, to nie uchronił go przed katastrofalnymi rezultatami tych występków (2 Samuela 12:9-14).

15, 16. W jaki sposób prawo zapisane w Księdze Kapłańskiej 6:1-7 przynosiło pożytek zarówno poszkodowanemu, jak i winowajcy?

¹⁵ Nasze grzechy mogą też pociągnąć za sobą inne skutki. Rozważmy na przykład sprawozdanie z szóstego rozdziału Księgi Kapłańskiej. Prawo Mojżeszowe wspomina tu o człowieku, który dopuścił się poważnego wykroczenia, zagarniając dobra drugiego Izraelity przez rabunek, wymuszenie lub oszustwo. Następnie wypiera się tego, a nawet śmie fałszywie przysięgać. Sprawa opiera się tylko na świadectwie zainteresowanych stron. Jednakże po pewnym czasie grzesznik odczuwa wyrzuty sumienia i przyznaje się do winy. Aby uzyskać przebaczenie Boże musi uczynić jeszcze trzy kroki: oddać to, co zabrał, wypłacić poszkodowanemu 20-procentowe zadośćuczynienie oraz złożyć barana na dar ofiarny za przewinienie. Wówczas, jak wyjaśnia Prawo: „Kapłan dokona za niego przebłagania przed Jehową; i zostanie mu przebaczone” (Kapłańska 6:1-7; porównaj Mateusza 5:23, 24).

¹⁶ Prawo to było wyrazem miłosierdzia Bożego. Przynosiło pożytek poszkodowanemu, ponieważ odzyskiwał swą własność i niewątpliwie odczuwał znaczną ulgę, gdy winowajca w końcu przyznał się do występku. Jednocześnie przysparzało korzyści człowiekowi, którego sumienie pobudziło do przyznania się i naprawienia zła. Gdyby tego nie zrobił, nie mógłby oczekiwać, że Bóg mu wybaczy.

17. Jakiego postępowania oczekuje od nas Jehowa, gdy grzesząc, kogoś skrzywdzimy?

¹⁷ Chociaż nie podlegamy Prawu Mojżeszowemu, daje nam ono cenny wgląd w sposób myślenia Jehowy — między innymi w to, jak On się zapatruje na przebaczanie (Kolosan 2:13, 14). Jeżeli grzesząc, kogoś uraziliśmy lub skrzywdziliśmy, Jehowa chciałby, abyśmy w miarę swych najlepszych możliwości ‛naprawili zło’ (2 Koryntian 7:11). Wymaga to przyznania się do winy przed samym sobą, a potem wobec drugich, oraz przeproszenia poszkodowanego. Wówczas możemy zwrócić się do Jehowy na podstawie ofiary Jezusa i doznać ulgi, gdy On obdarzy nas czystym sumieniem oraz przekonaniem, że nam przebaczył (Hebrajczyków 10:21, 22).

18. Jakie skarcenie może towarzyszyć przebaczeniu udzielanemu przez Jehowę?

¹⁸ Jak każdy kochający ojciec, Jehowa niekiedy wraz z przebaczeniem udziela stosownego skarcenia (Przysłów 3:11, 12). Skruszony chrześcijanin czasami musi zrezygnować z usługiwania w charakterze starszego, sługi pomocniczego lub pioniera. Utrata na pewien czas cennych dla niego przywilejów może być bolesna. Niemniej takie skarcenie nie oznacza, że Jehowa nie darzy go uznaniem lub mu nie wybaczył. Poza tym musimy pamiętać, iż karcenie przez Jehowę dowodzi Jego miłości. Przyjęcie tego skorygowania i wyciągnięcie z niego lekcji leży w naszym najlepszym interesie i może oznaczać życie wieczne (Hebrajczyków 12:5-11).

19, 20. (a) Dlaczego nawet gdy popełniliśmy jakieś grzechy, nie powinniśmy sądzić, że nie zasługujemy na miłosierdzie Jehowy? (b) Jaka kwestia zostanie omówiona w następnym artykule?

¹⁹ Jakże pokrzepia świadomość, że służymy Bogu, który jest „gotów przebaczać”! Jehowa nie patrzy tylko na nasze grzechy i błędy (Psalm 130:3, 4). On wie, co się kryje w naszych sercach. Gdy twe serce jest skruszone i zdruzgotane z powodu dawnych win, nie sądź, że nie zasługujesz na miłosierdzie Jehowy. Jeśli okazałeś szczerą skruchę, postarałeś się naprawić zło i gorąco modliłeś się do Jehowy o wybaczenie, to bez względu na rodzaj popełnionych błędów możesz głęboko ufać, że odnosi się do ciebie wypowiedź z Listu 1 Jana 1:9: „Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, to on jest wierny i prawy, żeby nam przebaczyć nasze grzechy i oczyścić nas z wszelkiej nieprawości”.

²⁰ Biblia zachęca, byśmy w stosunkach z drugimi naśladowali gotowość Jehowy do przebaczania. Ale w jakiej mierze mamy przebaczać i puszczać w niepamięć grzechy, które ktoś przeciw nam popełnił? Sprawa ta zostanie omówiona w następnym artykule.

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

◻ Dlaczego Jehowa jest „gotów przebaczać”?

◻ Jak Biblia opisuje pełnię przebaczenia Jehowy?

◻ W jakim sensie Jehowa zapomina, gdy przebacza?

◻ Czego Jehowa od nas oczekuje, gdy grzesząc, kogoś skrzywdzimy?

[Ilustracja na stronie 12]

Jeżeli grzesząc, kogoś skrzywdzimy, Jehowa oczekuje od nas naprawienia szkody